Ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων και ηλιακές καταιγίδες

Η Καθημερινή αλλαξοπίστησε...

«Αλλαξοπίστησε» κι η «Καθημερινή» από χθες ζητώντας κι αυτή τον οβολό μας για να μας παρέχει την ηλεκτρονική της έκδοση σε μορφή ePaper. Μετά από "Τα Νέα" θα αντισταθούμε και σ' αυτούς.

Η οικονομική δυσπραγία οδηγεί τις εφημερίδες, τη μία πίσω από την άλλη να ζητούν συνδρομή για τις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις. Σημειώστε ότι η ιδιοκτήτρια εταιρεία της «Απογευματινής» κήρυξε πτώχευση. (http://freeapog.blogspot.com/). Δεν ξέρω αλήθεια ποιος θα κερδίσει σ' αυτή τη διελκυστίνδα, αλλά σίγουρα εμείς, ο κόσμος, δεν έχουμε... Και "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"... Τουλάχιστον επί του παρόντος.

Πριν από ένα μήνα περίπου μεγάλες συζητήσεις για το μέλλον του τύπου προκάλεσε η δήλωση του εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας New York Times, ο οποίος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο η ιστορική εφημερίδα να πάψει να τυπώνεται «κάποια στιγμή στο μέλλον», χωρίς όμως να διευκρινίσει το πότε. Καθώς διαθέτουν ένα πολύ πλούσιο site με πάνω από 20 εκατομμύρια επισκέπτες το μήνα, σκέφτονται να περιοριστούν στην ηλεκτρονική τους έκδοση.

Από την άλλη πλευρά οι εκδότες βιβλίων –τουλάχιστον στην Ελλάδα- δεν τόλμησαν ακόμη να ανοιχτούν στην έκδοση ηλεκτρονικών βιβλίων, παράλληλα με τη συμβατική έκδοση κάθε τίτλου. Πόσοι από εσάς έχετε μια συσκευή eBook; Φαντάζομαι πολύ λίγοι. Αλλά κι όσοι διέθεσαν τα 300€ που κατά μέσο όρο κοστίζει μια τέτοια συσκευή, δεν ξέρω τι στο καλό διαβάζουν σ’ αυτή καθώς το ηλεκτρονικό «ρεπερτόριο» των εκδοτικών οίκων, είναι εκπληκτικά περιορισμένο. Να δούμε αν ρίξουν τίτλους στην αγορά ενόψει Χριστουγέννων, αλλά χλωμό το βλέπω... Φοβούμενοι το αλαλούμ του mp3, δεν τολμούν να βγάλουν τα βιβλία τους στο ίντερνετ. Είτε όμως σκέφτονται σωστά –από επαγγελματικής άποψης- είτε όχι, η πραγματικότητα αργά ή γρήγορα θα επιβληθεί. Το ηλεκτρονικό βιβλίο θα καθιερωθεί, εκτός κι αν έχουμε μια παγκόσμια τεχνολογική κατάρρευση, αν καταρρεύσει δηλαδή ολόκληρος ο σύγχρονος πολιτισμός μας.

Ο υπουργός άμυνας της Βρετανία Λίαμ Φοξ ανέφερε πριν από λίγο καιρό μελέτη της NASA, σύμφωνα με την οποία το 2013 θα εκδηλωθεί μια πολύ ισχυρή ηλιακή καταιγίδα, η οποία θα χτυπήσει σφοδρά τη γη. Αυτό –εφόσον γίνει- θα έχει ως αποτέλεσμα να τεθούν εκτός λειτουργίας οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, καθώς και τα ηλεκτρικά δίκτυα. Με απλά λόγια ο πλανήτης μας θα υποστεί ένα τηλεπικοινωνιακό και ενεργειακό μπλακάουτ για πολλές ώρες, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι τα προβλήματα θα διαρκέσουν πολλές μέρες ή ακόμα και μήνες. Επίσης αναμένεται να υπάρξουν σοβαρά προβλήματα στις αερομεταφορές, στα νοσοκομεία αλλά και στα τραπεζικά συστήματα.

Πάντως εμείς φίλοι μου, κι εφόσον δεν μας έχουν προλάβει οι μετεωρολογικές καταιγίδες των ακραίων καιρικών φαινομένων που πληθαίνουν, κι εφόσον δεν έχουμε αλληλοφαγωθεί, θα επιζήσουμε. Με ή χωρίς ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά δίκτυα, με ή χωρίς εφημερίδες, εδώ θα είμαστε να γευόμαστε σαν τους πρωτόπλαστους τους καρπούς της γης...

