Ναι στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς;

Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας, έστω και για ειρηνικούς σκοπούς, είναι σαν τις σχέσεις μοιχείας. Όσο μένουν κλεισμένες ερμητικά στις νοικιασμένες γκαρσονιέρες, όλα πάνε καλά. Ενίοτε όμως το μυστικό σκάει και τότε τα σαρώνει όλα στο πέρασμά του: Οικογένειες, παιδιά, ψυχικές ισορροπίες, κοινωνικές ισορροπίες, οικονομικές ισορροπίες κοκ. Όλοι όσοι ασχολούνται με το προσφιλές αυτό σπορ, πιστεύουν ότι στη δική τους περίπτωση ειδικά, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Έλα όμως που κατά κανόνα, αργά ή γρήγορα συμβαίνει. Και στις λίγες περιπτώσεις όμως της εξαίρεσης, όπου αυτό δεν συμβαίνει, απλώς κρύβεται κάτω από το χαλί. Όλοι ξέρουμε ότι όσους σκελετούς κι αν μαζέψεις στην ντουλάπα σου, όση σκόνη κι αν μαζέψεις κάτω από το χαλί, θα έρθει η ώρα που τα βρεις μπροστά σου, εσύ ή οι ...απόγονοί σου!

Κι εγώ στο παρελθόν αναρωτήθηκα μερικές φορές μήπως τελικά δεν είναι και τόσο κακή ιδέα η χρήση της πυρηνική ενέργειας, τουλάχιστον για την ηλεκτροπαραγωγή. Όμως τα στοιχεία είναι συντριπτικά: Τα ατυχήματα γίνονται! Κι όταν γίνονται τα αποτελέσματα είναι εφιαλτικά για εμάς τους ίδιους, με εμβέλεια όλη σχεδόν τη γη αλλά και στο ευαίσθητο οικοσύστημα. Είναι γνωστό ότι η χαμηλής έντασης ραδιενεργή ακτινοβολία μπορεί να κάνει και καλό, αλλά μόνο όταν αυτή ασκείται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές, που δεν βρίσκονται ...ελεύθερες στη φύση. Συμφωνώ ότι μικρή δόση ραδιενέργειας μπορεί να πάψει τη βλαβερή της επίδραση μετά από λίγα χρόνια, αλλά η μεγάλη έκθεση σε καίσιο και στρόντιο, χρειάζεται μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια για να εξασθενήσει... Όπερ πρακτικά σημαίνει ότι απλά δεν το συζητάμε καν! Ε δεν μπορούμε να περιμένουμε τόσο!!!

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ.

Επιχειρηματολόγησε και ο Ταγίπ Ερντογάν: Λέει ότι το ατύχημα (ατυχήματα σωστότερα) της Ιαπωνίας, δεν πρέπει να μας σταματήσουν από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει θα έπρεπε να πούμε όχι και στο φυσικό αέριο! Δεν ξέρω πραγματικά αν το σκέφτηκε καλά πριν να το πει! Λες ένα επιχείρημα για να υπερασπιστείς τις επιλογές σου και τα συμφέροντα της χώρας σου, αλλά πρέπει τα λόγια σου να έχουν έστω και μια επιφανειακή λογική! Διότι ο καθένας καταλαβαίνει χωρίς να είναι πρωθυπουργός μιας μεγάλης χώρας σαν την Τουρκία, ότι άλλο είναι να «σκάσει» ένας αγωγός φυσικού αερίου κι άλλο να «σκάσει» ένας ...πυρηνικός αντιδραστήρας!!! Αν ακόμα δεν καταλαβαίνει το γιατί ο αγαπητός μας Ταΐπ, θα αναγκαστώ να επιχειρηματολογήσω επί των αυτονοήτων, πράγμα που δεν μου αρέσει. Αν εκραγεί ένας αγωγός ή σταθμός φυσικού αερίου, φυσικά θα προκληθεί μεγάλη πυρκαγιά. Ενδεχομένως θα γίνουν στάχτη όσοι βρίσκονται σε μια περίμετρο ας πούμε 50 μέτρων. Θα έχουμε και αρκετές υλικές ζημιές βέβαια. Θα κληθεί η πυροσβεστική και εύκολα ή δύσκολα θα κατασβέσει την πυρκαγιά αφού πρώτα βέβαια κλείσουν το διακόπτη τροφοδοσίας του αγωγού σε κάποιο σημείο πιο πριν. Το θλιβερό συμβάν κλείνει εκεί και όλοι θα το ξεχάσουμε, εκτός από μια χήρα ή μερικές χαροκαμένες μάνες που έχασαν δικό τους άνθρωπο, εργάτη ή πυροσβέστη. Αν όμως εκραγεί ένας αντιδραστήρας, θα έχουμε ουσιαστικά μια έκρηξη πυρηνικής βόμβας, με συνέπειες αντίστοιχες της Χιροσίμα, που δεν θέλουμε να δούμε ούτε στα χειρότερα όνειρά μας για τους ...εχθρούς μας δε! Όχι μόνο για την έκταση, την ακτίνα, την περίμετρο της καταστροφής –μία ολόκληρη πόλη ας πούμε- αλλά και για το είδος της ζημιάς που θα προκαλέσει –δέστε εικόνες θυμάτων της Χιροσίμα για να καταλάβετε-... Επιπλέον το κακό δεν θα σταματήσει εδώ, αλλά από την έκλυση της ραδιενέργειας, για πολλές δεκαετίες θα έχουμε τερατογενέσεις και θανάτους από καρκίνους και αλλά συναφή, όχι μόνο στην περιοχή, όχι μόνο στη χώρα, αλλά σε ένα σεβαστό ποσοστό της υφηλίου. Για δεκάδες χρόνια –ίσως λέω λίγα, θα μας έλεγε κάποιος πιο ειδικός- τα τρόφιμα θα είναι...ραδιενεργά. Ο άμοιρος άξονας περιστροφής της γης θα σπρωχτεί πάλι λίγο πιο εκεί, η ατμόσφαιρα... το έδαφος.... τα ζώα.... όλος αυτός ο ευαίσθητος οικολογικός κύκλος θα διασαλευτεί. Από μία μόνο τέτοια έκρηξη, πέστε ότι η γη μας θα επιβιώσει προσωρινά. Από λίγο περισσότερες όμως το ποτήρι θα ξεχειλίσει και θα επέλθει η μοιραία έξωσή μας από τον πλανήτη που εποικίσαμε αχάριστα.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΚΑΤΑΛΕΙΠΑ;

