Εργαζόμενος πια στη Νορβηγία

Έφτασα στο Mjøndalen κατά το βράδυ. Είναι μια μικρή πόλη μόλις 8.000  κατοίκων. Ένας Νορβηγός με υποδέχτηκε εγκάρδια στο σταθμό. Στο υπόγειο του σπιτιού του έμεινα έναντι ενός ευτελούς ποσού μέχρι να νοικιάσω σπίτι που θα στεγάσει πλέον όλη την οικογένεια. 

Είναι πια τέλος Αυγούστου. Το άγχος της δουλειάς έχει φύγει καθώς μια δουλειά με περιμένει από 1ης Σεπτεμβρίου. Περιηγούμαι την περιοχή με ένα ποδήλατο που αγόρασα και βγάζω αρκετές φωτογραφίες. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά πλέον όμως σπίτι δεν λέει να βρεθεί. Τα λίγα που προσφέρονται αυτή την εποχή στην περιοχή, έχουν συνήθους υψηλό ενοίκιο. Τα λίγα που θα μπορούσα να νοικιάσω όμως δεν μου τα δίνουν εκείνοι. Προτιμούν ένα Νορβηγό παρά ένα μετανάστη.  Τα Νορβηγικά μου δεν είναι τόσο καλά ώστε να μπορώ να συνεννοηθώ επαρκώς και να πείσω. Νέα απογοήτευση λοιπόν το θέμα του σπιτιού. Η οικογένεια περιμένει στην Ελλάδα το πράσινο φως για να ταξιδέψει ως εδώ και παράλληλα να αποσταλεί όλη η οικοσκευή. Θα περάσει ένας μήνας για να βρεθεί ένα σπίτι που θα με δεχτεί αφού αναγκάστηκα να ζητήσω από ένα Πολωνό συνάδελφο που μιλούσε καλά τα Νορβηγικά να κάνει τη συνεννόηση τηλεφωνικά. Το σπίτι είναι παλιό αλλά μη έχοντας άλλη εναλλακτική το νοικιάζω. Θα πρέπει να πληρώνω για ενοίκιο 10.000 κορώνες, ενώ ο μισθός μου είναι μόλις 17.000! Ο ιδιοκτήτης είναι Αφγανός. Εδώ Αφγανοί, Πακιστανοί κι άλλοι τέτοιας καταγωγής μετανάστες στηριζόμενοι από το κράτος κάνουν περιουσίες αγοράζοντας ακίνητα, αφού δουλεύουν όλοι μαζί ξοδεύοντας λίγα. Το επίπεδό τους όμως παραμένει χαμηλό καθώς αποτελούν μια κλειστή μειονότητα που δεν αφομοιώνεται με τον ντόπιο πληθυσμό.  13 Σεπτεμβρίου φτάνει και η οικογένεια αφού διέσχισε όλη την Ευρώπη με το αυτοκίνητό μας. Είναι μια μεγάλη μέρα. Την επομένη καταφτάνει και το φορτηγό με την οικοσκευή. Νορβηγοί φίλοι βοηθούν στη μετακόμιση καθώς τα πράγματα είναι πολλά και μπροστά από το σπίτι η ανηφόρα είναι ότι χειρότερο για την περίσταση. Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι ανάμεσά τους είναι και ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης στην οποία δουλεύω, μια επιχείρηση που απασχολεί περί τους 30 εργαζόμενους! 

Το σπίτι στήνεται σιγά, σιγά ενώ εγώ εργάζομαι σε μια οικοδομή στο Όσλο. Η κούραση είναι μεγάλη για μένα που δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιου είδους δουλειές. Η μέση μου με πονάει καθημερινά και δύσκολα βγάζω τη μέρα.  Ο καιρός όμως είναι καλός και αυτός μου δίνει αισιοδοξία. Οι πιο πολλοί απασχολούμενοι στην οικοδομή είναι Πολωνοί. Νορβηγοί είναι μόνο οι υπεύθυνοι και ειδικευμένοι τεχνίτες που αναλαμβάνουν υπεργολαβίες. Όχι δεν δουλεύουν εδώ περισσότερο από την Ελλάδα. Απλώς δουλεύουν με συνέπεια. Στο περιβάλλον της δουλειάς υπάρχει σεβασμός του ενός προς τον άλλο, τάξη και τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας. Κανένας δεν βιάζεται ιδιαίτερα. Οι εργαζόμενοι έχουν τα αποδυτήριά τους με τουαλέτες και μπάνια, την τραπεζαρία τους για το πρόγευμά τους κοκ. Κανείς δεν διανοείται να μπει στο χώρο δουλειάς χωρίς κράνος. 

