ΣΥΡΙΑ: Σχεδόν κάθε μέρα δεκάδες νεκροί. Πού θα πάει αυτό;

 1η ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=55183

29 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 http://www.protothema.gr/world/article/?aid=136994

31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 http://www.tovima.gr/world/article/?aid=413433

Ξεκίνησε η Τυνησία, ακολούθησε η Αίγυπτος, Μπαχρέιν, Υεμένη κτλ. Η Λιβύη βαλτώνει σε μια κατάσταση εμφυλίου, που δεν ήταν σίγουρα το πνεύμα των αρχικών κινητοποιήσεων. Η Αίγυπτος ακόμα κυβερνιέται από το στρατό.

Η Συρία όμως τι γίνεται; Εκεί η κατάσταση έχει κολλήσει στην αρχική επανάσταση και δεν λέει να ξεκολλήσει, ούτε μπρος, ούτε πίσω. Ούτε πνίγηκε ακόμα στο αίμα, ούτε όμως κατορθώθηκε  η ανατροπή ή έστω η παραίτηση της κυβέρνησης. Ο Άσαντ που θα περίμενε κανείς ως νεώτερος και δυτικοτραφής να είναι πιο ελαστικός, δεν χόρτασε ακόμα να σκοτώνει. Το μέτρημα έχει ήδη χαθεί. Ο Μουαμάρ μπροστά του ήταν άγγελος! 

Βλέπετε πάντα ο πρώτος ξεσηκώνει και οι από πίσω μέσα στον κορεσμό που έχει δημιουργηθεί δεν συγκινούν πια. Εμείς ως κοινή γνώμη, κουραστήκαμε με τις εξεγέρσεις των αράβων, στραφήκαμε στην οικονομική μας κρίση και κυρίως στις διακοπές μας... Από την άλλη πλευρά, με ανοιχτό το μέτωπο της Λιβύης, ποια κυβέρνηση ή συμμαχία να πιέσει μέχρις απειλών τον Άσαντ να σταματήσει να σκοτώνει με το στρατό του ΚΑΤΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΧΕΔΟΝ τους απλούς, ανυπεράσπιστους και άοπλους πολίτες!

Κάποιος να του βγάλει την πρίζα.. Δεν ήμουνα ποτέ υπέρ της επέμβασης σε ξένα κράτη, καθώς κάθε χώρα έχει την αυτοτέλειά της και συνήθως αυτές οι επιθέσεις δημιουργούν τετελεσμένα και ανοίγουν ορέξεις... Όμως κάτι τέτοιες περιπτώσεις, που η κυβέρνηση σκοτώνει έναν, έναν, όλους τους ...υπηκόους της, δυστυχώς νομιμοποιούν στο όνομα του ανθρωπισμού τέτοιες σκέψεις, που τελικά αναγορεύονται σε μονόδρομο. 

        ΝΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Η ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ... επανέρχεται το εθνο-υπαρξιακό δίλημμα!