tag:blogger.com,1999:blog-55194284629040196262024-03-14T11:27:30.358+02:00Alkaios LarsinosΣκεφτόμενος φωναχτά σε ένα ανοιχτό ημερολόγιο...Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.comBlogger481125tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-72664001996488184672017-07-29T20:49:00.005+03:002017-07-29T20:49:58.046+03:00Wood pipeholder<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Hobby, hobby, hobby. Summer in Norway without job. new patent for pipesmokers<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-G6YKsiuIyLI/WXzKXGhpnGI/AAAAAAAACXw/zzcTmw4VRAo9KuUaZQ_NQgPuy_3tjYxWQCLcBGAs/s1600/IMG_4342.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-G6YKsiuIyLI/WXzKXGhpnGI/AAAAAAAACXw/zzcTmw4VRAo9KuUaZQ_NQgPuy_3tjYxWQCLcBGAs/s400/IMG_4342.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-hvhZ9OCBGbE/WXzKc9Tku9I/AAAAAAAACX0/XL2jLTS4r74LIUdxRw8LkKNLWeWqLi-AwCLcBGAs/s1600/IMG_4347.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-hvhZ9OCBGbE/WXzKc9Tku9I/AAAAAAAACX0/XL2jLTS4r74LIUdxRw8LkKNLWeWqLi-AwCLcBGAs/s400/IMG_4347.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-9CsTaMp1Mk4/WXzKgNZPNJI/AAAAAAAACX4/_ASG8vcjJ6EMXWRF-AegzyFm-QXm2QIQACLcBGAs/s1600/IMG_4340.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-9CsTaMp1Mk4/WXzKgNZPNJI/AAAAAAAACX4/_ASG8vcjJ6EMXWRF-AegzyFm-QXm2QIQACLcBGAs/s400/IMG_4340.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-6cj-teUxWqI/WXzKhcCHUwI/AAAAAAAACX8/TIaQYUfhIIQxWy5aBRh81a8h7-r-gHS_QCLcBGAs/s1600/IMG_4336.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-6cj-teUxWqI/WXzKhcCHUwI/AAAAAAAACX8/TIaQYUfhIIQxWy5aBRh81a8h7-r-gHS_QCLcBGAs/s400/IMG_4336.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-65228023497625678952017-07-21T21:36:00.001+03:002017-07-21T21:36:56.631+03:00pipeholder made from plexiglass<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Now i am learning about plexiglas...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-R1fOVYA8P58/WXJJhF7logI/AAAAAAAACXI/T13gSxS5NcsbMVDX58TlqLIi3P01nSthwCLcBGAs/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://2.bp.blogspot.com/-R1fOVYA8P58/WXJJhF7logI/AAAAAAAACXI/T13gSxS5NcsbMVDX58TlqLIi3P01nSthwCLcBGAs/s400/1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-sNq6Tttv2sc/WXJJjj6E_XI/AAAAAAAACXM/C2WF8BvaY6E0eBQdt-3k1nKoHlHeXd89QCLcBGAs/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-sNq6Tttv2sc/WXJJjj6E_XI/AAAAAAAACXM/C2WF8BvaY6E0eBQdt-3k1nKoHlHeXd89QCLcBGAs/s400/2.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-9HJpusentZE/WXJJpObUa1I/AAAAAAAACXQ/QjQrg5ZRwygGrix-6WSq-YTl8DJSkzPzACLcBGAs/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-9HJpusentZE/WXJJpObUa1I/AAAAAAAACXQ/QjQrg5ZRwygGrix-6WSq-YTl8DJSkzPzACLcBGAs/s400/4.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-88556620101077057172017-07-11T14:53:00.000+03:002017-07-11T14:57:16.286+03:00Remote-controlled ship<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<b>ΝΟ</b> På innlegget mitt til 9. mars presenterte jeg en båt jeg bygget i år. Nå viser jeg den på fjernstyret på vannet (batteri).</div>
<b></b><br />
<div>
<b><b><br /></b></b></div>
<b>
GR</b> Στην ανάρτηση της 9ης Μαρτίου είχα παρουσιάσει ένα πλοίο που κατασκεύασα φέτος. Σήμερα το δείχνω να πλέει στο νερό κινούμενο με τηλεχειρισμό (μπαταρία).<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-oFQQI2vBHrk/WWS5jB0wLtI/AAAAAAAACV0/NWrVSguvwOEsKoroDav6QsNe7Zw0fc0swCLcBGAs/s1600/IMG_4242.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://2.bp.blogspot.com/-oFQQI2vBHrk/WWS5jB0wLtI/AAAAAAAACV0/NWrVSguvwOEsKoroDav6QsNe7Zw0fc0swCLcBGAs/s640/IMG_4242.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-bOua4g3qyPY/WWS5e8jQg0I/AAAAAAAACVw/dRO-VTvGDPIcOFQkpNve3LqoFyN4Dir2gCLcBGAs/s1600/IMG_4238.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://2.bp.blogspot.com/-bOua4g3qyPY/WWS5e8jQg0I/AAAAAAAACVw/dRO-VTvGDPIcOFQkpNve3LqoFyN4Dir2gCLcBGAs/s640/IMG_4238.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzjnkTw-lpEwEw2uUgSB611oZ_hkEoZQQeefwtgCMzmtVWpLO-79QWifwrt18F1W5_r1jiDG77jlRXPjRD8zA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzj5D-CDs3y9fsb3joL0p7XeiMHQd4Th9YN39u2tmqDftJzDYApQHchgYOEMBGFXnj7VkogvMDK3Bk-3FNlGw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-75736816328546130682017-07-11T14:25:00.003+03:002017-07-11T14:25:53.600+03:00the new pipesboard<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
GR Το νεό μου μοντέλο <πίνακας για πίπες><div>
<br /></div>
<div>
NO Den nye modellen "pipesbrett"</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-I6bBhOh-K2U/WWS0tXXUdWI/AAAAAAAACVk/2GM8uXqdK1MAqGAfbMxwLIRN8exkGN9BgCEwYBhgL/s1600/IMG_4279.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://2.bp.blogspot.com/-I6bBhOh-K2U/WWS0tXXUdWI/AAAAAAAACVk/2GM8uXqdK1MAqGAfbMxwLIRN8exkGN9BgCEwYBhgL/s640/IMG_4279.jpg" width="480" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-41526007020475692892017-06-29T15:26:00.001+03:002017-06-29T15:26:54.763+03:00Ιστιοφόρο - Seilbåt<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>GR</b> Πριν από δύο χρόνια πήρα αυτό το κιτ για να φτιάξω ένα ξύλινο ιστιοφόρο. Από τα παιδικά μου χρόνια έβλεπα τέτοια μαγευτικά ιστιοφόρα πίσω από γυάλινες βιτρίνες και τα ονειρευόμουνα... Με πολλές διακοπές κατάφερα να το ολοκληρώσω πριν από λίγες μέρες. Πολύ δουλειά αλλά ανεπανάληπτη εμπειρία!!!<br />
<br />
<b>NO</b> For to år siden, kjøpte jeg denne kiten og startet å bygge en seilbåt av tre. Fra barndomen min så jeg slike bedårende seilbåter bak for glassvinduer og jeg drømte dem... Jeg klarte å fullføre den for et par dager siden men jeg tok lange pause perioder.<br />
Mye jobb men enestående erfaring!!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-VtaGUn-Ofls/WVTx2f1ZzwI/AAAAAAAACUo/ARp7mgvNNYcs-qQ9_Fm36nqp52eQ_fI7gCLcBGAs/s1600/IMG_1318.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-VtaGUn-Ofls/WVTx2f1ZzwI/AAAAAAAACUo/ARp7mgvNNYcs-qQ9_Fm36nqp52eQ_fI7gCLcBGAs/s320/IMG_1318.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-b73pDx3qDQo/WVTx2OEpvmI/AAAAAAAACUk/zabJ9nH3P7QqcvpcY_oD_Wdtu6vj_6duACLcBGAs/s1600/IMG_1321.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-b73pDx3qDQo/WVTx2OEpvmI/AAAAAAAACUk/zabJ9nH3P7QqcvpcY_oD_Wdtu6vj_6duACLcBGAs/s320/IMG_1321.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-WlEAtEM9-lU/WVTx2CZSAmI/AAAAAAAACUs/T_Y0ja9damoO4R6MtKSMtbmAx4hobPUPQCLcBGAs/s1600/IMG_1508.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-WlEAtEM9-lU/WVTx2CZSAmI/AAAAAAAACUs/T_Y0ja9damoO4R6MtKSMtbmAx4hobPUPQCLcBGAs/s320/IMG_1508.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Kxfknlucvq4/WVTx3H1oTmI/AAAAAAAACUw/dixiNAj-G_Ud6P2McIIeU7MW_I_eLvGSgCLcBGAs/s1600/IMG_1768.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-Kxfknlucvq4/WVTx3H1oTmI/AAAAAAAACUw/dixiNAj-G_Ud6P2McIIeU7MW_I_eLvGSgCLcBGAs/s320/IMG_1768.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-ifBRxtc3ajI/WVTx3WbbpgI/AAAAAAAACU0/U0dbhAQqX60vaVwruIzXAu3SbWmU3l2cwCLcBGAs/s1600/IMG_3504.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-ifBRxtc3ajI/WVTx3WbbpgI/AAAAAAAACU0/U0dbhAQqX60vaVwruIzXAu3SbWmU3l2cwCLcBGAs/s320/IMG_3504.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-eyOvUsINl0w/WVTx3dbBqVI/AAAAAAAACU4/VEZF7JQL5XIyghYXyOjxr-p5sOz9OVCIACLcBGAs/s1600/IMG_3508.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-eyOvUsINl0w/WVTx3dbBqVI/AAAAAAAACU4/VEZF7JQL5XIyghYXyOjxr-p5sOz9OVCIACLcBGAs/s320/IMG_3508.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-01ZWaj8VC1A/WVTx4zUCzyI/AAAAAAAACU8/ba5xtWzBCfMIJwLCmEm1Ayu4R6hWHTemQCLcBGAs/s1600/IMG_3544.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-01ZWaj8VC1A/WVTx4zUCzyI/AAAAAAAACU8/ba5xtWzBCfMIJwLCmEm1Ayu4R6hWHTemQCLcBGAs/s320/IMG_3544.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-cS1Kn9tO3bw/WVTx5RZnf-I/AAAAAAAACVA/5wnjYxI5UHMmGb-oBsHYTZNvCVsC9KI4ACLcBGAs/s1600/IMG_3603.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-cS1Kn9tO3bw/WVTx5RZnf-I/AAAAAAAACVA/5wnjYxI5UHMmGb-oBsHYTZNvCVsC9KI4ACLcBGAs/s320/IMG_3603.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-iw9oHG0AFSs/WVTx5rGSUvI/AAAAAAAACVE/xFYXYvZKKUUIWkLXJdBTnuGZ9M-5Bbr6ACLcBGAs/s1600/IMG_4203.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-iw9oHG0AFSs/WVTx5rGSUvI/AAAAAAAACVE/xFYXYvZKKUUIWkLXJdBTnuGZ9M-5Bbr6ACLcBGAs/s320/IMG_4203.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-4xqRQvGZkTY/WVTx9ylAg5I/AAAAAAAACVM/snehu3x7i80Q_-orV30zxZTDT7Ek7C98wCLcBGAs/s1600/IMG_4209.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-4xqRQvGZkTY/WVTx9ylAg5I/AAAAAAAACVM/snehu3x7i80Q_-orV30zxZTDT7Ek7C98wCLcBGAs/s320/IMG_4209.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-sY3CNcKu_wk/WVTx9w3rLfI/AAAAAAAACVI/LB59znGxWfYeqfn_hARnwJJW1TsSSjJxwCLcBGAs/s1600/IMG_4210.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-sY3CNcKu_wk/WVTx9w3rLfI/AAAAAAAACVI/LB59znGxWfYeqfn_hARnwJJW1TsSSjJxwCLcBGAs/s320/IMG_4210.jpg" width="240" /></a></div>
<br /></div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-87034452166573883152017-06-29T15:02:00.000+03:002017-06-29T15:02:04.144+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
NO Jeg lager pipeutstyr til piperøyker. Dette er en av mine hobbyer.<br />
<br />
GR. Κατασκευάζω αξεσουάρ για καπνιστές πίπας. Αυτό είναι ένα από τα χόμπυ μου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-tVftMeqMB4Q/WVTrxTQy0pI/AAAAAAAACUU/1cDy88xtYWc6Ygre3U9shUz51pwUa1V2QCLcBGAs/s1600/IMG_4174.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-tVftMeqMB4Q/WVTrxTQy0pI/AAAAAAAACUU/1cDy88xtYWc6Ygre3U9shUz51pwUa1V2QCLcBGAs/s320/IMG_4174.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/--O8fz9XsuDc/WVTrxFoDzZI/AAAAAAAACUQ/2Hpry7NWA60f_i0ocg3sWGE0qjVVW6uRgCLcBGAs/s1600/IMG_4215.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/--O8fz9XsuDc/WVTrxFoDzZI/AAAAAAAACUQ/2Hpry7NWA60f_i0ocg3sWGE0qjVVW6uRgCLcBGAs/s400/IMG_4215.JPG" width="300" /></a></div>
<br /></div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-38369978723964024852017-03-09T20:31:00.000+02:002017-03-09T20:59:48.542+02:00Å bygge et skalamodell skip <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-45maTaN1wTQ/WMGhuewastI/AAAAAAAACSg/PP6RA0PF1NggFZHYkKofth_aFWzaev3xgCK4B/s1600/Skjermbilde%2B2017-03-09%2Bkl.%2B19.40.36.png" imageanchor="1"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-45maTaN1wTQ/WMGhuewastI/AAAAAAAACSg/PP6RA0PF1NggFZHYkKofth_aFWzaev3xgCK4B/s1600/Skjermbilde%2B2017-03-09%2Bkl.%2B19.40.36.png" /></a> Jeg har bygd i de siste to måneder et dampskip som heter MARIEFRED. Et av de siste dampskiper som seiler fremdeles i Sverige! Det er både en skala modell som kan settes på hylla og en båt som kan seile på vannet med fjernkontroll.<br />
Se her litt av bygningsprosessen fra starten til den ble ferdig. Denne prosessen er av seg selv en god reise som når den blir ferdig du lurer på om denne destinasjonen var en begynnelse eller en avslutting.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-T3iQx1DDVFI/WMGiXyzlhHI/AAAAAAAACSw/M_rWNUi1gDgFj463YK6mk_HpnXbdXQJWwCK4B/s1600/Skjermbilde%2B2017-03-09%2Bkl.%2B19.43.27.png" imageanchor="1"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-T3iQx1DDVFI/WMGiXyzlhHI/AAAAAAAACSw/M_rWNUi1gDgFj463YK6mk_HpnXbdXQJWwCK4B/s400/Skjermbilde%2B2017-03-09%2Bkl.%2B19.43.27.png" /></a>Τους τελευταίους δύο μήνες έφτιαξα ένα ατμόπλοιο το οποίο λέγεται MARIEFRED. Είναι ένα από τα τελευταία ατμόπλοια που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα στη Σουηδία. Λειτουργεί και σαν μοντέλο για το ράφι αλλά και σαν μοντέλο σε κλίμακα που μπορεί να πλεύσει στο νερό τηλεκατευθυνόμενο.<br />
Δέστε λίγο από τη διαδικασία κατασκευής από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτή η διαδικασία είναι από μόνη της ένα ταξίδι, που όταν τελειώνει αναρωτιέσαι αν η διαδρομή τέλειωσε ή αν αυτή μόλις αρχίζει...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-DMVbEEFb0_Y/WMGfSkKSMaI/AAAAAAAACRw/b16HZpmPeVQeMwESdNWLfOyfUeyJkjadgCLcB/s1600/IMG_3676.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-DMVbEEFb0_Y/WMGfSkKSMaI/AAAAAAAACRw/b16HZpmPeVQeMwESdNWLfOyfUeyJkjadgCLcB/s320/IMG_3676.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-MGBpkjuBCD8/WMGfS9YUZeI/AAAAAAAACR4/iOd23RvFZJQllBi297nOl4NK50c8pF0VwCLcB/s1600/IMG_3689.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-MGBpkjuBCD8/WMGfS9YUZeI/AAAAAAAACR4/iOd23RvFZJQllBi297nOl4NK50c8pF0VwCLcB/s320/IMG_3689.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-AuEUDe0yxpI/WMGfStLAcLI/AAAAAAAACR0/rZ6VZY0SOl4bNSKxavTIuZA1GWg3oc4YQCLcB/s1600/IMG_3697.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-AuEUDe0yxpI/WMGfStLAcLI/AAAAAAAACR0/rZ6VZY0SOl4bNSKxavTIuZA1GWg3oc4YQCLcB/s320/IMG_3697.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-YzrdPTPxEXg/WMGfUOrZVdI/AAAAAAAACR8/HxB_Yghpt8EbGT_CXR15JmvyOPckkttVQCLcB/s1600/IMG_3699.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-YzrdPTPxEXg/WMGfUOrZVdI/AAAAAAAACR8/HxB_Yghpt8EbGT_CXR15JmvyOPckkttVQCLcB/s320/IMG_3699.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-RwT0Z1EnnpM/WMGfUTXICLI/AAAAAAAACSA/L8z2igBfMG0neEnkZfphPp8-NTKV5dzOQCLcB/s1600/IMG_3708.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-RwT0Z1EnnpM/WMGfUTXICLI/AAAAAAAACSA/L8z2igBfMG0neEnkZfphPp8-NTKV5dzOQCLcB/s320/IMG_3708.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-wCqZ7iecXnw/WMGfUrp1L1I/AAAAAAAACSE/MOLWGBs_tKQ0USvRMhBUiXAL_JVA_hCuwCLcB/s1600/IMG_3722.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-wCqZ7iecXnw/WMGfUrp1L1I/AAAAAAAACSE/MOLWGBs_tKQ0USvRMhBUiXAL_JVA_hCuwCLcB/s320/IMG_3722.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-e_nzE8w1Pak/WMGfVKRCj9I/AAAAAAAACSI/JPS8tXoJB98DXh9YohNbhYpn2zow5T1nACLcB/s1600/IMG_3733.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-e_nzE8w1Pak/WMGfVKRCj9I/AAAAAAAACSI/JPS8tXoJB98DXh9YohNbhYpn2zow5T1nACLcB/s320/IMG_3733.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Y82iXr4joO0/WMGfV1_XA3I/AAAAAAAACSQ/ZgatTwtNzLEn4TZOG-CMo4q7EbB5OEJjACLcB/s1600/IMG_3788.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-Y82iXr4joO0/WMGfV1_XA3I/AAAAAAAACSQ/ZgatTwtNzLEn4TZOG-CMo4q7EbB5OEJjACLcB/s320/IMG_3788.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-UIYBxf92Lig/WMGfVpA8kdI/AAAAAAAACSM/DsPRZefMBP88ct1nxXA_VuDvyJEve-YKgCLcB/s1600/IMG_3836.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-UIYBxf92Lig/WMGfVpA8kdI/AAAAAAAACSM/DsPRZefMBP88ct1nxXA_VuDvyJEve-YKgCLcB/s320/IMG_3836.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-41088199168422710882014-07-26T20:51:00.004+03:002017-03-09T20:53:50.310+02:00Sommerferie 13/7/14<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-78XS-d-jCwo/U9PqYPzgROI/AAAAAAAACLA/n7XlVPms9Yo/s1600/IMG_0924.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://3.bp.blogspot.com/-78XS-d-jCwo/U9PqYPzgROI/AAAAAAAACLA/n7XlVPms9Yo/s1600/IMG_0924.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Til Sommerferien, drømmer vi vakre strender spredt ut foran våre fetter.</span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Siden 2013 ventet jeg sommerferie i 2014 i Norge og feriepenger. Denn uken har kommet og jeg kan ikke tro det. nå har jeg i kontoen min en sum omtrent 150% av lønnen min. Jo, nå kan jeg gå på ferie! Men når jeg regnet utgifter, skjønner jeg at pengene er ikke nok… Noen av dem må betales for en kjøleskap vi har kjøpt, siden den vi hadde ble defekt etter 26 år. Forresten med disse pengene må vi betale husleien til august, siden betales jeg igjen i 15 august! Men sommerferie er bestemt og angrer jeg ikke. Jeg vet ikke hvordan jeg kan betale alt men jeg skal til ferie! Jeg kjøpte billetten i mars men alle de andre utgifter må betales nå.I tillegg denne sommeren har vart for varm, temperaturen har nådd til 30 varmegrader. Jeg ørker ikke mer uten air condition som er ikke vant i norske hjemmene. Her jeg bor finnes ikke det sjø. Iallfall havet i Norge er veldig kald til og med i sommeren. </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Herre Gud, selv om jeg er nesten 50 år gammel , dette er første gang drar jeg på «vanlig» ferie. Så jeg har bestemt å reise til Hellas, å besøke slektninger og venner. Men først og fremst vil jeg se igjen Hellas. Ikke så mye fordi jeg savner hjemmelandet, men av en ren nysgjerighet: Jeg lurer på hvordan føler jeg meg når jeg ser igjen Hellas, etter to pluw år i utlandet. Ser Hellas ut til meg som noen helt naturlig eller blir jeg sjokkert av kontrasten mellom norlige land og sørlige land? Vil jeg føle meg som Odyssevs i Ithaca etter vandrende eller føler fremmede i mitt sted,ν med et ønske om å gå tilbake bak i den rolighet av nordlige? Jeg vet ikke svaret, og er ivrig etter å lære. Hvordan er det å ser Hellas gjennom øynene til en turist? Jeg faktisk har tenkt å vise at jeg ikke er gresk, men å snakke norsk og engelsk, ville ikke bli det spennende? Da grekerne vil tro at jeg ikke forstår dem og da vil jeg høre hva tenker de om meg! Når drar vi , de elendige malere, på ferie, opplever vi at vi har blitt allerede herskere. Mens de andre tjener oss, føler vi oss smigret. Vi tar vår hevn, når vi blir krevende og sure kunder. Hva er det beste alternativet: Ikke spør ingenting og gi opp våre rettigheter på grunn av "empati" fordi vi forstå situasjonen til dem som tjener oss, eller oppføre seg som konger? Selvfølgelig mitt valg er i midten. jeg vil ikke gi opp av dem som jeg forventer, jeg har betalt og ønsker å nyte, men heller ikke vil undertrykke arbeiderne, slik som oppfører arrogante. </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Det er bare to dager før turen og ønsker selv ikke å tenke på. Ellers blir jeg utålmodig. Jeg sier til meg selv igjen og igjen, at det er ikke noe viktig. Dessuten, jeg har skrevet en liste med alle jeg trenger…</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><b><a href="mailto:alkaioslarsinos@gmail.com">alkaioslarsinos@gmail.com</a></b></span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px; text-decoration: underline;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-XvPfNC8zaFw/U9Pqmec9uyI/AAAAAAAACLI/SrgYInoYAtE/s1600/IMG_1118.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://2.bp.blogspot.com/-XvPfNC8zaFw/U9Pqmec9uyI/AAAAAAAACLI/SrgYInoYAtE/s1600/IMG_1118.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Hvordan kan man forstå om det er daggry eller skumring.</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Dessuten slik som morgener dagen med optimisme,</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">så nostalgisk natten faller foran rådville øynene våre .</span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px; text-decoration: underline;"><br /></span></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-34569629387851219832014-07-26T14:36:00.002+03:002014-07-26T15:08:23.479+03:00Καλοκαιρινή άδεια 13/7/14<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="fauxcolumn-outer fauxcolumn-left-outer" style="bottom: 0px; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 0px;">
<div class="fauxborder-left" style="background-position: 0% 0%; background-repeat: no-repeat repeat; height: 8355px; position: relative;">
<div class="fauxborder-right" style="background-position: 100% 0%; background-repeat: no-repeat repeat; height: 8355px; position: absolute; right: 0px;">
</div>
<div class="fauxcolumn-inner" style="border-right-color: transparent; border-right-style: solid; border-right-width: 1px; height: 8355px;">
</div>
</div>
<div class="cap-bottom" style="background-position: 0% 100%; background-repeat: repeat no-repeat; height: 0px; position: relative;">
<div class="cap-left" style="background-position: 0% 100%; background-repeat: no-repeat no-repeat; float: left; height: 0px;">
</div>
<div class="cap-right" style="background-position: 100% 100%; background-repeat: no-repeat no-repeat; float: right; height: 0px;">
</div>
</div>
</div>
<div class="fauxcolumn-outer fauxcolumn-right-outer" style="bottom: 0px; overflow: hidden; position: absolute; right: 0px; top: 0px; width: 310px;">
<div class="cap-top" style="background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat no-repeat; height: 0px; position: relative;">
<div class="cap-left" style="background-position: 0% 0%; background-repeat: no-repeat no-repeat; float: left; height: 0px;">
</div>
<div class="cap-right" style="background-position: 100% 0%; background-repeat: no-repeat no-repeat; float: right; height: 0px;">
</div>
</div>
<div class="fauxborder-left" style="background-position: 0% 0%; background-repeat: no-repeat repeat; height: 8355px; position: relative;">
<div class="fauxborder-right" style="background-position: 100% 0%; background-repeat: no-repeat repeat; height: 8355px; position: absolute; right: 0px;">
</div>
<div class="fauxcolumn-inner" style="border-left-color: transparent; border-left-style: solid; border-left-width: 1px; height: 8355px;">
</div>
</div>
<div class="cap-bottom" style="background-position: 0% 100%; background-repeat: repeat no-repeat; height: 0px; position: relative;">
<div class="cap-left" style="background-position: 0% 100%; background-repeat: no-repeat no-repeat; float: left; height: 0px;">
</div>
<div class="cap-right" style="background-position: 100% 100%; background-repeat: no-repeat no-repeat; float: right; height: 0px;">
</div>
</div>
</div>
<div class="columns-inner" style="min-height: 0px;">
<div class="column-center-outer" style="float: left; position: relative; width: 570px;">
<div class="column-center-inner" style="padding: 0px;">
<div class="main section" id="main" style="margin: 0px 1em;">
<div class="widget Blog" id="Blog1" style="line-height: 1.4; margin: 0px; min-height: 0px; position: relative;">
<div class="blog-posts hfeed">
<div class="date-outer">
<h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 11px; line-height: normal; margin: 0px 0px 1em; min-height: 0px; position: relative;">
<span style="background-color: #bbbbbb; color: white; letter-spacing: 3px; margin: inherit; padding: 0.4em;">Σάββατο, 26 Ιουλίου 2014</span></h2>
<div class="date-posts">
<div class="post-outer">
<div class="post hentry uncustomized-post-template" itemprop="blogPost" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/BlogPosting" style="margin: 0px 0px 45px; min-height: 0px; position: relative;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5519428462904019626" name="508228287275324313"></a><br />
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 22px; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0.75em 0px 0px; position: relative;">
<a href="http://alkaiosdeninnvandreren.blogspot.no/2014/07/13714.html" style="color: #888888; text-decoration: none;">Καλοκαιρινή άδεια 13/7/14</a></h3>
<div class="post-header" style="font-size: 11px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-508228287275324313" itemprop="description articleBody" style="font-size: 13px; line-height: 1.4; position: relative; width: 546px;">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 5px; position: relative; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="http://3.bp.blogspot.com/-v4mMaGxg6fI/U9OP09G_dAI/AAAAAAAACKo/lTXv9VyOBcQ/s1600/IMG_0924.jpg" imageanchor="1" style="color: #888888; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: none;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-v4mMaGxg6fI/U9OP09G_dAI/AAAAAAAACKo/lTXv9VyOBcQ/s1600/IMG_0924.jpg" height="225" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 0px 0px 0px; background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 0px 0px 0px; padding: 0px; position: relative;" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11px;">Ονειρευόμαστε μαγευτικές παραλίες να απλώνονται στα πόδια μας...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><b><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></b>Από το 2013 περίμενα την ώρα που θα έπαιρνα την καλοκαιρινή άδεια του 2014 στη Νορβηγία με το επίδομα άδειας (feriepenger). Η εβδομάδα έφτασε, σχεδόν δεν το πιστεύω. Στον τραπεζικό λογαριασμό μου μπήκε ένα ποσό λίγο πάνω από το 150% του μηνιάτικού μου. Μαζί με την αμοιβή του προηγούμενου 15νθήμερου, μου δημιουργούν ένα κεφάλαιο που δεν έφτασε ο λογαριασμός μου ούτε στιγμή τον τελευταίο χρόνο. Τώρα πια μπορώ να πάω διακοπές. Όταν όμως φτάνω να τα υπολογίσω καλά, διαπιστώνω ότι τα λεφτά… δεν φτάνουν! Κάποια είναι ήδη προϋπολογισμένα για ένα ψυγείο που έπρεπε να αλλάξουμε διότι το προηγούμενο μετά από 26 χρόνια μας αποχαιρέτησε, αλλά και για τα έξοδα της οικογένειας μετά τις διακοπές όπως το ενοίκιο, καθώς τώρα πια θα πληρωθώ ξανά κατά τις 15 Αυγούστου! Όμως οι διακοπές έχουν προαποφασιστεί και δεν κάνω πίσω. Δεν ξέρω πώς θα τα βγάλω κι αν θα τα βγάλω αλλά θα πάω! Το εισιτήριο το έχω βγάλει από το Μάρτιο, αλλά όλα τα άλλα πρέπει να πληρωθούν. Μάλιστα έπιασε κι Νορβηγία τριαντάρια στην κλίμακα του Κέλσιου κι άρχισα να νιώθω δυσφορία χωρίς air condition που εδώ δεν συνηθίζεται, παραμόνο για το χειμώνα ως μονάδα θέρμανσης κι αυτό σε μικρό βαθμό. Όμως στην περιοχή μας δεν έχει θάλασσα, δεν είναι και μακριά, αλλά οι παραλίες δεν σε… εμπνέουν και το νερό μόλις μπαίνεις μέσα, σε κάνει να τουρτουρίζεις κι εγώ δεν τα πάω καλά με αυτό παρότι, από μικρός έβγαζα όλο το καλοκαίρι μέσα στη θάλασσα. </span></div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ξέρω ότι οι διακοπές δεν είναι παρά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που πάντα απέχει από την πραγματικότητα. Πάντα προσδοκούμε πολλά από τις διακοπές μας αλλά βιώνουμε λίγα και τότε έρχεται η απογοήτευση. Γι’ αυτό συχνά γυρίζουμε κουρασμένοι, απογοητευμένοι κι όχι σπάνια χωρισμένοι από τις διακοπές μας. Έχουμε όνειρα και προσδοκίες γι’ αυτές τις μέρες αρκετά μαξιμαλιστικές, έχουμε ένα πρότυπο στο μυαλό μας, ένα ιδεατό βίωμα, που είναι μάλλον απίθανο να φτάσουμε και να βιώσουμε. Εικόνες όπως τροπικές παραλίες, σέρφινγκ πάνω στον αφρό των κυμάτων, εξωτικά μπαρ με εξωτικά ποτά στο χέρι και τρυφερές υπάρξεις έτοιμες για όλα, είναι πια ένα στερεότυπο των διακοπών που μας τάισαν οι Αμερικανικές ταινίες κι εμείς τις αφομιώσαμε αφήνοντας τα σάλια μας να τρέχουν. Παρόλα αυτά δεν κάνω πίσω, θέλω να το ζήσω κι ότι βγει. Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία. Έκανα πέρυσι υπομονή και δεν πήγα πουθενά, δούλεψα άλλη μια χρονιά χωρίς ανάσα, να μη ξεφύγω λίγο και τώρα, δεν ξέρω αν θα το αντέξω. Χρειάζομαι μια κάποια ανανέωση, πρώτα ψυχολογικά κι έπειτα σωματικά. Όταν γυρίσω θα τα ξαναϋπολογίσω, ίσως γίνει ένα θαύμα, ίσως να μη τα υπολόγισα καλά. Ξέρω ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, αλλά πώς μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό της αυταπάτης!</span></div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Θεέ μου, κοντεύω τα 50 κι είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω «κανονικές» διακοπές. Έτσι επέλεξα για πρώτη φορά να επισκεφτώ την… Ελλάδα. Να δω λίγο και τους δικούς μου, αλλά περισσότερο θέλω να ξαναδώ την Ελλάδα όχι τόσο επειδή μου έλειψε, όσο επειδή έχω μια έντονη περιέργεια: Πώς θα μου φανεί έπειτα από 2+ χρόνια ξενητιάς; Θα μου φανεί ως κάτι εντελώς φυσικό σαν να μη είχα φύγει ποτέ, ή θα νιώσω το σοκ εντός έντονου κοντράστ από τις πειθαρχημένες χώρες του Βορά στο χύμα του Νότου; Θα νιώσω σαν τον Οδυσσέα στην Ιθάκη του έπειτα από την περιπλάνηση ή θα νιώσω ξένος στον τόπο μου με την επιθυμία να ξαναγυρίσω πίσω στις ήσυχία των βορείων; Δεν ξέρω την απάντηση κι αγωνιώ να τη μάθω. Πώς είναι να βλέπεις την Ελλάδα με τη ματιά του τουρίστα; Σκοπεύω μάλιστα να μη δείξω ότι είμαι Έλληνας αλλά να μιλάω Νορβηγικά και Αγγλικά, δεν θα είναι συναρπαστικό; Οι Έλληνες θα νομίζουν ότι δεν τους καταλαβαίνω και θα βγάλουν όλο τους τον… εαυτό!!!</span></div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Όταν πάμε διακοπές, εμείς οι ξεπεσμένοι μπογιατζήδες γινόμαστε ξαφνικά αφεντικά που μας υπηρετούν κι αυτό μας κολακεύει βέβαια! Οι αεροσυνοδοί μας κανακεύουν καθώς μας σερβίρουν, στα ξενοδοχεία είμαστε απαιτητικοί, στα εστιατόρια και τις ταβέρνες είμαστε άρχοντες που δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας… Βγάζουμε ούτε λίγο ούτε πολύ το άχτι μας, που μπορείς να το πεις και σύμπλεγμα κατωτερότητας. Παίρνουμε την εκδίκησή μας. Ποια είναι η καλύτερη επιλογή: Να μη ζητάμε τίποτα και να παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας λόγω «ενσυναίσθησης», επειδή καταλαβαίνουμε τη θέση αυτών που μας υπηρετούν, ή να το παίζουμε βασιλιάδες, ζητώντας τα πάντα και με το παραπάνω; Φυσικά η δική μου επιλογή είναι στη μέση. Ούτε θα παραιτηθώ αυτών που πληρώνω και θέλω να απολαύσω, ούτε όμως και θα καταπιέσω τους εργαζόμενους παίζοντας το ρόλο που απεχθάνομαι στους άλλους. </span></div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
<br style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif;" />
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Δυο μέρες πριν από το ταξίδι και δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι για να μη με πιάσει η ανυπομονησία. Επαναλαμβάνω μέσα μου ότι δεν είναι τίποτα, μια ιδέα είναι… Την προηγουμένη της πτήσης θα ετοιμάσω τις βαλίτσες και θα κάνω όλες τις προετοιμασίες, άλλωστε έχω ήδη τη λίστα έτοιμη του τι πρέπει να πάρω μαζί μου. </span><br />
<span style="letter-spacing: 0px;"><br /></span><span style="letter-spacing: 0px;"><b>alkaioslarsinos@gmail.com</b></span></div>
<br style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif;" />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 5px; position: relative; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="http://4.bp.blogspot.com/-GO2QXHL-qZk/U9OP4lLnPaI/AAAAAAAACKw/lvXZwBoLOQ4/s1600/IMG_1118.jpg" imageanchor="1" style="color: #888888; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: none;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-GO2QXHL-qZk/U9OP4lLnPaI/AAAAAAAACKw/lvXZwBoLOQ4/s1600/IMG_1118.jpg" height="300" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 0px 0px 0px; background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 0px 0px 0px; padding: 0px; position: relative;" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11px;">Πώς να καταλάβεις αν είναι ξημέρωμα ή δύση, λυκόφως ή λυκαυγές;<br />
Άλλωστε έτσι όπως ξημερώνει η μέρα γεμάτη αισιοδοξία,<br />
έτσι δύει νοσταλγικά στα απορημένα μάτια μας.</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-90813575193136585142014-07-08T22:42:00.002+03:002014-07-08T22:42:27.380+03:00gåtur, sykkeltur. Βόλτα με τα πόδια, βόλτα με το ποδήλατο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
διαβάστε για τις συνήθειες στη Νορβηγία στο ιστολόγιό μου alkaiosdeninnvandreren.blogspot.com</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-32085244306837982112014-06-21T10:49:00.001+03:002014-06-21T11:44:22.443+03:00ALKAIOS editorial<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-6JhyJY3OemU/U6U4p0kg0WI/AAAAAAAACIo/x02r2kNcTwY/s1600/IMG_0807.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-6JhyJY3OemU/U6U4p0kg0WI/AAAAAAAACIo/x02r2kNcTwY/s1600/IMG_0807.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα γάντια του μπογιατζή σε ένα <br />
υπεραιωνόβιο κτήριο που χρήζει... βαψίματος</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><i><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Έμεινα πολύ καιρό μακριά από το ιστολόγιό μου και σκέφτηκα. Δεν ξέρω αν έλειψα σε κανένα, μάλλον όχι. Αυτό τον καιρό δεν μπορούσα να γράψω. Φαίνεται ότι το αρνητικό σχόλιο με επηρέασε περισσότερο από όσο νόμιζα. </i></span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><i>Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο ως ένα χαρτί όπου θα έγραφα τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, τις ανησυχίες μου, τα ενδιαφέροντά μου, όπου γενικά θα άπλωνα τον εαυτό μου εν είδει προσωπικού ημερολογίου, ανοίγοντας παράλληλα μια πόρτα σε αδελφές ψυχές, σαν μήνυμα σε μπουκάλι ερμητικά κλειστό μέσα στο απέραντο των θαλασσών που καταπίνει καράβια και προσφάτως αεροπλάνα αλλά πάντα αργά ή γρήγορα ξερνά μπουκάλια μπροστά στα υγρά μάτια διψασμένων ερημικών περπατητών. </i></span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ε λοιπόν, πήρα την απόφαση μου. <b><span style="font-size: large;">Το ιστολόγιο αυτό θα παραμείνει έτσι. </span></b>Θα είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, τουλάχιστον όσα από αυτά μπορώ να μοιραστώ μαζί σας. Εγώ στο ημερολόγιό μου ξέρετε, σπάνια γράφω γεγονότα. Σημειώνω απλώς τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή μου, σαν άλμπουμ φωτογραφιών, έτσι για να θυμάμαι. Κυρίως όμως γράφω σκέψεις, συναισθήματα, ποιήματα κοκ. Αν κάποιος θέλει να μοιραστεί μαζί μας παρόμοια βιώματα, είμαι πρόθυμος να τα δημοσιεύσω δίπλα στα δικά μου. </span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Παράλληλα όμως δημιουργώ και …μερικά ακόμη που θα στεγάσουν τα άλλα ειδικά ενδιαφέροντά μου. </span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span><b><span style="font-size: large;">Στο δεύτερο ιστολόγιο που θα ακολουθήσει</span></b> <span style="color: orange;"><b>alkaiosdeninnvandreren.blogspot.com*</b></span> θα υπάρχουν τρεις ενότητες. Η πρώτη θα είναι <span style="color: orange;">ΝΟΡΒΗΓΙΑ</span>. Εκεί θα εκθέσω όλες τις εντυπώσεις μου από τη Νορβηγία. Δεν θα είναι τουριστικός οδηγός, αλλά οι δικές μου εντυπώσεις όσο είμαι ακόμα φρέσκος μετά από ...δύο χρόνια εδώ. Όσο περνάει ο καιρός βλέπετε η φρεσκάδα χάνεται και αρχίζω εκείνα που στην αρχή μου έκαναν φοβερή εντύπωση, τώρα πια να τα θεωρώ αυτονόητα. Ίσως προφταίνω για λίγο ακόμα… Ούτε ΟΑΕΔ θα είναι φυσικά. Όποιος όμως συλλέγει πληροφορίες προσεκτικά, μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για τις δουλειές εδώ. </span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Η δεύτερη ενότητα θα περιλαμβάνει όλα μου τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις σκέψεις γύρω από την <span style="color: orange;">ΞΕΝΙΤΙΑ</span>, τη μετανάστευση, το νόστο και το ρίζωμα σε μια ξένη γη. Ευχή μου κι επιθυμία μου είναι, κι άλλοι να μου στείλουν τις δικές τους εμπειρίες, ώστε να φτιάξουμε μια συντροφιά …ομοιοπαθών παραπονεμένων που κάτω από τις πενιές του «παρ’ το στεφάνι μας… κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου, εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί» θα ξεδιπλώσουμε τον πόνο μας σε μια ομαδική λυτρωτική ψυχοθεραπεία.</span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Και η τρίτη θα αφορά την <span style="color: orange;">ΕΛΛΑΔΑ</span>, με υπότιτλο «αυτή η χώρα δε σώνεται με τίποτα άμα λάχει να ‘ούμε» Σκέψεις, ιδέες, προτάσεις, για μια εναλλακτική αναστήλωση μιας χώρας που έχει βουλιάξει κάτω από την προκλητική καπήλευση του ονόματός της από μερίδα των κατοίκων της. Ζητούνται ιδέες καλοπροαίρετεςκαι ανεξάρτητες κομμάτων, των ως τώρα καταστροφικών κατεστημένων, με μεράκι και όραμα. ας κάνουμε μια συντροφιά λίγων που νοιάζονται. Νομίζω ότι αυτή η χώρα το αξίζει. </span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
