ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΗ; ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ!

Οι Απόκριες και οι Καθαρές Δευτέρες είναι πλέον πίσω μας. Τώρα πρέπει να ασχοληθούμε με το να παρουμε καθαρές αποφάσεις. Η σκληρή πραγματικότητα παραμένει. Σαν έθνος πρέπει να αποφασίσουμε τώρα, ώριμα για το μέλλον μας.

Όλοι οι Έλληνες μαζί, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια σκληρή πραγματικότητα, την πραγματικότητα της οικονομικής κατάρρευσης του κράτους μας. Αυτή την ώρα περιττεύουν τα «τις πταίει», διότι είναι ώρα για άμεσες αποφάσεις και δράσεις κι όχι για περισπασμό αναζήτησης αιτίων που χρειάζονται την απόσταση του χρόνου αλλά και ηρεμία για ψύχραιμη έρευνα. Άλλωστε επ’ αυτού έχουμε όλοι καλώς ή κακώς τοποθετηθεί τα δύο περίπου τελευταία χρόνια πολύ πληθωρικά...

Στις 15 Δεκεμβρίου έγραφα για τις πιθανότητες πτώχευσης. http://alkaioslarsinos.blogspot.com/2010/12/blog-post_15.html

Το κράτος μας λοιπόν καταρρέει.

Αφού έφτασε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας παρότι μαχητής και εργασιομανής να αναγνωρίσει ότι «σκούρα τα πράγματα», νομίζω ότι όλοι θα έπρεπε να λάβουμε το μήνυμα: Το κράτος μας πτωχεύει! Τον ακούσαμε για πρώτη φορά να λέει: "«είναι δύσκολο να ξέρει κανείς εάν θα φτάσουμε σε αποφάσεις και αν θα είναι και οι σωστές αποφάσεις. Όμως, θεωρώ ότι είναι μια κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, διότι εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον, όλο παίρνουμε αποφάσεις, αλλά δεν είναι αρκετές. Και δεν είναι και αρκετά πειστικές, για να καλμάρουν οι αγορές». " http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=388060

Η διαφαινόμενη αυτονόμηση των υπουργών που καραδοκούσαν, επίσης δείχνει ότι έρχεται κάτι που εκείνοι δεν θέλουν να χρεωθούν αλλά θέλουν να φορτώσουν στον πρωθυπουργό και την παρέα του. Κάτι που σύσσωμη η αντιπολίτευση έχει κάνει εδώ και πολύ καιρός, χωρίς να έχει προτείνει κάτι συγκεκριμένο, λογικό και πειστικό.

Η σημερινή επίσης ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών προς τα εκεί μας οδηγεί.

Όχι δεν έχω καμία εσωτερική πληροφόρηση εκτός από την κοινή λογική. Ο κρατικός μηχανισμός της χώρας μας ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα εισπράττει. Αυτό δεν είναι σίγουρα μια κατάσταση των τελευταίων χρόνων αλλά των τελευταίων δεκαετιών. Όλο αυτό το διάστημα το κενό καλύπτονταν με δανεισμό. Σήμερα λοιπόν εκτός από τα καθημερινά έξοδα του, το κράτος πρέπει να πληρώνει και του τόκους –σε πρώτη φάση- αυτών των υπέρογκων δανείων –και βέβαια για το κεφάλαιο, ούτε λόγος ακόμα-.

Όλα αλλά αυτά για εμάς τους πολίτες καλύπτονται από μια αχλύ μυστηρίου. Δεν είναι όμως έτσι, τα πράγματα είναι πολύ απλά:

Ουσιαστικά το κράτος μας –έτσι όπως το καταντήσαμε- έχει δύο επιλογές:

• Να ακολουθήσει ένα δρόμο θεραπείας της ασθένειας των οικονομικών του αλλά και της εν γένει λειτουργίας του. Η πιο σοβαρή πρόταση που ακούστηκε ήταν αυτή του μνημονίου, κυρίως όσον αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα έπρεπε να είχαν γίνει στο κράτος μας εδώ και δεκαετίας και τώρα πολεμάμε να τις θεσμοθετήσουμε εν μία νυκτί. Άλλη σοβαρή πρόταση γι’ αυτή την εξυγίανση, εγώ προσωπικά δεν έχω ακούσει.
• Να πτωχεύσει! Δηλαδή να διαλυθεί ουσιαστικά και να προσπαθήσει να ξαναχτιστεί από την αρχή. Ούτε λίγο ούτε πολύ να περιέλθει στην μεταπολεμική του κατάσταση και να χτιστεί –αυτή τη φορά σωστά- από την αρχή.
• Υπάρχει βέβαια και η μεσαία οδό που ως συνήθως ακολουθούμε για να συγκεράσουμε όλες τις απαιτήσεις, η οποία λέει «και τα δύο» εννοώντας «τίποτα από τα δύο» και η οποία έχει τα μειονεκτήματα και των δύο αλλά όχι και τα πλεονεκτήματα και των δύο. Είναι ουσιαστικά μαζί και με την «...πίτα» αλλά και με τον «...σκύλο»!

Νομίζω ότι η επιλογή είναι μία: Δημοψήφισμα! μας αφορά όλους και πρέπει εμείς να αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Άλλωστε χωρίς τη στήριξή μας στην κυβέρνησή μας, κανένα σχέδιο δεν πρόκειται να πετύχει. Κι απορώ γιατί ο πρωθυπουργός μας ήταν αυτός που μας έλεγε από την αρχή για το Σκανδιναβικό μοντέλο διακυβέρνησης με τα πολλά δημοψηφίσματα, αλλά εδώ δεν έκανε ούτε ένα ακόμα. Ας μας εξηγηθούν λοιπόν επαρκώς, από όλες τις πλευρές τα υπέρ και τα κατά της κάθε επιλογής κι ας πάρουμε μόνοι μας την απόφαση και το ρίσκο ενσυνείδητα κι όχι συρόμενοι από επαμφοτερίζοντες και αναποφάσιστους πολιτικούς, που πάντα το βάζουν στα πόδια όταν κυκλοφορεί μια καυτή πατάτα.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΥΣΗ;

Μα απλά επειδή ο Ελληνικός λαός δεν έχει καταλάβει την κατάσταση, αφού δεν θέλει ούτε την εξυγίανση του κράτους, ούτε την πτώχευση! Όμως Τρίτη λύση ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Παρεκτός ενός θαύματος, το οποίο μας παραπέμπει στο χώρο της μεταφυσικής. Όταν ενημερωθεί και καταλάβει θα επιλέξει και θα στηρίξει.

Αν επιλέξει την εξυγίανση του κράτους, θα στηρίξει –εφόσον υπάρχει σοβαρό χρονοδιάγραμμα- την λιτότητα μιας συγκεκριμένης περιόδου.

Αν αντίθετα επιλέξει την πτώχευση, θα υπομείνει τη χαώδη κατάσταση που θα διαμορφωθεί μέχρι η κυβέρνηση να επανιδρύσει το κράτος σε υγιείς βάσεις. Θα είναι επιλογή του!

Χωρίς τη συνειδητή στήριξη του λαού, ούτε το μνημόνιο μπορεί να προχωρήσει και να καρποφορήσει, ούτε μετά από μια αναγκαστική πτώχευση θα υπάρξει κυβέρνηση σταθερή που θα έχει τη βούληση και την ικανότητα να βάλει τις σωστές πλέον βάσεις για μια καλύτερη εποχή μεσοπρόθεσμα.