This is Volos

Τώρα που τα πράγματα ηρέμησαν, ώρα είναι να ξεμυτίσω κι εγώ από τη φωλιά μου, καθότι αποφεύγω να μιλάω εν θερμώ, όταν τα συναισθήματα βράζουν.

Ο τοπικισμός και ο φανατισμός ενδημούν στο ποδόσφαιρο.

Μετράμε το ανάστημά μας με τους άλλους και πάντα βγαίνουμε πιο... ψηλοί!

Μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου επενδύουν σ’ αυτό, είτε επειδή θέλουν να γίνουν οι ίδιοι το είδωλο στη λατρεία του οπαδισμού τους, είτε επειδή οι ίδιοι είναι γραφικοί τύποι. Σας διαβεβαιώ ότι η αίσθηση της επιτυχίας, της κοινής αναγνώρισης, μεθάει... Είναι ένα ναρκωτικό που όσοι έχουν δοκιμάσει ξέρουν πόσο ισχυρό και εθιστικό είναι! Γι’ αυτό και το «το χρήμα πολλοί εμίσησαν –ε όχι και πολλοί...- τη δόξα ουδείς!» Αυτές τις ημέρες με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, βλέπω κάθε διψασμένο για αναγνώριση να συντάσσεται σε συνδυασμούς, να κατεβαίνει σε ψηφοδέλτια, να μοιράζει έντυπα με τη φωτογραφία του, για να βγει από την αφάνεια, για να γίνει ο νέος Ομπάμα –που εσχάτως μας μαράθηκε-.

Πριν από μέρες λοιπόν ο πρόεδρος της Βολιώτικης ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν έδωσε εισιτήρια στου Λαρισαίους για τον μεταξύ τους αγώνα στο Βόλο και κατέληγε την ανακοίνωσή του στο αμίμητο «this is Volos»! Πρώτον δεν κατάλαβα γιατί χρησιμοποιεί τα αγγλικά. Αυτή η έμφαση τι υπογραμμίζει, ότι ξέρει και αγγλικά; Όταν πρωτομάθαινα αγγλικά λέγαμε «this is a cat, that is a hat»! Κι έπειτα δεν κατάλαβα που έδειχνε όταν έλεγε «this is». Τέτοια να ακούνε από αρχηγίσκους τα εύφλεκτα παιδιά μας, για να πυροδοτούνται αμέσως καταστρεφόμενα και καταστρέφοντας. Και σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και η επίσημη αστυνομία να διακόψει τη σιδηροδρομική και οδική σύνδεση των δύο πόλεων ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Είπε η παραπάνω προεδράρα ότι θα απαγορεύσει την είσοδο των Λαρισαίων στο Βόλο κι έσπευσε η αστυνομία να το υλοποιήσει! Ο Θεός να μας φυλάξει από τέτοιους ανθρώπου και τέτοια μυαλά... Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η αστυνομία θα έστηνε μπλόκα στους δρόμους απαγορεύοντας την είσοδο σε πόλη ιδιωτών με ΙΧ που θέλουν να την επισκεφτούν για οποιονδήποτε λόγο. Ή που ανάγκασαν τον ΟΣΕ να ψεύδεται ισχυριζόμενος ότι... χάλασαν τα τραίνα γι’ αυτό και ματαιώθηκαν τα δρομολόγια... -Επί τη ευκαιρία αυτή η παραπλανητική δήλωση δεν είναι ποινικά κολάσιμη;- Φαντάζομαι καταλαβαίνετε ότι μια νέα βεντέτα μόλις άρχισε, όλοι περιμένουν το δεύτερο γύρο για τη γλυκιά εκδίκηση. Άντε να καταλάβω απαγόρευση οργανωμένων στα γήπεδα αλλά σε σιδηροδρομικές συνδέσεις σε οδικές αρτηρίες, και πόλεις... αναστολή δηλαδή βασικών συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων... όχι. Αυτό θα κάνω καιρό να κατανοήσω.

Τι να πούμε γι’ αυτά; «this is homo sapiens»; «This is modern Greece»;

Μόνο που ξέρετε ο ανόητος όταν του δείχνουν τον ήλιο λέγοντας... «this is the sun» κοιτάζει το δάχτυλο αντί να κοιτάζει τον ήλιο!

Οι απεγκλωβισμένοι της Χιλής

Δυστυχείς ή ευτυχείς οι εγκλωβισμένοι μεταλλωρύχοι της Χιλής; Όταν έγινε η κατολίσθηση ήταν σίγουρα οι δυστυχείς της ιστορίας. Όταν βρέθηκαν σώοι και ασφαλείς στο καταφύγιο στη δυστυχία τους χαρακτηρίστηκαν ευτυχείς. Όταν όμως έμαθαν ότι θα χρειαστούν 3 μήνες για τον απεγκλωβισμό τους, άλλαξαν πάλι στρατόπεδο! Αυτό επαναλήφθηκε μερικές φορές ακόμα όπως όταν αποκαλύφτηκαν τα... ερωτικά τους άπλυτα και οι συγγενείς άρχισαν να τους βλέπουν ως όρθια χιλιάρικα! Μέχρι που με την ταμπέλα του ευτυχούς ένας, ένας απεγκλωβίστηκαν μέσα από την περιώνυμη κάψουλα.

Υποδοχή ηρώων από προέδρους, από τα κανάλια των ΜΜΕ, χρήματα από το κράτος, από τα κανάλια, από τις επικείμενες αποζημιώσεις, από εκδοτικούς οίκους που ζητούν δικαιώματα, μαρτυρίες, αφηγήσεις, συγγραφές. Να ζει κανείς ή μα νη ζει;...

Με ποιο σκεπτικό ένα θύμα δυστυχήματος μετατρέπεται εν μια νυκτί σε ήρωα; Μια ατυχία της στιγμής απείλησε τη ζωή του, δεν έκανε κάτι μεγάλο ο ίδιος! Όταν η γκαντεμιά μετατρέπεται σε λαχείο! Όλοι θέλουν να γνωρίσουν αυτούς για τους οποίους διάβαζαν στις εφημερίδες. Γι’ αυτό και τα κανάλια διαγκωνίζονται για το ποιος θα τους πρωτοδείξει. Κατά συνέπεια κι οι πολιτικοί θέλουν να καρπωθούν πολιτικά οφέλη καθότι προσφέρουν οικονομικά βοηθήματα στους «ήρωες» που φυσικά δεν βγάζουν από την τσέπη τους. Αλλά και καθώς εμφανίζονται ως οι επικεφαλείς των σωστικών συνεργείων, ενώ αυτά τα πληρώνει η εταιρία του ορυχείου. Οι συγγενείς για να κερδίσουν μερικές στιγμές δημοσιότητας, εμφανίζονται να υπεραγαπούν τον δικό τους διασωθέντα και οι ερωμένες βγαίνουν από την αφάνεια διεκδικώντας τον δημόσια για τον ίδιο λόγο ή για τα χρήματα που εισρέουν. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όμως οι ευτυχείς διασωθέντες μετατρέπονται σε δυστυχείς μέσα στην ευτυχία τους. Τα φώτα των ΜΜΕ θα σβήσουν σε λίγο. Οι εκδοτικοί οίκοι αφού κάνουν τη δουλειά τους θα τους εγκαταλείψουν. Οι γυναίκες και οι ερωμένες είναι εξαρχής μια αρνητική εξέλιξη που έρχεται να φέρει δυστυχία στις σχέσεις τους, άρα και στον ψυχισμό τους.

Κάποιοι από αυτούς όμως βγήκαν από την κάψουλα, αλλαγμένοι –προς το καλύτερο- όπως ομολόγησαν. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι πρέπει να στερηθούμε κάτι που θεωρούμε αυτονόητο για να το εκτιμήσουμε. Εκείνοι κόντεψαν να στερηθούν τη ζωή τους που μέχρι τότε μπορεί να τους ήταν βάρος δυσβάστακτο λόγω των βιοτικών δυσκολιών ή λόγω απογοητεύσεων και ανίας. Όλοι τους έχασαν προσωρινά τα αγαπημένα τους πρόσωπα και το σπίτι τους, με τα οποία μέχρι τότε μπορεί να μην ήταν και πολύ ικανοποιημένοι... Τέλος όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το... τέλος της ύπαρξής σου, τότε αναθεωρείς την οπτική σου απέναντί της. Όχι ότι άλλαξε στ’ αλήθεια κάτι, απλώς εσύ το συνειδητοποίησες περισσότερο. Κάποιος από αυτούς βγήκε με μια Βίβλο στο χέρι. Κάποιοι από τους υπόλοιπους έγιναν ομάδα γύρω του καθώς εκείνος τους οδηγούσε καθημερινά σε χριστιανική λειτουργία τύπου... κατακομβών Ρωμαϊκής περιόδου διωγμών! Μπορεί πραγματικά αυτή η αντίδραση να μην ήταν παρά μια πρόσκαιρη αντίδραση φόβου μπροστά στο θάνατο, μπορεί όμως και να ήταν μια αναγκαία καμπή στη ζωή τους για οριστικές αποφάσεις. Άλλωστε όλοι είμαστε μελλοθάνατοι από την ώρα που γεννιόμαστε. Έχει κανείς να προτείνει κάτι καλύτερο για τη σχέση ανυπαρξίας μας – ύπαρξης – μεταθανάτιας μεταφοράς μας σε ένα άλλο κόσμο -πιθανώς πνευματικό-;

ΥΓ Κάποιων άλλων η ίδια μοίρα τώρα αρχίζει, καθώς ήδη άλλα δύο ορυχεία είχαν παρόμοια δυστυχή κατάληξη με νεκρούς, τραυματίες και παγιδευμένους.

Ίσως κάποιοι από εμάς να σκεφτόμαστε ότι και τα δικά μας προσωπικά προβλήματα δεν είναι ελαφρύτερα αυτών των δυστυχών εγκλωβισμένων, λόγω κάποιας ανίατης αρρώστιας μας, κάποιου θανάτου αγαπημένου μας προσώπου, ή άλλων οικογενειακών, οικονομικών ή επαγγελματικών προβλημάτων. Ίσως όλοι χρειαζόμαστε ένα σοκ για να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που ζυγίζουμε τα πράγματα της ζωής μας. Ίσως όλοι χρειαζόμαστε μια κάψουλα να μας ανοίξει την πόρτα της σε μια νέα ζωή απελευθέρωσης από τους προσωπικούς μας εγκλωβισμούς!

Γήπεδο ΑΕΛ

Σημερινό πλάνο του σταδίου κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΛ -15/10/10-. Διακρίνεται η τοποθέτηση των ρύθρων πεζοδρομίων παρτεριών και νησίδων, στο χώρο στάθμευσης. Σήμερα είχαμε βλέπετε κι ένα διάλειμμα από τις συνεχείς βροχές των τελευταίων ημερών, που απ' ότι φαίνεται, απλώς πήρανε μία ανάσα και συνεχίζουν ακάθεκτες... Τις χρειαζόμαστε τις βροχές. Κανένα διάλειμμα όμως που και που, καλό είναι!

Όμορφο γίνεται το γήπεδο! Να γίνονταν το ίδιο όμορφη και η ομάδα του όμως... Προς το παρών όμως αυτή έχει στο στόχαστρό της τη... Β' Εθνική!

Οι υπεύθυνοι των τέννις που βρίσκονται δίπλα όμως, πνέουν μένεα εναντίον του Πηλαδάκη, ο οποίος κατ' αυτούς ενδιαφέρεται μόνο για τα λεφτά, καθώς του παραχωρήθηκε η έκταση από το δήμο, έκταση που όπως λένε ανήκει στο... Αθλητισμού, άρα σε όλους μας. Αρχικά εκεί υπήρχανε πολλά γήπεδα τέννις. Ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα τέννις στην Ελλάδα λένε! Αίθουσα με υπερσύγχρονα μηχανήματα αθλητισμού και υπερσύγχρονο κυλικείο. Όλα όμως γκρεμίστηκαν, χωρίς να μεταφερθούν αντίστοιχα και καλύτερα κάπου αλλού. Μάλιστα λένε ότι αρχικά μπήκαν οι μπουλντόζες και ετοιμάστηκαν να κάνουν το έργο τους ακόμα και εκεί στα γήπεδα του τέννις αλλά εμποδίστηκαν από εκείνους με αυτοθυσία! Καταγγέλουν ότι έγινε προσπάθεια αποθάρρυνσής τους με κόψιμο του ρεύματος κτλ. Σήμερα όλοι βλέπουμε τα γήπεδα τέννις στριμωγμένα σε μια λουρίδα γης, μεταξύ των άπλετων χώρων του γηπέδου της ΑΕΛ και του περιφερειακού δρόμου.

Είναι μια πλευρά που δεν ακούστηκε... Μήπως οι εντόπιοι δημοσιογράφοι, θα έπρεπε να την αναδείξουν περισσότερο; Μήπως είναι έτσι; Μήπως έχουν δίκιο; Γιατί δεν το έψαξε κανείς ένα χρόνο τώρα;

Εγώ απλώς αναρωτιέμαι και το αναδεικνύω. Ας ακουστεί η αλήθεια.

Έκτακτη είδηση

Έκλεισαν τα Τέμπη πάλι. Η κυκλοφορία γίνεται πάλι από παρακαμπτήριους οδούς, που είναι επιβαρυμένοι τέτοια εποχή λόγω των συνεχών βροχών, της πλημμελούς τους κατασκευής και της ανύπαρκτης συντήρησής τους. Φαντάζομαι ότι νομάρχες, δήμαρχοι κ. λ. παρατρεχάμενοι, τραβούν τα βρεγμένα μαλλιά τους προεκλογική περίοδο που διανύουν...

Έτσι είναι όμως. Μια βροχή εκτός από τα σαλιγκάρια, βγάζει στην επιφάνεια και τη σκόνη που είναι κρυμένη κάτω από το χαλί.

Ένας βράχος 40Χ40Χ40 που έπεσε σε φορτηγό στα Τέμπη σκάζοντας το λάστιχό του έγινε η πέτρα του σκανδάλου και ο λίθος του αναθέματος τις επόμενες μέρες στο στόμα των αντιπολιτευομένων στις επικείμενες εκλογές του επόμενου μήνα.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΠΟΙΗΣΗ

Πόσο ακόμα μπορεί να μικρύνει μια μέρα;

Στον ανθό της να μαραίνεται

Στη νιότη της να πεθαίνει

Να σου δείχνει την πόρτα

Να σου πλακώνει το στήθος

Σαν ένας λυγμός χτικιασμένος

Που παλεύει το στοιχειωμένο στέρνο να αφήσει.

Δεν το αντέχω

Ξύπνησα το απόγευμα

Κι ήταν μια ψύχρα να με υποδεχτεί

Η μέρα δεν ήταν πια εκεί.

Αλκαίος 1/11/03

Τι με παθιάζει κάθε χρόνο τέτοιο καιρό. Φθινόπωρο!

Φθινόπωρο και μετεωρολογικά λοιπόν.

Κάθε τέτοια εποχή με παθιάζει αυτό το μάζεμα γύρω από μία φωτιά, κάτω από ένα σκέπασμα, στο νοσταλγικά σκυθρωπό δωμάτιο, που επιτείνοντας τη μοναξιά, με στρέφει σε ενδοσκοπήσεις. Σε προσπάθειες έκφρασης, εαυτού, συναισθημάτων, μέσα από γραφές, μουσική, αλλά και ένα καλό βιβλίο σε μια αναπαυτική πολυθρόνα κάτω από ένα φωτιστικό , μέσα από ένα τζάμι που στο τράβηγμα της κουρτίνας αποκαλύτει βιαστικά βήματα περαστικών κάτω από τις ομπρέλες τους.

Κάθε τέτοια εποχή με τρώει η νοσταλγία για τη μέρα που χάνεται καθώς μικραίνει, μικραίνει.... απελπιστικά. Τη μέρα που σβήνει πριν ακόμα καλά, καλά καταλάβεις πότε άρχισε.

Φθινόπωρο του «ραντεβού το Σεπτέμβρη». Των μακρυμάνικων που μας χαϊδεύουν με θαλπωρή, Του ανέμου που σηκώνει τα πεσμένα καφετιά φύλλα, φράζοντας τις πόρτες των θερινών σινεμά. Μιας ζεστής αγκαλιάς που την έχουμε τόσο ανάγκη.

Φθινόπωρο της νοσταλγίας, της μελαγχολίας και της ποίησης.

ΔΥΟ ΞΕΡΑ ΦΥΛΛΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ

Δυο σταφύλια τερετίζουν στην καρδιά μου καλημέρα

Τι να τους πω δεν ξέρω.

Δυο ξερά φύλλα στον κήπο μου

Τι να σημαίνουν άραγε;