Ας υποθέσουμε όμως ότι ο άνθρωπος θα επιτύχει κάτι που η ιστορία του δεν μας διδάσκει ότι επέτυχε ποτέ: Να μη ξανακάνει λάθος! Ούτε ανθρώπινο λάθος, ούτε «αστοχία υλικού», ούτε ότι θα ξαναγίνει ποτέ σεισμός, καταποντισμός, επίθεση τρομοκρατών ή εχθρικών στρατών, τσουνάμι και τα τοιαύτα... Τα πυρηνικά κατάλοιπα πού πάνε; Μήπως τα ανακυκλώνουμε; Όχι βέβαια! Απλώς τα τυλίγουμε καλά και τα κρύβουμε στο... υπόγειο, τουτέστιν στα βάθη των ωκεανών!!! Μέχρι πότε όμως; Πόσα τέτοια σκουπίδια μπορεί να αντέξει ο ωκεανός. Τι θα γίνει όταν οι συσκευασίες τους διαβρωθούν και ανοίξουν; Επειδή όλοι ξέρουν –και αυτοί που τα απορρίπτουν ασφαλώς- ότι κάποτε θα έρθει αυτή η μέρα. Εκείνοι απλώς εύχονται να γίνει πολύ αργότερα. Όμως έστω κι αν εισακουστούν –το αισιόδοξο σενάριο- η κατάληξη δεν αλλάζει. Κάποτε θα γίνει η ...αποκάλυψη των φορτίων στους βυθούς. Τότε;;;; Σ’ αυτό δεν έχει απάντηση κανείς. Απλώς επιμένουν μονότονα ότι θα αργήσει πολύ να έρθει αυτή η μέρα. Σας ικανοποιεί η απάντηση;

Όχι δεν συμφωνώ με την άποψη που λέει ότι αυτά τα λέμε υπό το κράτος του τρόμου στην Ιαπωνία. Όχι δεν υπάρχει κανένας αυξημένος συναισθηματισμός, ούτε υστερία, χάριν της οποίας πρέπει να αφήσουμε τη σκόνη να κατακαθίσει για να σκεφτούμε τάχα πιο ψύχραιμα. Ακόμα και τώρα που όλοι παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την Ιαπωνία στις εικόνες της TV, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο πιο κρίσιμα είναι τα πράγματα από ότι φαίνεται στο δικό μας απληροφόρητο μάτι. Το αντίθετο συμβαίνει. Αν το αφήσουμε για αργότερα, απλώς θα ξεχαστεί με έναν αναστεναγμό ανακούφισης, χαρούμενοι ότι τη γλιτώσαμε. Θα αλλάξουμε κανάλι και θα ξαναστραφούμε στη Λιβύη, το Μπαχρέιν κοκ. Η ζωή τραβά την ανηφόρα βλέπετε!