Δύο επέτειοι αυτό το Σαββατοκύριακο στη Νορβηγία

Οι μηλιές ανθίζουν κι εδώ... Το χρώμα στο κτήριο "δια χειρός Αλκαίου"

     Χθες η Νορβηγία είχε την εθνική της επέτειο, που γιορτάστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα και περηφάνια καθώς φέτος συμπληρώθηκαν δύο αιώνες από τη σύνταξη του Νορβηγικού συντάγματος.

Ο κύριος με τοπική ενδυμασία, από πίσω η παρέλαση (barnetoget=παιδικό τραίνο)

     Σήμερα εγώ γιορτάζω τη δική μου επέτειο, καθώς συμπλήρωσα τα δύο χρόνια στη Νορβηγία. Δύο χρόνια, δύο χρόνια, λέω και ξαναλέω. Ξανάνιωσα, έγινα πάλι παιδί, ηρέμησα, δεν έλειψα σε κανένα και μάλλον δεν μου έλειψε τίποτα ιδιαίτερο εκτός από κάτι… λεπτομέρειες. 

    Η δική μου οδύσσεια, σίγουρα δεν έχει τελειώσει ακόμα, άλλωστε πότε τελειώνουν οι οδύσσειες; Συνεχίζεται στην αβεβαιότητα, στην ξενητιά, στις νοσταγικές μνήμες και σε ένα πέλαγος παράπονα. Πόσο αγνός πατάς το πόδι σου σε μια ξένη γη… Προσπαθώ να ξαναπερπατήσω τα πρώτα βήματα που πλέον είναι ιστορία. Θα ριζώσω εδώ; Δεν ξέρω. θα γυρίσω πίσω; Δεν ξέρω. 

    Σε βλέπω να ξυνίζεις τη μούρη: 

-Και τι με νοιάζει εμένα τώρα… Πώς θα βρούμε δουλειά μπορείς να μας πεις; 

-Όχι δυστυχώς, λυπάμαι! Όταν ανοίξω …εργοστάσιο θα σε έχω υπόψη μου, προς το παρόν έχω απλώς να πληρώσω τους λογαριασμούς μου κι ένα πιάτο φαΐ. 

Η υπόμονη δεν ήταν ποτέ το εθνικό μας χαρακτηριστικό. Ξέρω όμως πώς νιώθεις, έχω περάσει από τους δρόμους σου, έχω φορέσει τα παπούτσια σου, έχω φορέσει τα γυαλιά σου. Θέλεις απλώς μια ελπίδα. Θέλεις απλώς να σου πω έλα εδώ και όλοι οι δρόμοι θα ανοίξουν μπροστά σου. Θέλεις ένα γλυκό ψέμα. Δεν υπάρχει πια επι της γης η γη της επαγγελίας. 

Τι έμαθα σ’ αυτά τα δύο χρόνια;

ΠΡΩΤΟΝ: Πηγαίνουμε όλοι στη γη των ονείρων μας για να σπάσουμε τα μούτρα μας, έτσι είναι και δεν γίνεται αλλιώς. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά, όταν σηκωθείς από το έδαφος ματωμένος, τι θα κάνεις; Εκεί φαίνονται τα παλικάρια. 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Όπου και να πας, σε ξένους τόπους, άγνωστους κι ονειρεμένους, χρειάζεσαι κάποιον εκ των έσω να σε πάρει από το χέρι, να σου σταθεί, να σε οδηγήσει, να σου σκουπίσει τα αίματα μετά από το σπάσιμο των… μούτρων. Κι αυτό είναι που έχει αξία κι αυτό είναι που θα μείνει, αυτό είναι από μόνο του η γη της επαγγελίας. Δεν περιμένω πια να βρω κάποια άλλη

    Μέσα σε δύο χρόνια πέρασα το στάδιο του ενθουσιασμού, της απογοήτευσης, της οργής. Τώρα μαλάκωσα και είμαι στο στάδιο του συμβιβασμού, της αποδοχής της κατάστασης, της ομολογία ότι ο τοίχος ήταν πιο σκληρός από τα μούτρα μου, ίσως να ψάχνα με υπομονή να βρούμε και κάποια πόρτα. Ίσως να πάρει καιρό, δεν ξέρω πια στην ηλικία μου αν διαθέτω τόσο. Ίσως μάλιστα όταν τη βρω, να μην έχει πια καμία αξία το να τη διαβώ. Δεν ξέρω, ίσως μέχρι τότε να τα ξαναπούμε, ίσως κι όχι…

alkaioslarsinos@gmail.com

Παράλληλα με το ποτάμι, παρελαύνει και η μπάντα (Νορβηγιστί korps). Από την απέναντι όχθη φαίνεται η αρχή της παρέλασης...

Οι πιο πολλές γυναίκες φορούν τοπικές ενδυμασίες (bunad). Φέτος η παρέλαση δεν έγινε μέσα στο κέντρο αλλά σε ...εθνικό δρόμο!

Μάιος, russtiden

Russ πάνω στο λεωφορείο τους το διασκεδάζουν...

    Στη Νορβηγία αυτή την εποχή όλοι περιμένουν με ανυπομονησία την εθνική τους επέτειο που λέγεται 17η Μαΐου. Είναι η επέτειος του πρώτου τους συντάγματος  καταρτίστηκε πριν από 200 χρόνια κι ενώ βρίσκονταν κάτω από κηδεμονική "ένωση" με τη Σουηδία. Ειδικά φέτος θα γιορταστεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα, καθώς συμπληρώνονται ακριβώς 200 χρόνια!