Τα γραφειοκρατικά προβλήματα της οικογένειας από την άλλη πλευρά δεν έχουν τελειωμό. Χωρίς καλή γνώση της γλώσσας όλα είναι δύσκολα. Θα κάνουμε μήνες για να βρούμε άκρη. Να σκεφτεί κανείς ότι για το πρώτο βήμα δηλαδή τη δήλωση παρουσίας και διαμονής στη χώρα που πρέπει να δηλωθεί στην αστυνομία μας έκλεισαν ραντεβού για μετά από 50 μέρες. Όταν πήγαμε στο ραντεβού μας είπαν ότι έπρεπε να είχαμε κλείσει ισάριθμα ραντεβού με τα μέλη της οικογένειας, οπότε αναγκαστήκαμε να περιμένουμε άλλες τόσες μέρες… μόνο για να δηλωθούμε ότι ήρθαμε στη χώρα. Μετά από αυτό θα μπορούσαμε να έχουμε Νορβηγικό αριθμό ταυτότητας, δήλωση στην εφορία για οποιαδήποτε επαγγελματική απασχόληση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή οποιαδήποτε άλλη παροχή. Παράλληλα γραφόμαστε όλοι σε μαθήματα Νορβηγικών που ανήκουν στον οικείο Δήμο και τα οποία κοστίζουν ένα δυσβάσταχτο ποσό. Εγώ μετά τον πρώτο κύκλο μαθημάτων, παραιτούμαι χάριν της οικογένειας. 

Πώς είναι λοιπόν η οικονομική μετανάστευση του νεόπτωχου στη νέα του χώρα; Όλα είναι καινούργια. Η χώρα πεδίο προς εξερεύνηση. Η κουλτούρα των εδώ ανθρώπων ενδιφέρουσα στη διαφορετικότητά της. Η δουλειά κάτι που δεν είχα ξανακάνει σε τόση έκταση. Πάντα "πιανόμουνα" με κατασκευές και μαστορέματα αλλά ποτέ επαγγελματικά. Τώρα με κράνος, φόρμες εργασίας που η εταιρεία μου παρέχει είμαι κανονικός… μάστορας. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο και να φανώ …αντάξιος της νέας μου θέσης! Θέλω να αποδείξω στους άλλους αλλά και στον εαυτό μου ότι μπορώ αλλά και ότι εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε τεμπέληδες όπως φημιζόμαστε! Κάθε μέρα βλέπω στον εαυτό μου τον υποτιμημένο Αλβανό της Ελλάδας. Όμως εδώ η αντιμετώπιση δεν είναι υποτιμητική. Φυσικά δε όλες τις εργασίες είμαι ο βοηθός. Σκέφτομαι ότι ούτε για χτίστης δεν κάνω! Εδώ οι χτίστες έχουν βεβαίωση επαγγελματικής επάρκειας. Φαντάζομαι ότι οι άλλοι με βλέπουν ως μεταμφιεσμένο σε μάστορα. Φοράω τα χρυσά μου στρόγγυλα γυαλιά, πάνω από το καλλιεργημένο μου μούσι, το ακριβό μου ρολόι και στα αυτιά τα ακουστικά από το iPhone. Το αβέβαιο βλέμμα μου σίγουρα προδίδει την εσωτερική μου σύγχυση. Μετά από ένα χρόνο όμως άνεργος, νιώθω ξανά χρήσιμος που μπορώ να εργάζομαι για να ζήσω την οικογένειά μου.  Μου φαίνεται ενδιαφέρον που μπορώ να βιώσω και τη ζωή του εργάτη. Όλα έχουν ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς μόνο όσο είναι καινούργια. Μετά από πολλούς μήνες θα έχω κουραστεί από την εργατική ζωή και η γκρίνια θα αρχίσει να μου κατατρώει τα σωθικά. Όμως εγώ αγαπώ τις αλλαγές και τις νέες προκλήσεις. Νιώθω πάλι σαν παιδί μετά από πολλά χρόνια υπεύθυνου επαγγελματία. Οι ευθύνες με είχαν κουράσει τόσο και δεν το είχα καταλάβει. Απολαμβάνω το να μην έχω καμία ευθύνη, απλώς να εργάζομαι χωρίς τίποτα να βαραίνει το μυαλό μου. Γυρίζω στο σπίτι σαν πάτερ φαμίλιας κι όλοι αρκούμαστε στα λίγα που έχουμε. 

Πληρώνομαι ανά 15 μέρες στην ώρα μου με κατάθεση στον τραπεζικό μου λογαριασμό αλλά τα χρήματα, ενώ είναι πολλά για την Ελλάδα, είναι πολύ λίγα για τη Νορβηγία. Νόμιζα ότι εδώ όλοι πληρώνονται καλά, αλλά έχω κάνει λάθος. Τα χρήματα φτάνουν μόνο για τα πάγια έξοδα, για φαγητό πρέπει να χρησιμοποιώ τα λίγα που έχω από την Ελλάδα. Για άλλα ψώνια φυσικά ούτε λόγος. Από τον ακαθάριστο μισθό, μου κρατείται το 36% για φόρο και ασφαλιστικές εισφορές. Θα περάσουν πολλοί μήνες για να ανακαλύψω ότι στη δική μου οικογενειακή κατάσταση αντιστοιχεί φορολογική κλίμακα 16%, όταν το οικονομικό αδιέξοδο θα με έχει καταβάλλει για τα καλά. 

         Το φθινόπωρο προχωράει και μόνο κατά το τέλος του Οκτωβρίου θα νιώσουμε ότι έπιασε χειμώνας. Φυσικά δεν ξέρουμε τίποτα για το Νορβηγικό χειμώνα, διότι μετά τις 20 Νοεμβρίου θα καταλάβουμε ότι το προηγούμενο κρύο ήταν δροσιά μπροστά στο κρύο που έρχεται κατεβάζοντας τη θερμοκρασία κάτω από αυτή της κατάψυξής μας!