Η ερμηνεία του χρησμού της κάλπης είναι κάλπικη

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ

Ε λοιπόν κάθε φορά που έχουμε εκλογές εκπλήσσομαι με την ευρηματικότητα των πολιτικών και των διάφορων σχολιαστών που σαν χαρτορίχτρες μάγισσες, γύρω από το γυαλί –ή μάλλον μέσα στο γυαλί- διαγκωνίζονται ποιος θα κάνει την καλύτερη ερμηνεία του χρησμού της πυθίας. Όπου πυθία βάλτε το εκλογικό αποτέλεσμα. Θεέ μου πού τα βρίσκουν τόσα πολλά και σοφά που βγάζει αυτή η κάλπη κι αυτός ο σοφός λαός! Στέκονται λοιπόν γύρω από την κάλπη, την κοιτάζουν λες και θα μιλήσει ή θα βγάλει ένα σήμα καπνού και λένε:

-Ο σοφός μανιτου –συγγνώμη λαός- μίλησε.

-Και τι είπε;

-Είπε ότι δεν θέλει άλλο μνημόνιο...

-Πότε το είπε αυτό και δεν το άκουσα εγώ, πετάγεται ο απέναντι μάγος.

-Να το λέει το βάρος των ψηφοδελτίων που είναι κάτω από το όριο των 888 γρ.

-Εμένα άλλα μου ψιθύρισε η κάλπη, επιμένει ο απέναντι. Εμένα μου είπε ότι αγαπάει τόσο πολύ το μνημόνιο που δεν βρίσκει λόγο ο σοφός λαός να ψηφίσει άλλον αφού το μνημόνιο του φτάνει...

Εδώ ένας δημοσιογράφος ρωτάει στου σοφούς μάγους όλος αγωνία:

-Για τους δήμαρχους και τους περιφερειάρχες είπε τίποτα...

-Ο σοφός λαός, μέσα στην απέραντη σοφία του λέει ότι δεν εκβιάζεται για το πότε θα μιλήσει περί αυτού. Θα επιλέξει εκείνος την ώρα που θα μιλήσει αφ’ όλης της... ύλης, απαντάει ένας γέρος σοφός με μακριά άσπρη γενειάδα.

Κάπου εδώ μια τρομακτική φωνή ακούγεται μέσα από την κάλπη:

-Ποιοι είναι αυτοί οι ασύνετοι που φλυαρούν και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ;

Δεν ξέρω αν η δική μου ευρηματικότητα συναγωνίζεται αυτή των σοφών TVανθρώπων, ψηφίστε εσείς ανάμεσα σε εμένα κι εκείνους κι εγώ θα ερμηνεύω την ετυμηγορία σας...

Αν δεν είναι κανείς αποκομμένος από την πραγματικότητα, δεν απορεί γιατί το 40% της αποχής. Μα αηδίασε ο κόσμος. Το 40% δεν είναι κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι, είναι όλοι αυτοί που τους ακούς να συζητούν στα καφέ, στους δρόμους, στις πλατείες, οι συγγενείς και οι φίλοι σου με τους οποίους κάνεις παρέα. Είναι τουλάχιστον οι τέσσερις από τους δέκα γνωστούς σου. Τι σου λένε; Όλοι δεν λένε ότι εντάξει η χώρα πρέπει να σωθεί αλλά εγώ τι θα κάνω μέχρι να σωθεί, πώς θα ζήσω, ποιος με σκέφτεται εμένα; Και πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία; Όλοι δεν λένε –εκτός των φανατισμένων- ότι όποιον και να ψηφίσουμε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Φτάνει πια, βαρεθήκαμε, απογοητευτήκαμε. Όλοι δεν λένε ότι δεν αξίζει να τρέχουν και να ρίχνουν προτιμήσεις στον ένα και στον άλλο; Ούτε την τωρινή κυβέρνηση θέλουν να... ευχαριστήσουν για τη φτώχεια που τους σέρβιρε –έστω κι αν δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο-, ούτε όμως θέλουν να φέρουν τους άλλους στην εξουσία που έφτασαν τα πράγματα ως εδώ για να κάνουν τα ίδια και χειρότερα... Άλλωστε έτσι νιώθω εγώ, έτσι νιώθεις εσύ, έτσι νιώθουμε όλοι. Μόνο οι βολεμένοι του συστήματος δεν έχουν τέτοιους... προβληματισμούς!