ALKAIOS editorial

Τα γάντια του μπογιατζή σε ένα
υπεραιωνόβιο κτήριο που χρήζει... βαψίματος

Έμεινα πολύ καιρό μακριά από το ιστολόγιό μου και σκέφτηκα. Δεν ξέρω αν έλειψα σε κανένα, μάλλον όχι. Αυτό τον καιρό δεν μπορούσα να γράψω. Φαίνεται ότι το αρνητικό σχόλιο με επηρέασε περισσότερο από όσο νόμιζα. 

Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο ως ένα χαρτί όπου θα έγραφα τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, τις ανησυχίες μου, τα ενδιαφέροντά μου, όπου γενικά θα άπλωνα τον εαυτό μου εν είδει προσωπικού ημερολογίου, ανοίγοντας παράλληλα μια πόρτα σε αδελφές ψυχές, σαν μήνυμα σε μπουκάλι ερμητικά κλειστό μέσα στο απέραντο των θαλασσών που καταπίνει καράβια και προσφάτως αεροπλάνα αλλά πάντα αργά ή γρήγορα ξερνά μπουκάλια μπροστά στα υγρά μάτια διψασμένων ερημικών περπατητών. 

Ε λοιπόν, πήρα την απόφαση μου. Το ιστολόγιο αυτό θα παραμείνει έτσι. Θα είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, τουλάχιστον όσα από αυτά μπορώ να μοιραστώ μαζί σας. Εγώ στο ημερολόγιό μου ξέρετε, σπάνια γράφω γεγονότα. Σημειώνω απλώς τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή μου, σαν άλμπουμ φωτογραφιών, έτσι για να θυμάμαι. Κυρίως όμως γράφω σκέψεις, συναισθήματα, ποιήματα κοκ. Αν κάποιος θέλει να μοιραστεί μαζί μας παρόμοια βιώματα, είμαι πρόθυμος να τα δημοσιεύσω δίπλα στα δικά μου. 

Παράλληλα όμως δημιουργώ και …μερικά ακόμη που θα στεγάσουν τα άλλα ειδικά ενδιαφέροντά μου. 

Στο δεύτερο ιστολόγιο που θα ακολουθήσει alkaiosdeninnvandreren.blogspot.com* θα υπάρχουν τρεις ενότητες. Η πρώτη θα είναι ΝΟΡΒΗΓΙΑ. Εκεί θα εκθέσω όλες τις εντυπώσεις μου από τη Νορβηγία. Δεν θα είναι τουριστικός οδηγός, αλλά οι δικές μου εντυπώσεις όσο είμαι ακόμα φρέσκος μετά από ...δύο χρόνια εδώ. Όσο περνάει ο καιρός βλέπετε η φρεσκάδα χάνεται και αρχίζω εκείνα που στην αρχή μου έκαναν φοβερή εντύπωση, τώρα πια να τα θεωρώ αυτονόητα. Ίσως προφταίνω για λίγο ακόμα… Ούτε ΟΑΕΔ θα είναι φυσικά. Όποιος όμως συλλέγει πληροφορίες προσεκτικά, μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για τις δουλειές εδώ. 

Η δεύτερη ενότητα θα περιλαμβάνει όλα μου τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις σκέψεις γύρω από την ΞΕΝΙΤΙΑ, τη μετανάστευση, το νόστο και το ρίζωμα σε μια ξένη γη. Ευχή μου κι επιθυμία μου είναι, κι άλλοι να μου στείλουν τις δικές τους εμπειρίες, ώστε να φτιάξουμε μια συντροφιά …ομοιοπαθών παραπονεμένων που κάτω από τις πενιές του «παρ’ το στεφάνι μας… κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου, εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί» θα ξεδιπλώσουμε τον πόνο μας σε μια ομαδική λυτρωτική ψυχοθεραπεία.

