Παρακολούθησα προσεκτικά τις δηλώσεις του «φιλέλληνα» Ντομινίκ Στρος Καν και δεν μπόρεσα ειλικρινά να βρω κάτι στο οποίο να διαφωνώ. Εντάξει η γλώσσα του ήταν εκπληκτικά ωμή κι απορώ αν είχε κάποιο λόγο γι’ αυτό ή αν απλώς είναι γενικώς χύμα, καθότι δεν τον ξέρω προσωπικά, ούτε με κάλεσε τα τελευταία χρόνια καμιά φορά για καφέ...
- Για την περιώνυμη πλέον είδηση ότι είμαστε βουτηγμένοι στα σκ... δεν ξέρω ποιος Έλληνας διαφωνεί μ’ αυτό, παρότι βέβαια ο καθένας μας μπορεί να αποδίδει σε αντίθετες κατευθύνσεις τις ευθύνες, ή ακόμα κάποιοι μπορεί να υποστηρίζουν ότι είμαστε απλώς μέχρι τη μέση, άλλοι μέχρι το στήθος και μερικοί μέχρι το λαιμό... Επί της ουσίας όμως μάλλον όλοι συμφωνούμε μαζί του.
- Για το ότι μόνοι μας διαμορφώσαμε αυτή την κατάσταση, ότι το κλέψιμο πάει σύννεφο κτλ νομίζω ότι εμείς το ξέρουμε πολύ καλύτερα από τον πολυαγαπημένο μας Δομινικούλη κι ο καθένας μας το εκμεταλλεύεται όσο καλύτερα μπορεί με το επιχείρημα ότι «όλοι το κάνουν εγώ θα σώσω την Ελλάδα;» ή «ας πιάσουν πρώτα τους μεγαλοκαρχαρίες και μετά να έρθουν να πιάσουν εμένα»...
Τώρα γιατί χρησιμοποίησε αγοραίες εκφράσεις, δεν ξέρω. Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω...
-Απογοητεύτηκε από τη γλώσσα της ευγένειας που δεν έφερε ως τώρα αποτέλεσμα και έστειλε το μήνυμα στους πολιτικούς μας με ανεπίσημο τρόπο.
-Χτύπησε στο φιλότιμο το λαό μας, με σκοπό να ξυπνήσουν τα ανακλαστικά του και να βάλει πλάτη για τη στήριξη των επώδυνων πλην αναγκαίων μέτρων. Αφού δεν φτάνει που ως χώρα και λαός «τα φάγαμε» αλλά με θράσος ζητάμε να μας τα πληρώσουν άλλοι.
-Μια άλλη υπόθεση είναι ότι πάντα έτσι μιλάει. Γι’ αυτό δεν ξέρω θα πρέπει να ρωτήσω τη ...γυναίκα του, αν έχει!
-Τέλος μπορεί και να ανήκει στην ΠΑΣ (Παγκόσμια Ανθελληνική Συνωμοσία) όλως των ισχυρών της γης που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο παρά με το πώς θα εξαφανίσουν το μικρό αλλά αντιστεκόμενο και αξιοζήλευτο έθνος μας... (Σημειώστε ότι στην ΠΑΣ ανήκει και το Γερμανικό Stern καθώς και το Focus και έχουν άμεση υπόγεια καθημερινή διασύνδεση με το Δομινικούλη μας.
Εγώ πάντως ειλικρινά θύμωσα πολύ που μας την πέσανε πάλι. Όχι γιατί είπανε κάτι που δεν ήξερα ή που δεν ήταν αλήθεια, αλλά επειδή άκουσα για μια ακόμα φορά την αλήθεια τόσο ...γλαφυρά. Κι επειδή αποκαλύπτεται ότι η αισιοδοξία μου είναι μάλλον ουτοπική. Δεν θα αλλάξουμε ποτέ. Δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτό το Έθνος. Δεν μας αξίζει τίποτα καλύτερο. Ναι είχες δίκιο φίλε μου «Κύρο Γρανάζη» που μου έγραφες στο προηγούμενό μου άρθρο ότι «Εδώ θέλουμε όχι απλά αλλαγή λειτουργικού συστήματος αλλά ολόκληρου του PC.» Η υπεραισιοδοξία μου φταίει, που πάντα με παρασύρει και προσπαθώ να βρω λύσεις κάνοντας προτάσεις, εκεί που δεν υπάρχουν ελπίδες. Δύο δρόμοι μου απομένουν: Να πιάσω τα βουνά ώστε να μη βλέπω και να μην ακούω τίποτα εκτός από τις κοτούλες μου και τα ραπανάκια μου ή να κάνω αλλαγή φύλου (Εθνικού φύλου εννοώ) να αλλάξω ταυτότητα, να ρίξω μια μεγάλη πέτρα πίσω –κατά προτίμηση μαύρη- και να γίνω κουτόφραγκος της far west ως ένας «μοναχικός καουμπόυ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου