Ο χειμερινός καιρός φέτος στη Νορβηγία

Το προηγούμενο Σάββατο έκανα μια βόλτα πλάι στο ποτάμι ενώ η ομιχλη είχε καλύψει τα πάντα...

"Τοπίο στην ομίχλη" θα έλεγε ο δικός μας Αγγελόπουλος.

    Φέτος ο Έλληνας μπογιατζής μας στη Νορβηγία βιώνει καλύτερες χειμερινές συνθήκες. Οι μέσες θερμοκρασίες είναι πολύ καλές. Δεν νομίζω ότι φτάσαμε φέτος τους -10 ενώ πέρυσι είχαμε περάσει και τους -25. Ενώ οι υψηλότερες είναι κάπου στους +5 ενώ πέρυσι ήταν -5. 

Όμως ο καιρός φέτος δεν είναι τόσο γαλήνιος και με καταγάλανο ουρανό πάνω από τις γαλήνιες χιονισμένες επιφάνειες. Έχουμε συχνά βροχή και αέρα ενώ ο ήλιος είναι πια σπάνιος. Πέρυσι τα πάντα ήταν σκεπασμένα από παχύ στρώμα χιονιού που σε λίγο μετατράπηκε σε πάγο ο οποίος χρειάστηκε πάνω από ένα μήνα ζέστης την άνοιξη για να λιώσει. Φέτος έχει ήδη μισολιώσει. 

Σήμερα πχ. χιόνιζε από το πρωί πολύ έντονα με τον αέρα να ρίχνει κατά ριπάς τις νιφάδες πάνω στους τοίχους. Λίγες ώρες αργότερα όμως το χιόνι μετατράπηκε σε βροχή κι έγινε σαν γλιτσιασμένη λάσπη πάνω στο έδαφος. Αφού οι θερμοκρασίες είναι θετικές, σιγά, σιγά θα λιώσει μέχρι και αύριο. 

Εγώ αντιθέτως, συνεχίζω να βάφω μέσα, αντίθετα από συναδέλφους μου που χτίζουν πολυκατοικία στην απέναντι γωνία με βροχή, αέρα ή χιόνι. Αντίθετα επίσης από πέρυσι που εκχιόνιζα τα πεζοδρόμια στους -25. 

Χιονισμένος δρόμος, σπάνιο τοπίο για την Ελλάδα.

     Αυτές τις ημέρες που διεξάγονται οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες στη Ρωσία, εδώ ζουν στιγμές Μουντιάλ. Ζητωκραυγάζουν μπροστά στις τεράστιες οθόνες τους τα μετάλλια των αθλητών τους που είναι πράγματι πολλά.  

     Εδώ στη Νορβηγία την τελευταία εβδομάδα του μήνα -είναι η μεθεπόμενη- έχουν σχολικές διακοπές που ονομάζονται χειμερινές διακοπές, όπως είχαν και τον Οκτώβριο φθινοπωρινές διακοπές. Όλοι ετοιμάζονται να επιδράμουν στη φύση με σκι κι άλλα παρόμοια εξάρτηση. Οι γονείς παίρνουν άδεια και μαζί με τα παιδιά δραπετεύουν στη φύση.
     Πέρασε ο καιρός των julebord Χριστουγεννιάτικά τραπεζώματα μετξύ συναδέλφων ή φίλων που μερικοί τα έκαναν ακόμα και μετά τον Ιανουάριο σαν τη δικιά μας κοπή Πρωτοχρονιάτικης πίτας κι είμαστε στον καιρό των årsmøte. Είναι συναντήσεις μελών σωματείων, συλλόγων, ιδρυμάτων κοκ για απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς με αποφάσεις ταυτόχρονα για τη νέα. Συχνά σ' αυτές τις συναντήσεις γίνεται και εκλογή Δ.Σ. 

     Όλοι εδώ έχουν ήδη προγραμματίσει τις καλοκαιρινές διακοπές τους, με βασικούς προορισμούς τους την Ελλάδα, Κανάρια νησιά, Τουρκία, Ιταλία και λίγο Ισπανία. Από εδώ και πέρα όποιοι επιχειρούν τέτοιους προγραμματισμούς είναι οι ...εκπρόθεσμοι! Σαν την Ελλάδα δηλαδή ένα πράγμα... Ε! Πολλοί ηλικιωμένοι μάλιστα αυτές τις μέρες βρίσκονται ήδη για διακοπές στα Κανάρια νησιά. Οι συνταξιούχοι συνηθίζουν και ένα μήνα διακοπών το χειμώνα. Σκέφτομαι λοιπόν κι εγώ μια καλοκαιρινή επίσκεψη στην Ελλάδα σαν …ξένος τουρίστας τώρα πια, για πρώτη φορά στη ζωή μου! Δεν έχω πάει ποτέ στα νησιά μας που οι Νορβηγοί τα έχουν επισκεφτεί περίπου 10 φορές ο καθένας. Έχετε καμιά καλή πρόταση και προσφορά για μένα φέτος το καλοκαίρι; και μη ξεχνάτε ότι το βαλάντιό μου δεν είναι για γαλαντομίες...

έτσι απλώς είδα την παλιά γέφυρα της πόλης μας να ξεπροβάλλει μέσα από την πρωινή ομίχλη,
προτού ο ήλιος διαλύσει τα σύννεφα, έβγαλα το iPhone μου και πυροβόλησα...

     Όσον αφορά όμως τις απόκριες, εδώ είναι εντελώς άγνωστες. Πριν από μία εβδομάδα γιορτάστηκε η γιορτή της μητέρας και χθες ο γνωστός μας… Βαλεντίνος. Η άνοιξη όμως δεν είναι μακριά, φαίνεται ότι ο χειμώνας πέρασε, χωρίς τα προβλήματα της Αγγλίας ή των ΗΠΑ. Καλές απόκριες στους Έλληνες λοιπόν...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα στατιστικά μου λένε ότι περίπου 100 άτομα την ημέρα επισκέπτονται το blogg μου. Την πρωτιά κατέχουν οι ΗΠΑ. Ποιοί είστε εσείς από την μακρινή Αμερική που διαβάζετε τα «κατορθώματά μου» και γιατί; Έπειτα έρχεται η Ελλάδα κι ακολουθούν Νορβηγία, Γερμανία, Γαλλία, Κύπρος, Μ. Βρετανία και μερικές άλλες χώρες με πολύ μικρά νούμερα. Προφανώς όλοι εσείς είστε Έλληνες αφού γράφω στα Ελληνικά. Σκέφτομαι μάλιστα τώρα που έχω μάθει λίγο τη γλώσσα να αρχίσω να αναρτώ παράλληλα τα κείμενα στα Ελληνικά και στα Νορβηγικά, έστω και με μερικά λάθη. Θα χαιρόμουν όμως να πάρω ένα χαιρετισμό από σας και τις εντυπώσεις σας. Το κεντρικό μου ερώτημα είναι γιατί συνεχίζετε να διαβάζετε τις γκρίνιες μου;