Μελαγχολικές, φθινοπωρινές σκέψεις πάνω από τα ερείπια...

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Γέμισε καφετιά φύλλα ο τόπος. Η αποθέωση του φθινοπώρου! Διανύουμε έναν από τους πιο θερμούς Νοέμβριους –κι από βροχές δεν πήγαμε άσχημα-, αλλά το φθινόπωρο φέτος δεν ήταν ιδιαίτερα... φθινοπωρινό, παρότι ξεκίνησε με παρατεταμένες βροχές και αρκετά δροσερό Οκτώβρη. Η εποχή των ποιητών, της περισυλλογής και της κατάθλιψης, όπως έχουμε ξαναπεί. http://alkaioslarsinos.blogspot.com/2010/10/blog-post_15.html

ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η κατάθλιψη χτύπησε κόκκινο! Και πώς να μη χτυπήσει όταν τα αστικά λεωφορεία περιφέρονται με τη διαφήμιση το ενεχυροδανειστήριου που δέχεται τα χρυσά μας δόντια για να μας δώσει ρευστό που μας λείπει απελπιστικά. Η «Απογευματινή» έκλεισε, το καθημερινό «Βήμα» διακόπτει από αύριο την έντυπη έκδοσή του. Τα aldi φεύγουν, η τράπεζα Πειραιώς, δίνει «άδειες» στους υπαλλήλους της για να μειώσει το προσωπικό της. Η Citibank μειώνει τα καταστήματά της στο μισό. Η HSBC μίσεψε. Κι αυτά είναι λίγα από τα πιο πρόσφατα νέα. Στην πόλη μας επιχειρηματίες αυτοκτονούν... Τέλος εποχής! Υπάρχουν περιθώρια για αισιοδοξία;

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΦΤΩΧΥΝΕ ΞΑΦΝΙΚΑ

Μέχρι και πέρυσι οι χριστουγεννιάτικοι στολισμοί αυξάνονταν κάθε χρόνο με φρενήρεις ρυθμούς, στα όρια της υπερβολής. Ένας ακήρυχτος ανταγωνισμός βρίσκονταν σε εξέλιξη πέρυσι τέτοιο καιρό, για το ποιος θα στολίσει πρώτος και ποιο φαντασμαγορικά –κιτς- το δικό του σπίτι! Φέτος βουβαμάρα, ενδεικτική του οικονομικού αλλά και ψυχολογικού τέλματος στο οποίο έχουμε περιπέσει.

Η Ελλάδα από πέρυσι μέχρι φέτος φτώχυνε εμφανώς, κάτι που διαπιστώνει κανείς κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους μας. Μέχρι πέρυσι τα τεράστια τζιπ γέμιζαν τους δρόμους μας αστραφτερά κι αυτά με παράλογα υπερβολικούς ρυθμούς αύξησης. Φέτος γεμίζουν ασφυκτικά οι μάντρες και οι πλειστηριασμοί. Κάθε Χριστούγεννα, νέα καταστήματα, νέα προϊόντα στις βιτρίνες, ανακαινισμοί, ωραιοποιήσεις... Φέτος άδειες αραχνιασμένες βιτρίνες, περυσινά προϊόντα, και φθαρμένες προσόψεις... Σε μια βιτρίνα καταστήματος που έκλεισε νύχτα, η ταμπέλα μας προτρέπει αν θέλουμε να εξυπηρετηθούμε από την αλυσίδα τους να πάμε στην... Κατερίνη!

ΗΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ...

Δεν ήταν όμως φίλοι μου φυσικό, να έρθει η «διόρθωση», όπως κατ’ ευφημισμό τη λέμε; Μετά από τόσα χρόνια νεοπλουτίστικης κραιπάλης σαν λαός και χώρα, τι περιμέναμε... ήπια προσαρμογή! Θα ήταν ενάντιο σε κάθε νόμο οικονομικών και εντελώς άδικο. Καλά είναι τα όνειρα, αλλά χωρίς τον ξενοδόχο, στην έξοδο πληρώνεις στο ταμείο. Καλούμαστε τώρα να επιστρέψουμε όλα αυτά που σπαταλήσαμε και δεν τα έχουμε πλέον. Γελούσαμε με τις πυραμίδες των Αλβανών αλλά δεν βλέπαμε τις δικές μας πυραμοειδείς φούσκες. Δεν μου αρέσουν τα ξεσπάσματα του Πάγκαλου, θα περίμενα από ένα σοβαρό πολιτικό να έχει αυτοσυγκράτηση σ’ αυτά που εκφράζει, αλλά εκτιμώ το «όλοι μαζί τα φάγαμε» κάτι που άλλοι δεν τολμούν να πουν. Δεν μου αρέσει φυσικά το «τα φάγαμε» αλλά τώρα που έγινε προτιμώ να ακούσω αυτό, από το «οι άλλοι φταίνε» ή το «εμείς δεν ξέρουμε τίποτα, ψάξτε αλλού». Άλλωστε όλοι μαζί τα φάγαμε σαν λαός. Όταν ζητάμε επιδοτήσεις που δεν δικαιούμαστε, τακτοποιήσεις και διορισμούς που μας συμφέρουν προσωπικά αλλά δεν συμφέρουν στον τόπο. Όταν ψηφίζουμε αυτούς που θα δώσουν σε εμένα αυξήσεις κι "ας βουλιάξετε όλοι οι υπόλοιποι, τι με νοιάζει εμένα, εγώ θα σώσω την Ελλάδα;", τότε το σύστημα του παράλογου, της αυθαιρεσίας και της διαφθοράς, ανατροφοδοτείται μέχρι να σκάσει σαν καζάνι που υπερθερμάνθηκε.

Επίσης με εξοργίζει η ιδέα ότι μόνοι μας δεν μπορούσαμε να δούμε την κατάστασή μας, ούτε ποτέ θα παίρναμε την απόφαση να την αντιμετωπίσουμε. Περιμέναμε την τρόϊκα να μας δείξει τα στραβά μας και να μας βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, σαν πεισματάρικα παιδιά που δεν θέλουν να διαβάσουν το μάθημά τους. Δηλαδή μόνοι μας δεν μπορούμε να δούμε τις αγκυλώσεις μας και να τις διευθετήσουμε; Μόνοι μας δεν βλέπουμε τα οικονομικά μας αδιέξοδα ώστε να τα διαχειριστούμε; Δεν βλέπουμε ότι δεν έχουμε, για να μη ξοδεύουμε; Η τρόικα δεν μας παρακάλεσε να μας δανείσει. Εμείς πήγαμε γονατιστοί γιατί για όλους τους άλλους ήμασταν αναξιόπιστοι, με τρύπιες τσέπες. Φυσικά δεν μου αρέσει καθόλου που έγινα ο συνήγορος του διαβ... της τρόϊκας ήθελα να πω. Θέλω όμως να είμαι δίκαιος όχι μόνο όταν αυτό βαρύνει τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μου. Είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι;

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...

Δεν μου αρέσει αυτός ο ηθικιστικός διδασκαλισμός έτσι όπως ακούγεται, αλλά έχει στοιχεία αλήθειας. Φυσικά η κρίση είναι μια ευκαιρία για το λαό μας και τη χώρα αυτού του λαού. Χρειαζόμασταν ένα σοκ, αλλιώς δεν θα ξυπνούσαμε ποτέ. Μια ευκαιρία να διδαχτούμε από λάθη μας και να αποφασίσουμε να μη τα ξανακάνουμε. Μμμ αυτό το τελευταίο, χλωμό το βλέπω. Για μας είναι δάκτυλος των Σιωνιστών, των Τούρκων, των Αμερικανών και των Κινέζων... Μόνο εμείς οι αγνές περιστερές δεν φταίμε σε τίποτα και μας εκμεταλλεύεται το... σύστημα των ισχυρών, που δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει από το να τα βάζει με το Έθνος μας που περήφανα του αντιστέκεται...(!)

Πάντως σε προσωπικό επίπεδο θα έλεγα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να αναθεωρήσουμε μια νοοτροπία κυνισμού και αρχοντοχωριατισμού που είχαμε αναπτύξει τα τελευταία χρόνια της ευδαιμονίας. Σήμερα οι εφημερίδες μας ενημέρωναν για έρευνα που δείχνει τους οικονομικά πολύ εύρωστους να έχουν πολύ μικρή ευαισθησία σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη. (ΤΟ ΒΗΜΑ 26/11/10, σελ. Α20). Όχι δεν είναι αξία οι ασύδοτες αγορές αγορών. Όχι δεν είναι αξία το νυσταλέο βλέμμα ολημερίς στα καφέ. Όχι δεν είναι αξία να ψάχνεις συνεχώς, τι θα σου δώσει περισσότερες και μεγαλύτερες συγκινήσεις, καθώς οι προηγούμενες έχουν κορεστεί... Τώρα κι εγώ ανακαλύπτω ότι μπορούσα να ζήσω και με μικρότερη ταχύτητα ADSL και χωρίς σύνδεσηντερνετ στο κινητό μου και με πιο οικονομικό αυτοκίνητο κοκ... Είναι σίγουρα αξία μια ζεστή και ανιδιοτελής ανθρώπινη παρουσία. Μια κοινωνία αγάπης. Απλότητα ζωής χωρίς άγχος. Επιστροφή στη φύση μας. Επιστροφή στις υγιείς εσωτερικές αναζητήσεις. Να αυτά είναι αξίες. Ακόμα δεν ξέρω το γιατί. Το ψάχνω όμως!