-----------------------</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
* den innvandreren σημαίνει: ο μετανάστης.</div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Σταδιακά θα προσπαθήσω <b><span style="font-size: large;">να δημιουργήσω κι ένα τρίτο ιστολόγιο</span></b> εξειδικευμένο σε <span style="color: orange;">ΘΕΜΑΤΑ ΜΟΝΤΕΛΙΣΜΟΥ </span>και αρχιτεκτονικής που είναι το αγαπημένο μου χόμπυ. Δεν ταίριαζαν τέτοιες αναρτήσεις στο μέχρι τώρα σχήμα. </span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Συνειδητοποιώ ότι οι διαφορετικές ενότητες που ενυπήρχαν σε ένα μόνο ιστολόγιο απευθύνονταν η κάθε μία σε διαφορετικό κοινό, το οποίο μπερεδεύονταν από τις αναρτήσεις που δεν τους αφορούσαν. Φυσικά όλα αυτά είναι πολύ δουλειά κι εγώ δεν είμαι επαγγελματίας ιστολόγος!!! Όταν γυρίζω από το 8ωρό μου, σε μια κουραστική δουλειά χρειάζομαι φαΐ και ύπνο. έπειτα μου μένουν λίγες ώρες για μένα. Μερικές από αυτές τις αφιερώνω στο (τώρα πια στα) ιστολόγιό/α μου. Πρόθεσή μου είναι να γράφω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Μεγάλωσα όμως πια και οι δυνάμεις μου δεν είναι αρκετές. Ελπίζω απλώς ότι δεν θα πέσω κάτω από το όριο του ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΜΗΝΑ. Ίσως αν με στηρίξετε κι εσείς να πάρω θάρρος και δυνάμεις...</span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Έκανα λοιπόν οικονομίες και αγόρασα μερικά κομμάτια από το ΙΚΕΑ, τα οποία "μαγείρεψα" καταλλήλως και με τα οποία διαμόρφωσα μια γωνιά γραφείου στο υπνοδωμάτιό μου. Με το επίδομα καλοκαιρινής άδειας (σε μερικές μέρες) θα προσθέσω μία μεγάλη οθόνη (μεταχειρισμένη) στο MacBook Pro μου. Φτιάχνω λοιπόν το καπουτσίνο μου και κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου. Βγάζω το σημειωματάριό μου (iPhone) κι αρχίζω να γράφω για όλα αυτά που συνέλεξα όσο δούλευα όλη την εβδομάδα ως μπογιατζής. Έβγαλα φωτογραφίες παιδιών να γυρίζουν από το σχολείο, νορβηγάκια!, κτήρια της γειτονιάς, άκουσα podkast (εκπομπές της κρατικής ραδιοτηλεόρασης), διάβασα εφημερίδες, μίλησα με γείτονες, άκουσα κραυγές ανθρώπων μέσα από τραγούδια, μέσα από βιβλία… Όλα αυτά τα ερεθίσματα. Τα μασώ, τα αναμασώ.. Κάποια τα φτύνω, κάποια τα χωνεύω αργά και χτίζω απάνω τους. Είναι αφορμές για να σκεφτώ, να γράψω, να επικοινωνήσω!</span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"></span><br /></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;">Εύχομαι να έχουμε καλή παρέα και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ</span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;">Πάντα δικός σας </span></div>
</div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><b>alkaioslarsinos@gmail.com</b></span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 13px;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></span></div>
</div>
</div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-42167057168445215392014-05-18T20:46:00.001+03:002014-05-18T20:50:24.645+03:00Δύο επέτειοι αυτό το Σαββατοκύριακο στη Νορβηγία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-jRmSzIiHUw0/U3jwA3POIPI/AAAAAAAACHc/vmkC5--EhAM/s1600/IMGP0001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-jRmSzIiHUw0/U3jwA3POIPI/AAAAAAAACHc/vmkC5--EhAM/s1600/IMGP0001.JPG" height="424" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι μηλιές ανθίζουν κι εδώ... Το χρώμα στο κτήριο "δια χειρός Αλκαίου"</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<span style="color: orange;"> <b>Χθες η Νορβηγία</b></span> είχε την εθνική της επέτειο, που γιορτάστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα και περηφάνια καθώς φέτος συμπληρώθηκαν δύο αιώνες από τη σύνταξη του Νορβηγικού συντάγματος.<br />
<div style="font-size: 12px;">
<br /></div>
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-3KGj0bhMaSE/U3jwUOIkCFI/AAAAAAAACHk/O0RdqoVKgKs/s1600/IMGP0013.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-3KGj0bhMaSE/U3jwUOIkCFI/AAAAAAAACHk/O0RdqoVKgKs/s1600/IMGP0013.JPG" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο κύριος με τοπική ενδυμασία, από πίσω η παρέλαση (barnetoget=παιδικό τραίνο)</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b> <span style="color: orange;"> Σήμερα εγώ</span></b> γιορτάζω τη δική μου επέτειο, καθώς συμπλήρωσα τα δύο χρόνια στη Νορβηγία. Δύο χρόνια, δύο χρόνια, λέω και ξαναλέω. Ξανάνιωσα, έγινα πάλι παιδί, ηρέμησα, δεν έλειψα σε κανένα και μάλλον δεν μου έλειψε τίποτα ιδιαίτερο εκτός από κάτι… λεπτομέρειες. </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Η δική μου οδύσσεια, σίγουρα δεν έχει τελειώσει ακόμα, άλλωστε πότε τελειώνουν οι οδύσσειες; Συνεχίζεται στην αβεβαιότητα, στην ξενητιά, στις νοσταγικές μνήμες και σε ένα πέλαγος παράπονα. Πόσο αγνός πατάς το πόδι σου σε μια ξένη γη… Προσπαθώ να ξαναπερπατήσω τα πρώτα βήματα που πλέον είναι ιστορία. Θα ριζώσω εδώ; Δεν ξέρω. θα γυρίσω πίσω; Δεν ξέρω. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Σε βλέπω να ξυνίζεις τη μούρη: </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
-Και τι με νοιάζει εμένα τώρα… Πώς θα βρούμε δουλειά μπορείς να μας πεις; </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
-Όχι δυστυχώς, λυπάμαι! Όταν ανοίξω …εργοστάσιο θα σε έχω υπόψη μου, προς το παρόν έχω απλώς να πληρώσω τους λογαριασμούς μου κι ένα πιάτο φαΐ. </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Η υπόμονη δεν ήταν ποτέ το εθνικό μας χαρακτηριστικό. Ξέρω όμως πώς νιώθεις, έχω περάσει από τους δρόμους σου, έχω φορέσει τα παπούτσια σου, έχω φορέσει τα γυαλιά σου. Θέλεις απλώς μια ελπίδα. Θέλεις απλώς να σου πω έλα εδώ και όλοι οι δρόμοι θα ανοίξουν μπροστά σου. Θέλεις ένα γλυκό ψέμα. Δεν υπάρχει πια επι της γης η γη της επαγγελίας. </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Τι έμαθα σ’ αυτά τα δύο χρόνια;</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">ΠΡΩΤΟΝ:</span></b> Πηγαίνουμε όλοι στη γη των ονείρων μας για να σπάσουμε τα μούτρα μας, έτσι είναι και δεν γίνεται αλλιώς. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά, όταν σηκωθείς από το έδαφος ματωμένος, τι θα κάνεις; Εκεί φαίνονται τα παλικάρια. </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">ΔΕΥΤΕΡΟΝ:</span></b> Όπου και να πας, σε ξένους τόπους, άγνωστους κι ονειρεμένους, χρειάζεσαι κάποιον εκ των έσω να σε πάρει από το χέρι, να σου σταθεί, να σε οδηγήσει, να σου σκουπίσει τα αίματα μετά από το σπάσιμο των… μούτρων. Κι αυτό είναι που έχει αξία κι αυτό είναι που θα μείνει, αυτό είναι από μόνο του η γη της επαγγελίας. Δεν περιμένω πια να βρω κάποια άλλη</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Μέσα σε δύο χρόνια πέρασα το στάδιο του ενθουσιασμού, της απογοήτευσης, της οργής. Τώρα μαλάκωσα και είμαι στο στάδιο του συμβιβασμού, της αποδοχής της κατάστασης, της ομολογία ότι ο τοίχος ήταν πιο σκληρός από τα μούτρα μου, ίσως να ψάχνα με υπομονή να βρούμε και κάποια πόρτα. Ίσως να πάρει καιρό, δεν ξέρω πια στην ηλικία μου αν διαθέτω τόσο. Ίσως μάλιστα όταν τη βρω, να μην έχει πια καμία αξία το να τη διαβώ. Δεν ξέρω, ίσως μέχρι τότε να τα ξαναπούμε, ίσως κι όχι…</div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px;">
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange; font-size: large;">alkaioslarsinos@gmail.com</span></b></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
<b><br /></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-oKRzbtsZk6A/U3jw30qIFcI/AAAAAAAACHw/rDpeEfCVfKc/s1600/IMGP0015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-oKRzbtsZk6A/U3jw30qIFcI/AAAAAAAACHw/rDpeEfCVfKc/s1600/IMGP0015.JPG" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small; text-align: left;">Παράλληλα με το ποτάμι, παρελαύνει και η μπάντα (Νορβηγιστί korps). Από την απέναντι όχθη φαίνεται η αρχή της παρέλασης...</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-lOI15QlpydU/U3jw45r4gZI/AAAAAAAACH4/6Zc6btT220o/s1600/IMGP0020.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-lOI15QlpydU/U3jw45r4gZI/AAAAAAAACH4/6Zc6btT220o/s1600/IMGP0020.JPG" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι πιο πολλές γυναίκες φορούν τοπικές ενδυμασίες (bunad). Φέτος η παρέλαση δεν έγινε μέσα στο κέντρο αλλά σε ...εθνικό δρόμο!</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
<b><br /></b></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-71632529400533461922014-05-10T14:45:00.001+03:002014-05-10T19:44:34.230+03:00Μάιος, russtiden<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-dSug4uQ0ujg/U24QoTl94TI/AAAAAAAACGI/1sfKrigteB4/s1600/images-1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-dSug4uQ0ujg/U24QoTl94TI/AAAAAAAACGI/1sfKrigteB4/s1600/images-1.jpeg" height="260" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Russ πάνω στο λεωφορείο τους το διασκεδάζουν...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Στη Νορβηγία αυτή την εποχή όλοι περιμένουν με ανυπομονησία την εθνική τους επέτειο που λέγεται 17η Μαΐου. Είναι η επέτειος του πρώτου τους συντάγματος καταρτίστηκε πριν από 200 χρόνια κι ενώ βρίσκονταν κάτω από κηδεμονική "ένωση" με τη Σουηδία. Ειδικά φέτος θα γιορταστεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα, καθώς συμπληρώνονται ακριβώς 200 χρόνια!<br />
<br />
Παράλληλα όμως εξελίσσεται κι ένα περίεργο έθιμο που δεν νομίζω ότι απαντάται πουθενά αλλού στον κόσμο. Για μερικούς αυτή περίοδος λέγεται russtiden. Οι έφηβοι που τελειώνουν το λύκειο, λέγονται russ (δεν ξέρω γιατί, τουλάχιστον οι Νορβηγοί που ρώτησα εδώ δεν ήξεραν επίσης) και περνούν αυτό το μήνα ξοδεύοντας τεράστια ποσά γυρνώντας από δω κι από κει σε παρέες με μουσική, αλκοόλ και γενικά χωρίς πολλά όρια. Συχνά φορούν χαρακτηριστικά κόκκινα ρούχα (από τα χρώματα της σημαίας τους, βάφονται με συνθήματα, καμμιά φορά κάνουν και βανδαλισμούς. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Αυτές τις μέρες έχουν οργανώσει φεστιβάλ, στο οποίο πηγαίνουν με βαμένα και ειδικά διαμορφωμένα λεωφορία, στα οποία μένουν, τραγουδούν, χορεύουν και όχι μόνο… Πολλές κοπέλες μένουν έγκυες μέσα σ΄αυτό το ξεσάλωμα, καθώς συνήθως είναι μεθυσμένοι. Στη Νορβηγία απαγορεύεται η δημόσια κατανάλωση αλκοόλ, εκτός βέβαια από εστιατόρια μπαρ κτλ, παρόλα αυτά υπάρχει μια ανοχή γι’ αυτούς από την κοινωνία. Ένα από αυτά τα λεωφορία ξόδεψε ένα ποσό περίπου τετραπλάσιο του μισθού μου σε μουσικό παραγωγό για ένα τραγούδι τους κι ένα δεύτερο για ένα ποσό τριπλάσιο του μισθού μου.<br />
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Μάιος λοιπόν εποχή των russ, εποχή των λουλουδιών που όλα πρασινίζουν κι ανθίζουν, εποχή των αργιών: Πρωτομαγιά, 17η Μαΐου, Ανάληψη, Πεντηκοστή.<br />
<b>alkaioslarsinos@gmail.com</b><br />
<b><br /></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-J_8o2x86f9Q/U24QtpnkYhI/AAAAAAAACGg/F-MYWPwtNg0/s1600/aftenposten+2014-05-04+kl.+19.06.53.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-J_8o2x86f9Q/U24QtpnkYhI/AAAAAAAACGg/F-MYWPwtNg0/s1600/aftenposten+2014-05-04+kl.+19.06.53.png" height="311" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εφηβεία, ανέμελη εποχή.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-vy4xH3TqaTk/U24Qq1qEy4I/AAAAAAAACGQ/C_ebRpbhVLk/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-vy4xH3TqaTk/U24Qq1qEy4I/AAAAAAAACGQ/C_ebRpbhVLk/s1600/images.jpeg" height="120" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κυριαρχούν τα χρώματα της σημαίας</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Z5a76uEaKas/U24QqwUYTbI/AAAAAAAACGU/RcJ5uHFYjIs/s1600/Skjermbilde+2014-05-04+kl.+19.06.22.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Z5a76uEaKas/U24QqwUYTbI/AAAAAAAACGU/RcJ5uHFYjIs/s1600/Skjermbilde+2014-05-04+kl.+19.06.22.png" height="320" width="207" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η χαρακτηριστική φορεσιά...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-7868640359696289072014-05-04T19:48:00.002+03:002014-05-04T19:48:41.811+03:00Είναι εύκολα στη Νορβηγία για τους μετανάστες;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-CSMr3-MMucw/U2Zt7gRW9AI/AAAAAAAACF4/aME3Ucg9s6Y/s1600/IMG_0731.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-CSMr3-MMucw/U2Zt7gRW9AI/AAAAAAAACF4/aME3Ucg9s6Y/s1600/IMG_0731.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ανοιξιάτικη θέα από το παράθυρό μου</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Πέρασε το Πάσχα, πέρασε και η Πρωτομαγιά ήσυχα και με πολύ καλό καιρό εδώ στη Νορβηγία. Φέτος ο καιρός ήταν εκπληκτικός για τα δεδομένα της χώρας. Καλές θερμοκρασίες, πολλές λιακάδες, όλο το χειμώνα και την άνοιξη, πράγμα που δ<span style="font-size: 13px;">εν είναι βέβαια σύνηθες για τη τη χώρα. </span></div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-s2hmr20ijw4/U2Zt0Ptv4GI/AAAAAAAACFw/Ir6-mPAoOTE/s1600/IMG_0732.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-s2hmr20ijw4/U2Zt0Ptv4GI/AAAAAAAACFw/Ir6-mPAoOTE/s1600/IMG_0732.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καταγάλανος ουρανός και σήμερα...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Σε λίγες μέρες κλείνω τα δύο χρόνια εδώ. Τώρα μπορώ να πω ότι ο πρώτος χρόνος ήταν τραυματικά δύσκολος, ενώ ο δεύτερος λυτρωτικά πιο εύκολος. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Μιας και διψάτε για πληροφορίες που έχουν σχέση με ενδεχόμενη μετανάστευση εδώ, πρέπει να ξέρετε μεταξύ άλλων ότι: </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
- Η γλώσσα αν και όχι ιδιαίτερα δύσκολη θεωρητικά, στην πράξη όλοι οι μετανάστες δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τι μας λένε αν και μπορούμε να μιλάμε, έστω και με λάθη. Η προφορά τους εδώ στο Βορρά είναι πολύ ιδιαίτερη. Μιλούν γρήγορα κι αρθρώνουν το λόγο με ένα τρόπο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις συλλαβές και να αναγνωρίσεις λέξεις και φράσεις άρα και τα νοήματα. Κι ας μη πούμε τίποτα για τις διάφορες κατά τόπον διαλέκτους που μόνο αν είσαι πολύ εξοικιωμένος μπορείς να καταλάβεις έστω και «μέσες, άκρες». Πολλοί νομίζουν ότι θα έρθουν εδώ και θα βρουν δουλειά επειδή μιλούν αγγλικά. Δεν είναι έτσι. Εκτός από τους ηλικιωμένους, οι υπόλοιποι μιλούν αγγλικά και χαίρονται να τα εξασκήσουν μαζί σου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς να βρεις δουλειά μιλώντας μόνο αγγλικά!</div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
- Αν και η ανεργία είναι μόλις στο 3%, μην περιμένετε να είναι εύκολη η εύρεση εργασίας. Υπάρχουν και Νορβηγοί -λίγοι βέβαια- που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, πολύ περισσότερο μετανάστες. Η κατάσταση μάλλον δυσκολεύει σταδιακά αν και με αργούς ρυθμούς. Έχουν έρθει πολλοί οικονομικοί μετανάστες, σε μια χώρα με μόλις 5 εκατομ . πληθυσμό! Έχουν έρθει πολλοί Σουηδοί που δεν έχουν πρόβλημα γλώσσας, η γλώσσα τους είναι σχεδόν ίδια, κάτι σαν διάλεκτος. Πολλοί Πολωνοί επίσης οι οποίοι είναι πιο οργανωμένοι σαν κοινότητα. Λιθουανοί, Λετονίοί, Εσθονοί, Ασιάτες και Αφρικανοί. Υπάρχουν επίσης αρκετοί Τούρκοι από παλιά. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
Όλοι βέβαια έχουν δικαίωμα στην ελπίδα, αλλά χρειάζεται πολλή δύναμη, αποφασιστικότητα, ατσάλινη θέληση και πάντα να εκμεταλλευόμαστε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px;">
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
<b>alkaioslarsinos@gmail.com</b></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-22249579386291041762014-04-19T11:05:00.000+03:002014-04-19T11:14:21.467+03:00Και το πρώτο αρνητικό σχόλιο! Καλή Ανάσταση!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: justify;">"πραγματικα δε θα το ξαναδιαβασω το μπλογκ σου.ειναι αηδιαστικο.</span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: justify;">ανθρωποι περιμενουν να μαθουν καποια πραγματα αλλα και μαθαινουν για μαλακιες.</span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: justify;">εισαι αχρηστος.</span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: justify;">μη ξαναγραψεις γιατι καθε ειναι ιντερνετικα σκουπιδια τα γραφωμενα αυτα"</span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"> </span><span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="color: orange;"><b> Μόλις έλαβα το πρώτο αρνητικό σχόλιο </b></span></span><span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;">στο σχεδόν πέντε χρόνων ζωής ιστολόγιό μου! Φυσικά δεν είμαι περήφανος γι' αυτό. Φυσικά κι ένιωσα ένα σοκ καθώς άνοιξα όλος χαρά το μήνυμα -ε, δεν παίρνω και πολλά...- και διάβασα το οργισμένο περιεχόμενό του. Φυσικά σε όσους γράφουν, το χειρότερο που μπορεί να ακούσουν είναι το" δεν θα σε ξαναδιαβάσω", χειρότερο κι από το "είσαι άχρηστος"! Γιατί το προβάλλω και μάλιστα άμεσα χωρίς να περιμένω να κάτσει η σκόνη και να απαντήσω πιο ψύχραιμα; Μάλλον διότι η πληγή χρειάζεται ενός είδους ομοιοπαθητική θεραπεία, ο αυτοσαρκασμός βοηθάει υποθέτω να το πάρω λίγο πιο ελαφρά... </span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"> <b> Απαντώ λοιπόν:</b> Λυπάμαι που απογοήτευσα τον μέχρι τώρα φίλο του μπλογκ μου. Φυσικά εφόσον του φαίνεται αηδιαστικό, πώς θα μπορούσε να συνεχίσει να το διαβάζει. </span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="color: orange;"><b>Λυπάμαι που δημιούργησα προσδοκίες </b></span></span><span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;">σε απελπισμένους ανθρώπους. Δεν γράφω όμως μόνο για να δώσω πληροφορίες για τη Νορβηγία, κυρώς γράφω για μένα, για τις δικές μου συναισθηματικές, ανθρώπινες ανάγκες και τις σκέψεις που η συγκυρία μου γεννά. Ανάμεσα βέβαια σ' αυτά φροντίζω να περνώ και πληροφορίες για τη χώρα, τη μετανάστευση και την ξενητιά. Δυστυχώς δεν έχω γίνει ο "θείος από την Αμερική" για να βοηθήσω κι άλλους να βρουν δουλειά εδώ, αφού εγώ ο ίδιος ψάχνω για μια καλύτερη δουλειά, ακόμα αγωνίζομαι να σταθώ και νιώθω μια σχετική ανασφάλεια. </span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="color: #333333;"> </span><b><span style="color: orange;">Γιατί τότε να διαβάσει κανείς τα γραφόμενά μου;</span></b><span style="color: #333333;"> Πρώτα απ' όλα, ξεκίνησα να γράφω έχοντας δεχτεί ότι ενδεχομένως κανείς δεν θα με διαβάσει. Το βρήκα καλύτερο να γράφω στο ίντερνετ από το να γράφω σε χαρτιά που θα καταχωνιάσω σε ένα συρτάρι... Δεύτερον για να ..."ψαρέψω" κάποιους που μπορεί να έχουν παρόμοιες, σκέψεις ή εμπειρίες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια παρέα, ίσως και κάποιες σχέσεις... Γενικά οι συγγενείς και γνωστοί μου δεν ξέρουν καν την ύπαρξη αυτού του μπλογκ, άρα ο κύκλος αυτού του μπλογκ είναι μια παρέα αγνώστων μεταξύ τους, που με δική τους πρωτοβουλία μπήκαν. Τέλος γράφω προσπαθώντας να δώσω ανάμεσα στα δικά μου, ορισμένες πληροφορίες που μπορεί να φανούν χρήσιμες σε κάποιους ομοιοπαθείς με εμένα, στην Ελλάδα ή στη διασπορά. Πχ. έθιμα, ρατσισμός, ιδιαιτερότητες της χώρας, προβλήματα που μπορεί κανείς να συναντήσει κατά την εδώ εγκατάστασή του κοκ.</span></span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"> Ο μέχρι τώρα αναγνώστης μου λοιπόν </span><span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="color: orange;"><b>με παροτρύνει να μη ξαναγράψω... </b></span></span><span style="background-color: #fefdfa; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;">Λυπάμαι που δεν θα ακολουθήσω τη συμβουλή του. Ανέφερα ήδη ότι γράφω πρωτίστως για μένα κι έπειτα για τους άλλους. Δεύτερον, μπορεί για κείνον να είναι άχρηστο αλλά ίσως σε κάποιους άλλους να φανεί χρήσιμο. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό, ότι την ίδια ανάρτηση για την οποία εκείνος νιώθει αηδία, κάποιος άλλος έχει χαρακτηρίσει "συναρπαστικό". Τρίτον, δεν ενόχλησα ποτέ κανένα με προωθητικές ενέργειες ώστε να επισωρρεύω ιντερνετικά σκουπίδια στα τερματικά των άλλων. Αν αυτά που γράφω είναι σκουπίδια, μπορούν να μείνουν εκεί, στη μέση του κυβερνοχώρου, χωρίς να μολύνουν τους άλλους γύρω, αφού κανείς δεν θα τα ... ανακατώνει. Όλοι εσείς που με διαβάζετε, ξέρετε ότι δεν σας παρακίνησα εγώ να το κάνετε, αλλά από κάπου ακούσατε/διαβάσατε για το alkaioslarsinos και μπήκατε να δείτε! Μόνοι σας μπήκατε -και χαίρομαι να σας έχω παρέα- ελεύθερα μπορείτε να κλείσετε την πόρτα της εξόδου πίσω σας, αν δεν σας αρέσει ή ενδιαφέρει το περιεχόμενο. Έτσι δεν είναι; Είναι κανείς από σας που εγώ τον φόρτωσα με τα ...σκουπίδια μου; Ας το πει κι εγώ θα τον αναρτήσω αμέσως! </span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="color: #333333;"> Συμπεραίνω μετά επιφυλάξεως, ότι ο "φίλος μου" είναι για κάποιο λόγο οργισμένος. Ελπίζω όχι με εμένα προσωπικά, καθώς δεν ξέρω να έχω εχθρούς και δεν γνωρίζω προσωπικά τους αναγνώστες μου κατά 95%. Κατανοώ, το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται πολλοί Έλληνες και προσπαθούν να πιαστούν από εμάς που νομίζουν ότι πιάσαμε την καλή(;) Είναι ανθρώπινο. </span><b><span style="color: orange;">Εδώ στη Νορβηγία, έχω γνωρίσει ανθρώπους που ήρθαν κατευθείαν σε έτοιμη δουλειά. Έχω γνωρίσει όμως κι άλλους που είναι τρία/τέσσερα χρόνια εδώ κι ακόμα παιδεύονται να βρουν το δρόμο τους, ανάμεσα από ταμείο ανεργίας και περιστασιακές μικροδουλειές.</span></b><span style="color: #333333;"> Είναι καλύτερα από πολλές άλλες χώρες, αλλά δεν είναι και η γη της επαγγελάίς! </span></span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="color: #333333;">Δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, παρά να τους ευχηθώ να βγούμε όλοι γρήγορα από τα αδιέξοδά μας, χωρίς πολλές απώλειες</span><b><span style="color: orange;"> και βέβαια καλό Πάσχα!</span></b></span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><b><span style="color: orange;"><br /></span></b></span>
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><b><span style="color: orange;">alkaioslarsinos@gmail.com</span></b></span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><b><span style="color: orange;"><br /></span></b></span>
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><b><span style="color: orange;"><br /></span></b></span>
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;">ΥΓ. Αρπάζω την ευκαιρία να σας παρουσιάσω μερικές εικόνες από την ανέμελη εδώ ζωή τις ημέρες του Πάσχα.</span><br />
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><b><span style="color: orange;"><br /></span></b></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-2wNot3hHF28/U1ItKXqzkTI/AAAAAAAACFY/Mz0xSVmozp8/s1600/IMG_0717.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-2wNot3hHF28/U1ItKXqzkTI/AAAAAAAACFY/Mz0xSVmozp8/s1600/IMG_0717.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μ. Τετάρτη στο Drammen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-O6b-c1m0adQ/U1ItIoI_NAI/AAAAAAAACFQ/T21ZJ2aajU8/s1600/%CF%85%CC%81%CF%88%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-O6b-c1m0adQ/U1ItIoI_NAI/AAAAAAAACFQ/T21ZJ2aajU8/s1600/%CF%85%CC%81%CF%88%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BD.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το Drammen είναι μια ωρία πόλη. <br />
Η γέφυρα αυτή ονομάζεται Υψιλον, καθώς έχει το σχήμα ενός Ελληνικού ύψιλον!</td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: #fefdfa; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px; text-align: justify;"><b><span style="color: orange;"><br /></span></b></span></div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-11183194932129973192014-04-12T18:07:00.003+03:002014-04-12T18:07:42.625+03:00Επιτέλους Σαββατοκύριακο - ανάσα για τον νεόπτωχο εργάτη της Νορβηγίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-tfLvsRHn7Sg/U0lV0JT5pmI/AAAAAAAACE4/MhR7EorMc-k/s1600/IMG_0003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-tfLvsRHn7Sg/U0lV0JT5pmI/AAAAAAAACE4/MhR7EorMc-k/s1600/IMG_0003.jpg" height="298" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η ανάπαυση του στρ... του εργάτου. Βεράντα με καφέ και κουβέρτα στα πόδια.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Τελειώνω ικανοποιημένος κι αυτή την Παρασκευή τη δουλειά μου και με ένα αναστεναγμό ανακούφισης ξεκινώ τα σχέδιά μου για το ολόδικό μου σαββατοκύριακο. <span style="color: orange;"><b>Τι φωτεινή που είναι κάθε Παρασκευή</b></span> έστω κι αν βαριά συννεφιά τη σκιάζει. Να μην πω ότι αυτό το φαινόμενο ξεκινά από την Πέμπτη. Η λιακάδα χθες και σήμερα με γεμίζει αιδιοδοξία. Νιώθω ότι μπορώ να ζήσω όλη τη ζωή μου σε ένα σαββατοκύριακο. Ειδικά αυτό το σαββαροκύριακο συμπίπτει με τη Μεγάλη Εβδομάδα που η εταιρία μας θα παραμείνει κλειστή κι έτσι θα έχω άδεια μια ολόκληρη εβδομάδα συν τη Δευτέρα μετά το Πάσχα. Μάλιστα το εδώ Πάσχα συμπίπτει φέτος και με το Ελληνορθόδοξο Πάσχα. Βέβαια από Μ. Δευτέρα έως Μ. Τετάρτη δεν πληρωνόμαστε εφόσον δεν δουλεύουμε, αλλά οι υπόλοιπες μέρες πληρώνονται ως επίσημες αργίες. Φυσικά ούτε λόγος για δώρο Πάσχα, όπως δεν υπάρχει δώρο Χριστουγέννων (εκτός από κάποια ελάφρυνση από τους φόρους).Μόνο τον Ιούλιο επίδομα συν μισθός φτάνουν περίπου τους δύο μισθούς. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Σαββατοκύριακο λοιπόν και σχέδια, σχέδια… 5.679 κομμάτια αριθμεί <b><span style="color: orange;">η δισκοθήκη μου </span></b>στο iPhone μου. 20 μήνες δουλειάς στη Νορβηγία, τα άκουσα όλα πολλές φορές ξανά και ξανά. Ανάμεσα σε μαθήματα Νορβηγικής ή ηχοβιβλία,ατέλειωτα οκτάωρα χαμένος στον κόσμο της μουσικής, συχνά στον κόσμο της Ελλάδας. Ελληνική μουσική, ξένη μουσική, κλασσική μουσική, οργανική μουσική... Πόσες φορές έπιασα τον εαυτό μου να κλείνει τη μουσική γκρινιάζοντας, αφού το οκτάωρο είχε πια τελειώσει, χωρίς να το καταλάβω! Τελευταίος μου σταθμός το «Ελλάδα, Ελλάδα» του Δήμου Μούτση: «Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα!»</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Αν κάποια στιγμή η σημερινή μου περιπέτεια πάρει ένα τέλος, ίσως και να φαντάζει μια ευτυχισμένη παρένθεση στην πολυτάραχη καθημερινότητά μου αυτό το διάστημα της μουσικής και του διαβάσματος. Από τότε που έκανα οικογένεια δεν υπήρχε άλλη περίοδος στη ζωή μου τόσο παραγωγική στο διάβασμα. 22 μήνες στην Νορβηγία -τους μετράω σαν στρατιώτης που περιμένει το απολυτήριο- είχα την <span style="color: orange;"><b>ευκαιρία να διαβάσω μια ατέλειωτη λίστα βιβλίων.</b></span> Προσπαθώ να θυμηθώ: Καζατζάκης, Ντοστογιέφσκι (γιατί αυτούς τους δυο δεν μπόρεσα ποτέ να τους διαβάσω;) Μάριο Βάργκας Λιόσα, Ίψεν, Μολιέρος, Ντάριο Φο… Τον Κοέλιο επίσης ποτέ δεν είχα συμπαθήσει, αλλά το «η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει» με συγκίνησε βαθύτατα. Κάφκα, Ναμπούκωφ, Κούντερα… Να σας εξομολογηθώ ότι διάβασα και το ‘πενήτα αποχρώσεις του γκρι» υπό την πίεση της μεγάλης δημοσιότητας… Μετά από μερικές σελίδες αναφώνησα, μα αυτό είναι γραμμένο από γυναίκα… Δεν το είχα καταλάβει καθώς το όνομα Ε.Λ. Τζέιμς μου φάνηκε αντρικό. Λυπάμαι αλλά δεν διαβάζεται… Είναι τόσο γλυκανάλατο και ψεύτικο… Ειδικά σε τέτοιου είδους αφηγήματα δεν είναι δυνατό να διαπρέψουν γυναίκες. Λίγες γυναίκες κατάφερα να εκτιμήσω μέσα από τα γραπτά τους. Αυτό τον καιρό διαβάζω τη βραβευμένη με νομπέλ Αλις Μουνρώ. Γράφει καλά αλλά δεν με εντυπωσίασε. Αυτή που με εντυπωσίασε είναι η επίσης βραβευμένη με Νομπέλ Ντόρις Λέσινγκ, πρόσφατα θανούσα μάλιστα κι από Ελληνίδες η Γαλάτεια Καζαντζάκη-Σαραντή στο Γέλα παλιάτσο, όπως και η Δέλτα όταν ήμουνα μικρός. Όπως βλέπετε διαβάζω γυναίκες, δεν είμαι προκατειλημμένος εναντίον τους, αλλά τα σύκα, σύκα… Ξεκίνησα να διαβάζω και Jo Nesbo, εγχώριο πρϊόν… Κυρίως για να προοδεύσω στην εκμάθηση της γλώσσας, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόση μανία με το αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό που εδώ λένε krim. Το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μία ικανότητα να κρατάει την ανάσα του αναγνώστη για τη λύση του μυστηρίου… Νομίζω ότι απευθύνεται σ’ αυτούς που αρέσκονται στα σταυρόλεξα κι όχι σ’ αυτούς που αγαπούν αυτή καθ’ αυτή τη λογοτεχνία. Διάβασα επίσης Χέρμαν Χέσσε, Χαρούκι Μουρακάμι Ζιλμπέρ Σινουέ και Γουίλιαμ Γκόλντιγκ. Διάβασα επίσης πολύ ποίηση και αρχαία Ελληνική φιλολογία. Συγχωρέστε με που δε διαβάζω πια σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Όσες φορές προσπάθησα, απλώς απογοητεύτηκα. Τόσο χαμηλό επίπεδο, τόσο εξυπναδικισμός και προβλέψιμη μεθοδολογία. Κι εγώ έχω το κουσούρι ξέρετε, αν αρχίσω κάτι πρέπει να το τελειώσω. Όσες φορές διάβασα τους σύγχρονους δικούς μας, με έσερνα με το ζόρι να φτάσω στο …τέλος! Κρίμα και τα λεφτά δηλαδή που τελευταία δεν μας περισσεύουν και πολύ!</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Αυτά και πολλά άλλα διάβασα και <span style="color: orange;"><b>διαβάζω στο iPad μου</b></span>. Έχω σταματήσει να αγοράζω έντυπα βιβλία, παρά τη σοφιστικέ μόδα που θέλει τους πνευματώδεις βιβλιόφιλους(;) να θέλουν να …μυρίσουν το βιβλίο. Όχι δεν είμαι ακόμα φετιχιστής. Όταν βγήκαν τα κομπιούτερ, οι πνευματώδεις επέμεναν να γράφουν με πένα ή το πολύ πολύ με παλιές κατά προτίμησιν γραφομηχανές! Όμως όταν κι αυτά είχαν πρωτοβγεί, κατηγορήθηκαν βάναυσα έναντι των προηγούμενων κοντυλοφόρων και των μολυβιών, τα οποία κάποτε επίσης ήταν καινοτόμα έναντι των προκατόχων τους που ήταν γραφίδες που χάραζαν σε πέτρα, ξύλο, περγαμηνή και πάπυρο αντί του χαρτιού. </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Φυσικά τα ηλεκτρονικά μέσα ανάγνωσης και γραφής έχουν κάποια <b>μειονεκτήματα</b>, όπως ότι δεν το νιώθεις σαν κάτι υλικό που είναι δικό σου και το πιάνεις (αυτό όμως είναι εντελώς υποκειμενικό, καθότι ένα πνευματικό έργο δεν είναι το υλικό περίβλημα που το φέρει αλλά το περιεχόμενό του), εξαρτάσαι από μπαταρίες, ρεύματα κτλ. Κινδυνεύεις να χάσεις όλη τη βιβλιοθήκη σου μαζί, αλλά συνήθως αυτή είναι αποθηκευμένη στο διαδίκτυο και μπορεί άμεσα να επανακτηθεί. Γνωρίζουν οι εταιρίες τις προτιμήσεις σου (εμένα δεν με νοιάζει καθόλου). </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Αντιθέτως τα <b>πλεονεκτήματα </b>είναι: Έχεις διαθέσιμη όλη τη βιβλιοθήκη σου όπου και αν είσαι, χωρίς να χρειάζεται να σηκώνεις κιλά βιβλίων, ούτε να αγοράσεις και να ξεσκονίζεις μεγάλες ξύλινες βιβλιοθήκες -τις θέλουν μόνο αυτοί που έχουν ανάγκη να επιδειχτούν- και επιπλέον με τον κίνδυνο της φθοράς του χαρτιού, που αυτό συνεπάγεται (βρέχεται, σκίζεται, καίγεται, τσαλακώνεται, κιτρινίζει κοκ). Επίσης μπορείς να αγοράσεις ανά πάσα στιγμή τα βιβλία σου, όπου κι αν είσαι μέσω διαδικτύου, εκτός βέβαια που μερικά διατίθενται και δωρεάν. </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Δυστυχώς όμως το ηλεκτρονικό βιβλίο δεν προχώρησε. Λίγο το λόμπι των πνευματικών δικαιωμάτων που διδάχτηκε από τη δισκογραφία, λίγο ο βλακώδης κατ’ εμέ φετιχισμός αυτής της συντηρητικής αντίληψης περί βιβλίου των προοδευτικών διανοούμενων ή «διανοούμενων», σήμερα δεν διατίθενται όσα βιβλία θα περίμενα σε ηλεκτρονική μορφή. Ειδικά στο χώρο του Ελληνικού βιβλίου η κατάσταση είναι απογοητευτική. Ως ηλεκτρονικά βιβλία κυκλοφορούν μόνο τα γραπτά όλων των παραπονεμένων που θέλουν να γίνουν συγγραφείς, των οποίων τα γραπτά δεν διαβάζονται παρά μόνο από κατίνες -να με συγχωρούν οι Κατερίνες- και κουτσομπόληδες. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;">Σαββατοκύριακο λοιπόν, όλο δικό μου. </span></b>Μόνο που πάντα ξεκινά μετά τυμπάνων και λήγει κατά κανόνα άδοξα και γρήγορα, έτσι ώστε ποτέ δεν πρόλαβα να κάνω ούτε τα μισά από αυτά που προγραμμάτιζα… Τι καλύτερο, μετά από ένα άδοξο Κυριακάτικο φινάλε, ένα ξημέρωμα στο ασφαλές περιβάλλον της καθημερινής ρουτίνας, που μερικές φορές φοβάμαι ότι μπορεί και να… αγαπήσω!</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;">alkaioslarsinos@gmail.com</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-19245979763318690752014-04-06T21:15:00.004+03:002014-04-06T21:17:33.492+03:00Μεταναστών... πάθη ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ "ΟΜΟΙΟΠΑΘΗ" ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pzhxCXQFpWo/U0GZS29nwcI/AAAAAAAACEY/XIQkCQUjjg8/s1600/stock-vector-vector-mail-icon-105918203.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-pzhxCXQFpWo/U0GZS29nwcI/AAAAAAAACEY/XIQkCQUjjg8/s1600/stock-vector-vector-mail-icon-105918203.jpg" height="200" width="191" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Παραθέτω την επιστολή ενός αναγνώστη που είχε παρόμοιες εμπειρίες με εμένα, όπως ακριβώς τις έστειλε σε μένα (copy-paste) στις 25 Μαρτίου. </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Άλλωστε μπορείτε να τη βρείτε και ως σχόλιο στην ανάρτηση της 22ης Μαρτίου. Εγώ απλώς της δίνω βήμα σε πρώτο πλάνο. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να ακούσουμε τις εμπειρίες και άλλων νυν ή πρώην μεταναστών, νεόπτωχων ή μη…</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Σημειώνω μερικά σημεία με νούμερα, καθώς στο τέλος τα σχολιάζω ή απαντώ σ’ αυτά. Άρα οι υπογραμμίσεις δικές μου.</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Καλή ανάγνωση λοιπόν! </div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-GTXGnSuRsZM/U0GZblH8hHI/AAAAAAAACEg/pDdDlKsU6Bg/s1600/Skjermbilde+2014-03-27+kl.+21.37.56.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-GTXGnSuRsZM/U0GZblH8hHI/AAAAAAAACEg/pDdDlKsU6Bg/s1600/Skjermbilde+2014-03-27+kl.+21.37.56.png" height="200" width="148" /></a></div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #7b5341;">
<span style="color: #323333;"><i><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>Anonymous</b><a href="http://alkaioslarsinos.blogspot.com/2014/03/blog-post_22.html?showComment=1395716509956#c6828558951786689334"><span style="color: #7b5341;">25 Μαρτίου 2014 - 5:01 π.μ.</span></a></span></i></span></div>
<div style="background-color: whitesmoke; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Γεια σου πατριώτη. Είχα καιρό να μπω στο μπλογκ (ο εβρίτης από Αθήνα) σου και έτσι διάβασα μερικά άρθρα μαζεμένα. Σε διαβάζω γιατί θυμάμαι τις εποχές που ήμουν εξωτερικό. Ίσως για να θυμηθώ τα νειάτα μου ή πάλι ίσως για να καταλάβω πόσο καλά είμαι τώρα και να μην μιζεριάζω. Γέλασα με την ιστορία σου και τα σχόλια των γειτόνων και θέλω να σου εξηγήσω γιατί. Όταν πρωτοπήγα στην Γερμανία το 1983 και προσπαθούσα να μάθω γερμανικά και να βρω άκρες για να μείνω, κάποια ελληνίδα κυρία που καθάριζε σκάλες και ήξερε ότι δεν έβγαινα μου πρότεινε να αναλάβω μερικές από τις "εργολαβίες" της. Εγώ μες την τρελλή χαρά για τα αναγκαία ψιλά που θα προέκυπταν δέχτηκα κατενθουσιασμένος. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ σκληρή για έναν 18άρη νεαρό που μέχρι τότε δεν είχε βιώσει τον ρατσισμό και την υποκειμενική αντιμετώπιση από τους κατοίκους των πολυκατοικιών. Ένας μάλιστα με φώναζε και Mr. Proper (ο κύριος καθαριότητας), από το ομώνυμο καθαριστικό. <b><span style="color: orange;">Για να πω την αλήθεια το είχα απωθήσει αυτό το κομμάτι, αλλά δυστυχώς ο εκγερμανισμός της κοινωνίας μας έφερε το καθαριστικό και στην Ελλάδα και την ανάλογη διαφήμιση. Την ημέρα που την πρωτοάκουσα, μετά από 30 χρόνια είχα ένα deja vu και για αρκετή ώρα αισθανόμουνα μια δυσφορία. Η αλήθεια είναι ότι δεν "τόλμησα" να το πω ούτε στην γυναίκα μου (η οποία ξέρει τι δυσκολίες αντιμετώπισα στην ζωή μου, αλλά επειδή αυτή με γνώρισε με κουστούμι και γραβάτα δεν ήθελα να της χαλάσω την εικόνα), αλλά προσπάθησα να το απωθήσω πάλι γρήγορα, φοβούμενος μην με συνεπάρει μέσα στην γενική κατάθλιψη η μιζέρια εκείνης της εποχής. </span>(1)</b> Τώρα με αφορμή τα δικά σου σχόλια το ξαναθυμήθηκα και να σου πω την αλήθεια <b><span style="color: orange;">με έκανε να το δω πιο ανάλαφρα.</span></b> Όπως ανάλαφρα βλέπω ότι παίρνεις και τη διαμονή σου στη Νορβηγία και χαίρομαι <b>(2)</b>. Εγώ όταν ήμουν Γερμανία και είχα χάσει την ελπίδα για σπουδές και αποφάσισα να μείνω και να δουλέψω, επειδή είχα πάντα δουλειές με απαιτήσεις υψηλότερες των προσόντων μου (ειδικά στο θέμα της γλώσσας) και είχα δυσκολίες να ανταποκριθώ και έπεφτα πάντα θύμα δυσμενών διακρίσεων σε σχέση με γερμανούς συναδέλφους, είχα αρχίσει να μισώ κάθε τι γερμανικό και να μου φταίνε όλα. Δεν απέκτησα έτσι καμμία σχέση με την γερμανική κουλτούρα και ζωή <b><span style="color: orange;">και συναναστρεφόμουνα μόνο με ξένους εκτός εργασίας (αυτό χειροτέρευε την κατάσταση γιατί όλοι οι άλλοι γινότανε κλίκα βέβαια). Εγώ βέβαια προτιμούσα να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά και προτιμούσα να κάνω παρέα με "τριτοκοσμικούς" από την Ερυθραία (είχαμε πολλούς λόγω του εμφυλίου εκεί κάτω) που ήταν καταπληκτικά παιδιά και Ιρανούς (λόγω Χομεϊνί). 'Ολη την κλίκα την είχα κάνει στους 3 μήνες σχολής γερμανικών που είχα κάνει και όσο νά' ναι είχαμε κοινά βιώματα. Κάποιες στιγμές αναπολώ εκείνες τις καταστάσεις ανιδιοτελούς συντροφικότητας </span></b>και στεναχωριέμαι που έχω ξεχάσει σχεδόν όλα τα ονόματα αυτών με τους οποίους είχα κάποιες από τις συμαντικότερες εμπειρίες μου, στην πιο ευαίσθητη καμπή της ζωής μου <b>(3)</b>. Και αυτά που σου γράφω είναι αλήθεια ότι <b><span style="color: orange;">έχω να τα σκεφτώ πάνω από 25 χρόνια </span>(4)</b>. Γενικά δεν σκέφτομαι πολύ το παρελθόν μου και προχωράω πάντα μπροστά (ίσως επειδή πάντα το παρελθόν ήταν χειρότερο και το μέλλον προδιαγράφονταν καλύτερο), πράγμα που τις περισσότερες φορές με βοήθησε. Τώρα βέβαια που κοντεύω τα 50 και η υγεία μου άρχισε να με προδίδει και η οικονομική μου κατάσταση τουλάχιστον δεν βελτιώνεται, έχω συμφιλιωθεί εδώ και μερικούς μήνες ότι έχει τελειώσει η προοπτική εξέλιξης μου <b><span style="color: orange;">(εδώ βρήκα αναφορές στα γραφόμενά σου)</span></b> <b>(5)</b> και καλά θα κάνω <b><span style="color: orange;">να ζω την ημέρα, την ώρα, το λεπτό σαν να είναι τα τελευταία μου.</span></b> Βρήκα έτσι μια ανακούφιση από το άγχος των τελευταίων 30 χρόνων, <b><span style="color: orange;">όπου έπρεπε πάντα να επιβεβαιώνω το προφίλ μου</span></b> <b>(6)</b>, για να αντιπαρέλθω το χάντικαπ του μετανάστη που δεν είχε τα απαραίτητα τυπικά προσόντα που συνιθίζεται να έχουν όλοι στον κύκλο μου.</span></i></div>
<div style="background-color: whitesmoke; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Βλέπεις οι γονείς μας χωρίς να έχουν τα προσόντα να μας δώσουν την ανάλογη παιδία και μόρφωση, μας φόρτωσαν με όλα τα κόμπλεξ κατωτερότητας που χρειαζόταν ώστε να προσπαθούμε μια ζωή να προκόψουμε και να διαπρέψουμε, ξεχνώντας να μας που ότι έπρεπε και να ζήσουμε. <b><span style="color: orange;">Ελπίζω να μην είναι πολύ αργά και με την συμπαράσταση της οικογένειάς μου να καταφέρω να πάρω το κομμάτι της ζωής που δικαιούμαι.</span>(7) </b>Σε μια συνάντηση που είχαμε πέρισυ για τα 30 χρόνια αποφοίτησης από το λύκειο, ζήλεψα με την καλή έννοια την ζωή που έκαναν οι συμμαθητές μου. Χαλαρά!!! <b><span style="color: orange;">Εκείνοι βέβαια ζήλεψαν την δικιά μου, με τις πολλές παραστάσεις, εμπειρίες και την τρέλλα, αλλά έβλεπαν μόνο αυτά που ήθελαν αυτοί.</span></b> Κι εγώ βέβαια τώρα, εκ των υστέρων και αφού φαίνεται ότι δεν θα πεθάνω στο δρόμο, δεν θα την άλλαζα την ζωή μου με την δική τους, αλλά μόνο για τους ανθρώπους που γνώρισα για τις βαθειές σχέσεις και φιλίες που είχα και την επαφή μου με πολιτισμούς που αυτοί δεν θα μπορούσαν να φανταστούν, <b>(8) </b>Δεν είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα ξενοδοχείο και να συναντάς 10 διαφορετικές ράτσες, να πίνεις να χορεύεις και να θεωρείς ότι έκανες επαφή. Το να βιώνεις με άλλους λαούς μαζί, όντας όλοι μετανάστες μια ιδιαίτερη πραγματικότητα νομίζω είναι διαφορετικό. Εσύ ακούγεται σαν να έχεις επαφές, αλλά αν κατάλαβα είναι στην πλειοψηφία τους Νορβηγοί και μάλλον δεν είναι το ίδιο. <b><span style="color: orange;">Θα μπορούσες να μας γράψεις και λίγο πιο συναισθηματικά. </span></b>Όχι επί του πονηρού βέβαια, μια που τώρα είμαστε οικογενειάρχες.<b>(9)</b> Εγώ πάντως έζησα εκείνα τα χρόνια πάρα πολύ έντονα συναισθήματα και μια και ήμουν ωραίο αντράκι, γυμνασμένος και λίγο ψαγμένος είχα και τα τυχερά μου (ήμουν πάντα όμως άνθρωπος των σχέσεων και τα έδινα όλα σε αυτές και γι' αυτό και θα θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί αγάπησα και αγαπήθηκα πολύ). Βλέπω όμως ότι το παρατράβηξα και μετά από <b><span style="color: orange;">αυτό το ψυχολογικό στριπτίζ</span></b> λέω να κλείνω. <span style="color: orange;"><b>Μάλλον η κλεισούρα των τελευταίων μηνών θα φταίει και το ότι έχω να τα "πω" με καποιον πολύ καιρό. </b></span><b>(10) </b> Συγχώρησέ με για τον χρόνο που σου πήρα από την οικογένειά σου. (τα παιδιά είναι εκεί, είναι όλοι καλά). Σας εύχομαι ότι καλύτερο και εάν δεν με ακούσεις σύντομα να ξέρεις ότι εγώ έχω το μπλογκ στα favorites, το βλέπω καθημερινά και μπαίνω συχνά για να δω ότι υπάρχεις και είναι όλα καλά. <br />
Κράτα ψηλά την σημαία της Ελλάδας και φρόντισε ώστε και τα παιδιά σου να την έχουν στην καρδιά τους. Εγώ θα πάω αύριο (σε λίγες ώρες δηλαδή) την κορούλα μου στην παρέλαση για να της τονώσω το πατριωτικό της. Σήμερα της έβαζα να ακούει εμβατήρια και κάναμε και μια επανάληψη στον εθνικό ύμνο τον οποίο τρελλαίνεται να τραγουδάει (σου θυμίζω ότι έκλεισε πριν λίγο τα 4).<br />
P.S. Σε λίγες μέρες πάω για 2 εβδομάδες Ελβετία, Γερμανία για δουλειές με την οικογένεια και <b><span style="color: orange;">θα προσπαθήσω να ξεκλέψω 1-2 μέρες να πάω πίσω στον "τόπο του εγκλήματος". Έχω ανάμικτα συναισθήματα. </span></b>Δεν θα πάω από χαρά, αφού όπως σου είπα δεν ήταν και τα καλύτερά μου χρόνια εκεί, <b><span style="color: orange;">αλλά έχω μια περιέργεια να ξαναβρεθώ στον τόπο που ανδρώθηκα και ίσως μια ελπίδα ότι θα ξαναβρώ κάτι από τα συναισθήματα εκείνης της εποχής και της νιότης, της ελπίδας, όταν τίποτα δεν φοβόμασταν παρά μόνο μην πέσει ο ουρανός και μας πλακώσει.</span></b> <b>(11) </b>Τελικά λες να κάνω και εγώ κανένα μπλογκ και να σε ανταγωνίζομαι σε αναγνώστες και να γράφω ιστορίες από τα παλιά, δίκην ημερολογίου. Θα είχε πλάκα και θα είχα πολλά να γράψω (κάτι σαν απομνημονεύματα να πούμε που θα τα άφηνα στην κόρη μου μετά θάνατον, για να ξέρει τι έκανε ο πατέρας της πριν από αυτήν). Θα το σκεφτώ (που έλεγε και ο υποψήφιος αγοραστής αυτοκινήτων στην ΕΤ3). <b><span style="color: orange;">Αν η εμπειρία μου στο deja vu είναι θετική ίσως και να το κάνω (αν βρω το χρόνο βέβαια, που χλωμό το βλέπω)...</span>(12)</b> Χαιρετισμούς από Αθήνα</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-3IYzcnn-KeE/U0GZmVEhikI/AAAAAAAACEo/WcN6oW8l-Vg/s1600/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CC%81%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-3IYzcnn-KeE/U0GZmVEhikI/AAAAAAAACEo/WcN6oW8l-Vg/s1600/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CC%81%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF.jpg" height="200" width="195" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;"><br /></span></b></div>
<div style="font-family: Helvetica; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;"><br /></span></b></div>
<div style="font-family: Helvetica; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;"><br /></span></b></div>
<div style="font-family: Helvetica; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;">(1)</span></b> Περιγράφεις πολύ ζωντανά και ειλικρινά αυτή σου την εμπειρία, ίσως και πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας. Ο αυτοσαρκασμός είναι ένα όπλο αντιμετώπισης αυτών των τραυματικών μας εμπειριών. Πολλές φορές όσο ήμουν στην Ελλάδα, ονειρευόμουνα να μπορούσα να γυρίσω τον κόσμο, να γνωρίσω καθημερινούς ανθρώπους και διαφορετικές χώρες, κουλτούρες, πολιτισμούς κοκ. Όμως το φανταζόμουν ως εκ του ασφαλούς κι όχι υπό την πίεση της ανάγκης. Τέλος πάντων τώρα το ζω έστω κι έτσι κι είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, αν εξαιρέσεις την ανασφάλεια. Άλλωστε άλλοι έχουν διηγηθεί ότι έχουν βρεθεί στα κατώτατα επίπεδα της ένδειας, κοιμώμενοι στα παγκάκια, μη έχοντας που να μείνουν, χωρίς δουλειά κι άρα χωρίς χρήματα σε ξένη χώρα… </div>
<div style="font-family: Helvetica; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
Είναι εδιαφέρον επίσης πόσο μεγάλη πληγή σου έχει δημιουργήσει αυτή σου η εμπειρία, αφού την καταχώνιασες μέσα σου επί τόσα χρόνια, ενώ η ενθύμισή της σου φέρνει δυσφορία. Καμιά φορά μια απλή μυρωδιά είναι ικανή να ξυπνήσει φαντάσματα μέσα μας…</div>
<div style="font-family: Helvetica; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;">(2)</span></b> Έχω παρατηρήσει ότι συχνά δεν ξέρω ούτε τον εαυτό μου. Τώρα το περνώ ανάλαφρα με τη βοήθεια του αυτοσαρκασμού. Δεν αποκλείω όμως αργότερα αυτές οι εμπειρίες να μετεξελιχθούν σε πληγές που να μην επιδέχονται ούτε ένα απλό άγγιγμα. Θα δείξει… ίσως η ομολογία του απωθημένου όμως (ψυχολογικό στριπτήζ το λες εσύ) να είναι μια ανακουφιστική εκτόνωση για να μη κακοφορμίζουν οι πληγές. Γι’ αυτό νιώθουμε την ανάγκη να έχουμε δικούς μας ανθρώπους γύρω μας. Ίσως κι εγώ αν είχα τέτοιους να μην ένιωθα την ανάγκη να γράφω εδώ!</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">(3)</span> </b>Είναι αλήθεια κίνδυνος και ευλογία παράλληλα η συναναστροφή με τους «άθλιους» κάθε κοινωνίας στην ξενητειά και στο περιθώριο της ζωής. Ευλογία διότι έτσι βρίσκεις διαμάντια μέσα στα κάρβουνα όπως ομολογείς, αλλά και κίνδυνος διότι αποξενώνεσαι από την τοπική κοινωνία και χάνεις την πρόσβασή σου σ’ αυτή. Τα παιδιά μου δυστυχώς στο σχολείο συναναστρέφονται μόνο μετανάστες που κουβαλούν μαζί τους ένα τραυματικό και μίζερο μπακράουντ. Η κοινή στάση ενάντια στους «κακούς» ντόπιους, δημιουργεί περιχαράκωση, απόσταση και αντιπαλότητα, εκτός από τα συναισθήματα κατωτερότητας. Εδώ λοιπόν οι μουσουλμάνοι έχουν τη δικιά τους υδατοστεγή κλίκα, ζούνε σε δική τους χώρα και δικό τους κόσμο. Δεν υπάρχει ώσμωση. Λίγο η προκατάληψη των ντόπιων, λίγο η πληγωμένη περιφάνια των μεταναστών, το φαινόμενο είναι έντονο και κοινό κι εδώ αλλά και στην Ελλάδα μεταξύ των κύκλων μεταναστών. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<span style="color: orange;">(4) </span>Σου ‘βγαλα λοιπόν τα φαντάσματα από το ντουλάπι! Ελπίζω να μη σου κάνουν κακό, αλλά αντιθέτως να σε θεραπεύσουν δια της απομυθοποίησής των. 25 χρόνια είναι πολύς χρόνος και το φαρμάκι δουλεύει χωρίς να το καταλαβαίνεις στο παρασκήνιο…</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<span style="color: orange;">(5)</span> Αν χτυπήσεις μια χορδή σε ένα έγχορδο όργανο, μία άλλη χορδισμένη στην ίδια νότα, συντονίζεται, έτσι ώστε κι αυτή συνηχεί. Να λοιπόν το φαινόμενο του συντονισμού μεταξύ μας. Μια παρόμοια εμπειρία που άκουσες από εμένα, ζωντανεύει την σε χειμάζουσα δικιά σου!</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<span style="color: orange;"><b>(6)</b></span> Δεν χρειάζεται να επιβεβαιώσουμε τίποτα. Δεν ζούμε για τους άλλους αλλά για μας. Δεν χρωστάμε το λόγο σε κανένα. Αρκεί εμείς να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και τη συνείδησή μας που μας δόθηκε ως sofware από τον δημιουργό μας. Πόσο ανάγκη έχουμε να ζούμε τη στιγμή μας σαν να είναι η τελευταία, αλλά πόσο «όνειρο θερινής νυκτός» αποδεινύεται τελικά!</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<span style="color: orange;"><b>(7)</b></span> Πολύ σημαντικό αυτό που κατάλαβες και επισημαίνεις εδώ. Έστω και αργά, ας μη χάσουμε το κομμάτι που δικαιούμαστε. Διότι αργά ή γρήγορα έρχεται μια στιγμή που αναρωτιόμαστε τι άξιζε τελικά μετά από τόσο αγώνα! Μπορεί να έχουμε διαπρέψει σε ένα σωρό πράγματα που δεν αξίζουν πραγματικά, ενώ να έχουμε χάσει παράλληλα ότι πιο δικό μας, κοντινό μας, ότι αξίζει πραγματικά!</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">(8)</span></b> Βλέπεις οι άλλοι βλέπουν το απέξω, μόνο ένα μύθο, όπως κι εμείς με τη σειρά μας βλέπουμε ένα μύθο στο πρόσωπο των επιτυχημένων επωνύμων του κόσμου μας, αγνοούμε όμως την αλήθεια της σκληρής πραγματικότητας που σκιάζει τα πάντα πίσω από τα παρασκήνια και μετά το τέλος της… παράστασης, στο σκοτεινό δωμάτιο μιας μοναξιάς. Στη δική μου περίπτωση ίσως βοηθάει ότι τα έχω ζήσει όλα… Ήμουν πάμφτωχος αλλά διψασμένος για επιτυχία. Πολέμησα πολύ κι έφτασα σε αρκετά υψηλά επίπεδα, για τα δικά μου μέτρα. Τώρα είμαι πάλι στον πάτο, αλλά ξέρω πλέον ότι όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα, τα έχω περάσει, τα ξέρω, είναι απλώς ένα πουκάμισο αδειανό… Βλέπω τους άλλους να αγωνίζονται για την επιτυχία και ξέρω ότι δεν ξέρουν… τι είναι αυτό που κυνηγούν και τι τους περιμένει και χαμογελώ με κατανόηση και συγκατάβαση. Το ίδιο κι όταν με κοιτούν με οίκτο, είναι μια πολύτιμη εμπειρία για μένα. Νιώθω σαν να παίζω κάποιο ρόλο μέσα από ένα κουστούμι που είναι μέρος της εν λόγω σκηνογραφίας… Σαν το βασιλιά που ντύθηκε για μια μέρα ζητιάνος, παρότι εγώ δεν έχω την πολυτέλεια να βγάλω… αύριο τα κουρέλια του ζητιάνου και να ξανακαθίσω στο… θρόνο μου.</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">(9)</span></b> Τι εννοείς με το «λίγο πιο συναισθηματικά…» Ερωτικές περιπέτειες; Πρώτον είμαι αρκετά μεγάλος πια, δεύτερον είμαι οικογενειάρχης και τρίτον όλος αυτός ο αγώνας μας αποσπά από τέτοιες εκζητήσεις. Συνήθως επιδιδόμαστε σε τέτοια, όταν κορεστούμε από επιτυχία. Τότε αποζητούμε κάτι παρά πάνω. Βλέπεις οι επιτυχημένοι έχουν την τάση της αυτοκτονίας, διότι αφού κατέκτησαν την κορφή του Ολύμπου, συνειδητοποίησαν ότι εκεί δεν κατοικούν οι 12 θεοί… Τελικά είναι αυτό που λέει ο Καβάφης ότι πιο πολύ αξίζει ο δρόμος για την Ιθάκη, παρά η ίδια η Ιθάκη. Ή ο Παλαμάς στο «και στην κορφή σαν φτάστε την κατάψηλη, πάλε θα καταλάβαιτε πως βρίσκεστε σαν πρώτα κάτω απ’ όλα τ’ άστρα». Ψάχνουμε λοιπόν να γεμίσουμε την άδεια ζωή μας στις σχέσεις, όταν γυρίζουμε από τους πολέμους μας. Αυτοί που έχουν σχέσεις πίσω να τους δένουν δεν θεωρούνται καλοί στρατιώτες για αποστολές! Τα ζευγάρια όταν απογοητεύονται ο ένας από τον άλλον, ρίχνονται με τα μούτρα στην επαγγελματική επιτυχία κι απομακρύνονται ακόμα περισσότερο μεταξύ τους. Στο απώγειο αυτού του αγώνα, νιώθουν πάλι άδειοι και ψάχνουν να ξεδιψάσουν τη δίψα τους, στη δροσιά της παρακείμενης γραμματέως… Η συνέχεια γνωστή…</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Εσύ βέβαια τότε το έζησες διαφορετικά διότι ήσουν σε μία τρυφερή ηλικία.</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">(10)</span></b> Χαίρομαι που θέλοντας να τα πεις με κάποιον τα είπες μαζί μας. Ελπίζω και φαίνεται ότι ήταν ανακουφιστικό για σένα. Φαίνεται ότι άνοιξες τα παράθυρα στην κλεισούρα σου να αεριστείς λιγάκι και να ανανεωθείς… Χρειάζονταν. Αν ψάξεις μάλιστα στα σεντούκια της αραχνιασμένης σοφίτας σου, ίσως βρεις ξεχασμένους θησαυρούς… που θα σου ανοίξουν τα μάτια.</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">(11)</span></b> Αν πήγες ήδη εντωμεταξύ στον τόπο του εγκλήματος, πες μας τι βρήκες εκεί. Εγώ γυρνώ συχνά σε τόπους εγκλημάτων… Εγώ γυρίζω με περιέργεια και χαρά, στους τόπους των παιδικών μου χρόνων, των εφηβικών μου απογοητεύσεων, των φοιτητικών μου εκζητήσεων κοκ. Ψάνω στο έδαφος να βρω ξεχασμένα πειστήρια και διαφωτίσεις μυστηρίων με το μεγεθυντικό φακό του χρόνου, των νέων εμπειριών και των εντωμεταξύ εξελίξεων. Ψάχνω απαντήσεις σε ερωτήματα για τα αίτια και ξεπλένω την ψυχή μου μέσα από τα δάκρυα της νοσταλγικής μνήμης. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange;">(12)</span></b> Χρόνο βρίσκουμε μόνο όταν το θέλουμε και για κάτι που αξίζει πραγματικά για μας. Αν δεν το αποφασίσεις, ίσως μπορείς από καιρού εις καιρόν να στέλνεις τις εμπειρίες σου εδώ… Είμαστε μια παρέα ομοιοπαθών.</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
Να’ σαι καλά!</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica;">
<b><span style="color: orange; font-size: large;">alkaioslarsinos@gmail.com</span></b></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-51198746291860321222014-03-27T22:46:00.000+02:002014-03-27T22:46:12.981+02:00Ρατσισμός στη Νορβηγία; ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-itCI1dqhxuw/UzSNUewFc3I/AAAAAAAACD8/mD252AEINxY/s1600/%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-itCI1dqhxuw/UzSNUewFc3I/AAAAAAAACD8/mD252AEINxY/s1600/%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B1.png" /></a></div>
<div class="comment-header" id="bc_0_2M" kind="m" style="background-color: whitesmoke; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0px 0px 8px; outline: none; padding: 0px;">
<span style="font-size: large;"><cite class="user" style="color: #333333; font-weight: bold;">Anonymous</cite><span class="icon user" style="color: #333333; font-weight: bold;"></span><span class="datetime secondary-text" style="margin-left: 6px;"><a href="http://alkaioslarsinos.blogspot.com/2014/03/blog-post_22.html?showComment=1395604807041#c395983542989480799" rel="nofollow" style="-webkit-transition: color 0.3s; color: #7b5341; outline: none; text-decoration: none; transition: color 0.3s;">23 Μαρτίου 2014 - 10:00 μ.μ.</a></span></span></div>
<div class="comment-content" id="bc_0_2MC" style="background-color: whitesmoke; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 8px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">Πόση διαφορά στη κουλτούρα..και σαν κράτος πόσο μπροστά στο θέμα των ηλικιωμένων απο ότι γράφεις. Εδώ μετακομίζουν όταν πάρουν τη σύνταξη στα χωριά και αφήνονται στη μοίρα τους<br />Αλήθεια...υπάρχει ρατσισμός?</span></i></div>
<div class="comment-content" id="bc_0_2MC" style="background-color: whitesmoke; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 8px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><br /></span></i></div>
<div class="comment-content" id="bc_0_2MC" style="background-color: whitesmoke; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 8px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><br /></span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-v1fQM54IXCs/UzSNdhjPUrI/AAAAAAAACEE/cqU0XwA2pVE/s1600/%CF%86%CE%B1%CC%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-v1fQM54IXCs/UzSNdhjPUrI/AAAAAAAACEE/cqU0XwA2pVE/s1600/%CF%86%CE%B1%CC%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82.png" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Ναι πράγματι, εδώ υπάρχει <b><span style="color: orange;">το γνωστό Σκανδιναβικό κοινωνικό κράτος</span></b>. Η μέση ηλικία είναι από τις ψηλότερες παγκοσμίως και μάλιστα καθώς όλο και περισσότεροι βγαίνουν στη σύνταξη, μεγαλώνει η ανάγκη νοσηλευτών και βοηθητικού προσωπικού σε τέτοιου είδους υπηρεσίες. Οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες, μπορούν να έρθουν από την Ελλάδα στη Νορβηγία και να βρουν εύκολα δουλειά. Υπάρχει ακόμα ζήτηση για τη στελέχωση των παιδικών σταθμών. </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Όμως το ερώτημά σου είναι από τα πλέον δύσκολα να απαντηθεί. Αν σε ρωτούσαν για την Ελλάδα τι θα έλεγες; Εγώ παλιά θα έλεγα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδιαίτερος ρατσισμός. Τώρα δεν μπορώ να συνεχίσω να λέω το ίδιο. </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Όσον αφορά <b><span style="color: orange;">τη Νορβηγία, σαν κράτος είναι από τα πλέον ανοιχτά κράτη στους μετανάστες. </span></b>Ειδικά γι’ αυτούς που κινδυνεύουν στις πατρίδες τους, εδώ γίνονται αμέσως δεκτοί. Οι πρόσφυγες που ζητούν άσυλο, παραμένουν για ένα διάστημα προσαρμογής σε κέντρα υποδοχής. Έπειτα τους δίνεται σπίτι και εισόδημα, δωρεάν εκπαίδευση γλώσσας και επαγγελματικού προσανατολισμού και βοήθεια να βρουν δουλειά. Υπάρχει βέβαια ένα χρονικό όριο πέραν του οποίου, αν δεν προσαρμοστούν και δεν βρουν δουλειά, πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι πάνω από 2 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο τους παρέχονται σχεδόν τα πάντα. Το φθινόπωρο όμως εκλέχτηκε δεξιά κυβέρνηση η οποία αρχίζει σιγά, σιγά να αλλάζει προσανατολισμό. Το γενικό πνεύμα όμως παραμένει τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Οι Νορβηγοί θυμούνται ότι πριν από μερικές δεκαετίες, που η χώρα τους ήταν από τις πιο φτωχές της Ευρώπης κι εκείνοι είχαν καταφύγει στις ΗΠΑ για να βρουν δουλειά. </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span style="color: orange;"><b>Η κοινωνία είναι επίσης αρκετά ανεκτική απέναντι στους μετανάστες</b></span>. Συχνά βλέπεις σε σούπερ μάρκετ μουσουλμάνες ταμείες με τη μαντήλα στο κεφάλι, πράγμα αδιανόητο στην Ελλάδα. Τα παιδιά στο σχολείο βλέπω ότι κάνουν παρέα στους μαύρους και τους Ασιάτες. Όμως <b><span style="color: orange;">δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει κάποιου είδους προκατάληψη ενάντια στους μη Νορβηγούς.</span></b> Αν σε μια θέση εργασίας μπορεί να προσληφτεί ένας Νορβηγός αντί για σένα, μάλλον εκείνος θα προτιμηθεί. Όταν πρωτοέψαχνα να βρω σπίτι προς ενοικίαση, κανείς δε με δέχονταν, όλοι προτιμούσαν Νορβηγούς. Τελικά νοίκιασα σπίτι Αφγανού κι αυτός ζήτησε να δει ότι έχω σύμβαση εργασίας, για να βεβαιωθεί ότι θα μπορώ να πληρώνω το ενοίκιο. </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Νομίζω όμως ότι είναι ουτοπία να ζητάμε από ένα λαό να αρνηθεί την ταυτότητά του. Όταν οι Νορβηγοί βλέπουν ότι σιγά, σιγά αλλοιώνεται η ταυτότητα της χώρας τους από την ακάθεκτη εισρροή μεταναστών, είναι φυσικό να το ξανασκέφτονται… Άλλωστε συχνά οι μετανάστες είναι κι επικίνδυνοι, όπως κι εμείς βιώσαμε στην Ελλάδα το μεγάλο κύμα Αλβανών λαθρομεταναστών, που λεηλάτησαν κάθε αφύλακτο εξοχικό κι όχι μόνο. Εδώ λοιπόν, πολλοί Πολωνοί έκαναν κακό όνομα διότι φέρθηκαν παρομοίως… Ο δείκτης εγκληματικότητας έχει ανέβει κυρίως εκεί που βρίσκονται πολλοί μετανάστες, αλλά βέβαια δεν έχει καμμία σχέση με αυτόν της Ελλάδας. Το ίδιο συνέβη με τους Λιθουανούς, οι οποίοι συνήθως είναι μεθυσμένοι κι εδώ απαγορεύεται η απλή κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους, εκτός καταστημάτων υγαιονομικόυ ενδιαφέροντος βέβαια. Πέραν αυτών, οι μουσουλμάνοι συνειδητά κλείνονται στον εαυτό τους γυρνώντας την πλάτη στην τοπική κοινωνία. Απαιτούν επιδόματα, τα οποία επενδύουν στις χώρες τους, δεν μαθαίνουν τη γλώσσα και την τοπική κουλτούρα και γενικά κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουν …αντιπαθείς. Συχνά δηλώνουν ότι η οικογένειά τους διαμένει εδώ ενώ αυτή βρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Έτσι ως πολύτεκνοι που είναι συνήθως παίρνουν μεγάλα επιδόματα και αγοράζουν σπίτια, αυτοκίνητά ή στήνουν επιχειρήσεις… Έτσι λογικό είναι κάθε Νορβηγός κάποια στιγμή με μια απλουστευτική γενίκευση να σκεφτεί ότι όλοι αυτοί οι μετανάσταστες, που μάλιστα σε μερικές περιοχές έχουν φτάσει το 30% του πληθυσμού, αλλιώνουν την ταυτότητα της χώρας τους και καλά θα ήταν να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Αν μάλιστα κάποια στιγμή αρχίσει να ανεβαίνει κι εδώ η ανεργία, τότε φυσικό είναι πολλοί να σκεφτούν ότι ο Μπρέιβικ είχε… δίκιο. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="comment-content" id="bc_0_2MC" style="background-color: whitesmoke; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 8px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span style="color: orange;"><b>Με δυο λόγια λοιπόν</b></span>, η Νορβηγία είναι από τα πιο ανεκτικά προς τους μετανάστες κράτη. Όμως στις συνειδήσεις των ανθρώπων δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, φυσικό είναι να υπάρχει συχνά προκατάληψη προς τους ξένους, τους οποίους όμως το κράτος υποστηρίζει συχνά προκλητικά αφελώς. </div>
<div>
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-86195733842777376842014-03-22T14:21:00.001+02:002014-03-22T14:23:14.190+02:00ΤΟ ΜΠΛΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΚΟΥΤΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-nOlRo_TwTF8/Uy19H03pOpI/AAAAAAAACDo/Qw_zNpRSzRc/s1600/IMG_0619.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-nOlRo_TwTF8/Uy19H03pOpI/AAAAAAAACDo/Qw_zNpRSzRc/s1600/IMG_0619.jpg" height="640" width="480" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Αυτό το ταχυδρομικό κουτί μου τράβηξε τη ματιά, καθώς μπήκα μέσα στην πολυκατοικία για να βγάλω τα αγαπημένα μου …σκουπίδια. Βρίσκεται κάπου στη μέση, ανάμεσα στα άλλα κουτιά των ενοίκων. Δεν φαίνεται να έχει κάτι ιδιαίτερο. Είναι ένα μπλε κουτί βαμμένο με σατινέ μπογιά, στην οποία αντικαθρεφτίζεται η σιλουέτα μου. Έχει κολλλημένο επίσης ένα αυτοκόλλητο που συνηθίζεται: «Τα διαφημιστικά έντυπα δεν είναι επιθυμητά». Οι Νορβηγοί ξεχωρίζουν τα σκουπίδια τους για την ανακύκλωση. Υπάρχει ειδικός κάδος για τα χαρτιά, αλλά η αποκομιδή του εδώ στην περιοχή μας γίνεται μία φορά το μήνα. Γι' αυτό φροντίζουν να μην έχουν πολλά χαρτιά απορρίματα. Αυτό λοιπόν το postkassen, στέκει εκεί μπροστά μου ερμητικά κλειστό, με το στενό άνοιγμα του στόματός του από πάνω και την κλειδαριά του κάτω αριστερά, σαν αυστηρό μάτι άγρυπνου φύλακα. Είναι ένα συνηθισμένο καθόλα κουτί, μάλιστα θέλει και λίγο βάψιμο. Όταν έβαφα αυτή την πολυκατοικία -έβαψα όλους τους εσωτερικούς κοινόχρηστους χώρους της- ρώτησα τον υπεύθυνο: «Να το βάψω κι αυτό;» Όχι μου είπε δεν χρειάζεται. Μάλλον σκέφτονταν "πού να βρούμε τώρα τέτοιο χρώμα και πού να συνεννοηθούμε με όλους τους ενοίκους που πρέπει να τα ανοίξουν και να βγάλουν τις ταμπελίτσες τους..." </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Παρόλα αυτά, αυτό το ταχυδρομικό κουτί έχει κάτι ιδιαίτερο, γι’ αυτό και μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Ο ιδιοκτήτης του απεδήμησεν, εις Κύριον ελπίζω… Δεν βρίσκεται πια εδώ. Κάποια γράμματα θα συνεχίσουν να έρχονται, αλλά σιγά, σιγά θα ελαττώνονται μέχρι να σταματήσουν εντελώς. Μέχρι τότε δεν ξέρω ποιος θα το ανοίγει. Ίσως κάποια παιδιά κληρονόμοι. Κάποια μέρα μάλιστα θα δω να κατεβάζουν κούτες με πράγματα, για να αποδεσμευτεί ο χώρος για τον… επόμενο. Ένα, ένα τα κουτιά γίνονται ανενεργά, σαν λαμπάκια σε ηλεκτρονικό πίνακα ελέγχου. Κάποια στιγμή θα ξανανάψουν ελπιδοφόρα, για να ξανασβήσουν αναπότρεπτα...</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Με τρομάζει αυτή η πολυκατοικία. Τα διαμερίσματά της είναι μικρά κουτάκια έτσι όπως τα ταχυδρομικά κουτιά της φωτογραφίας, το ένα πάνω ή δίπλα στο άλλο. Είναι βολική για τους υπερήλικες, καθώς είναι στο κέντρο και τους διευκολύνει στα κινητικά τους προβλήματα. Στο ισόγειο μάλιστα υπάρχει ένα εστιατόριο ειδικά γι’ αυτούς, εκεί τρώνε και συναντιούνται μεταξύ τους. Εκεί μέσα μπορούν να κουρευτούν φτηνά, ή να τους περιποιηθούν τα πονεμένα τους πόδια. Αυτή είναι η προτελευταία τους κατοικία. Μετακομίζουν σε ένα κεντρικό διαμέρισμα, όταν χάσουν το σύντροφό τους, ή όταν πια δύσκολα αυτοεξυπηρετούνται. Οι μόνοι επισκέπτες τους, είναι οι κοπέλες της κατ’ οίκον υπηρεσίας εξυπηρέτησης του Δήμου, hjemme tjeneste. Τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους πολύ σπάνια, μόνο σε κάτι επετείους που εδώ τις λένε jubileum. Οι ένοικοι κυκλοφορούν πάντα με τα γνωστά μας «πι» που έχουν όλα ρόδες. Mερικοί έχουν μάλιστα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια που τους παρέχονται από το κράτος. Οι κοπέλες με τα μπλε, έχουν όλα τα κλειδιά και μπαίνουν για να τους καθαρίσουν, να τους ψωνίσουν κοκ. Είναι όλες τους ξανθιές σαν άγγελοι, μόνο οι μετανάστες είναι καστανοί ή μελαχροινοί εδώ, αλλά είναι ντυμένες στα μπλε και κρατούν ένα συγκεκριμένο καλάθι. Πάντα στους σιωπηρούς διαδρόμους της πολυκατοικίας μας, κοιτάζω να δω πότε θα ‘ρθει και ο ξανθός άγγελος με τα άσπρα…</div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px;">
<b> alkaioslarsinos@gmail.com</b></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-73540299312248947882014-03-15T11:27:00.003+02:002014-03-15T11:27:46.692+02:00Ναι, μοιράζομαι τα συναισθήματά μου... ως Έλληνας νεόπτωχος της Νορβηγίας!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-J2gsf9trl6Q/UyQcnK7We7I/AAAAAAAACDU/b60Z8UH5mxo/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%B5%CE%B4%CF%89%CC%81+%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CC%81+%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CC%81%CE%BF+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CC%81%CF%82+%CE%B4%CE%B1%CC%81%CF%83%CE%BF%CF%82+%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%89%CC%81%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-J2gsf9trl6Q/UyQcnK7We7I/AAAAAAAACDU/b60Z8UH5mxo/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%B5%CE%B4%CF%89%CC%81+%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CC%81+%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CC%81%CE%BF+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CC%81%CF%82+%CE%B4%CE%B1%CC%81%CF%83%CE%BF%CF%82+%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%89%CC%81%CE%BD.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το εδώ αστικό τοπίο, χωρίς δάσος κεραιών</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Οι Anonymous χτύπησαν πάλι.</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Μου άφησαν ένα μήνυμα στην ηλεκτρονική μου θυρίδα για την προηγούμενη ανάρτηση, μόλις προχθές:</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: transparent;">«</span><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light';"><i>Το blog σας είναι υπέροχο. Καλή επιτυχία στις προσπαθειές σας...Ελπίζουμε να συνεχίσετε να μοιράζεστε τα συναισθηματά σας για τον μακρινό βορρά με εμάς. Χαιρετίσματα από την Αθήνα.</i>» </span></span></div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Κι εγώ βέβαια όλος καμάρι σπεύδω να το δημοσιοποιήσω… Όλοι εμείς οι συγγραφείς και οι «συγγραφείς» έχουμε μια εγγενή ματαιοδοξία. Όποιος κακολογήσει τα γραπτά μας του κάνουμε βουντού, ενώ αν κάποιος κάνει ένα θετικό σχόλιο του δίνουμε γη και ύδωρ. Έτσι γινόμαστε ευάλωτοι στο να μας κολακέψει κανείς κι έπειτα να μας εκμεταλλευτεί αν θέλει. Δυστυχώς ούτε κι εγώ εκφεύγω του κανόνος… καθώς με τίποτα δεν θα προέβαλλα ένα αρνητικό σχόλιο, με τον τρόπο που το κάνω τώρα. </div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Αλλά πώς θα μπορούσα να νικήσω τον πειρασμό να μη χαϊδέψω γι’ ακόμα μια φορά αυτά τα λόγια: «ελπίζουμε να συνεχίσετε να μοιράζεστε <span style="color: orange;"><b>τα συναισθήματά σας</b> </span>για τον μακρινό βορρά με εμάς»! Χαλί να γίνω να με πατήσετε, πήρα αμέσως την «πένα» (το πληκτρολόγιο εννοώ) και γράφω γεμάτος έμπνευση. Χιλιάδες βλέματα περιμένουν τις δικές μου λέξεις να σταλάξουν σαν πολύτιμο μύρο. Συναισθήματα, ναι πολλά συναισθήματα, αρνητικά, θετικά, ουδέτερα. Δουλεύουμε όλη τη μέρα για να βγούμε το βράδυ και να αναγκάσουμε τους αδένες μας να σταλάξουν συναισθήματα. Σεροτονίνη, αδρεναλίνη, ντοπαμίνη, όλες αυτές οι ενδορφίνες, τα ναρκωτικά μας, να γυρίσουμε το βράδυ στο άδειο σπίτι και καθώς ξεγυμνωνόμαστε στο σκοτάδι, να τα αναπολήσουμε, μόνοι απέναντι στον εαυτό μας, καθώς ένα ερώτημα αιωρείται πάντα: «αυτό ήταν όλο;» …και τώρα; Πνίγουμε πάντα αυτές τις σκέψεις καθώς βυθιζόμαστε στα σκεπάσματα ελπίζοντας να ονειρευτούμε όλα αυτά που περάσαμε. Αυτό που μένει είναι αναμνήσεις. Αναμνήσεις που, θετικές ή αρνητικές, πάντα στο τέλος φαντάζουν πολύτιμες και ονειρεμένες, εξιδανικευμένες και ουράνιες. </div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ναι αγαπητοί μου anonymous, θα συνεχίζω <b><span style="color: orange;">να μοιράζομαι </span></b>τα συναισθήματά μου, με σας αν αντέχετε ή με το άπειρο του βουβού σύμπαντος αν όχι, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Τι να τα κάνεις τα συναισθήματα άμα δεν μπορείς να τα μοιραστείς; Είναι μια ευλογία αλλά και κατάρα συνάμα από το δημιουργό μας πάνω σε μας τα ανθρώπινα όντα. Μια φορά ήθελα να κάνω δώρο στο εαυτό μου. Πήγα σε ένα καλό εστιατόριο. Δεν το ξανάκανα. Το θυμάμαι πάντα με αποστροφή. Αν δεν μπορείς να το μοιραστείς… Μόνος σε ένα καλό εστιατόριο! Σας ευχαριστώ πολύ που δέχεστε αυτό το μεγάλο βάρος να το μοιραστούμε μαζί. Κάτω από το απέραντο θόλο του σύμπαντος τα ραδιοκύματα αναζητούν δέκτες, ευήκοους δέκτες να τους αποκωδικοποιήσουν στα αυτιά πρόθυμων να τα ρουφήξουν όλο βουλιμία. Κι αν δεν απομείνει κανείς να με ακούει, μέσα στο πολυδαίδαλο πλέον διαδίκτυο και στο κέντρο του βυθού ενός απέραντου αστρικού ωκεανού θα συνεχίσω να κραυγάζω, να μοιράζομαι την ψυχή μου που δεν μπορώ να την αντέξω μόνος -ποιος την μπορεί άλλωστε;-. Δικτυωμένος στο ερημονήσι που ναυάγησα, θα εκτοξεύω στους αιθέρες την πεζή καθημερινότητα, σαν πυροτεχνήματα στη νύχτα, σαν αινιγματικό μήνυμα σε σφραγισμένο μπουκάλι. </div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Xv2qgI4_apU/UyQbqJkkGGI/AAAAAAAACDE/ZE-vtSZGYiw/s1600/%CF%84%CE%B1+%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CC%81%CE%BC%CE%B9%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CC%81%CE%BD%CE%B1%CE%B9+%CF%84%CE%BF+%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CC%81%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CC%81+%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Xv2qgI4_apU/UyQbqJkkGGI/AAAAAAAACDE/ZE-vtSZGYiw/s1600/%CF%84%CE%B1+%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CC%81%CE%BC%CE%B9%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CC%81%CE%BD%CE%B1%CE%B9+%CF%84%CE%BF+%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CC%81%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CC%81+%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα πεζοδρόμια είναι πια το βασίλειό μου</td></tr>
</tbody></table>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Έχω ένα μπαστουνάκι που από την κάτω πλευρά έχει δύο βραχίονες σαν τσιμπίδες κάβουρα κι από την πάνω μια λαβή. Εγώ κρατώ τη λαβή και πατώ τη σκανδάλη κι έτσι <span style="color: orange;"><b>«τσιμπώ» τα σκουπίδια από τα πεζοδόμια</b>.</span> Ένα, ένα τα βάζω στη σακούλα μου σαν να συλλέγω… μαργαριτάρια. Μικρός έπαιζα στο ακκορντεόν μου το «αλιείς μαργαριταριών», μου άρεσε ιδιαίτερα! Ένας Άραβας με ρώτησε προχθές επιτιμητικά πώς έχω δουλειά αφού δεν μιλώ ακόμα τη γλώσσα καλά! Αυτός έχει ένα μαγαζί κεμπάμπ κι εγώ απλώς του καθαρίζω το πεζοδρόμιο. Λίγο το υπεροπτικό βλέμα, λίγο η ειρωνία: δεν είμαι άξιος ούτε αυτής της βασιλικής(;) δουλειάς μου, να μαζεύω σκουπίδια, δυσκολεύτηκα να το βγάλω από το μυαλό μου. Τώρα όμως το μοιράζομαι μαζί σας για να διαλυθεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σαν την αμελητέα συγκέντρωση μιας στάλας δηλητήριου παρασκευάσματος σε μια άπειρη ποσότητα διαλύματος. Όταν ήμουνα μικρός υπήρχαν ακόμα κάποιοι ταλαίπωροι, συνήθως μεθυσμένοι, που έσερναν χειράμαξες… Η μητέρα μου, μού τους έδειχνε λέγοντας: Να διαβάζεις τα μαθήματά σου για να μη γίνεις σαν αυτούς… Στο βλέμμα κάθε μητέρας που σέρνει το παιδάκι της βλέπω τη ματιά της να ορμηνεύει το παιδάκι της για το καλό του. </div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: whitesmoke; font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Είναι συναρπαστικό <span style="color: orange;"><b>να είσαι νεόπτωχος</b>,</span> μερικές φορές το γλεντώ… Ένα αδέσποτο boeing πέρασε οδηγούμενο στο χαμό. Ο Πούτιν στην Ουκρανία γελάει σαρκαστικά καθώς προσάρτησε ήδη την Κριμαία στην αυτοκρατορία του. Στα πόδια του ο κόσμος όλος σαν μυρμήγκια: Τι θα κάνετε, θα μου κηρύξετε τον τρίτο παγκόσμιο; Ο Σύρος δικτατορίσκος χειροκροτά το …»σοφό ηγέτη». Πάνω από την Ελλάδα ακούγεται σαν του κακού μάγου το κάγχασμα, η φωνή του υπερφίαλου γεροξεκούτη: «<span style="background-color: transparent; font-family: Georgia;"><i>Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να δώσουμε οικονομική βοήθεια με το ζόρι εάν κάποιος δεν την θέλει». </i></span><span style="background-color: transparent;">Η ύβρη πάντα τιμωρούνταν στο τέλος στις Ελληνικές τραγωδίες. </span></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Κι εγώ κάθομαι στο θρόνιο, πάνω στο Αιγάλεω μου και παρακολουθώ τη ναυμαχία, ενώ τσιμπάω κι από κανένα σκουπίδι… Το ταξίδι συνεχίζεται, για άλλους εδώ, γι’ άλλους πέρα απ’ αυτό το σύμπαν, ακόμα κι εδώ στο μακρινό βορρά… Στο ίδιο διαστημόπλοιο ταξιδεύουμε, μη το ξεχνάτε, άλλοι από το πάνω διάζωμα κι άλλοι από το κάτω…</div>
<div style="font-family: Helvetica;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-T0ZFVauF-NQ/UyQcNkSReYI/AAAAAAAACDM/gUyLMpQFBjg/s1600/%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CC%81%CE%BC%CE%B1+%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CC%81%CF%89+%CF%84%CE%B7+%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CC%81%CF%84%CE%B1+%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-T0ZFVauF-NQ/UyQcNkSReYI/AAAAAAAACDM/gUyLMpQFBjg/s1600/%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CC%81%CE%BC%CE%B1+%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CC%81%CF%89+%CF%84%CE%B7+%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CC%81%CF%84%CE%B1+%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μην ανγσυχείτε, ακόμα δουλεύω τη μακέτα μου. Σϋντομα θα έχετε νέα της. </td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica;">
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-40151365223544280192014-03-09T22:15:00.001+02:002014-03-12T07:55:48.727+02:00Λίγα περί της Νορβηγικής επικαιρότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-O-EZbkpOFTs/UxzKrYxlf5I/AAAAAAAACCg/664tXIqqYcw/s1600/IMG_0569.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-O-EZbkpOFTs/UxzKrYxlf5I/AAAAAAAACCg/664tXIqqYcw/s1600/IMG_0569.jpg" height="284" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Είδαμε και λίγο χιόνι, όχι όμως αρκετό για τα μέτρα της χώρας.<br />
Στα βουνά όμως τα εξοχικά τους ήταν καλλυμένα από δύο μέτρων χιόνι.!</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> <b><span style="color: orange;"> </span></b></span><b><span style="color: orange;">Η άνοιξη μπήκε νωρίς φέτος στη Νορβηγία. </span></b>Στην περιοχή μας συζητιέται ότι από το 1990 είχε να κάνει τόσο μαλακό χειμώνα. Η μέση θερμοκρασία ανήλθε φέτος στον 1,5 περίπου βαθμό πάνω από το μηδέν ενώ ο μέσος όρος είναι -4,7. Επίσης από τον Ιανουάριο και μετά είχαμε ηλιοφάνειες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Πράγμα όχι ιδιαίτερα σύνηθες. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Τώρα όμως μπήκε η άνοιξη. Άρχισαν οι λιακάδες και οι μέρες μεγάλωσαν. Αρχίζει να φωτίζει σχεδόν από τις 6.00 το πρωί και μέχρι σχεδόν τις 7.00 το βράδυ. Η εαρινή ισημερία δεν είναι μακριά. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Στα ΜΜΕ επίσης συζητιέται το γεγονός ότι η κατανάλωση πέφτει κι αυτό θα έχει συνέπεια να χαθούν κάποιες δουλειές. Υπάρχει μια τάση οι άνθρωποι να προσπαθούν να ξοδεύουν λιγότερα. Οι τιμές των ακινήτων πιέστηκαν λίγο το προηγούμενο διάστημα, αλλά φαίνεται ότι ήταν κάπως παρωδικό, καθώς εδώ υπάρχει ακόμα έλλειψη κατοικιών. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> <span style="color: orange;"><b> </b></span></span><span style="color: orange;"><b>Φέτος στη Νορβηγία γιορτάζουν τα 200 χρόνια του συντάγματός τους</b></span> κι οι εορτασμοί θα κορυφωθούν στις 17 Μαΐου που έχουν την ετήσια εθνική εορτή τους, γιορτάζοντας ακριβώς την ημέρα του συντάγματος. Η Νορβηγία είναι ένα νεαρό κράτος. Το 1814 ανεξαρτητοποιήθηκε από την ένωση/υποτέλεια με τη Δανία. Δεν έμεινε όμως για πολύ ανεξάρτητη. Την ίδια χρονιά η Σουηδία της επέβαλλε νέα ένωση μαζί της αυτή τη φορά, λιγότερο καταπιεστική όμως. Το 1905 η Νορβηγία ανέκτησε την ανεξαρτησία της. Είναι λοιπόν ένα κράτος σχεδόν 110 χρόνων, χωρίς μεγάλη παράδοση, εκτός βέβαια από την κοινή Σκανδιναβική παράδοση. Στο κλίμα αυτού του εορταστικού έτους, μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας ανακήρυξε ως πιο γνωστό Νορβηγό τον θεατρικό συγγραφέα Henrik Ibsen (1828-1906).</div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Η Νορβηγία ως μία πολυπολιτισμική χώρα, αναρωτιέται <span style="color: orange;"><b>τι σημαίνει σήμερα το να είσαι Νορβηγός.</b></span> Στο Drammen, μία από τις μεγάλες πόλεις της χώρας, το 2013 ανακηρύχτηκε ως πιο προτιμώμενο όνομα για τα νεογέννητα το Μοχάμεντ! Πολλοί μουσουλμάνοι βλέπετε κι αυτοί κάνουν πολλά παιδιά. Πολλοί μετανάστες από Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες, έχουν γεννηθεί εδώ. Αυτοί κατά πόσο είναι Νορβηγοί; Στον καιρό της παγκοσμιοποίησης λοιπόν, το ερώτημα τίθεται επίμονα: Νορβηγός είναι αυτός που απλώς μένει εδώ, αυτός που έχει την υπηκοότητα, αυτός που γεννήθηκε εδώ ή αυτός που γεννήθηκε από αμιγώς Νορβηγούς γονείς; (έστω ο ένας από τους δύο). </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Καθώς τα αποτελέσματα των εκλογών του περασμένου φθινοπώρου οδήγησαν σε κυβέρνηση συνεργασία τουλάχιστον δύο δεξιών κομμάτων, έχει ήδη αρχίσει η αλλαγή κάποιων νόμων με πιο συντηρητικό προσανατολισμό, στο χώρο της εργασίας, μετανάστευσης κι εκπαίδευσης. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> <span style="color: orange;"><b> </b></span></span><span style="color: orange;"><b>Να λοιπόν μια γενική ματιά στα κοινά της ζωής της Νορβηγίας.</b></span> Η Ελλάδα θα είχε πολλά να μάθει από το παράδειγμά της, αν σταματήσει τα περί της Ελληνικής ιδιαιτερότητας, λες κι οι Έλληνες έχουν κάποιου είδους αναπηρίας που τους κάνει άτομα με ειδικές ανάγκες(!)<br />
<span style="color: orange;"> <b>alkaioslarsinos@gmail.com</b></span><br />
<br />
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Kzrl9C54044/UxzLRlWLb1I/AAAAAAAACCo/CJn-VFTyryY/s1600/IMG_0591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Kzrl9C54044/UxzLRlWLb1I/AAAAAAAACCo/CJn-VFTyryY/s1600/IMG_0591.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Προσβλήθηκα πάλι από το "μικρόβιο της μακέτας". Τώρα όμως δεν έχω πολύ χρόνο και δυνάμεις γι' αυτό πάω αργά. Εδώ αντιγράφω τον πίνακα ανακοινώσεων της παρακάτω φωτογραφίας. Χρειάζεται βέβαια πολύ δουλειά ακόμα, αλλά... θα σας κρατάω ενήμερους. </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-igNLW2lJlJY/UxzLXwt7kMI/AAAAAAAACCw/sQ41f2hpWkw/s1600/IMG_0604.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-igNLW2lJlJY/UxzLXwt7kMI/AAAAAAAACCw/sQ41f2hpWkw/s1600/IMG_0604.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-76470173215948076102014-02-15T22:54:00.002+02:002014-02-15T23:13:39.230+02:00Ο χειμερινός καιρός φέτος στη Νορβηγία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-g0Y9QjAP4IM/Uv_Quw68whI/AAAAAAAACBQ/Vm9-aoqHmaM/s1600/IMG_0525.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-g0Y9QjAP4IM/Uv_Quw68whI/AAAAAAAACBQ/Vm9-aoqHmaM/s1600/IMG_0525.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το προηγούμενο Σάββατο έκανα μια βόλτα πλάι στο ποτάμι ενώ η ομιχλη είχε καλύψει τα πάντα...</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/--TyFbMbx9-c/Uv_TMKcS-eI/AAAAAAAACB8/hR-8ZJWz6bM/s1600/IMG_0531.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/--TyFbMbx9-c/Uv_TMKcS-eI/AAAAAAAACB8/hR-8ZJWz6bM/s1600/IMG_0531.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Τοπίο στην ομίχλη" θα έλεγε ο δικός μας Αγγελόπουλος.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Φέτος ο Έλληνας μπογιατζής μας στη Νορβηγία βιώνει<b><span style="color: orange;"> καλύτερες χειμερινές συνθήκες. </span></b>Οι μέσες θερμοκρασίες είναι πολύ καλές. Δεν νομίζω ότι φτάσαμε φέτος τους -10 ενώ πέρυσι είχαμε περάσει και τους -25. Ενώ οι υψηλότερες είναι κάπου στους +5 ενώ πέρυσι ήταν -5. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Όμως ο καιρός φέτος δεν είναι τόσο γαλήνιος και με καταγάλανο ουρανό πάνω από τις γαλήνιες χιονισμένες επιφάνειες. Έχουμε συχνά βροχή και αέρα ενώ ο ήλιος είναι πια σπάνιος. Πέρυσι τα πάντα ήταν σκεπασμένα από παχύ στρώμα χιονιού που σε λίγο μετατράπηκε σε πάγο ο οποίος χρειάστηκε πάνω από ένα μήνα ζέστης την άνοιξη για να λιώσει. Φέτος έχει ήδη μισολιώσει. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Σήμερα πχ. χιόνιζε από το πρωί πολύ έντονα με τον αέρα να ρίχνει κατά ριπάς τις νιφάδες πάνω στους τοίχους. Λίγες ώρες αργότερα όμως το χιόνι μετατράπηκε σε βροχή κι έγινε σαν γλιτσιασμένη λάσπη πάνω στο έδαφος. Αφού οι θερμοκρασίες είναι θετικές, σιγά, σιγά θα λιώσει μέχρι και αύριο. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Εγώ αντιθέτως, συνεχίζω να βάφω μέσα, αντίθετα από συναδέλφους μου που χτίζουν πολυκατοικία στην απέναντι γωνία με βροχή, αέρα ή χιόνι. Αντίθετα επίσης από πέρυσι που εκχιόνιζα τα πεζοδρόμια στους -25. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-f46GVbbcHzE/Uv_RV4YmZeI/AAAAAAAACBY/pXQkbdxQsng/s1600/IMG_0529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-f46GVbbcHzE/Uv_RV4YmZeI/AAAAAAAACBY/pXQkbdxQsng/s1600/IMG_0529.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χιονισμένος δρόμος, σπάνιο τοπίο για την Ελλάδα.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Αυτές τις ημέρες που διεξάγονται οι<b><span style="color: orange;"> Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες</span></b> στη Ρωσία, εδώ ζουν στιγμές Μουντιάλ. Ζητωκραυγάζουν μπροστά στις τεράστιες οθόνες τους τα μετάλλια των αθλητών τους που είναι πράγματι πολλά. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Εδώ στη Νορβηγία την τελευταία εβδομάδα του μήνα -είναι η μεθεπόμενη- έχουν σχολικές διακοπές που ονομάζονται <span style="color: orange; font-weight: bold;">χειμερινές διακοπές</span>, όπως είχαν και τον Οκτώβριο φθινοπωρινές διακοπές. Όλοι ετοιμάζονται να επιδράμουν στη φύση με σκι κι άλλα παρόμοια εξάρτηση. Οι γονείς παίρνουν άδεια και μαζί με τα παιδιά δραπετεύουν στη φύση.<br />
Πέρασε ο καιρός των julebord Χριστουγεννιάτικά τραπεζώματα μετξύ συναδέλφων ή φίλων που μερικοί τα έκαναν ακόμα και μετά τον Ιανουάριο σαν τη δικιά μας κοπή Πρωτοχρονιάτικης πίτας κι είμαστε στον καιρό των årsmøte. Είναι συναντήσεις μελών σωματείων, συλλόγων, ιδρυμάτων κοκ για απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς με αποφάσεις ταυτόχρονα για τη νέα. Συχνά σ' αυτές τις συναντήσεις γίνεται και εκλογή Δ.Σ. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Όλοι εδώ έχουν ήδη προγραμματίσει τις καλοκαιρινές διακοπές τους, με βασικούς προορισμούς τους την Ελλάδα, Κανάρια νησιά, Τουρκία, Ιταλία και λίγο Ισπανία. Από εδώ και πέρα όποιοι επιχειρούν τέτοιους προγραμματισμούς είναι οι ...εκπρόθεσμοι! Σαν την Ελλάδα δηλαδή ένα πράγμα... Ε! Πολλοί ηλικιωμένοι μάλιστα αυτές τις μέρες βρίσκονται ήδη για διακοπές στα Κανάρια νησιά. Οι συνταξιούχοι συνηθίζουν και ένα μήνα διακοπών το χειμώνα. Σκέφτομαι λοιπόν κι εγώ μια καλοκαιρινή επίσκεψη στην Ελλάδα σαν …ξένος τουρίστας τώρα πια, για πρώτη φορά στη ζωή μου! Δεν έχω πάει ποτέ στα νησιά μας που οι Νορβηγοί τα έχουν επισκεφτεί περίπου 10 φορές ο καθένας. <span style="color: orange; font-weight: bold;">Έχετε καμιά καλή πρόταση και προσφορά για μένα φέτος το καλοκαίρι; </span>και μη ξεχνάτε ότι το βαλάντιό μου δεν είναι για γαλαντομίες...</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-qa70_Ego80k/Uv_SivwuqYI/AAAAAAAACBw/k7hq54EeFn0/s1600/IMG_0538.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-qa70_Ego80k/Uv_SivwuqYI/AAAAAAAACBw/k7hq54EeFn0/s1600/IMG_0538.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">έτσι απλώς είδα την παλιά γέφυρα της πόλης μας να ξεπροβάλλει μέσα από την πρωινή ομίχλη, <br />
προτού ο ήλιος διαλύσει τα σύννεφα, έβγαλα το iPhone μου και πυροβόλησα...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Όσον αφορά όμως<span style="color: orange;"><b> τις απόκριες, </b></span>εδώ είναι εντελώς άγνωστες. Πριν από μία εβδομάδα γιορτάστηκε η γιορτή της μητέρας και χθες ο γνωστός μας… Βαλεντίνος. Η άνοιξη όμως δεν είναι μακριά, φαίνεται ότι ο χειμώνας πέρασε, χωρίς τα προβλήματα της Αγγλίας ή των ΗΠΑ. Καλές απόκριες στους Έλληνες λοιπόν...</div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #cccccc;">ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα στατιστικά μου λένε ότι περίπου 100 άτομα την ημέρα επισκέπτονται το blogg μου. Την πρωτιά κατέχουν οι ΗΠΑ. Ποιοί είστε εσείς από την μακρινή Αμερική που διαβάζετε τα «κατορθώματά μου» και γιατί; Έπειτα έρχεται η Ελλάδα κι ακολουθούν Νορβηγία, Γερμανία, Γαλλία, Κύπρος, Μ. Βρετανία και μερικές άλλες χώρες με πολύ μικρά νούμερα. Προφανώς όλοι εσείς είστε Έλληνες αφού γράφω στα Ελληνικά. Σκέφτομαι μάλιστα τώρα που έχω μάθει λίγο τη γλώσσα να αρχίσω να αναρτώ παράλληλα τα κείμενα στα Ελληνικά και στα Νορβηγικά, έστω και με μερικά λάθη. Θα χαιρόμουν όμως να πάρω ένα χαιρετισμό από σας και τις εντυπώσεις σας. Το κεντρικό μου ερώτημα είναι γιατί συνεχίζετε να διαβάζετε τις γκρίνιες μου;</span></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-14932019877869221022014-02-09T18:16:00.000+02:002014-02-15T20:27:57.797+02:00"Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" ενός Έλληνα μπογιατζή στην καθημερινότητα της Νορβηγίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Είμαι εδώ και ζω.</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Δεν ξέρω τι θέλω πια και τι περιμένω. Τι νόημα έχουν πια τα όνειρα! </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Κουράστηκα να κάνω όνειρα και να αγωνίζομαι... Σήμερα έπεισα τον εαυτό μου να αποδεχτεί την πραγματικότητα και να απολαύσει μια θέση στην καθημερινότητα των ανθρώπων που δεν σκέφτονται, μόνο ζουν. Τι ευτυχισμένοι που είναι αυτοί που δε σκέφτονται… Θα ήθελα να μπορούσα να μη σκέφτομαι… Είχα ένα παππού πολύ ευχαριστημένο από τη ζωή του. Ζούσε στα όρια της φτώχειας αλλά κάθε μεσημέρι γύριζε σπίτι κι ετοίμαζε όλο μεράκι μεζέδες που απολάμβανε κάτω από την ακακία του. Έδινε την εντύπωση ότι δεν ήθελε τίποτα άλλο από τη ζωή. Φυσικά πέθανε, χάθηκε, ξεχάστηκε και η ακακία του ρήμαξε. Θα σας γράψω άλλη φορά γι’ αυτόν. </div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-W462A7uWldY/Uvej-BGy25I/AAAAAAAACAM/8c-F2kRQgXY/s1600/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CC%81%CF%81%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-W462A7uWldY/Uvej-BGy25I/AAAAAAAACAM/8c-F2kRQgXY/s1600/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CC%81%CF%81%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%B1.jpg" height="200" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το άλμπουμ "Παλλίροια"</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Ξυπνάς το πρωί και σκέφτεσαι μόνο να πας στη δουλειά. Κάνεις το καθήκον σου και κοιτάς το ρολόι νά ‘ρθει η ώρα. Γυρίζεις σκοτωμένος αλλά ανάλαφρος που έκανες το καθήκον σου, που τα κατάφερες, ένα ακόμα μεροκάματο. Πώς να το εκμεταλλευτώ καλύτερα το απόγευμα; Η απόλαυση ενός γεύματος και ο ύπνος-δώρο στα κουρασμένα μέλη. Το απόγευμα κάνω βόλτα από παράθυρο σε παράθυρο. Κοιτάζω τις νιφάδες που πέφτουν. Τώρα πια προλαβαίνω λίγη μέρα μετά τη δουλειά, δεν σκοτεινιάζει αμέσως, η μέρα μεγαλώνει. Ένας καφές είναι ό,τι πρέπει. Λίγο διάβασμα χαλαρωτικό. Δεν πρέπει να αργήσω να κοιμηθώ διότι αύριο πρέπει να ξυπνήσω ξανά… Άκουγα το τραγούδι της Δήμητρας Γαλάνη «φιλήσυχη ζωή»: </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">«Ήσυχη, πάντα ήσυχη </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">θυμάμαι τη μητέρα μου. </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">Ήσυχο σαν τον ψίθυρο </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">θυμάμαι τον πατέρα μου. </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">Σε μια φιλήσυχη ζωή </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">τους γνώρισα ταγμένους, </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">σε μια πορεία σιωπηλή </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">τους είδα ξοδεμένους…». </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Πόσες φορές δεν καλοτύχισα τους ανθρώπους που μπορούν απλώς να ζουν χωρίς να σκέφτονται. Τους ανθρώπους που τόσο υποτίμησα με τη ζωώδη ζωή τους που την αποδέχονται τόσο αβασάνιστα. Τι κερδίζω εγώ που σκέφτομαι; Τι καλά να μη σκέφτεσαι, απλώς να παίρνεις την κάθε μέρα έτσι όπως έρχεται και μετά να φεύγεις έτσι ήσυχα όπως έζησες. Ποιος δίνει δεκάρα για το γέρο που άφησε ένα μοναχικό διαμέρισμα γεμάτο μνήμες; </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">"Σ' αυτές τις σκοτεινές κάμαρες, που περνώ</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">μέρες βαρυές επάνω κάτω τριγυρνώ</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">για ναβρω τα παράθυρα. -Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.-</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">να τάβρω. <b>Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.</b></span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία. </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει."</span></i></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-0pfrynw4h54/Uvej7vZ1eOI/AAAAAAAAB_8/9Kv2zYmDGqY/s1600/IMG_0496.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-0pfrynw4h54/Uvej7vZ1eOI/AAAAAAAAB_8/9Kv2zYmDGqY/s1600/IMG_0496.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μέσα από τα παράθυρά μου αγναντεύω τον κόσμο<br />
ικανοποιημένος που ζω...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Μπορώ μόνο να ζω περιμένοντας την άνοιξη της ελπίδας, το καλοκαίρι που «θα τα δώσω όλα» και είμαι βέβαιος ότι θα περάσει τόσο γρήγορα και θα ξαναγυρίσω στον ίδιο στίβο κουρασμένος, αγουροξυπνημένος αλλά ικανοποιημένος για την υπέρβαση έστω κι αν οι προσδοκίες δεν ικανοποιήθηκαν κι ανυπόμονος να ξαναξεκινήσω τον ανήφορο του Σίσυφου. </div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Το καλοκαίρι έβαφα πάνω στα κεραμίδια, κάποιος πλησίασε και κάτι μου έλεγε. Σταμάτησα το iPod που μου τραγουδούσε στ’ αυτιά και τον άκουσα να μου επαναλαμβάνει τον θαυμασμό του για το πόσο καλά έβαφα. Γέλασα ικανοποιημένος ευγενικά. Ένιωσα περήφανος για το κατόρθωμά μου και την αναγνώρισή του αλλά συνάμα μια σκιά συννέφιασε τη διάθεσή μου. Θεέ μου, να χαρείς ή να λυπηθείς, να γελάσεις ή να κλάψεις. Περιμένεις το Νομπέλ λογοτεχνίας από τη Νορβηγική ακαδημία μέσα στους μαξιμαλιστικούς στόχους που έχεις θέσει στον εαυτό σου και παίρνεις τον έπαινο του προσεκτικού μπογιατζή από τον αργόσχολο Νορβηγό… ιδιώτη. Ο ήλιος με έκαψε την υπόλοιπη μέρα πάνω στα κεραμίδια κι εγώ γελούσα με το πάθημά μου. Σαν αφελές παιδάκι κολακεύτηκα με το κοπλιμάν… Πόσο καλός μπογιατζής μπορεί να είναι ένας Έλληνας! Τρέμετε Νορβηγοί, ήρθαμε να σας κατακτήσουμε ειρηνικά, να σας βάλουμε τα γυαλιά… </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">"Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">για τα ωραία και μεγάλα έργα</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">η άδικη αυτή σου τύχη πάντα</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται..." </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
(Η σατραπεία Κ. Καβάφη)</div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Στα εβδομαδιαία καθήκοντά μου περιλαμβάνεται η υποχρέωση μου να βγάζω τους κάδους των σκουπιδιών κάποιων πολυκατοικιών για να τους αδειάσει το σκουπιδιάρικο. Ένας ηλικιωμένος κύριος πριν από καιρό, καθώς έσπρωχνα τους κάδους μου, με ρώτησε πόσα παίρνω. Απέφυγα να απαντήσω κι επέμεινε, «κάτω από 200 την ώρα;». Όταν του ένευσα «ναι», έδειξε την δυσαρέσκειά του και είπε ότι δεν είναι σωστό να πληρώνομαι τόσο λίγο. Μια ηλικιωμένη κυρία κάτι μου ‘πε προχθές, ενώ βρισκόμουνα στην ίδια φάση. Σταμάτησα το iPοd μου και την άκουσα να μου λέει παρηγορητικά «Ε κάποιος πρέπει να βγάζει και τα σκουπίδια, δεν μπορεί να είναι όλοι στα γραφεία…». Ούτε την γνώριζα, ούτε είχε προηγηθεί κάποια συνομιλία μας. Της χαμογέλασα για την καλή της πρόθεση. Αχ αυτοί οι ηλικιωμένοι. Τι είναι καλύτερο να σπρώχνεις κάδους σκουπιδιών, ή να ζεις στο περιθώριο της ζωής σε ένα βουβό διαμέρισμα και να ζητιανεύεις να ανταλλάξεις μια κουβέντα με ένα κακομοίρη Έλληνα σαν κι εμένα που σπρώχνει τα σκουπίδια; Ψάχνουν κάποιον πρόθυμο να ανταλλάξει μια κουβέντα μαζί τους. Αχ καλή μου κυρία, άθλια παρηγορήτρια, γιατί ξύνεις πληγές; Μόλις είχε βγει από τον ποδολόγο, ίσως να παραμορφώθηκαν τα δάχτυλα των ποδιών της, αρθρίτιδα, οστεοπόρωση ή κάποιος φλεβίτης θα την ταλαιπωρούσε. Περσότερο όμως ξέρω ότι την ταλαιπωρεί η ερημιά…</div>
<div style="font-family: Helvetica; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-JUO1_1IBmws/Uvej3VZaOXI/AAAAAAAAB_0/tZm9iV7VGkY/s1600/IMG_0516.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-JUO1_1IBmws/Uvej3VZaOXI/AAAAAAAAB_0/tZm9iV7VGkY/s1600/IMG_0516.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τι κάνει ένα πουλί <br />
εκεί επάνω δεξιά στο δέντρο <br />
μέσα στο χιονιά;</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω μ’ αυτές τις προσπάθειες πλησιάσματος, με τις προσπάθειες παρηγοριάς, μ’ αυτούς τους επαίνους ή απλώς τις εκφράσεις συμπάθειας. Μη μου αγγίζετε τις πληγές. Το πήρα απόφαση. Όχι φιλοδοξίες. Όχι άλλοι αγώνες. Φτάνει πια! Αφάνεια, καθημερινότητα, κρυμμένος μέσα στο πλήθος, στιχημένος στην στην αβάσταχτη ελαφρότητα του σήμερα. Κάθε μέρα κοιτώ ανυπόμονα το ρολόι και μια ώρα πριν το τέλος η ανυπομονησία συναγωνίζεται με την ικανοποίηση. Τα Παρασκευοσαββατοκύριακα είναι γιορτές. Όσο κι αν είναι παιδιάστικα γελοίο, είναι μια παρηγοριά για να ζει κανείς μιαν εντελώς ανούσια ζωή. Όλοι μας προσπαθούμε να δώσουμε νόημα στην χωρίς νόημα ζωή μας απλώς αγωνιζόμενοι για την καλυτέρευσή της. Είναι όμως σκοπός ή μέσο η καλυτέρευση μιας ανούσιας ζωής; Διότι τελικά, όσο πιο άνετη και ευχάριστη κι αν γίνει δεν παύει να παραμένει… ανούσια! Το τέλος μας πάντα πλησιάζει, αλλά το θάμβος του επερχόμενου καλοκαιριού το επισκιάζει… έτσι καταφέρνουμε να ξεγελάμε τον εαυτό μας, μέχρι που η αναμφισβήτητη πραγματικότητα των γηρατειών και του θανάτου να μην αφήνει πλέον περαιτέρω αισιοδοξία. Ο Κ. Καβάφης πάλι, στο πασίγνωστο ποίημά του "Ιθάκη" λέει: </div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">"Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,</span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..." </span></i></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Βλέπετε προορισμός είτε δεν υπάρχει, είτε απλώς εμείς δεν τον κατανοούμε γι' αυτό για μας δεν έχει πια <span style="text-align: left;">καμία σημασία. Σημασία έχει μόνο η διαδρομή... Πόσο έχουμε μπερδέψει τους σκοπούς με τα μέσα!</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Μία από τις πολυκατοικίες που εξυπηρετώ είναι γεμάτη υπερήλικες. Μερικοί από αυτούς δεν μπορούν ούτε να αυτοεξυπηρετούνται και η κοινωνική υπηρεσία στέλνει υπαλλήλους όλο το 24ωρο για την εξυπηρέτησή τους. Είναι οι μελλοθάνατοι που περιμένουν το δεσμοφύλακα να χτυπήσει την πόρτα τους για να τους οδηγήσει στην ηλεκτρική καρέκλα.</div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
Το αποφάσισα να «ξοδευτώ σε μια ήσυχη ζωή» αν και δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου όταν δίνει τέτοιες υποσχέσεις που ξέρει ότι δεν είναι στο χέρι του να κρατήσει.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-o8GaHOJPopA/UveoQaLC8qI/AAAAAAAACA4/3mnNiRzsqgE/s1600/images-2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-o8GaHOJPopA/UveoQaLC8qI/AAAAAAAACA4/3mnNiRzsqgE/s1600/images-2.jpeg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κ. Καβάφης</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-family: Helvetica; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-6620980386135893372014-01-21T21:11:00.002+02:002014-01-21T21:11:42.594+02:00ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΟ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Όσο ήμουνα στην Ελλάδα, αν με ρωτούσε κανείς θα έλεγα με σιγουριά πως ναι είναι. Σήμερα όμως δεν θα έλεγα το ίδιο. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Είναι αλήθεια ότι <b><span style="color: orange;">εμείς σαν λαός δεν τα πάμε και πολύ καλά με τη δουλειά</span></b>, προτιμούμε λίγο το ραχάτι. Αντί να ντρεπόμαστε, μάλλον καμαρώνουμε για το λούφα και παραλλαγή. Είναι αλήθεια επίσης ότι δεν έχουμε την κουλτούρα της δουλειάς. Δεν είμαστε συνήθως συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, αργούμε στα ραντεβού μας, δεν μας αρέσει να μας λένε τι να κάνουμε και να μπαίνουμε στα καλούπια των υποχρεώσεων του ωραρίου. <b><span style="color: orange;">Είμαστε όμως φιλότιμοι και μας πιάνει συχνά το πάθος.</span></b> Το πρόβλημα μας είναι <b><span style="color: orange;">η ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΙΑ</span></b> που μας διακρίνει. Δεν μου αρέσει αυτή η λέξη αλλά δεν βρίσκω κι άλλη που να εκφράζει το ίδιο. Η λέξη «προχειρότητα» εκφράζει μόνο ένα μέρος της έννοιάς της. Τσαπατσουλιά στο κράτος μας, στη δουλειά μας, στο οικιστικό μας περιβάλλον, στον τρόπο που οδηγούμε, σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Αν μπορούσαμε να διορθώσουμε αυτό το εθνικό μας νεοελληνικό χαρακτηριστικό θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα στη σύγχρονη εποχή. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Μας βγήκε το όνομα λοιπόν αλλά όχι εντελώς άδικα. <b><span style="color: orange;">Είναι ο δημοσιοϋπαλληλικός χώρος που κατά γενική ομολογία δικαιώνει αυτό το κακό όνομα</span></b> που μας ακολουθεί, αλλά δεν είναι όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι. Μαζί με το ξερό καίγεται και το χλωρό. Η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία όπως διαμορφώθηκε από τους πολιτικούς μας και τους συνδικαλιστές μας, έχουν πάρει στο λαιμό τους τη φήμη του Έλληνα εργαζόμενου. Φυσικά κι εκεί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάτω από αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να κρατήσουν την τιμή του λειτουργήματός τους αλλά είναι τόσο απελπιστικά λίγοι σε ένα εχθρικό περιβάλλον που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δώσουν το βήμα, αποτελούν απλά την εξαίρεση. Αν δουλέψεις οι συνάδελφοι σε βλέπουν σαν προδότη που χαλάς την πιάτσα. Πάντα οι κοπανατζήδες καταφερτζήδες επιβραβεύονται κάνοντας τους εργατικούς να μετανιώνουν για τις θυσίες τους. Η ανοργανωσιά και ο παραλογισμός φρενάρει κάθε προσπάθεια εξυγίανσης…</div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Κι εδώ στη Νορβηγία οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι λίγο αραχτοί. Τους βλέπεις να γυρνάνε στους διαδρόμους συζητώντας μεταξύ τους τα προσωπικά τους αμέριμνοι, να πηγαίνουν στην καντίνα της υπηρεσίας τους και να πίνουν καφέ με τις ώρες ή να βγαίνουν έξω συχνά για τσιγάρο. Η δουλειά όμως γίνεται έστω και λίγο αργά. Υπάρχει τάξη, συνέπεια και αποτελεσματικότητα. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-gg5BxA718Rk/Ut7GP5bvJgI/AAAAAAAAB_g/OJfUKEnN5rw/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-gg5BxA718Rk/Ut7GP5bvJgI/AAAAAAAAB_g/OJfUKEnN5rw/s1600/images.jpeg" /></a></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Αν τώρα πάμε <b><span style="color: orange;">στον ιδιωτικό τομέα της Ελλάδας</span></b>, εκεί εμείς δουλεύουμε πιο πολύ. Οι υπάλληλοι συνήθως καταπιέζονται από τα αφεντικά και δουλεύουν εξαντλητικά, καθώς μάλιστα δεν υπάρχει σοβαρός έλεγχος και η παραβατικότητα πάει σύννεφο. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι πολλοί εργαζόμενοι συμφωνούν να παίρνουν λιγότερα από ότι δηλώνεται ότι παίρνουν, να εργάζονται ανασφάλιστοι για να μη πληρώσει το αφεντικό τις ασφαλιστικές εισφορές, να εργάζονται υπερωρίες χωρίς επιπλέον αμοιβή ή να μένουν απλήρωτοι για μήνες ελπίζοντας ότι θα τα πάρουν αργότερα αναδρομικά. Η Ελληνική τσαπατσουλιά που λέγαμε από τους κρατικούς ελέγχους, μέχρι τη συνείδηση του εργοδότη. Ο εργαζόμενος από την πλευρά του που δεν έχει άλλη εναλλακτική, τα υπομένει ελπίζοντας, υπό το φόβο της οριστικής ανεργίας, αφού αυτός είναι το καθεστώς στην πιάτσα. Άλλωστε σαν άνεργος δεν θα στηριχτεί επαρκώς από τον ΟΑΕΔ κι είναι γνωστή η τσαπατσουλιά που κυριαρχεί κι εκεί. Σκεφτείτε ότι ο Νορβηγικός ΟΑΕΔ (NAV) κάλεσε τη σύζυγό μου για προσωπικό ραντεβού που διήρκεσε σχεδόν μία ώρα. Η υπάλληλος δήλωσε ότι θέλει να τη βοηθήσει να βρει δουλειά και συνέταξε ολόκληρη εξατομικευμένη έκθεση για το χειρισμό της υπόθεσής της. Τις επόμενες ημέρες απευθύνθηκε σε εργοδότες του αντικειμένου που η ίδια δήλωσε της ήδη της εξασφαλίστηκε για λίγους μήνες δουλειά ως ειδικευόμενη με μειωμένη επιδοτούμενη μισθοδοσία, με την προοπτική να προσληφθεί μετά το πέρας αυτής της περιόδου. Εδώ οι επιχειρήσεις δεν εκμεταλλεύονται κατά κανόνα αυτά τα προγράμματα αλλά είναι ειλικρινείς και έντιμοι. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Στη Νορβηγία κυριαρχεί αξιοκρατία στο εργασιακό περιβάλλον. Στον ιδωτικό τομέα οι εργαζόμενοι εργάζονται αργά χωρίς ιδιαίτερο πάθος αλλά επαρκώς αποτελεσματικά. Αν κάποιος δεν είναι αποτελεσματικός για την επιχείρηση θα απολυθεί κάποια στιγμή. Όμως επειδή πληρώνονται με την ώρα κι όχι με το έργο που κάνουν δεν έχουν κίνητρο να είναι ιδιαίτερα αποδοτικοί. Ο καλός υπάλληλος όμως δεν θα χάσει τη δουλειά του. Πιστεύω δηλαδή ότι στην Ελλάδα και στον ιδιωτικό τομέα οι Έλληνες και οι αλλοδαποί εργαζόμενοι εργάζονται πιο γρήγορα και πιο εξαντλητικά, αποδίδοντας περισσότερο ανά άτομο, αλλά η τσαπατσουλιά και η παρανομία, δεν αφήνει αυτό το πλεονέκτημα να φανεί στο τελικό αποτέλεσμα. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-557-kV0ZrUY/Ut7GP07YqhI/AAAAAAAAB_c/JwYSchh12pk/s1600/Unknown.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-557-kV0ZrUY/Ut7GP07YqhI/AAAAAAAAB_c/JwYSchh12pk/s1600/Unknown.jpeg" height="137" width="320" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<span style="color: orange;"><b> Συμπερασματικά θα έλεγα ότι</b></span> κι εδώ οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι λίγο αραχτοί, αλλά το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι θετικό. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι εδώ δεν πιέζονται και δεν αποδίδουν τόσο όσο στην Ελλάδα με αποτέλεσμα χαμηλή παραγωγικότητα με υψηλό κόστος εργασίας, ενώ στην Ελλάδα το αποτέλεσμα της πολύ περισσότερης δουλειάς, δεν το κερδίζει κανείς σε τελική ανάλυση. </div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; min-height: 14px; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5519428462904019626.post-6069137267148749432014-01-11T23:42:00.000+02:002014-01-11T23:42:45.752+02:00Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Όταν πρωτοήρθα στη Νορβηγία, <b><span style="color: orange;">εντυπωσιαζόμουν από τις Ελληνικές λέξεις που άκουγα συχνά-πυκνά να χρησιμοποιούν.</span></b> Όλος ενθουσιασμό τους εξηγούσα ότι αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές. Και στα Νορβηγικά όπως και στα Αγγλικά το «είναι κινέζικα για μένα» γίνεται «είναι Ελληνικά για μένα» (det er helt gresk for meg). Παρόλα αυτά αυτοί χρησιμοποιούν συχνά Ελληνικές λέξεις χωρίς να το ξέρουν. Ενώ εγώ περίμενα να εντυπωσιαστούν, αυτοί δεν έδιναν δεκάρα. Γι’ αυτούς αυτές οι λέξεις δεν είναι παρά Νορβηγικές λέξεις που μπορεί το πολύ πολύ να είναι διεθνείς. Σκέφτονται "και τι μ’ ενδιαφέρει εμένα η προέλευση της κάθε λέξης που χρησιμοποιώ, αυτό είναι δουλειά για τους φιλόλογους». Από τις πολλές φορές που τους το έλεγα, στο τέλος έδειχναν από ενοχλημένοι έως δύσπιστοι, έτσι κι εγώ σταμάτησα. Σήμερα πια έχω συνηθίσει και δεν μου κάνει και τόσο εντύπωση. Οι πιο πολλοί δεν νοιάζονται σαν εμένα για ζητήματα γλώσσας και είναι δικαίωμά τους βέβαια, δεν είναι δυνατό να έχουν όλοι λόξα με τη γλωσσολογία και την Ελληνική φιλολογία σαν εμένα. <b><span style="color: orange;">Όμως σημειώστε ότι ο κόσμος εδώ είναι απληροφόρητος. Δεν έχουν καταλάβει το μεγαλείο του Ελληνικού πνεύματος</span></b> και του πόσο αυτό έχει συμβάλλει στη διαμόρφωση του σημερινού Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η Ελλάδα έκανε ότι μπορούσε για να αμαυρώσει την εικόνα της. Η κληρονομιά μας μένει αναξιοποίητη. Πας στην Ευρώπη και βλέπεις ένα μνημείο που λέει εδώ …κάθισε Βίκτωρας Ουγκώ! Κι εμείς που όπου να σκάψουμε βγάζουμε αρχαίες …παλιόπετρες(!) τα κρατούμε όλα αναξιοποίητα ή απλώς κακοαξιοποιημένα. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<b><span style="color: orange;"> Η γλώσσα μας είναι επίσης ένα αναξιοποίητο μνημείο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού σπαρμένο σε όλη την Ευρώπη κι όχι μόνο. </span></b>Έκατσα λοιπόν και μάζεψα γύρω στις τριακόσιες λέξεις της Νορβηγικής που είναι αμιγώς Ελληνικές και μάλιστα χωρίς να συμπεριλάβω όλα τα παράγωγα αυτών. Λίγοι μόνο καθηγητές φίλοι ενδιαφέρθηκαν. Στους υπόλοιπους λέω απλώς ότι δεν έχουν δίκιο να λένε «det er gresk for meg» αφού μιλούνε Ελληνικά στην καθομιλουμένη χωρίς όμως να το ξέρουν. Τώρα ετοιμάζω ένα τραγούδι με μόνο Ελληνικές λέξεις της Νορβηγικής, κάτι σαν το Greko maskara του Μηλιώκα. </div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Οι Νορβηγοί λένε συχνά fantastisk, praksis, teori, analyse, systematisk, katastrofe, økonomiske, problem, krise, program, typisk εκτός βέβαια από όλη την επιστημονική ορολογία ειδικά της ιατρικής… Ακόμα και το νόμισμά τους λέγεται krone, κορώνα δηλαδή από την Ελληνική ρίζα της λέξης κορώνη, κορωνίς.</div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; text-align: justify;">
Συχνά εμείς οι Έλληνες θεωρούμε ότι όλος ο κόσμος μας χρωστάει… Ας μην έχουμε αυταπάτες. Είναι ανοησίες μας τα περί φόρο σε κάθε λέξη δική μας που χρησιμοποιούν, τα «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς…» Ας ξυπνήσουμε στην πραγματικότητα, σαν κακοαναθρεμμένα πλουσιόπαιδα που σπατάλησαν την πατρική περιουσία κι έμειναν στην ψάθα. Τίποτα δεν σου δίνεται αν δεν το αξίζεις και δεν το κερδίσεις. Αν αξίζουμε ας μην απαιτούμε αναγνώριση, αλλά ας τους αναγκάσουμε να το παραδεχτούν. Προς το παρών εξάγουμε καλές μπέιμπυ σίτερ στη Βρετανία!</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Alkaios Larsinoshttp://www.blogger.com/profile/13474153053876537436noreply@blogger.com0