    Παράλληλα όμως εξελίσσεται κι ένα περίεργο έθιμο που δεν νομίζω ότι απαντάται πουθενά αλλού στον κόσμο. Για μερικούς αυτή περίοδος λέγεται russtiden. Οι έφηβοι που τελειώνουν το λύκειο, λέγονται russ (δεν ξέρω γιατί, τουλάχιστον οι Νορβηγοί που ρώτησα εδώ δεν ήξεραν επίσης) και περνούν αυτό το μήνα ξοδεύοντας τεράστια ποσά γυρνώντας από δω κι από κει σε παρέες με μουσική, αλκοόλ και γενικά χωρίς πολλά όρια. Συχνά φορούν χαρακτηριστικά κόκκινα ρούχα (από τα χρώματα της σημαίας τους, βάφονται με συνθήματα, καμμιά φορά κάνουν και βανδαλισμούς. 

    Αυτές τις μέρες έχουν οργανώσει φεστιβάλ, στο οποίο πηγαίνουν με βαμένα και ειδικά διαμορφωμένα λεωφορία, στα οποία μένουν, τραγουδούν, χορεύουν και όχι μόνο… Πολλές κοπέλες μένουν έγκυες μέσα σ΄αυτό το ξεσάλωμα, καθώς συνήθως είναι μεθυσμένοι. Στη Νορβηγία απαγορεύεται η δημόσια κατανάλωση αλκοόλ, εκτός βέβαια από εστιατόρια μπαρ κτλ, παρόλα αυτά υπάρχει μια ανοχή γι’ αυτούς από την κοινωνία. Ένα από αυτά τα λεωφορία ξόδεψε ένα ποσό περίπου τετραπλάσιο του μισθού μου σε μουσικό παραγωγό για ένα τραγούδι τους κι ένα δεύτερο για ένα ποσό τριπλάσιο του μισθού μου.

    Μάιος λοιπόν εποχή των russ, εποχή των λουλουδιών που όλα πρασινίζουν κι ανθίζουν, εποχή των αργιών: Πρωτομαγιά, 17η Μαΐου, Ανάληψη, Πεντηκοστή.
alkaioslarsinos@gmail.com

Εφηβεία, ανέμελη εποχή.

Κυριαρχούν τα χρώματα της σημαίας

Η χαρακτηριστική φορεσιά...

Είναι εύκολα στη Νορβηγία για τους μετανάστες;

Ανοιξιάτικη θέα από το παράθυρό μου

       Πέρασε το Πάσχα, πέρασε και η Πρωτομαγιά ήσυχα και με πολύ καλό καιρό εδώ στη Νορβηγία. Φέτος ο καιρός ήταν εκπληκτικός για τα δεδομένα της χώρας. Καλές θερμοκρασίες, πολλές λιακάδες, όλο το χειμώνα και την άνοιξη, πράγμα που δεν είναι βέβαια σύνηθες για τη τη χώρα. 

Καταγάλανος ουρανός και σήμερα...

       Σε λίγες μέρες κλείνω τα δύο χρόνια εδώ. Τώρα μπορώ να πω ότι ο πρώτος χρόνος ήταν τραυματικά δύσκολος, ενώ ο δεύτερος λυτρωτικά πιο εύκολος. 

      Μιας και διψάτε για πληροφορίες που έχουν σχέση με ενδεχόμενη μετανάστευση εδώ, πρέπει να ξέρετε μεταξύ άλλων ότι: 

   - Η γλώσσα αν και όχι ιδιαίτερα δύσκολη θεωρητικά, στην πράξη όλοι οι μετανάστες δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τι μας λένε αν και μπορούμε να μιλάμε, έστω και με λάθη. Η προφορά τους εδώ στο Βορρά είναι πολύ ιδιαίτερη. Μιλούν γρήγορα κι αρθρώνουν το λόγο με ένα τρόπο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις συλλαβές και να αναγνωρίσεις λέξεις και φράσεις άρα και τα νοήματα. Κι ας μη πούμε τίποτα για τις διάφορες κατά τόπον διαλέκτους που μόνο αν είσαι πολύ εξοικιωμένος μπορείς να καταλάβεις έστω και «μέσες, άκρες». Πολλοί νομίζουν ότι θα έρθουν εδώ και θα βρουν δουλειά επειδή μιλούν αγγλικά. Δεν είναι έτσι. Εκτός από τους ηλικιωμένους, οι υπόλοιποι μιλούν αγγλικά και χαίρονται να τα εξασκήσουν μαζί σου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς να βρεις δουλειά μιλώντας μόνο αγγλικά!

   - Αν και η ανεργία είναι μόλις στο 3%, μην περιμένετε να είναι εύκολη η εύρεση εργασίας. Υπάρχουν και Νορβηγοί -λίγοι βέβαια- που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, πολύ περισσότερο μετανάστες. Η κατάσταση μάλλον δυσκολεύει σταδιακά αν και με αργούς ρυθμούς. Έχουν έρθει πολλοί οικονομικοί μετανάστες, σε μια χώρα με μόλις 5 εκατομ . πληθυσμό! Έχουν έρθει πολλοί Σουηδοί που δεν έχουν πρόβλημα γλώσσας, η γλώσσα τους είναι σχεδόν ίδια, κάτι σαν διάλεκτος. Πολλοί Πολωνοί επίσης οι οποίοι είναι πιο οργανωμένοι σαν κοινότητα. Λιθουανοί, Λετονίοί, Εσθονοί, Ασιάτες και Αφρικανοί. Υπάρχουν επίσης αρκετοί Τούρκοι από παλιά. 

    Όλοι βέβαια έχουν δικαίωμα στην ελπίδα, αλλά χρειάζεται πολλή δύναμη, αποφασιστικότητα, ατσάλινη θέληση και πάντα να εκμεταλλευόμαστε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. 

alkaioslarsinos@gmail.com