Πετόφοβος ή πετόφιλος

Διάβασα αυτούς τους δύο αντίθετους όρους, που φυσικά δεν είναι δόκιμοι αλλά είναι ευρηματικοί ως έννοιες και σας τους μεταφέρω. Εσείς σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκετε; Στους πετόφοβους ή στους πετόφιλους;

Ανήκετε δηλαδή σ’ αυτούς που μαζεύουν, σαβουριάζουν πράγματα που ποτέ δεν θα πετάξουν γιατί τους φαίνονται όλα χρήσιμα πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα χρειαστούν; Έχετε γεμάτες ντουλάπες που οι πόρτες τους δύσκολα κλείνουν με ρούχα που έχετε να φορέσετε δύο χρόνια τώρα; Έχετε στα συρτάρια σας πραγματάκια που μαζέψατε στη διάρκεια της πολύχρονης ζωής σας, τα οποία είναι χύμα, σωρό κι είναι αδύνατο να βρει κάποιος κάτι συγκεκριμένο που ψάχνει ανάμεσα σ’ αυτά; Έχετε τη σοφίτα ή το υπόγειο γεμάτα με κούτες ή σωρούς πραγμάτων που μόνο με φορτωτή μπορεί κανείς να καθαρίσει σαν τους Στάβλους του Αυγείου; Τα χαλασμένα τα κρατάτε ή τα πετάτε; Μήπως μαζέυετε κι άλλα χαλασμένα... από το δρόμο, γιατί σε κάτι θα χρειαστούν! Ε τότε ανήκετε στην κατηγορία των πετόφοβων!

Αν αντίθετα ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που αγαπούν την τάξη, ώστε όλα τους τα πράγματα να είναι διαλεγμένα, ξεχωρισμένα, τακτοποιημένα, όλα τους λειτουργικά χρήσιμα και διαθέσιμα για χρήση. Αν ανήκετε σ’ αυτούς που τους αρέσει από καιρού εις καιρόν να καθαρίζουν τις αποθήκες τους πετώντας ή δωρίζοντας τα περισσευούμενα και τα χαλασμένα ή να αδειάζουν τα συρτάρια τους όταν πια σ’ αυτά γίνεται χαμός. Ε τότε ανήκετε στους πετόφιλους!

Οι πετόφοβοι πιστεύουν ότι όλα θα τα χρειαστούν και προτιμούν να τους κοπεί το χέρι παρά να πετάξουν ή να δώσουν πράγματα αραχνισμένα από τον πάτο της κασέλας. Αντίθετα οι πετόφιλοι νιώθουν ξαλάφρωμα και αγαλλίαση όταν αδειάζουν το σπίτι τους από αυτά που δεν χρησιμοποιούν, καθαρίζοντας έτσι το τοπίο.

Βλέπετε εμείς οι άνθρωποι ανήκουμε σε διαφορετικές φυλές ο καθένας μας. Εκτός από την φυλή των ανδρών κι αυτή των γυναικών, εκτός από τη φυλή των νέων κι αυτή των γέρων, των αθλητικών τύπων και των κυριλέ, υπάρχουν άπειρες κατηγορίες ομαδοποίησής μας. Ελάτε λοιπόν εμείς οι πετόφιλοι να κάνουμε έναν όμιλο, ένα κλαμπ. Το κλαμπ των «χαρούμενων πετόφιλων». Κι αφού τελειώσουμε με τα σπίτια μας –ψάξτε και το αυτοκίνητό σας να δείτε πόσα έχετε καταχωνιάσει στις θήκες και στο πορτμπαγκάζ- μετά πάμε και στη δημόσια ζωή.

Όλες οι κυβερνήσεις –μαζί τα φάγαμε- μάζευαν προσωπικό, δημόσιους υπάλληλους που δεν είχαν ούτε καρέκλα να καθίσουν, για να βολέψουν ημέτερους που δεν είχαν δουλειά ή δεν ήθελαν να ψάξουν. Κάποιος πρέπει να καθαρίσει αυτούς τους «κόπρους», να βάλουμε ένα χεράκι; Πότε να αρχίσουμε;

Με εκείνα τα κρατικοδίαιτα ινστιτούτα που λέγαμε τι έγινε; Αν δεν λύνονται οι κόμποι ας πάρουμε το σπαθί του Μέγα Αλέξανδρου.

Με την πολυνομία τι θα γίνει;