Με τα γκάζια κολλημένα

Φωτο από το πρωτοσέλιδο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (φύλλο 6-2-10)

“...Σαν τρελό φορτηγό, με σπασμένα τα φρένα”, βάλαμε φωτιά στα φρένα και μας έμεινε το γκάζι”. Εφιάλτες που τους έχουν μερικοί! Η ταχύτητα πάντα είναι το όνειρο και η επιδίωξη. Δεν είναι μακριά η εποχή που τα 60 Km/h ήταν ταχύτητα για αγωνιστικά μόνο. Σήμερα φλερτάρουμε με τα max σε αεριωθούμενα τετράτροχα. Αντίθετα τα φρένα είναι το αντίπαλον δέος. “...θα πει πως είναι το τιμόνι μας και τα φρένα μας γερά”, λέει το τραγούδι. Καλή λοιπόν είναι η ταχύτητα αλλά τα φρένα μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα. Αν δεν έχουμε κι αυτά τραγουδάμε το ¨μη με πας απ’ το σπίτι στο Θεό να με πας...” Οι της ΤΟΥΟΤΑ λοιπόν φαίνεται ότι το παρακάνανε. Είπαμε κύριοι ταχύτητα, αλλά όχι και το αυτοκίνητο να παίρνει το τιμόνι από τα χέρια μας και να αυτονομείται. Όσο το σκέφτομαι φοβάμαι να κοιμηθώ γιατί θα το δω στον ύπνο μου: Το αυτοκίνητό μου ξαφνικά στις στροφές του Αγιοκάμπου, αποφασίζει να μη με υπακούσει και πατάει το γκάζι μόνο του κι εγώ σκέφτομαι στο γκρεμό ή στο βουνό να το ρίξω, καθώς μόνο το τιμόνι μου ‘μεινε πιστό. Ένας άξονας σου λέει μόνο. Ένας άξονας του πεντάλ γκαζιού που τα πήρε. Ταινίες επιστημονικής φαντασίας, τα μηχανήματα ξυπνούν και επαναστατούν ενάντια στους χειριστές τους. Ευτυχώς που δεν έχω ΤΟΥΟΤΑ. Καλά εσείς που έχετε, αύριο θα ανεβείτε πάνω, θα καθίσετε στο βολάν, θα βάλετε μπρος, θα κάνετε το σταυρό σας και θα πάρετε το δρόμο ευχόμενοι να μη τρελαθεί το πεντάλ και να μη κοιμηθούν τα υδραυλικά φρένα; Μπρρρ. Καλό ταξίδι, αλλά καλού κακού κάντε και τη διαθήκη σας.

Είναι από τα “καλά” της εποχής μας, της τεχνολογίας και της μαζικής παραγωγής. Σου λένε ξαφνικά τι φάγατε σήμερα, μπισκότα τάδε, φτύστε τα, προκαλέστε εμετό είχαν υδράργυρο και ανακαλούνται. Κοτόπουλο;;; Είχε διοξίνη, πάτε σε κανα νοσοκομείο, ανακαλείσται για τεχνικό έλεγχο... Ρουτίνας! Τι πήρατε κινητό δείνα; Μακριά από το πρόσωπο γιατί ενίοτε σκάει σαν μολότωφ. Τι βάλατε ελενίτ στο κεφάλι σας -κάποτε λέγαμε “έβαλα κεραμίδι στο κεφάλι μου”-, δεν περνάς απ’ το αντικαρκινικό έτσι για έναν καφέ! Ο Θεός να μας φυλάει από τα “έργα των χειρών μας”.

Όμως μερικές φορές νομίζω ότι όλα αυτά είναι ανάλογα της εποχής μας, η οποία μοιάζει με τρελό φορτηγό και μάλιστα ΤΟΥΟΤΑ, με τα φρένα σπασμένα. Ορμάει ως ταύρος εν υαλοπωλείω, για να κάνει λίμπα το ίδιο του το σπίτι, σαν τη θυσία του Ταρκόφσκι. Μια εποχή που πια δεν θα λέμε “με τα φρένα σπασμένα” αλλά “με τα γκάζια κολλημένα”!