Πασχαλινές διακοπές στην ύπαιθρο, κάτω από τις γυμνές κορφές ενός Ελληνικού βουνού. Έβαλα τ' ακουστικά του iPod να ακούσω, τι άλλο; "Κατά Ματθαίον πάθη" J.S.Bach. Η μουσική συντάραξε το κορμί μου και μου' φερε δάκρια στα μάτια, για να ξεπλύνει την τοξική κούραση της ψυχής, που θέλει να αναδυθεί αναγεννημένη, μέσα απ΄το "Θείον Πάθος"!
ΣΤΗ ΜΕΘΗ ΤΩΝ "ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΠΑΘΩΝ"
20 Απριλίου 2009
Ορμάει πάνω μου κατακλυσμικά
όλη η ευωχία της άνοιξης,
με κυνηγάει με σάτυρους και νύμφες
σε λουλουδιασμένα λιβάδια,
κυλιόμαστε ξεκαρδισμένοι στις μαργαρίτες,
στα χαμομήλια και τα ρείκια
κι από ψηλά οι παπαρούνες μειδιούν συνεπαρμένες.
Μια ωδή υψώνεται αδιόρατα
πάνω από την κορφή
και σαν ομίχλη απλώνεται στις πλαγιές
κυριεύοντας κάθε σπιθαμή, κάθε κόγχη.
Σηκωνόμαστε εκστασιασμένοι από τα γέλια μας,
με απορία στα μάτια,
τεντώνοντας τα αυτιά μας στον ψίθυρο που γίνεται άρια.
Ποια είναι αυτή η άνοιξη
που συνεπαίρνει την καρδιά μας και συντονίζεται με το είναι μας!
Μαγευτικά υψώνεται η ψυχή μας
σαν γητεμένο φίδι από το δισάκι του μάγου με τη φλογέρα.
Θεέ μου πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει αυτή η στήλη;
Κι όταν κόψει απότομα ο αυλός μη τσακιστούμε στα βράχια
του απόκρημνου βουνού;
Ένα όμποε που κλαίει
συγκινεί τα μάτια μου
που δεν θέλουν ν' ανοίξουν
πλημμυρισμένα στα δάκρια.
Περιμένουν μέσα από τα σκοτάδια τους
να ξυπνήσει μιας νεράιδας φωνή
που θα υψώνεται ψηλά σαν πολύχρωμος αϊτός
θα πέφτει, θα λικνίζεται και θα ξανατινάζεται
σε κάθε ριπή του ανέμου.
Ω πόσο αέρινα χορεύει
ετούτος ο ζέφυρος!
Πόσο μεθυστική η ζάλη του στην κουρασμένη καρδιά μου.
Να 'ταν ένα βιολί
να 'παιρνε την ψυχή μου τούτη τη στιγμή ψηλά στα ουράνια!
Θεέ μου ας μη τελειώσει αυτή η πανδαισία,
αλλά μια πεταλούδα που την κυνηγούν τα παιδόπουλα
να με πάρει από το χέρι
και να με οδηγήσει στην κρυφή φωλιά της.
Να μου τιτιβίσει τραγούδια
και να με μεθύσει
με το νέκταρ της άνοιξης,
κάτω από το λουλουδιασμένο σταυρό
του πασχαλινού απομεσήμερου.
Αλκαίος Λαρ'σινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου