Φθινοπωρινή κατάθλιψη

φθινόπωρο στη Νορβηγία

     Σήμερα με επισκέφτηκε πάλι η φθινοπωρινή κατάθλιψη. Είχε το πρόσωπο μιας ακατάσχετης επιθυμίας για γεύση αισθημάτων κι εμπειριών, που μου έκοβε την ανάσα. Μια δυσανεξία στην πεζή καθημερινότητα και μια μανία για τρέλες, για δόσεις αδρεναλίνης. Κατάπια το πνίξιμο με βαθειές εισπνοές για οξυγόνωση. Η πιο προσιτή μου τρέλα που θα μπορούσα να κάνω, ήταν το ...γράψιμο, αλλά δεν μου έρχονταν τίποτα μέσα στον πανικό του πνιξίματος, άλλωστε ήταν ώρα εργασίας. Έρχεται λοιπόν η φίλη μου Μέλανα Χολή (κατά Ιπποκράτην), σαν απρόσμενος επισκέπτης το φθινόπωρο και θρονιάζεται μέχρι να μπει η άνοιξη, η εποχή της ελπίδας.

     Την πρώτη φορά, πριν από δέκα περίπου χρόνια, με επισκέφτηκε με το προσωπείο της σωματικής εξάντλησης. Όλες οι εξετάσεις ήταν φυσιολογικές οπότε ο παθολόγος απεφάνθη ότι μάλλον είναι κατάθλιψη. Τότε ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι μου. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ, ότι εγώ μπορεί να είχα τέτοιο πράγμα, το οποίο είναι μόνο για παρανοϊκούς και …νοσηρούς τύπους. Σιγά, σιγά όμως το αποδέχτηκα, τι άλλο να έκανα άλλωστε. Ο ψυχίατρος που αναφέρονταν στο βιβλιάριο υγείας μου, απλώς με άκουσε να του απαριθμώ τα συμπτώματα και χωρίς απάντηση, μου έγραψε αντικαταθλιπτικά. Στην αρχή δεν τα πήρα, διότι αποφεύγω τα φάρμακα, φοβόμουν τυχόν εξάρτηση, αλλά και διότι ένιωθα ένα δέος μπροστά στη λέξη α ν τ ι κ α τ α θ λ ι π τ ι κ ά! Τελικά ενέδωσα διότι η εξάντλησή μου ήταν αφόρητη, εκτός που η ιδέα ότι έχω κατάθλιψη μου προκαλούσε… κατάθλιψη! Μου είπαν ότι είναι νόσος που  οφείλεται στην έλλειψη σεροτονίνης στον εγκέφαλο και θεραπεύεται. Σε τι οφείλεται τώρα η έλειψή της… δεν έχει καταλήξει ακόμα η επιστήμη! Εγώ πάντως μετά από τόσα χρόνια απλώς επιζώ παρέα με το πρόβλημα, θεραπεία δεν βλέπω. Πέρυσι, σταμάτησα τα χάπια για έξι μήνες, αλλά η κατάσταση ήταν αφόρητη και τα ξανάρχισα. Στην Ελλάδα το δημόσιο σύστημα υγείας είναι αδιάφορο, πρέπει να το ψάξεις μόνος στα ιδιωτικά ιατρεία, αφού περιπλανηθείς από τον ένα στον άλλο και ξοδέψεις περιουσίες. Στην Νορβηγία απλώς ο οικογενειακός γιατρός μου είπε ότι δεν χρειάζομαι ειδικό γιατρό, μπορεί ο ίδιος να μου γράφει τα… αντικαταθλιπτικά. Στην επιμονή μου, έκανε αίτημα, το οποίο απορρίφτηκε από το αρμόδιο συμβούλιο. Οπότε δεν υπάρχει ελπίδα για αντιμετώπιση , έπειτα μάλιστα από ένα ξερριζωμό, ο οποίος απομύζησε και την τελευταία σταγόνα ψυχικής δύναμης που διέθετα για να μη καταρρεύσω.

Φθινοπωρινή θέα από το παράθυρο

     Είναι αλήθεια ότι η Νορβηγία είναι μια πολύ όμορφη χώρα, αλλά η ζωή εδώ είναι πολύ ήσυχη. Κάτι που στην αρχή εκτίμησα πολύ, όμως σιγά, σιγά άρχισαν να μου λείπουν οι εντάσεις… Χρειάζεται η ζωή μας και το αλατοπίπερο όσο κι αν καίει στη γλώσσα. Φυσικά στην εδώ μαγειρική απουσιάζουν κατά κανόνα τα μπαχαρικά και οι έντονες γεύσεις. Κάποια στιγμή φτάνεις να σου λείπει το καυσαέριο, σαν τον αλησμόνητο Θανάση Βέγγο, που του έλειπε στην επαρχία το καυσαέριο της πρωτεύουσας και κατέφευγε σε καθημερινές θεραπείες εισπνοής από τις εξατμήσεις των αυτοκινήτων. Οι άνθρωποι εδώ, είναι ήσυχοι χωρίς πολλές εξάρσεις. Η καθημερινότητα κυλάει μεταξύ δουλειάς και σπιτιού, χωρίς πολλές εξόδους και έντονη διασκέδαση. Το ντύσιμο και η γενική εμφάνιση των γυναικών είναι όσο λιγότερο θηλυκά γίνεται. Ερωτικές εκδηλώσεις θα δεις μόνο από εφήβους, τουλάχιστον δημοσίως… Μια ζωή δηλαδή αρκούντως ανιαρή για τους ζωηρούς Έλληνες! Παράλληλα όμως λείπουν, οι ύβρεις, οι συχνοί διαπληκτισμοί, τα εγκλήματα και όλες αυτές οι εκδηλώσεις των έντονων παθών. Εμείς οι Έλληνες καμαρώνουμε για το …κέφι μας, για το μεσογειακό πάθος με το οποίο ζούμε έντονα τη ζωή μας. Αυτό όμως πάει πακέτο και με τα αρνητικά χαρακτηριστικά που μόλις ανέφερα. Τι να διαλέξει κανείς; Τα θέλουμε και τα δυο παρέα, αλλά μάλλον …δεν γίνεται!

Σκοτεινό παράθυρο

     Κάθομαι λοιπόν και περιμένω την επίσκεψη του φαντάσματος, σε ένα σκηνικό που θυμίζει τη «σονάτα του σεληνόφωτος». Όταν η μέρα βουλιάζει και πνίγεται λίγο μετά το μεσημέρι, συναισθήματα απελπισίας με τυλίγουν. Έξοδοι και ειδικές εμπειρίες αποκλείονται για οικονομικούς λόγους, αλλά και ελλείψει κοινωνικού περίγυρου. Μόνη διέξοδος ο ύπνος. Ο αιώνιος ύπνος της κάθαρσης, ο άλλος κόσμος που κατοικείται μόνο από avatar. Ταξίδια, ταξίδια σε μακρινούς κόσμους μέσα από όνειρα, από βιβλία ή ταινίες. Ταξίδια μακριά από την πραγματικότητα της γήινης καθημερινότητας. Ταξίδια σε κόσμους που ο παράλυτος παίρνει τα φτερά του αετού και πετά ψηλά, πάνω από τις πολιτείες. Που ο τυφλός λούζεται στα ουράνια τόξα. Που ένα απλωμένο χέρι φέρνει δάκρια. Που μια ματιά στο διψασμένο γίνεται ελπίδα για να συνεχίσει να ζει...

Βροχή και σκοτάδι
πνίγονται μέσα στο σύννεφο.
Θα κοιμηθώ πάλι απόψε
μπρος στο θλιβερό μου παράθυρο
ακουμπισμένος στο βουλιαγμένο περβάζι
προσμένοντας την αυγή.

Οι δρόμοι είναι έρημοι
κι ο ορίζοντας νυσταγμένος
μια φωνή να μου λεγε ξύπνα δεν βρέθηκε
κι απόμεινα κοιμισμένος
στο νυσταγμένο μου όνειρο
 -τι κι αν ξημέρωσε-
προσμένοντας την αυγή.