ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΥΣ;

Κάθε πρωί, ανοίγω τον υπολογιστή μου -σωστότερα τον υπολογιστήρα μου, επιμένει φίλος φιλόλογος- και μπαίνω στο διαδίκτυο. Αρχίζω με τα νέα της ημέρας, με ένα καφέ στο πλάι και μετά πιάνω δουλειά. Από τα νέα της ημέρας το πρώτο που ανοίγω είναι ο καιρός, για να κάνω τα πλάνα μου, σύμφωνα με τα δεδομένα της μετεωρολογικής μας υπηρεσίας -εθνική δε- κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. 

Γιορτές Πάσχα τι να φορέσουμε, πού να πάμε να γιορτάσουμε, εξαρτάται από τον καιρό! Πρωτομαγιά, Άγιος Αχίλλειος για εμάς τους Λαρισαίους, μα εξαρτάται από τον καιρό! Τι να προγραμματίσω για το σαββατοκύριακο, έξοδο, δουλειές στο σπίτι, να καλέσω για μπάρμπεκιου... μα εξαρτάται από τον καιρό. Γεμάτοι ενθουσιασμό και πίστοι πάμε στο μαντείο ...των καιρών! “www.meteo.gr”, yahoo, google όλοι οι μάντες στη σειρά. Έλα όμως που οι μάντεις της φυλής μας έχουν ο καθένας διαφορετική γνώμη από τον άλλο. Ποιον να διαλέξεις, τον πιο όμορφο, δεν τους βλέπεις, τον πιο διάσημο, το δοκίμασα δεν δικαιώθηκα. Ο ένας σου λέει ότι αύριο -δεν μιλάμε για μεθαύριο- θα έχει ήλιο και ξημερώνει το αύριο κι έχει μια μαυρίλα ο ουρανός! Λίγο αργότερα αρχίζει και βρέχει. για να μην πω για τις συχνές περιπτώσεις που στην οθόνη σου προβλέπεται ήλιος για... το σήμερα, τραβάς την κουρτίνα σου κι έχει μια βροχή, καρεκλοπόδαρα! Βέβαια για όλα υπάρχει μια απάντηση: -“Ξέρετε την άνοιξη συμβαίνουν αυτά, ο καιρός είναι ασταθής, ξαφνικά εμφανίζεται ένα βαρομετρικό χαμηλό από το πουθενά και γίνονται τα πάνω κάτω...”

-”Μάλιστα σερ, ευχαριστούμε πολύ, μας φωτίσατε, τα κάνατε μούσκεμα”. Δηλαδή πότε θα μας πείτε τον καιρό, τον Ιούλιο που όλοι ξέρουμε ότι θα λιώνουμε μέρα με τη μέρα κι από το ραδιόφωνο -τηλεόραση ρε, σε ποια εποχή βρίσκεσαι- θα μας λένε να σβήσουμε τα αρκουδίσια το μεσημέρι, γιατί λέει, έχει φόρτο το δίκτυο;

Ή τι να πούμε για τη μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη: Από την Τετάρτη ο έρ’μος σκέφτεσαι το Σαββατοκύριακο. Ανοίγεις λοιπόν το μάγο και σου λέει “ήξεις αφίξεις”, λιακάδα, ζέστη, καιρός για μπάνιο! Ξεκινάς κι εσύ να στήνεις το όνειρό σου για το Σαββατοκύριακο, κατεβάζεις βατραχοπέδιλα, μάσκα -όχι αυτή δεν είναι παράνομη ακόμα- μέχρι και τη φουσκωτή βάρκα με τα κουπιά, ξεσηκώνεις και καναδυό φίλους. Την Πέμπτη ο ουρανός του μάγου σου αρχίζει να μαζεύει σύννεφα, στραβομουτσουνιάζεις. Την Παρασκευή προστίθεται και ψιχάλα στον καιρό της Κυριακής. Παίρνεις τηλέφωνο και λες παιδιά “άκυρον”! Το Σάββατο ο μάγος σου λέει κάτι επαμφοτερίζοντα. Την Κυριακή το πρωί σου λέει ότι το μεσημέρι θα έχει συννεφιά ενώ εσύ βλέπεις ήλιο. Φτάνει μεσημέρι κι όλα λάμπουν στον ανέφελο ουρανό. Θεέ μου φέρτε μου ένα σφυρί να τα σπάσω όλα. Όχι σφυρί, βαριά, τι βαριά από εκείνα τα ματσούκια που είχαν οι “διαμαρτυρόμενοι” νεαροί το Δεκέμβρη και έφερναν το θέρος χειμωνιάτικα στις τράπεζες -και μας τι μας κόφτει, δικά μας είναι, λέγαμε εμείς!-. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά νιώθεις πίσω σου ένα μετεωρολόγο να χοροπηδάει ενθουσιασμένος και δικαιωμένος: “Δε σ’τα λεγα εγώ από την Τετάρτη, ας με πίστευες...” Πόσα χρόνια κάνεις φυλακή αν πνίξεις μετεωρολόγο;

Αγαπητοί μου μετεωρολόγοι, δεν πάτε καλύτερα να κάνετε παρέα με τους σεισμολόγους του ΒΑΝ! Κατεβάστε τα ρολλά και πέστε εντίμως “δεν έχει καμιά πρακτική σημασία η πρόβλεψή μας, είμαστε στο επίπεδο της έρευνας ακόμα” Όταν θα είμαστε έτοιμοι θα σας ειδοποιήσουμε”. Μέχρι τότε μπορούμε να κοιτάμε τον ουρανό από την ταράτσα μας, το βαρόμετρό μας, να βάζουμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει, να ρωτάμε τους παπούδες -ειδικά τους ψαράδες- και κανα τηλέφωνο Αθήνα, Θεσσαλονίκη δεν βλάφτει: “Ρε παιδιά τι καιρό έχει εκεί βρέχει; Εμ τότε θα ρθει κι εδώ”

Αλλά αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι ότι κανείς δε συμμερίζεται αυτό το... ντέρτι μου. Το λέω στους φίλους κι εκείνοι μου λένε “μα γιατί, εμένα μου βγαίνουν όλα!” Κάνω το σταυρό μου. “Ρε μήπως έχεις κανα καλύτερο μάγο εσύ από το δικό μου. 

-Πού το βλέπεις τον καιρό ρε φίλε; 

-www.meteo.gr

Θεέ μου! Μόνο εγώ τα έχω χάσει κι όλοι οι άλλοι συνομωτούν εναντίον μου! (Αναλογίζομαι)

-Βόηθα με ρε φίλε την επόμενη εβδομάδα να βάλουμε σημάδια. Θα μου στέλνεις κάθε μέρα τι λέει ο καιρός για την Κυριακή, από Δευτέρα μέχρι και Κυριακή πρωί. Μετά που θα πίνουμε τον καφέ μας στην πλατεία θα μελετήσουμε την έρευνά μας, μπορούμε και να τη δημοσιεύσουμε και να βγάλουμε και λεφτά ή να πάρουμε διδακτορικό! Συμπέρασμα: Ναι, ναι, έτυχε, καμιά φορά ξέρεις μπορεί... Έναν τέτοιο που δεν το αφήσα σε χλωρό κλαρί για πολύ καιρό, αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι είχα δίκιο για να γλιτώσει από μένα και τότε εγώ δικαιωμένος, εγκατέλειψα τον αγώνα νικητής, με το κεφάλι ψηλά. Ένιωσα ότι όλοι οι μετεωρολόγοι ήταν εκεί με σκυμένα τα κεφάλια, βουβοί. Πήρα το αίμα μου πίσω! Από τότε μου πέρασε και σταμάτησα αυτό τον αγώνα. Αποδέχτηκα το κατεστημένο, έσκυψα το κεφάλι κι εγώ κι άρχισα πάλι την παλιά συνήθεια μέσα στην ομαδική παράκρουση, στην ομαδική αυθυποβολή. Κάθε μέρα συμβουλεύομαι τον καιρό, κάθε μέρα τον πιστεύω και την επόμενη τον βρίζω. Όμως δεν σταματώ, εξακολουθώ να το κάνω, μαζί με το ωροσκόπιό μου που ποτέ δεν μου βγαίνει παρά μόνο όταν λέει γενικότητες που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους, συνεχίζω να τα πιστεύω από το πρωί μέχρι το μεσημέρι και να τα αποκαθηλώνω το βράδυ. Βοήθεια ένα ψυχίατρο! Μήπως είναι ανίατη νόσος; Ψυχίατρο ή κοινωνιολόγο; Εδώ χρειάζεται μελέτη για τη ψυχολογία της μάζας, για το κατά πόσο αυτή μπορεί να βλέπει την αλήθεια και να παραβλέπει το ψέμα ακόμα κι όταν αυτή αυτοδιαψεύδεται! 

Κι αν όμως αποδειχτεί ότι και οι κοινωνιολόγοι είναι σαν τους μετεωρολόγους, οι οποίοι είναι σαν τους σεισμολόγους, που σε κάθε σεισμό λένε “εμείς το είχαμε πει”...; Εδώ σταμάτησα να σκέφτομαι κι ορκίστηκα να μη το ξαναπάρω το θέμα στο...κρανίο μου, γιατί τότε σίγουρα θα χρειαστώ ψυχίατρο, ο οποίος δεν ξέρω ακόμα αν είναι σαν τον κοινωνιολόγο, σαν τον μετεωρολόγο, σαν τον σεισμολόγο. Ουφ τέλειωσα, δεν έχω άλλο...λόγο, κάντε μου αυτή τη χάρη!

Μόνο από καιρού εις καιρόν με πιάνει.