Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Sommerferie 13/7/14

Til Sommerferien, drømmer vi vakre strender spredt ut foran våre fetter.

Siden 2013 ventet jeg sommerferie i 2014 i Norge og feriepenger. Denn uken har kommet og jeg kan ikke tro det. nå har jeg i kontoen min en sum omtrent 150% av lønnen min. Jo, nå kan jeg gå på ferie! Men når jeg regnet utgifter, skjønner jeg at pengene er ikke nok… Noen av dem må betales for en kjøleskap vi har kjøpt, siden den vi hadde ble defekt etter 26 år. Forresten med disse  pengene må vi betale husleien til august, siden betales jeg igjen i 15 august! Men sommerferie er bestemt og angrer jeg ikke. Jeg vet ikke hvordan jeg kan betale alt men jeg skal til ferie! Jeg kjøpte billetten i mars men alle de andre utgifter må betales nå.I tillegg denne sommeren har vart for varm, temperaturen har nådd til 30 varmegrader. Jeg ørker ikke mer uten air condition som er ikke vant i norske hjemmene. Her jeg bor finnes ikke det sjø. Iallfall havet i Norge er veldig kald til og med i sommeren. 

Herre Gud, selv om jeg er nesten 50 år gammel , dette er første gang drar jeg på «vanlig» ferie. Så jeg har bestemt å reise til Hellas, å besøke slektninger og venner. Men først og fremst vil jeg se igjen Hellas. Ikke så mye fordi jeg savner hjemmelandet, men av en ren nysgjerighet: Jeg lurer  på hvordan føler jeg meg når jeg ser igjen Hellas, etter to pluw år i utlandet. Ser Hellas ut til meg som noen helt naturlig eller blir jeg sjokkert av kontrasten mellom norlige land og sørlige land? Vil jeg føle meg som Odyssevs i Ithaca etter vandrende eller føler fremmede i mitt sted,ν med et ønske om å gå tilbake bak i den rolighet av nordlige? Jeg vet ikke svaret, og er ivrig etter å lære. Hvordan er det å ser Hellas gjennom øynene til en turist? Jeg faktisk har tenkt å vise at jeg ikke er gresk, men å snakke norsk og engelsk, ville ikke bli det spennende? Da grekerne vil tro at jeg ikke forstår dem og da vil jeg høre hva tenker de om meg! Når drar vi , de elendige malere, på ferie, opplever vi at vi har blitt allerede herskere. Mens de andre tjener oss, føler vi oss smigret. Vi tar vår hevn, når vi blir krevende og sure kunder. Hva er det beste alternativet: Ikke spør ingenting og gi opp våre rettigheter på grunn av "empati" fordi vi forstå situasjonen til dem som tjener oss, eller oppføre seg som konger? Selvfølgelig mitt valg er i midten. jeg vil ikke gi opp av dem som jeg forventer, jeg har betalt og ønsker å nyte, men heller ikke vil undertrykke arbeiderne, slik som oppfører arrogante. 

Det er bare to dager før turen og ønsker selv ikke å tenke på. Ellers blir jeg utålmodig. Jeg sier til meg selv igjen og igjen, at det er ikke noe viktig. Dessuten, jeg har skrevet en liste med alle jeg trenger…



Hvordan kan man forstå om det er daggry eller skumring.
Dessuten slik som morgener dagen med optimisme,
så nostalgisk natten faller foran rådville øynene våre .

Καλοκαιρινή άδεια 13/7/14


Σάββατο, 26 Ιουλίου 2014


Καλοκαιρινή άδεια 13/7/14

Ονειρευόμαστε μαγευτικές παραλίες να απλώνονται στα πόδια μας...
Από το 2013 περίμενα την ώρα που θα έπαιρνα την καλοκαιρινή άδεια του 2014 στη Νορβηγία με το επίδομα άδειας (feriepenger). Η εβδομάδα έφτασε, σχεδόν δεν το πιστεύω. Στον τραπεζικό λογαριασμό μου μπήκε ένα ποσό λίγο πάνω από το 150% του μηνιάτικού μου. Μαζί με την αμοιβή του προηγούμενου 15νθήμερου, μου δημιουργούν ένα κεφάλαιο που δεν έφτασε ο λογαριασμός μου ούτε στιγμή τον τελευταίο χρόνο. Τώρα πια μπορώ να πάω διακοπές. Όταν όμως φτάνω να τα υπολογίσω καλά, διαπιστώνω ότι τα λεφτά… δεν φτάνουν! Κάποια είναι ήδη προϋπολογισμένα για ένα ψυγείο που έπρεπε να αλλάξουμε διότι το προηγούμενο μετά από 26 χρόνια μας αποχαιρέτησε, αλλά και για τα έξοδα της οικογένειας μετά τις διακοπές όπως το ενοίκιο, καθώς τώρα πια θα πληρωθώ ξανά κατά τις 15 Αυγούστου! Όμως οι διακοπές έχουν προαποφασιστεί και δεν κάνω πίσω. Δεν ξέρω πώς θα τα βγάλω κι αν θα τα βγάλω αλλά θα πάω! Το εισιτήριο το έχω βγάλει από το Μάρτιο, αλλά όλα τα άλλα πρέπει να πληρωθούν. Μάλιστα έπιασε κι Νορβηγία τριαντάρια στην κλίμακα του Κέλσιου κι άρχισα να νιώθω δυσφορία χωρίς air condition που εδώ δεν συνηθίζεται, παραμόνο για το χειμώνα ως μονάδα θέρμανσης κι αυτό σε μικρό βαθμό. Όμως στην περιοχή μας δεν έχει θάλασσα, δεν είναι και μακριά, αλλά οι παραλίες δεν σε… εμπνέουν και το νερό μόλις μπαίνεις μέσα, σε κάνει να τουρτουρίζεις κι εγώ δεν τα πάω καλά με αυτό παρότι, από μικρός έβγαζα όλο το καλοκαίρι μέσα στη θάλασσα. 
Ξέρω ότι οι διακοπές δεν είναι παρά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που πάντα απέχει από την πραγματικότητα. Πάντα προσδοκούμε πολλά από τις διακοπές μας αλλά βιώνουμε λίγα και τότε έρχεται η απογοήτευση. Γι’ αυτό συχνά γυρίζουμε κουρασμένοι, απογοητευμένοι κι όχι σπάνια χωρισμένοι από τις διακοπές μας. Έχουμε όνειρα και προσδοκίες γι’ αυτές τις μέρες αρκετά μαξιμαλιστικές, έχουμε ένα πρότυπο στο μυαλό μας, ένα ιδεατό βίωμα, που είναι μάλλον απίθανο να φτάσουμε και να βιώσουμε. Εικόνες όπως τροπικές παραλίες, σέρφινγκ πάνω στον αφρό των κυμάτων, εξωτικά μπαρ με εξωτικά ποτά στο χέρι και τρυφερές υπάρξεις έτοιμες για όλα, είναι πια ένα στερεότυπο των διακοπών που μας τάισαν οι Αμερικανικές ταινίες κι εμείς τις αφομιώσαμε αφήνοντας τα σάλια μας να τρέχουν. Παρόλα αυτά δεν κάνω πίσω, θέλω να το ζήσω κι ότι βγει. Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία.  Έκανα πέρυσι υπομονή και δεν πήγα πουθενά, δούλεψα άλλη μια χρονιά χωρίς ανάσα, να μη ξεφύγω λίγο και τώρα, δεν ξέρω αν θα το αντέξω. Χρειάζομαι μια κάποια ανανέωση, πρώτα ψυχολογικά κι έπειτα σωματικά. Όταν γυρίσω θα τα ξαναϋπολογίσω, ίσως γίνει ένα θαύμα, ίσως να μη τα υπολόγισα καλά. Ξέρω ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, αλλά πώς μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό της αυταπάτης!
Θεέ μου, κοντεύω τα 50 κι είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω «κανονικές» διακοπές. Έτσι επέλεξα για πρώτη φορά να επισκεφτώ την… Ελλάδα. Να δω λίγο και τους δικούς μου, αλλά περισσότερο θέλω να ξαναδώ την Ελλάδα όχι τόσο επειδή μου έλειψε, όσο επειδή έχω μια έντονη περιέργεια: Πώς θα μου φανεί έπειτα από 2+ χρόνια ξενητιάς; Θα μου φανεί ως κάτι εντελώς φυσικό σαν να μη είχα φύγει ποτέ, ή θα νιώσω το σοκ εντός έντονου κοντράστ από τις πειθαρχημένες χώρες του Βορά στο χύμα του Νότου; Θα νιώσω σαν τον Οδυσσέα στην Ιθάκη του έπειτα από την περιπλάνηση ή θα νιώσω ξένος στον τόπο μου με την επιθυμία να ξαναγυρίσω πίσω στις ήσυχία των βορείων; Δεν ξέρω την απάντηση κι αγωνιώ να τη μάθω. Πώς είναι να βλέπεις την Ελλάδα με τη ματιά του τουρίστα; Σκοπεύω μάλιστα να μη δείξω ότι είμαι Έλληνας αλλά να μιλάω Νορβηγικά και Αγγλικά, δεν θα είναι συναρπαστικό; Οι Έλληνες θα νομίζουν ότι δεν τους καταλαβαίνω και θα βγάλουν όλο τους τον… εαυτό!!!
Όταν πάμε διακοπές, εμείς οι ξεπεσμένοι μπογιατζήδες γινόμαστε ξαφνικά αφεντικά που μας υπηρετούν κι αυτό μας κολακεύει βέβαια! Οι αεροσυνοδοί μας κανακεύουν καθώς μας σερβίρουν, στα ξενοδοχεία είμαστε απαιτητικοί, στα εστιατόρια και τις ταβέρνες είμαστε άρχοντες που δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας… Βγάζουμε ούτε λίγο ούτε πολύ το άχτι μας, που μπορείς να το πεις και σύμπλεγμα κατωτερότητας. Παίρνουμε την εκδίκησή μας. Ποια είναι η καλύτερη επιλογή: Να μη ζητάμε τίποτα και να παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας λόγω «ενσυναίσθησης», επειδή καταλαβαίνουμε τη θέση αυτών που μας υπηρετούν, ή να το παίζουμε βασιλιάδες, ζητώντας τα πάντα και με το παραπάνω; Φυσικά η δική μου επιλογή είναι στη μέση. Ούτε θα παραιτηθώ αυτών που πληρώνω και θέλω να απολαύσω, ούτε όμως και θα καταπιέσω τους εργαζόμενους παίζοντας το ρόλο που απεχθάνομαι στους άλλους. 


Δυο μέρες πριν από το ταξίδι και δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι για να μη με πιάσει η ανυπομονησία. Επαναλαμβάνω μέσα μου ότι δεν είναι τίποτα, μια ιδέα είναι… Την προηγουμένη της πτήσης θα ετοιμάσω τις βαλίτσες και θα κάνω όλες τις προετοιμασίες, άλλωστε έχω ήδη τη λίστα έτοιμη του τι πρέπει να πάρω μαζί μου. 

alkaioslarsinos@gmail.com

Πώς να καταλάβεις αν είναι ξημέρωμα ή δύση, λυκόφως ή λυκαυγές;
Άλλωστε έτσι όπως ξημερώνει η μέρα γεμάτη αισιοδοξία,
έτσι δύει νοσταλγικά στα απορημένα μάτια μας.