Μια... αγωνιστική καθημερινότητα στη Νορβηγία

 Παίρνω λοιπόν αμπάριζα από την τελευταία λέξη της προηγούμενης ανάρτησης, «αγωνίζομαι!» 

Αγωνίζομαι να ζήσω μια οικογένεια, καθώς το θέμα της επιβίωσης είναι πρωταρχικό. Το πρωτοαντιμετώπισα στα 23 μου κι είχα ξεχάσει πώς είναι… 

Αγωνίζομαι να επιβιώσω σε νέες συνθήκες που δεν είχα συνηθίσει.

Αγωνίζομαι να επαναπροσδιορίσω το νόημα της ύπαρξής μου. Τι θέλω από τη ζωή μου. Τι θέλω να κάνω με τις 3 δεκαετίες που λογικά μου απομένουν (απ’ αυτές η τελευταία ως συνταξιούχος)… Αγωνίζομαι να κοιτάξω τον εαυτό μου κατάματα και να τον ρωτήσω τι θέλει και γιατί το θέλει. ξαναγίνομαι παιδί που θέλω να χτίσω τη ζωή μου από την αρχή. Δεν έχω τις ίδιες δυνάμεις, αλλά η προσπάθεια μόνο με ξανανιώνει και μου δίνει πίσω λίγο από το χαμένο μου πάθος. 

Προσπαθώ λοιπόν να μάθω τη γλώσσα σε ανώτερο επίπεδο. Ήδη γράφτηκα σε μαθήματα που θα με προετοιμάσουν για το ανώτερο πτυχίο πιστοποίησης γνώσης της Νορβηγικής Bergentesten. 

Παράλληλα ετοίμασα ένα εργαστήριο μοντελισμού σε ένα υπόγειο γκαράζ-αποθήκη που μου παραχωρήθηκε. Γυρνώ και βγάζω φωτογραφίες από χαρακτηριστικές εικόνες της εδώ καθημερινής ζωής, τα οποία φιλοδοξώ να μετατρέψω σε μικρούς ζωντανούς κόσμους στις μακέτες ή τα διοράματά μου.   

Αυτή την εβδομάδα δούλεψα σε σκαλωσιά οικοδομής και θυμήθηκα το «…όσοι είναι παλικάρια, τη ζωή την περνούν στις σκαλωσιές…» Δεν νιώθω παλικάρι, αλλά μεταμφιεσμένος μάστορας… Το πρωινό κρύο παγώνει τα δάχτυλα και το πρόσωπο, ειδικά αν φυσάει και βρίσκεσαι σε ύψος, απ’ όπου βλέπεις την πάχνη στα κεραμίδια. Σε λίγο που θα έρθει το χιόνι και θα παγώσουν όλα μέχρι το Μάρτη, το τωρινό κρύο θα μοιάζει παιχνιδάκι… Μετέφερα επίσης σκουπίδια, σκούπισα πεζοδρόμια, έβαψα βρώμικα υπόγεια… Η ώρα δεν περνάει και νομίζω συνεχώς ότι το ρολόι μου σταμάτησε. Φυσικά δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι αγαπάω τη δουλειά μου, αν και την κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Για μένα είναι καινούργια εμπειρία να κάνω μια δουλειά που δεν αγαπώ. Συχνά δυσανασχετώ, αλλά δεν ξεχνάω ότι για μερικούς είμαι προνομιούχος που έχω σταθερή και πλήρους ωραρίου δουλειά. Μάλλον ζω όλη την εβδομάδα περιμένοντας το σαββατοκύριακο το οποίο είναι δικό μου! Σαββατοκύριακο λοιπόν και σας γράφω χωρίς γραμματόσημο! Άλλωστε και τα Χριστούγεννα δεν είναι μακριά...