Ένα βουνό έρχεται να κολλήσει δίπλα στη μικρή πολιτεία της μακέτας

  

    Δεν διανοούμουνα μακέτα πολιτείας χωρίς το βουνό της. Κάθε πολιτεία χρειάζεται το βουνό της, παραφράζοντας γνωστή διαφήμιση. Έτσι άρχισα εδώ και αρκετό καιρό να το παιδεύω στο μυαλό μου, πώς θα μπορούσε να γίνει. 

Φυσικά επειδή δεν το παίζω αυθεντία έψαξα και στο διαδίκτυο, για να δω τι κάνουν οι άλλοι. Οι πιο επαγγελματίες φτιάχνουν τις κορυφογραμμές με MDF θαλάσσης, κόβοντας με σέγα τις περίεργες καμπύλες. Στη συνέχεια καλύπτουν τα κενά με συρμάτινο πλέγμα, το οποίο έπειτα καλύπτουν με χαρτί, το οποίο με τη σειρά του  επικαλύπτουν συνήθως με γύψο ή κάτι παρόμοιο και επενδύουν με υλικά όπως χώμα, πρασινάδες κτλ. Αυτό όμως μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε πιο συμβατικές μακέτες κι όχι στη δική μου που είναι… κάτω από το μπιλλιάρδο!

Άλλη σχολή λέει να μουσκέψεις εφημερίδες και να τις περιχύσεις με γύψο, με το σκεπτικό ότι κάνεις κάτι ρεαλιστικό χωρίς να ξοδευτείς. 

    Εγώ επειδή πάντα είμαι αγύριστο κεφάλι τράβηξα δικό μου δρόμο. Πήρα μία πολυουρεθάνη -είναι αφρός σε συσκευασία σαν του αεροζόλ- κι έφτιαξα ένα σωρό που αφήνοντάς τον να στεγνώσει έγινε ένας όγκος με καλές επιφάνειες για βράχια. Μάλιστα επειδή μου τέλειωσε γρήγορα κι αναγκάστηκα να αγοράσω κι άλλο (7€ έκαστον, για τον εφοριακό που με παρακολουθεί ετοιμάζοντας το πόθεν έσχες μου), έβαλα κι εγώ από κάτω τσαλακωμένες εφημερίδες, τις οποίες απλώς επικάλυψα με τον αφρό.
    Όταν αυτό φούσκωσε αρκετά και στέγνωσε, το έβγαλα από τη θέση του και το έβαλα σε ένα πάγκο εργασίας που διαμόρφωσα σε ένα παλιό σεκρετέρ μου και το επεξεργάστηκα.

Αρχικά είδα ότι ο όγκος ήταν υπερβολικός για το στενό υπομπιλλιάρδειο χώρο κι έτσι πήρα ένα μαχαίρι από την κουζίνα κι άρχισα να το μικραίνω, αποκόπτωντας όγκους. 

Η πολυουρεθάνη κολλάει ενοχλητικά, έτσι έστρωσ εφημερίδες. Να και το οβάλ άνοιγμα της σήραγγας που διαμόρφωσα με ένα απλό χαρτονάκι. 

 Δϋστυχω΄ς όταν στέγνωσε σηκώθηκε στον αέρα αντί να πατήσει κάτω. Πάντα αντιμετωπίζεις προβλήματα που δεν υπολόγιζες. Εδώ προβάρω και μία είσοδο τούνελ που αγόρασα αντί 7,5€

 Να και οι εφημερίδες που έστρωσα για να ρίξω από πάνω την πολυουρεθάνη

Στον πάγκο την πολυουρεθάνη κατεργάστηκα με ένα απλό μαχαίρι, διαμορφώνοντάς την εν είδει γλύπτη. Κάλυψα κάποιες επιφάνειες με χαρτί για να αποκτήσει άλλη υφή και δοκιμαστικά έβαψα μερικούς βράχους.

Μετά όμως την πρόβα στη θέση του, το βρήκα ογκώδες κι άρχισα να το ξανακόβω για να μειώσω τον όγκο του.

Να τα κομμάτια που αφαίρεσα

2η πρόβα ικανοποιητική

Άλλη άποψη της πρόβας με το κτήριο του σταύλου προτού διαμορφωθεί στην τελική του μορφή

Η πίσω όψη του βουνού κατά την πρόβα εφαρμογής. 

Το βουνό βαμένο, μετά από πολλούς πειραματισμούς, περιμένει τη χλωρίδα του.

Ντυμένο με τη χλωρίδα του. Φυσικά δεν έγινε εν ριπή οφθαλμού, αλλά αφού με παίδεψε καθώς δεν είχα πείρα στο είδος. 