Και η τρίτη θα αφορά την ΕΛΛΑΔΑ, με υπότιτλο «αυτή η χώρα δε σώνεται με τίποτα άμα λάχει να ‘ούμε» Σκέψεις, ιδέες, προτάσεις, για μια εναλλακτική αναστήλωση μιας χώρας που έχει βουλιάξει κάτω από την προκλητική καπήλευση του ονόματός της από μερίδα των κατοίκων της.  Ζητούνται ιδέες καλοπροαίρετεςκαι ανεξάρτητες κομμάτων, των ως τώρα καταστροφικών κατεστημένων, με μεράκι και όραμα. ας κάνουμε μια συντροφιά λίγων που νοιάζονται. Νομίζω ότι αυτή η χώρα το αξίζει. 

-----------------------

* den innvandreren σημαίνει: ο μετανάστης.

Σταδιακά θα προσπαθήσω να δημιουργήσω κι ένα τρίτο ιστολόγιο εξειδικευμένο σε ΘΕΜΑΤΑ ΜΟΝΤΕΛΙΣΜΟΥ και αρχιτεκτονικής που είναι το αγαπημένο μου χόμπυ. Δεν ταίριαζαν τέτοιες αναρτήσεις στο μέχρι τώρα σχήμα. 

Συνειδητοποιώ ότι οι διαφορετικές ενότητες που ενυπήρχαν σε ένα μόνο ιστολόγιο απευθύνονταν η κάθε μία σε διαφορετικό κοινό, το οποίο μπερεδεύονταν από τις αναρτήσεις που δεν τους αφορούσαν. Φυσικά όλα αυτά είναι πολύ δουλειά κι εγώ δεν είμαι επαγγελματίας ιστολόγος!!! Όταν γυρίζω από το 8ωρό μου, σε μια κουραστική δουλειά χρειάζομαι φαΐ και ύπνο. έπειτα μου μένουν λίγες ώρες για μένα. Μερικές από αυτές τις αφιερώνω στο (τώρα πια στα) ιστολόγιό/α μου. Πρόθεσή μου είναι να γράφω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Μεγάλωσα όμως πια και οι δυνάμεις μου δεν είναι αρκετές. Ελπίζω απλώς ότι δεν θα πέσω κάτω από το όριο του ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΜΗΝΑ. Ίσως αν με στηρίξετε κι εσείς να πάρω θάρρος και δυνάμεις...

Έκανα λοιπόν οικονομίες και αγόρασα μερικά κομμάτια από το ΙΚΕΑ, τα οποία "μαγείρεψα" καταλλήλως και με τα οποία διαμόρφωσα μια γωνιά γραφείου στο υπνοδωμάτιό μου. Με το επίδομα καλοκαιρινής άδειας (σε μερικές μέρες) θα προσθέσω μία μεγάλη οθόνη (μεταχειρισμένη) στο MacBook Pro μου. Φτιάχνω λοιπόν το καπουτσίνο μου και κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου. Βγάζω το σημειωματάριό μου (iPhone) κι αρχίζω να γράφω για όλα αυτά που συνέλεξα όσο δούλευα όλη την εβδομάδα ως μπογιατζής. Έβγαλα φωτογραφίες παιδιών να γυρίζουν από το σχολείο, νορβηγάκια!, κτήρια της γειτονιάς, άκουσα podkast (εκπομπές της κρατικής ραδιοτηλεόρασης), διάβασα εφημερίδες, μίλησα με γείτονες, άκουσα κραυγές ανθρώπων μέσα από τραγούδια, μέσα από βιβλία… Όλα αυτά τα ερεθίσματα. Τα μασώ, τα αναμασώ.. Κάποια τα φτύνω, κάποια τα χωνεύω αργά και χτίζω απάνω τους. Είναι αφορμές για να σκεφτώ, να γράψω, να επικοινωνήσω!

Εύχομαι να έχουμε καλή παρέα και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Πάντα δικός σας 

alkaioslarsinos@gmail.com