Το ξέρατε ότι στην Ελλάδα το ελεύθερο πάρκινγκ διώκεται; Εντάξει μπορεί κάνεις να στήσει τη σκηνή του αλλά από το πρωί (ανατολή) μέχρι το βράδυ (δύση του ήλιου). Μάλιστα. Μετά πρέπει να τα μαζέψει και να πάει σε κάμπινγκ, ή τέλος πάντων σε ξενοδοχείο. Δηλαδή αν στο ταξίδι των διακοπών μου -πού τέτοια τύχη- βρω μια ωραία παραλία και στήσω τη σκηνή μου για να απολαύσω τη γαλήνη της φύσης, απαγορεύεται να κοιμηθώ εκεί το βράδυ; Ακόμα κι αν δεν βρίσκω τέτοια ώρα κάμπινγκ, ξενοδοχείο, μοτέλ, διότι όλα είναι πολύ μακριά ή απλώς γέματα; Είπαμε απαγορεύεται! Νόμιζα ότι η πατρίδα μου μού ανήκει, ότι η Ελλάδα είναι για τους Έλληνες. Νόμιζα ότι μπορείς να βρεις ένα βράχο ή ένα δέντρο και να κοιμηθείς ελεύθερα από κάτω, αρκεί να το λέει η καρδιά σου. Όμως όχι, έκανα λάθος. Οι όχι και πολύ αρχαίοι «εμού πρόγονοι» είχαν το δικαίωμα όταν μετακινούσαν τα πρόβατα τους, να ανάψουν μια φωτιά για τους λύκους μέσα στη νύχτα του χειμώνα και να κοιμηθούν με την επιτήρηση των σκύλων τους, εγώ όμως όχι.
Φαντάζεστε να έχεις χαθεί μέσα στο δάσος σαν τα παιδιά του παραμυθιού και να αναγκαστείς να διανυκτερεύσεις στην ύπαιθρο και την επομένη που θα σε βρουν, ένας νομικιστής αστυνομικός να σου βεβαιώσει παράβαση για διανυκτέρευση σε δημόσιο χώρο χωρίς... σχετική άδεια!
Όχι δεν τα λέω για μένα. Μάλλον δεν είμαι ο άνθρωπος που πηγαίνω να κοιμηθώ στα βουνά και τις θάλασσες, παρότι θα ήθελα να το κάνω καμιά φορά, αλλά θεωρώ αυτονόητο το δικαίωμα μου να κοιμηθώ όπου θέλω, αρκεί να μην είναι σε ιδιοκτησία άλλου και να μην ενοχλώ κανένα. Μας λένε βέβαια ότι η οι κανόνες υγιεινής... Εντάξει αν κάποιος αφήνει τα σκουπίδια του μέσα στο δάσος να διωχθεί, αλλά γι’ αυτό κι όχι γιατί τόλμησε και... κοιμήθηκε, χωρίς να δώσει τον οβολόν του σε κάποιον ξενοδόχο. Δεν έχω τίποτα με τους ξενοδόχους, καλά να είναι οι άνθρωποι και να κάνουν τις δουλειές τους τίμια και με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες –που μας λείπουν γενικά στην Ελλάδα-, αλλά όχι και τα διάφορα επαγγελματικά συμφέροντα να γίνονται νόμοι του κράτους! Ναι ξέρω και οι πυρκαγιές... Δεν αρκεί η απαγόρευση ανάμματος φωτιάς, τουλάχιστον σε δασικές περιοχές;
Δεν αντιδρώ στα παροδικά μέτρα κατά τη θερινή σεζόν, ούτε στις απαγορεύσεις συγκεκριμένων περιοχών που κρίνεται από τους αρμόδιους ότι βρίσκονται σε υψηλή επικινδυνότητα. Τέλος πάντων για όλα μπορεί να υπάρχει μέτρο κι όχι ισοπεδωτικός οδοστρωτήρας. του τύπου «πονάει δόντι κόβει... κεφάλι»! Όλοι ξέρουμε ότι οι κολόνες της ΔΕΗ βάζουν συχνά πυκνά φωτιές, αλλά δεν απαγορεύσαμε τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας!
Κάτω τα χέρια από την ελευθερία λοιπόν. Γιατί κόβε, κόβε, φτάνουμε σε μια κουτσουρεμένη δημοκρατία γεμάτη από απαγορεύσεις: «απαγορεύεται», "απαγορεύεται", "μην εισέρχεσθε!", «απαγορευμένη περιοχή!» κοκ.
Γίναμε τόσο αστοί, απομακρυνθήκαμε τόσο από το φυσικό μας περιβάλλον που φοβόμαστε να το αγγίξουμε και να το αντιμετωπίσουμε ως φυσικό συνέταιρο της ύπαρξης μας και σαν να μην έφτανε αυτή η κατάντια σε μια αφύσικη επιβίωση, έρχεται και το κράτος να βάλει την αχρείαστη ...σφραγίδα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου