Το σκέφτομαι σοβαρά λοιπόν να το πουλήσω το παρών μου και να αγοράσω το παρελθόν. Να βουτηχτώ στα άδυτα της ιστορίας, συλλογικής ή ατομικής και να χαθώ από το προσκήνιο, σε μια οικολογική παράγκα με τα απολύτως αναγκαία. Κάτι τέτοια λέω στη γυναίκα μου κι εκείνη μου λέει: “άντε να χαθείς!”
Κάθε φορά ακούω μεγαλύτερους να λένε: “σήμερα όλα χάλασαν, τότε που εμείς είμασταν νέοι…” Κι όσο μεγαλώνω ακούω και τον εαυτό μου να το επαναλαμβάνει. Γιατί άραγε; τι το τόσο ελκυστικό έχει το παρελθόν ώστε να το εξιδανικεύουμε ακόμα και στις πιο οδυνηρές του μέρες; Περνάμε δύσκολα παιδικά χρόνια κι έρχεται η ώρα που μεγαλώνουμε και αναπολούμε με νοσταλγία εκείνη την εποχή: “Ε ρε τότε που είμασταν παιδιά. Τι καλά που περνούσαμε, τι ωραίες εποχές, δεν μας ένοιαζε τίποτα! “ Και βέβαια όσο το ανακρίνεις από μακριά, με επιλεκτική μνήμη, νομίζεις ότι πραγματικά τότε δεν μας ένοιαζε τίποτε. Όμως εγώ θυμάμαι μια χαρά καταπιεστικά προβλήματα στην σκληρή κοινωνία των παιδιών-συμμαθητών μου στο σχολείο, από το δημοτικό ακόμα. Θυμάμαι το άγχος των μαθημάτων, που τότε δεν μου ήταν καθόλου αστείο για το παιδικό μου ψυχικό ανάστημα. Θυμάμαι ότι πέρασα στο στρατό πολύ δύσκολες καταστάσεις συγκρίσιμες μόνο με τη φυλακή –ο Θεός να δώσει να μην περάσω κι απ’ αυτή-, αλλά σήμερα όλοι οι συνομήλικοί μου αναπολούν την περίοδο του στρατού σαν να ήταν παιδική χαρά! Θυμάμαι ότι μοιρολογούσαμε με έναν συστρατιώτη μου για την καταπιεστική ζωή μας στο στρατόπεδο και του έλεγα: Θα δεις ότι μια μέρα θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε μ’ όλα αυτά. Ήταν ανένδοτος στην εκτίμησή του ότι αυτό ποτέ δεν πρόκειται να γίνει. Για ρωτήστε τον σήμερα! Πίσω από τη ματιά της σχολικής ιστορίας, μας δίνεται μια εξιδανικευμένη εικόνα του παρελθόντος, και η εντύπωση ότι τότε η ζωή ήταν παράδεισος, δεν υπήρχαν αδικίες, πόλεμοι –αυτοί ήταν σαν ματς Ολυμπιακών – Παναθηναϊκών-, μόλυνση περιβάλλοντος κτλ. Κι ότι μόνο σήμερα υπάρχει μίσος, κακία, βία, αρρώστιες, σεισμοί κοκ. Αν κανείς μελετήσει όμως την ιστορία πιο προσγειωμένα και χωρίς προκαταλήψεις, μάλλον θα καταλήξει στο αντίθετο συμπέρασμα. Τέλος παραδειγματιζόμενοι από τους μεγαλύτερούς μας, μάλλον έχουμε το δικαίωμα να προβλέψουμε ότι μετά από μερικές δεκαετίες –αν ζούμε- θα μπορούμε να κάνουμε αναδρομές στο σήμερα –που τότε θα είναι παρελθόν- και να αναγαλλιάζει η καρδιά μας, σαν να θυμόμαστε τα πρώτα βήματά μας στον κήπο της Εδέμ.
Θα ‘χετε ακούσει υποθέτω για τον νεαρό που πούλησε τη ζωή του μέσω ίντερνετ. Μετά από μια ερωτική απογοήτευση, τα έβγαλε στο σφυρί όλα κι εξαφανίστηκε για να φυτρώσει κάπου αλλού, όπου –έλπιζε- να είναι πιο τυχερός –καλή του τύχη-. Άλλοι φαίνεται ότι πουλάνε το μέλλον τους κι άλλοι το παρελθόν τους. “πάμε γι’ αλλές πολιτείες αλαργινές…”
Έτσι λοιπόν λέω να πουλήσω –ή να ενοικιάσω για πιο σίγουρα- το παρών και να εγκατασταθώ στο εξιδανικευμένο μου παρελθόν, στα όνειρά μου δηλαδή. Κι αν δεν είναι πραγματικά και τι πειράζει; Εδώ αναρωτιόμαστε για το κατά πόσο πραγματική είναι η πραγματικότητα. Άλλωστε αν βαρεθώ το παρελθόν μου ως Έλληνα, παρέα με τους “αρχαίους ημών –εμού- προγόνους” μπορώ να πεταχτώ και μέχρι το μέλλον μας. Αρχίζει να αχνοφαίνεται στην κοινωνία μας η τάση να πετάξουμε έξω όλους τους καταραμένους υπάνθρωπους ξένους και να μείνουμε μόνοι μας εμείς οι καθαροί, βέροι, άρειοι Έλληνες, Γραικοί! Τότε θα εγκαθιδρύσουμε μια κοινωνία πρότυπο, την ιδανική πολιτεία, την χιλιετή βασιλεία της Βίβλου. Γιατί το αρχαίο πνεύμα αθάνατο δεν πεθαίνει ποτέ, γιατί η Ελλάδα τώρα απλά ξαποσταίνει και θα ‘ρθει η ώρα που θα τραβήξει ξανά προς τη δόξα μόνο με διευθυντές στρατηγούς και καπεταναίους(;). Χωρίς στρατιώτες, μούτσους, εργάτες για τα χωράφια και τεχνίτες για την οικοδομή, διότι αυτά δεν ταιριάζουν στην… φυλή μας που έδωσε τα φώτα στον κόσμο! Πού να βρεις σήμερα έλληνα μάστορα! Οι Ιλλύριοι απόγονοι μας δίνουν τα φώτα στην... "οικοδομική επιστήμη"
Επειδή όμως εμείς οι illuminati έλληνες δεν βιαζόμαστε και πολύ με το γνωστό μας ραχάτι, σπεύσε βραδέως, λούφα και παραλλαγή κι όλα τα άλλα που εφεύραμε ως κεκτημένα δικαιώματα μεταξύ δύο αργιών και τα ρέστα, λέω να πεταχτώ μέχρι τας Ευρώπας που εκεί το μέλλον έχει ήδη έρθει πριν από εμάς και χωρίς εμάς. Ίσως αυτοί έκαναν κάποια συνομωσία μεταξύ κουτόφραγκων και μας αδίκησαν κλείνοντάς το reserve ενώ εμείς κοιμόμασταν –φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι-. Στην Ελλάδα με τον τόσο ήλιο είμαστε τελευταίοι στην ηλιοπαραγωγή ενέργειας, στις ανανεώσιμες πηγές γενικά κι ας μας σπρώχνει η κακούργα φραγκογενή και ιμπεριαλίστρια ΕΕ. Αυτοί οι αλεπούς γιοί μας δίνουν τζάμπα λεφτά για να αναπτύξουμε την τεχνολογία παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, αλλά εμείς δεν θέλουμε να τα πάρουμε. Λίγο γιατί αυτά θέλουν και κάποιες μελέτες και ποιος τις κάνει κατακαλόκαιρο, λίγο γιατί ερίζουν οι κουμπάροι για τη μοιρασία, λίγο επειδή έχουμε την υπόνοια ότι μας τα δίνουν οι αφιλότιμοι για να μας προσηλυτίσουν στον δυτικό κόσμο ή τον παπισμό, εμείς στηλώσαμε τα ποδάρια. Τελευταίοι! Περιμένουμε –έξυπνος ο βλάχος- να ακουστεί μια θεϊκή φωνή: Μεταβολή! Ώστε οι έσχατοι να γίνουν πρώτοι! Τότε θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.
Μετανάστευσα πρόσφατα στην Ολλανδία, μια χώρα στα μεγέθη της δικής μας –για δυό μέρες δηλαδή- κι έβγαλα φωτογραφίες έαν σωρό –τώρα με τις ψηφιακές δεν λυπάσαι το φίλμ- και καθώς τις κοιτούσα κάτι μου έλειπε. Τυχαίες φωτογραφίες δηλαδή, από τα πρανή στο πλάι των εθνικών οδών, τίποτα ιδιαίτερο. Τις μελετούσα σαν τα κουίζ “βρείτε τις δέκα διαφορές”. Σίγουρα ένα που έλειπε ήταν η μιζέρια των ελληνικών χωριών. Επίσης έλειπαν τα σκουπίδια ώστε το τοπίο τους γίνονταν μονότονο. Ξέρετε χωρίς μερικά μπουκαλάκια από εμφιαλωμένο νερό και κόκα κόλα δεν σου γεμίζει το μάτι ο δρόμος! Έλειπε επίσης η πανσπερμία διαφημιστικών πινακίδων. Όπου γίνονταν έργα ήταν περιφραγμένα για να μη χαλάει η αισθητική του τοπίου –είναι τρελοί αυτοί οι Γαλ… Ολλανδοί-. Αλλά το άλλο δεν το έβρισκα με τίποτα. Τις κοιτούσα τις ξανακοιτούσα τις φωτογραφίες μου, τίποτα! Μετά από μέρες πετάχτηκα από το κρεβάτι μου –όχι την μπανιέρα- ξαφνικά με ενα “εύρηκα, εύρηκα!” Στο τοπίο δεν υπήρχαν κολώνες και μπουγαδόσκοινα –λάθος εννοούσα “γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας”-. Ούτε για δείγμα! Φαίνεται σκέφτηκα ή ότι εδώ δεν είναι τόσο προοδευμένοι σαν εμάς να έχουν ρεύμα παντού, ή ότι την είδαν πολύ οικολογικά! Τότε όμως ανέσυρα από τη μνήμη μου μια αρχαία εξαγγελία που είχα ακούσει από στόμα κυβερνώντων όταν ήμουν… μικρός: Θα υπογειωθούν όλα τα καλώδια της ΔΕΗ. Βέβαια έκτοτε το πρόγραμμα υπογείωσης, “γειώθηκε κανονικά” εδώ, αλλά εκεί το δίκτυο υπογειώθηκε! Πόσα χρόνια μας λείπουν από το μέλλον;
Εσείς πάτε για μπάνιο στη θάλασσα, εγώ φεύγω για το μέλλον σήμερα, δεν αντέχω άλλο. Τι να πούμε για το γρήγορο ίντερνετ, για την πλήρη μηχανοργάνωση του κρατικού μηχανισμού, για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρόμου, για μετρό στις μεγάλες πόλεις της χώρας, για την αστυνόμευση, για το σύστημα υγείας, για τα δημόσια εκπαιδευτήρια!
Τα πουλάω όλα και φεύγω, “πωλείται το παρών” σε τιμή ευκαιρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου