Την ξέρετε την κυρία της φωτογραφίας; Ναι την έβγαλαν με γερανό από το σπίτι για να πάει στο νοσοκομείο κι εκείνη είναι ευτυχής που μετά από τρία χρόνια βγήκε έξω από την φυλακή της.
Πριν από πολλές δεκαετίες, ένας γείτονας πήρε κι έφτιαξε μέσα στο σπίτι του –όχι μπιλιάρδο μη με πειράζετε- μια βάρκα! Όταν επιτέλους η βάρκα «χτίστηκε» , ανακάλυψε ότι η πόρτα δεν την χωρούσε... Τότε θυμούμενος το κόλπο των Τρώων με τον Δούρειο Ίππο, αποφάσισε να μη χαλάσει τη βάρκα που με τόσο κόπο έχτισε αλλά την πόρτα...
Κλείνεσαι λοιπόν στον κόσμο σου, μπροστά στην τηλεόραση και δίπλα στο ψυγείο και αποκοιμιέσαι με ανοιχτά μάτια. Πιστεύεις ίσως ότι δεν θα πληρώσεις ποτέ το λογαριασμό. Ίσως και να μη πιστεύεις απολύτως τίποτα, απλώς... δεν σκέφτεσαι. Και κάποια ώρα χτυπούν την πόρτα σου –αυτή που δεν μπορείς πλέον να ανοίξεις- για το λογαριασμό.
Μήπως κλειστήκαμε σαν έθνος, σαν οικογένειες, σαν πολίτες στον κόσμο, πείθοντας τον εαυτό μας ότι δεν υπάρχει τίποτα απ’ έξω ή κι αν υπάρχει ότι δεν μας ενδιαφέρει καθόλου; Μήπως αφήσαμε τον εαυτουλισμό μας να γίνει υπερτροφικός; Μήπως αυτό όμως στο τέλος στρέφεται εναντίον μας. Μήπως επιπλέον στο τέλος αρχίζουμε τις συνωμοσιολογικές καταγγελίες ότι το αποτέλεσμά μας δεν ευθυνόμαστε εμείς αλλά κάποια παγκόσμια συνωμοσία που μας παγίδευσε;;;
Απλώς λέω μήπως!
ΥΓ Τελικά την ξέρετε την κυρία της φωτογραφίας; Αν όχι, τότε φαίνεται ότι σ’ αυτό τον τόπο έσπασαν όλοι οι καθρέφτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου