Αν το blog μου μυρίζει αρμύρα, είναι επειδή γύρισα από... διακοπές!

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αν σας έλειψα, αλλά πήγα κι εγώ ...διακοπές, τρομάρα μου!

Κατέβασα τα παιδιά μου σε κατασκήνωση του Σουνίου κι έμεινα κι εγώ στην περιοχή ...δύο μέρες!  Ναι τόσες πολλές. 

Έμεινα σε ξενοδοχείο εκατομμυρίων αστέρων, σε μια παραλία δηλαδή κάτω απ’ όλα τ’ άστρα που λέει κι ο Κ. Παλαμάς κι έτρωγα, σαντουϊτσάκια που είχα μαζί μου σε ένα φορητό ψυγείο. Λιτές “διακοπές” στα μέτρα της οικον. κρίσης, αλλά είχαν κι αυτές το ενδιαφέρον τους: Έμεινα για λίγο μόνος -το είχα ανάγκη-, σκέφτηκα, διαλογίστηκα, χαλάρωσα, κοιμήθηκα, έκανα μπάνιο, εξερεύνησα τη φύση κι άλλα τέτοια πολλά. Εξυπηρετούμουν κι από το διπλανό beach bar κι όλα καλά... 

Το μόνο που μου έλειψε ήταν μια καλή παρέα, αλλά και η μοναξιά έχει τα δικά της καλά. Παραβρέθηκα όμως και σε ένα re-union κι είδα έστω και για λίγο παλιούς φίλους.

Να και μερικές φωτογραφίες και...του χρόνου!