Anonymous23 Μαρτίου 2014 - 10:00 μ.μ.
Πόση διαφορά στη κουλτούρα..και σαν κράτος πόσο μπροστά στο θέμα των ηλικιωμένων απο ότι γράφεις. Εδώ μετακομίζουν όταν πάρουν τη σύνταξη στα χωριά και αφήνονται στη μοίρα τους
Αλήθεια...υπάρχει ρατσισμός?
Αλήθεια...υπάρχει ρατσισμός?
Ναι πράγματι, εδώ υπάρχει το γνωστό Σκανδιναβικό κοινωνικό κράτος. Η μέση ηλικία είναι από τις ψηλότερες παγκοσμίως και μάλιστα καθώς όλο και περισσότεροι βγαίνουν στη σύνταξη, μεγαλώνει η ανάγκη νοσηλευτών και βοηθητικού προσωπικού σε τέτοιου είδους υπηρεσίες. Οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες, μπορούν να έρθουν από την Ελλάδα στη Νορβηγία και να βρουν εύκολα δουλειά. Υπάρχει ακόμα ζήτηση για τη στελέχωση των παιδικών σταθμών.
Όμως το ερώτημά σου είναι από τα πλέον δύσκολα να απαντηθεί. Αν σε ρωτούσαν για την Ελλάδα τι θα έλεγες; Εγώ παλιά θα έλεγα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδιαίτερος ρατσισμός. Τώρα δεν μπορώ να συνεχίσω να λέω το ίδιο.
Όσον αφορά τη Νορβηγία, σαν κράτος είναι από τα πλέον ανοιχτά κράτη στους μετανάστες. Ειδικά γι’ αυτούς που κινδυνεύουν στις πατρίδες τους, εδώ γίνονται αμέσως δεκτοί. Οι πρόσφυγες που ζητούν άσυλο, παραμένουν για ένα διάστημα προσαρμογής σε κέντρα υποδοχής. Έπειτα τους δίνεται σπίτι και εισόδημα, δωρεάν εκπαίδευση γλώσσας και επαγγελματικού προσανατολισμού και βοήθεια να βρουν δουλειά. Υπάρχει βέβαια ένα χρονικό όριο πέραν του οποίου, αν δεν προσαρμοστούν και δεν βρουν δουλειά, πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι πάνω από 2 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο τους παρέχονται σχεδόν τα πάντα. Το φθινόπωρο όμως εκλέχτηκε δεξιά κυβέρνηση η οποία αρχίζει σιγά, σιγά να αλλάζει προσανατολισμό. Το γενικό πνεύμα όμως παραμένει τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Οι Νορβηγοί θυμούνται ότι πριν από μερικές δεκαετίες, που η χώρα τους ήταν από τις πιο φτωχές της Ευρώπης κι εκείνοι είχαν καταφύγει στις ΗΠΑ για να βρουν δουλειά.
Η κοινωνία είναι επίσης αρκετά ανεκτική απέναντι στους μετανάστες. Συχνά βλέπεις σε σούπερ μάρκετ μουσουλμάνες ταμείες με τη μαντήλα στο κεφάλι, πράγμα αδιανόητο στην Ελλάδα. Τα παιδιά στο σχολείο βλέπω ότι κάνουν παρέα στους μαύρους και τους Ασιάτες. Όμως δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει κάποιου είδους προκατάληψη ενάντια στους μη Νορβηγούς. Αν σε μια θέση εργασίας μπορεί να προσληφτεί ένας Νορβηγός αντί για σένα, μάλλον εκείνος θα προτιμηθεί. Όταν πρωτοέψαχνα να βρω σπίτι προς ενοικίαση, κανείς δε με δέχονταν, όλοι προτιμούσαν Νορβηγούς. Τελικά νοίκιασα σπίτι Αφγανού κι αυτός ζήτησε να δει ότι έχω σύμβαση εργασίας, για να βεβαιωθεί ότι θα μπορώ να πληρώνω το ενοίκιο.
Νομίζω όμως ότι είναι ουτοπία να ζητάμε από ένα λαό να αρνηθεί την ταυτότητά του. Όταν οι Νορβηγοί βλέπουν ότι σιγά, σιγά αλλοιώνεται η ταυτότητα της χώρας τους από την ακάθεκτη εισρροή μεταναστών, είναι φυσικό να το ξανασκέφτονται… Άλλωστε συχνά οι μετανάστες είναι κι επικίνδυνοι, όπως κι εμείς βιώσαμε στην Ελλάδα το μεγάλο κύμα Αλβανών λαθρομεταναστών, που λεηλάτησαν κάθε αφύλακτο εξοχικό κι όχι μόνο. Εδώ λοιπόν, πολλοί Πολωνοί έκαναν κακό όνομα διότι φέρθηκαν παρομοίως… Ο δείκτης εγκληματικότητας έχει ανέβει κυρίως εκεί που βρίσκονται πολλοί μετανάστες, αλλά βέβαια δεν έχει καμμία σχέση με αυτόν της Ελλάδας. Το ίδιο συνέβη με τους Λιθουανούς, οι οποίοι συνήθως είναι μεθυσμένοι κι εδώ απαγορεύεται η απλή κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους, εκτός καταστημάτων υγαιονομικόυ ενδιαφέροντος βέβαια. Πέραν αυτών, οι μουσουλμάνοι συνειδητά κλείνονται στον εαυτό τους γυρνώντας την πλάτη στην τοπική κοινωνία. Απαιτούν επιδόματα, τα οποία επενδύουν στις χώρες τους, δεν μαθαίνουν τη γλώσσα και την τοπική κουλτούρα και γενικά κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουν …αντιπαθείς. Συχνά δηλώνουν ότι η οικογένειά τους διαμένει εδώ ενώ αυτή βρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Έτσι ως πολύτεκνοι που είναι συνήθως παίρνουν μεγάλα επιδόματα και αγοράζουν σπίτια, αυτοκίνητά ή στήνουν επιχειρήσεις… Έτσι λογικό είναι κάθε Νορβηγός κάποια στιγμή με μια απλουστευτική γενίκευση να σκεφτεί ότι όλοι αυτοί οι μετανάσταστες, που μάλιστα σε μερικές περιοχές έχουν φτάσει το 30% του πληθυσμού, αλλιώνουν την ταυτότητα της χώρας τους και καλά θα ήταν να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Αν μάλιστα κάποια στιγμή αρχίσει να ανεβαίνει κι εδώ η ανεργία, τότε φυσικό είναι πολλοί να σκεφτούν ότι ο Μπρέιβικ είχε… δίκιο.
Με δυο λόγια λοιπόν, η Νορβηγία είναι από τα πιο ανεκτικά προς τους μετανάστες κράτη. Όμως στις συνειδήσεις των ανθρώπων δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, φυσικό είναι να υπάρχει συχνά προκατάληψη προς τους ξένους, τους οποίους όμως το κράτος υποστηρίζει συχνά προκλητικά αφελώς.