Και μία πανοραμική άποψη του βουνού, προτού πάρει τη θέση του.

Η πρώτη τοποθέτηση του βουνού στη θέση του για να γίνει η προσαρμογή του με το υπόλοιπο σώμα της μακέτας. 

Η είσοδος της σήραγγας

Η έξοδος της σήραγγας (από έτοιμο προϊόν προσαρμοσμένο όμως στον περιβάλλοντα χώρο του. Εδώ έχω προσπαθήσει να επέμβω δημιουργώντας παλαίωση (καπνισμένη οροφή, πρασινάδες υγρασίας που κρέμονται κτλ. 

Το βουνό όπως φαίνεται από το σταθμό του τραίνου

Το βουνό ενσωματώθηκε πλέον στην πολιτεία.

Συνέχεια παρουσίασης της μακέτας spring city στα πόδια του χειροποίητου μπιλλιάρδου (τμήμα αποσκευών σταθμού)

Σήμερα συνεχίζω την παρουσίαση της spring city (βλ. χθεσινή ανάρτηση στο ΥΓ) με το τμήμα αποσκευών του παλιού σταθμού. 

Το κτηριακό συγκρότημα του σταθμού που έχει ήδη παρουσιαστεί, έχει δύο επί μέρους κτήρια: το κεντρικό και αυτό των αποσκευών. Σ' αυτό δίπλα πρόσθεσα μία "αυλή" όπου φορτοεκφορτώνονται οι αποσκευές. Όχι δεν είναι εμπορευματική αποθήκη. Αυτή θα παρουσιάσω σε επόμενη ανάρτηση.
Νομίζω ότι ακροθιγώς έχετε δει ήδη άκρη αυτής της κατασκευής σε παλιότερη παρουσίαση, αλλά τώρα είναι το κύριο θέμα.

     Για την κατασκευή του χρειάστηκαν κόλλες, χρώματα που είχα. Δίπλα χαλίκι, χώμα, πρασινάδα που επίσης είχα.
    Αγόρασα μια συλλογή κάγκελων (γύρω στα 7€) και ένα σετ με τους φορτοεκφορτωτές και τα άλογα (γύρω στα 10€).
     Το λιθόστρωτο είναι από συνθετικό φύλλο που είχα ήδη χρησιμοποιήσει ένα μέρος του στο σταθμό. Το είχα αγοράσει δηλαδή πριν από αρκετούς μήνες.  Περίσσεψε αρκετό και για επόμενες κατασκευές και η τιμή του ήταν κάτω από 10€.Φυσικά χρειάστηκε βάψιμο για να δείξει ζωντανό και τρισδιάστατο.

Παραθέτω λοιπόν τις επόμενες 10 φωτογραφίες αφιερωμένες στο χώρο αποσκευών του παλιού σταθμού.

Πανοραμική άποψη του χώρου φορτοεκφόρτωσης αποσκευών του σταθμού. Αριστερά φαίνεται και ο υπεύθυνος αυτού του τομέα. Ο σταθμός είναι σίγουρα παλιάς εποχής (ενός αιώνα πίσω περίπου) κι έτσι δικαιολογείται η ύπαρξη ιππήλατης καρότσας, ενώ εμφανίζονται στην πόλη και παλιά μοντέλα αυτοκινήτων, που εκείνη την εποχή υπήρχαν παράλληλα. 

άποψη του χώρου αποσκευών από το τραίνο.

άποψη του χώρου αποσκευών από το σταθμαρχείο

Άποψη του χώρου αποσκευών από την εμπορευματική αποθήκη.

Άποψη του χώρου αποσκευών από την εμπορευματική αποθήκη.

Άποψη του χώρου αποσκευών από την εμπορευματική αποθήκη.

Ο χώρος αποσκευών από το δρόμο.

Ο χώρος αποσκευών από το δρόμο (πιο μακρινό πλάνο)

Η επόμενη ανάρτηση της σειράς θα αφορά το βουνό, από τους πρόποδες του οποίου ξεκινά η πόλη του σταθμού Altkirchen ( ο σταθμός είναι αντίγραφο αυτού του υπαρκτού σταθμού στη Γερμανία). Spring City ονομάζω όλη την πλευρά που είναι τοπίο άνοιξης. 

Η μακέτα του τραίνου που χτίζεται στα πόδια του χειροποίητου μπιλλιάρδου μου… επεκτείνεται!.rtf

ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ… ΣΑΣ ΕΛΕΙΨΑ

    Ναι ξέρω, έχω καιρό να γράψω κάτι καινούργιο στο blog μου, για όσους το παρακολουθείτε. Αλλά ξέρετε άρχισα να νιώθω μοναξιά. Όλοι λείπουν κι εκεί που πήγαν, ούτε λόγος για επισκέψεις στα καθημερινά τους μονοπάτια στο διαδίκτυο. Ένα αμόκ φυγής έπιασε όλους τις τελευταίες μέρες πριν από το δεκαπενταύγουστο και δεν λέει ακόμα να κοπάσει. Βλέπω μερικούς που γύρισαν, αλλά είναι λίγοι. Η Λάρισα είναι ακόμα έρημη γενικά. 

     Το ίδιο και στο blog μου, εκνευριστική ερημιά! Έτσι πείσμωσα και πήρα την απόφαση να μη ξαναγράψω μέχρι να γυρίσετε, διότι δεν μου αρέσει να κραυγάζω "εις ώτα μη ακουόντων" ως "φωνή βοώντος εν τη ερήμω"… Λάρισα. 

ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΤΑΣ ΜΟΥ

     Επειδή όμως από εδώ και πέρα νομίζω ότι αρχίζετε να "σκάτε μύτη", αποφάσισα να επανέλθω από την ιδιότυπη απεργία μου. 

    Σας παρουσιάζω λοιπόν τη συνέχεια της μακέτα που δεν έσβησε λόγω της ραθυμίας του θέρους, όπως ίσως νομίζετε, αντίθετα όλο αυτό το διάστημα, δουλεύονταν και επεκτείνονταν με εκρηκτικούς ρυθμούς, υπό την εκκωφαντική συντροφιά της μουσικής που με συντροφεύει τις ώρες της δημιουργίας και όχι μόνο.

ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΕ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΤΗΡΙΑ ΜΟΥ

    Νομίζω ότι τελευταία φορά είχαμε μείνει στην παρουσίαση της πλατείας και του… καθεδρικού Ναού, πίσω από το σταθμό (όπως τον βλέπουμε από τις γραμμες του τραίνου, ή μπροστά από το σταθμό (όπως θα τον έβλεπε ένας πεζός από την πλευρά του δρόμου).    

    Όλο αυτό τον καιρό δούλευα ένα βουνό στους πρόποδες του οποίου απλώνεται η μικρή πολιτεία με το σταθμό του τραίνου. Προτού όμως ξεκινήσω να σας το παρουσιάζω βήμα, βήμα, θα σας παρουσιάσω τη διπλή κατοικία που βρίσκεται πίσω δεξιά από το σταθμό (πάντα όπως βλέπουμε από μπροστά από το μπιλλιάρδο τη μακέτα) και ένα μικρό πρόχειρο κτήριο που προστέθηκε δίπλα του, ως σταύλος ζώων ημιαγροτικής περιοχής, μεταξύ του προαναφερθέντος σπιτιού και των προποδών του βουνού. 

ΘΕΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

    Απολαύστε λοιπόν στις φωτογραφίες το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι το μέγεθος της επιτυχίας μιας τέτοιας μακέτας, είναι η αληθοφάνειά της. Η ικανότητά της δηλαδή να πείθει για τη φυσικότητά της, μάλιστα όταν φωτογραφίζεται με ζουμ από κοντά. Όταν δηλαδή βλέπει κανείς τη φωτογραφία και σχεδόν πείθεται ότι αυτό δεν είναι μακέτα σε μικρή διάσταση, αλλά ένα αληθινό τοπίο, βλέποντάς το από το ύψος της ματιάς ενός ανθρώπου που υποτίθεται ότι ζει στον κόσμο της μακέτας.  

   Ένα δεύτερο κριτήριο θα έβαζα την αρχιτεκτονική χωροθέτηση του τοπίου…

    ….και ένα τρίτο κριτήριο θα ήταν κατ' εμέ η κατασκευαστική δεινότητα των μικρών διαστάσεων κατασκευών. 

Οι κρίσεις δικές σας λοιπόν με αυτά τα κριτήρια, αν συμφωνείτε.    

ΥΓ. Πρέπει να σας πληροφορήσω, ότι απόφασή μου εδώ και ένα μήνα είναι, αυτή η μία πλευρά του μπιλλιάρδου και της μακέτα που αυτό φέρει στα πόδια του, να ονομαστεί spring city ή επί το Ελληνικότερον, απλά άνοιξη. Κι αυτό διότι ο στόχος μου είναι οι υπόλοιπες τρεις πλευρές του μπιλλιάρδου και της μακέτας να αναπαριστούν η κάθε μία από μιά εποχή του έτους στα πλάνα που ανάγλυφα (κυριολεκτικά) απεικονίζουν. Ήτοι με τη σειρά: Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. 

 Δεξιά από τα δύο κτήρια βλέπετε το βουνό που θα παρουσιάσω αργότερα, ενώ αριστερά διακρίνεται η πλατεία, που έχει ήδη παρουσιαστεί. 

 Όπως φαίνεται η όλη μακέτα από πίσω, από το δρόμο του βουνού. Τα δέντρα αριστερά, είναι τα δέντρα της πίσω αυλής της διπλής κατοικίας.

Η κατοικία όπως φαίνεται από πίσω από την πλατεία. 

 Η διπλή κατοικία με το σταύλο δίπλα της και το βουνό.

    Μπροστά από τα δύο κτήρια, βλέπει κανείς ένα συνεργείο, να διενεργεί ασφαλτόστρωση, έτσι ώστε ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος της αστικής περιοχής να συνεχίσει ασφαλτοστρωμένος και πάνω στο βουνό, στο οποίο ανηφορίζει και που τώρα είναι χωματόδρομος. 

 Τα δύο κτήρια όπως φαίνονται από τη μεσαία αποβάθρα του σταθμού με φόντο το βουνό.

 Τα δύο κτήρια στους πρόποδες του βουνού

 Η διπλή κατοικία δίπλα στην πλατεία. (εμπρόσθια όψη)

 Λεπτομέρεια από το συνεργείο οδοποιείας

  Λεπτομέρεια από το συνεργείο οδοποιείας

 Εμπρόσθια όψη του σταύλου με τα ζώα

 Όψη του σταύλου από το βουνό, με τα φωτισμένα παράθυρα

Νυχτερινή όψη των δύο κτηρίων

Παγκόσμια πια η οικονομική κρίση!

Από την Εφημερίδα "Τα Νέα"

Παγκόσμια πια η οικονομική κρίση. 

Η ιστορία θα γράψει το ξέσπασμα της κατάρρευσης τραπεζών σαν τη Lehman Brothers to 2008 με ό,τι επακολούθησε στις ΗΠΑ. 

Πλάι σ’ αυτή θα είναι η Ελλάδα που  από το τέλος του 2009 ερωτοτροπεί με την πτώχευση. 

Τώρα, καλοκαίρι 2011, η φωτιά εξαπλώνεται σε Ευρώπη με ταχύτατους ρυθμούς αλλά και σε ΗΠΑ βλ. παρολιγον πτώχευση και υποβάθμιση αμερικανικής οικονομίας. 

Πάντα γράφαμε ιστορία. Μόνο που κάποτε το κάναμε με χρυσά γράμματα, ενώ τώρα με ανορθόγραφα greeklish!

Όταν αποφασίσετε να γυρίσετε από τις διακοπές, θα διαπιστώσετε ότι άλλο κόσμο αφήσατε κι άλλο βρίσκετε... 

Ραντεβού το Σεπτέμβρη... 

Αν το blog μου μυρίζει αρμύρα, είναι επειδή γύρισα από... διακοπές!

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αν σας έλειψα, αλλά πήγα κι εγώ ...διακοπές, τρομάρα μου!

Κατέβασα τα παιδιά μου σε κατασκήνωση του Σουνίου κι έμεινα κι εγώ στην περιοχή ...δύο μέρες!  Ναι τόσες πολλές. 

Έμεινα σε ξενοδοχείο εκατομμυρίων αστέρων, σε μια παραλία δηλαδή κάτω απ’ όλα τ’ άστρα που λέει κι ο Κ. Παλαμάς κι έτρωγα, σαντουϊτσάκια που είχα μαζί μου σε ένα φορητό ψυγείο. Λιτές “διακοπές” στα μέτρα της οικον. κρίσης, αλλά είχαν κι αυτές το ενδιαφέρον τους: Έμεινα για λίγο μόνος -το είχα ανάγκη-, σκέφτηκα, διαλογίστηκα, χαλάρωσα, κοιμήθηκα, έκανα μπάνιο, εξερεύνησα τη φύση κι άλλα τέτοια πολλά. Εξυπηρετούμουν κι από το διπλανό beach bar κι όλα καλά... 

Το μόνο που μου έλειψε ήταν μια καλή παρέα, αλλά και η μοναξιά έχει τα δικά της καλά. Παραβρέθηκα όμως και σε ένα re-union κι είδα έστω και για λίγο παλιούς φίλους.

Να και μερικές φωτογραφίες και...του χρόνου!