Ας μη γελιόμαστε. Το Ελληνικό κράτος είναι χρεοκοπημένο. Γιατί πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις ένα κράτος του οποίου τα σχολεία δεν έχουν βιβλία, του οποίου να νοσοκομεία δεν έχουν ...γάζες κοκ; Δεν ομολογεί μόνο του το κράτος τη χρεοκοπία του όταν λέει στους πολίτες και μάλλον στους πιο φτωχούς από αυτούς, δώστε στα ταμεία του κράτους έκτακτες εισφορές, πέραν της τρέχουσας φορολογίας άμεσης και έμμεσης; 

Όμως αυτή η μη ομολογούμενη χρεοκοπία, δεν θα αργήσει να ομολογηθεί. Τα μηνύματα πλέον είναι καθαρά. Τα plan B της Γερμανίας, ο θυμός όλων εναντίον μας, που μας βλέπουν σαν την Ιφιγένεια που πρέπει να θυσιαστεί ως ένα σωτήριο σοκ της Ευρωπαϊκής οικονομίας, τα επερχόμενα κουρέματα...  Η αδυναμία της κυβέρνησης να βάλει πάτο στο βαρέλι του κράτους, οι συνεχείς διαψευσμένες διαβεβαιώσεις της ότι “...τώρα θα μπει τάξη, τώρα θα μπει πάτος, από εδώ και πέρα περιμένουμε καρπούς...” Πανθομολογουμένως το ερώτημα πλέον δεν είναι ΑΝ θα χρεοκοπήσει το Ελληνικό κράτος αλλά ΠΟΤΕ! 

Μόνο ο πανικός της κυβέρνησης να πετάει φόρους κατά ριπάς χωρίς να νοιάζεται ποιος και πώς θα τους πληρώσει, μιλάει καθαρά. 

Ούτε το εύχομαι, ούτε το εκβιάζω να γίνει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ούτε έχω εσωτερική πληροφόρηση. Δεν χρειάζεται να είσαι μετεωρολόγος για να αποφανθείς ότι θα βρέξει, όταν τα σύννεφα είναι μαύρα πάνω από το κεφάλι σου! 

Τώρα τι σημαίνει αυτό για μένα και για σένα... δεν ξέρω... Θα δείξει! Για κάποιους βουτηγμένους στο βούρκο θα είναι λυτρωτικό. ΓΙα κάποιους επιτήδειους που σαν τον λύκο στην αναμπουμπούλα χαίρεται θα είναι χρυσή ευκαιρία. Για πολλούς που είναι ήδη ...βρεγμένοι, ξέρετε ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Για κάποιους άλλους θα είναι αρνητικό και για κάποιους που μέχρι τώρα δεν κατάλαβαν τίποτα από κρίση, καταστροφικό. Έτσι είναι τα πράγματα δεν μπορεί να είναι αλλιώς.

Εγώ πάντως συνεχίζω να διατηρώ την ελπίδα ότι ένα τέτοιο σοκ ίσως θα μπορούσε να ξυπνήσει την Ελλάδα που βουλιάζει στην διαφθορά και στην απαξίωση του “δε βαριέσαι” και του “ωχ αδελφέ”, αν βέβαια γίνει η σωστή διαχείριση του σοκ, ώστε να απελευθερωθούν οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις. Αν τώρα το σοκ το διαχειριστούμε σαν αυτό του ποδοσφαίρου, μια από τα ίδια και καμία ελπίδα πάλι εκτός από τον ξενιτεμό!