Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Θα σας αποκλείσω όλους!



Εξομολογούμαι ότι εξεγείρομαι και αγανακτώ με τo έθιμο των ετήσιων αγροτικών κινητοποιήσεων, όπως είχα αγανακτήσει με τους Δεκεμβριανούς νεαρούς του 2008. Όχι επειδή οι αγρότες είναι αγρότες. Δεν έχω τίποτα με τους αγρότες, απεναντίας όλοι σχεδόν οι συγγενείς μου από τον ένα γονέα μου είναι αγρότες και ως εκ τούτου ξέρω από κοντά τα δίκια τους και τον αγώνα τους.

Αγανακτώ όμως όταν μια κοινωνική ομάδα όχι απλώς αδιαφορεί για τους άλλους, αλλά επιπλέον τους ποδοπατά.

Φανταστείτε να έχω εγώ οικονομικές διαφορές με τον πατέρα σας και να έρθω έξω από το σπίτι σας, να σας απαγορεύσω την είσοδο και την έξοδο, για να αναγκάσω τον πατέρα σας να ικανοποιήσει τις οικονομικές του απαιτήσεις. Φυσικό δεν είναι να πείτε ότι εσείς δεν ευθύνεστε για τα χρέη του πατέρα σας, πολύ περισσότερο δε, αν αυτές οι οικονομικές απαιτήσεις σηκώνουν συζήτηση; Φυσικό δεν είναι να φωνάξετε την αστυνομία να τους μαζέψει μέσα, για να μπορείτε να απολαμβάνετε το αναφαίρετο δικαίωμά σας, ως ελεύθερος άνθρωπος να μπαίνετε και να βγαίνετε στο σπίτι σας; Φυσικό δεν είναι να βλέπετε εχθρικά τα βλοσυρά βλέμματα των “φρουρών σας” έξω από το παράθυρο να σας κοιτούν ειρωνικά και με υπεροψία καθώς είστε οι φυλακισμένοι τους; Φυσικό δεν είναι τέλος, αν η αστυνομία δεν έρθει, να παρασυρθείτε σε αυτοδικία, για να υπερασπιστείτε τα αυτονόητα δικαιώματά σας και της οικογένειάς σας; Τι θα έκαναν οι κύριοι αυτοί αν πήγαινα εγώ με κάποιους συναδέλφους μου και έκλεινα τις προσβάσεις του χωριού τους!

Πώς μπορεί να επιτρέπεται από μια κυβέρνηση σε μια μερίδα πολιτών, να φυλακίζουν ολόκληρες πόλεις ή ολόκληρη τη χώρα επειδή νομίζουν ότι έχουν κάποια δίκαια που διεκδικούν! Τι παραπάνω κάνουν οι απαγωγείς, όταν σε κλείνουν σε ένα νοικιασμένο σπίτι για να αναγκάσουν τους συγγενείς σου να τους δώσουν τα λύτρα; Ξέρω τι θα μου πει ένας δικηγορίσκος: Στην περίπτωση των αγροτών δεν έχουμε ταπεινά κίνητρα! Μάλιστα κύριε. Έχουμε περήφανο τραμπουκισμό και τέλεση εγκληματικής πράξης, που μάλιστα καταπατά ατιμώρητα, στοιχειώδεις διατάξεις του Συντάγματός μας. Ακόμα κι οι σύγχρονοι πειρατές της Σομαλίας αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι έτσι παίρνουν πίσω αυτά που τους στέρησε το παγκόσμιο σύσημα...

Τώρα μπορείτε να νιώσετε πώς νιώθω εγώ μπροστά στους... “απαγωγείς μου”, όταν μάλιστα αυτοί όχι μόνο δεν είναι άγνωστοι στην αστυνομία, αλλά περιπολικά τους περιφρουρούν για να μη δημιουργηθούν συμπλοκές με τους... Μεταξύ των παθόντων και των δραστών! Τέλος σκεφτείτε ότι το κράτος ξέρει ότι κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι απαγωγείς έρχονται και με κλείνουν σε ένα σπίτι ζητώντας λύτρα και δεν κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν, αν μάλιστα κάνουν κάτι, πχ αν σκάσουν τα λάστιχα των αυτοκινήτων με τα οποία γίνονται οι εγκληματικές ενέργειές τους, θα κατηγορηθούν από τους... Δράστες, ως εχθροί του... λαού!!!

Σκουντήστε με να ξυπνήσω, αυτό είναι εφιάλτης. Μήπως παραλογίζομαι; Μου συμβαίνει αυτό ή το είδα στον ύπνο μου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου