Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ...ξοφλήσαμε!

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε...

στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα!

Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που μιλήσαμε.

...Είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος. 

   Ένα τραγούδι που ξεχειλίζει παράπονο για τον άδικο παραγκωνισμό των Ελληνικών αγώνων από τους μεγάλους του κόσμου σήμερα. 

    Πάντα το πιο εύκολο είναι να απαιτούμε από τους άλλους... και να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από την πλευρά μας. Είχαμε δίκιο όταν τραγουδούσαμε αυτό το τραγούδι , διαμαρτυρόμενοι για την αδιαφορία των δυνατών του κόσμου για τους τότε αγώνες μας που δεν τους συγκινούσαν, καθώς δεν ήμασταν μέσα στα σχέδιά τους, καθώς τα προβλήματά μας δεν προήγαγαν τα συμφέροντά τους και δεν μας χρειάζονταν... 

Σήμερα όμως όχι δεν έχουμε δίκιο. Σήμερα απλώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Σήμερα απλώς θερίζουμε αυτά που ΕΜΕΙΣ σπείραμε ...ας τα φάμε! Όλα στην Ελλάδα είναι χύμα... Το μουσείο της Ολυμπίας είναι κλειστό ένα χρόνο τώρα λόγω ακαταλληλότητας κτηρίου. Οι ξένοι μας λένε ότι αν εκείνοι είχαν την Ακαδημία Πλάτωνος, θα είχαν πλουτίσει κι εμείς την έχουμε σχεδόν για σκουπιδότοπο...   Οι ταξιτζήδες κάνουν μποϋκοτάζ στη χώρα ρίχνοντας ...λάδια στους δρόμους και επιτιθέμενοι με σιδηρολοστούς. Οι της χωματερής κάνοντας ορύγματα επί της ασφάλτου και κατεβάζοντας κοτρόνες!!! Οι γνωστοί - άγνωστοι αν και πολυφωτογραφημένοι πάντα απωθούνται αλλά ποτέ δεν περικυκλώθηκαν για να συλληφθούν -όσο θυμάμαι εγώ ο νεώτατος κι όποτε συνελήφθη ένας από αυτούς, έπεσε όλος ο κόσμος πάνω στη δικαιοσύνη να τον αφήσουν ελεύθερο, επειδή είναι ο γιος του τάδε κι επειδή απλώς ένας φοιτητής τάχα είναι που διαμαρτύρεται ή που απλώς περνούσε... Στην κουτόφραγκη Βρετανία, ακόμα συλλαμβάνουν επώνυμο κόσμο για το σκάνδαλο υποκλοπών! Κυκλοφορώ στους δρόμους της Λάρισας και φωτογραφίζω τα αυτοκίνητά μας που τα έχουμε ατάκτως ερριμμένα στο οδόστρωμα... “και που θες να το βάλω ρε!” Άλλα τριπλοπαρκαρισμένα, άλλα αντίθετα στο ρεύμα, άλλα αριστερά στη σκιά του δέντρου της κεντρικής νησίδας, άλλα κάθετα στο πεζοδρόμιο, πάνω στο πεζοδρόμιο, μισοανεβασμένα στο πεζοδρόμιο και όλοι οι άλλοι ...τυχαίοι συνδυασμοί. Αυτοί είμαστε, είναι η εικόνα μας, ο πολιτισμός μας! Να το χαιρόμαστε αλλά να μη γκρινιάζουμε ρίχνοντας το βάρος σε άλλους. Και τι με κόφτει εμένα για τους άλλους; Πρώτον θέλω πάντα να είμαι δίκαιος και με τον εαυτό μου και με τους άλλους, επειδή νιώθω ότι όταν αδικηθώ, δεν θα έχω δικαίωμα να ομιλώ αν πρώτα εγώ δεν είμαι το ίδιο δίκαιος με τους άλλους. Είναι θέμα ηθικής καθαρά. Και δεύτερον, επειδή ρίχνοντας το φταίξιμο πάντα στους άλλους, αβασάνιστα και επιπόλαια, ρίχνουμε στάχτη στα μάτια μας και δεν βλέπουμε την αληθινή εικόνα της φάτσας μας στον καθρέφτη. Έτσι ποτέ δεν θα διορθωθούμε και πάντα θα κάνουμε κακό στον εαυτό μας. 

Νιώθουμε ότι οι κολλημένοι με την ηθική “βλάκες προτεστάντες” (βλ.http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=411305), οφείλουν "όσο διαμένει ο ήλιος" να ανέχονται την κουτοπονηριά μας, κάνοντας τα στραβά μάτια στις μπαμπεσιές μας και να μας δίνουν άφεση αμαρτιών -λόγω βλακείας;- καθώς εμείς είμαστε -είμαστε;- οι απόγονοι των αρχαίων φωτοδοτών! Εμείς δηλαδή θα ανεχόμασταν στη θέση τους, παρασιτικούς λαούς που ΑΠΑΙΤΟΥΝ ανοχή στον παρασιτισμό τους και την έφεσή τους σε κουτοπόνηρες μπαμπεσιές -μεταξύ άλλων βλ. κατασπατάληση κοινοτικών επιδοτήσεων σε ημέτερους για ανύπαρκτα χωράφια ή εικονικές επενδύσεις-,λόγω της... δοξασμένης καταγωγής τους; Ε, όχι!!!


    Μια ζωή παράπονα. Καιρός για ενδοσκόπηση, αφύπνιση, δουλειά, πολιτισμική επανάσταση!