Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Η σφαγή στο Όσλο και στο Οτόγια της Νορβηγίας



Συλλυπητήρια στη Νορβηγία.

Σήμερα είμαστε όλοι Νορβηγοί!

Το απόλυτο θρίλερ: Ένας μανιασμένος ένοπλος να κυνηγάει και να σκοτώνει ένα, ένα 93 -προς το παρών- νέους ανθρώπους. Τι σημασία έχει πια αν είναι 23, 33,43... Το ίδιο πάνω, κάτω μας κάνει! Έχουμε χάσει το μέτρημα! Πώς μπορεί κανείς να ζήσει αυτή τη φρίκη! Τα αίματα, η αγωνία των θυμάτων. Αιμοβόρα αισθήματα... Πόση πώρωση πρέπει να έχει κάποιος για να σκοτώνει με τόσο μεράκι... Είμαστε στην εποχή που βαρεθήκαμε να τα ζούμε στα όνειρά μας, στις κινηματογραφικές ταινίες μας, στα playstation μας και ήρθε η ώρα να βγούμε στην πραγματική ζωή και να τα ζήσουμε ζωντανά. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί παρακολουθούμε θρίλερ, γιατί αγαπάμε στους σκοτωμούς και το αίμα στα βιντεοπαιχνίδια και τα DVD που παρακολουθούμε! 
Ακόμα περιμένουμε να μας εξηγήσει το σκεπτικό του. Είναι -λέει- αντιισλαμιστής.
Μα αυτός έγινε χειρότερος από τους φανατικούς ισλαμιστές που λένε ότι σκοτώνουν εχθρούς -τάχα- της θρησκείας τους. Εκείνος σκότωσε αναρίθμητους μη εχθρούς του!!! Κατηγορούμε τους Ισλαμιστές για αιμοβόρο φανατισμό κι ένας πολέμιος τους αναδείχτηκε ασύγκριτα πιο αιμοβόρος από αυτούς, αναιτίως μάλιστα. Μας έκοψε ο τύπος κάθε επιχείρημα ενάντια στον Ισλαμικό φανατισμό...
Αν ήμουν φανατικός Ισλαμιστής θα έβγαινα και θα έλεγα: “Να ποιοι μιλάνε”. “Οι εχθροί μας σκοτώνονται μεταξύ τους για να δείξουν πόσο μας μισούν. Φανταστείτε τι θα κάνουν στα δικά μας παιδιά αν μπορέσουν, αν δεν τους σκοτώσουμε εμείς πρώτα...” “Θάνατος στους επικίνδυνους και αιμοβόρους άπιστους!”
Δηλαδή με συγχωρείτε, αν ήταν ισλαμιστής τι χειρότερο θα έκανε; Είναι αυτό που λέμε “αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς”.
Συλλυπητήρια λοιπόν στους χιλιάδες συγγενείς και συμπατριώτες. Συλλυπητήρια και σε μας για τους συνανθρώπους μας. Συλλυπητήρια για τα λοβοτομημένα τέρατα που οι κοινωνίες μας εξέθρεψαν. Κάνουν σαματά, σηκώνουν σκόνη, καπνό κι όταν τα καταφέρουν παίζοντας όπως νομίζουν, να μας τραβήξουν την προσοχή, νομίζουν ότι είναι κάποιοι! Είναι μάλλον αξιολύπητα τέρατα. Μόνο την λύπησή μας αξίζουν! Ούτε να θυμώσεις μαζί τους δεν μπορείς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου