Τι να πει κανείς για τη σημερινή επέτειο! Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια υπάρχουν ακόμα συμπατριώτες μας που δεν μπορούν να δουν αυτή την επέτειο αντικειμενικά αλλά πίσω από τα γυαλιά ενός πολιτικού συναισθηματισμού. Οπότε δεν θα πω τίποτα, αφού ιστορία δεν μπορεί να γραφεί αν δεν υπάρχει αποστασιοποιημένη ματιά και απροκατάληπτο πνεύμα ρεαλιστικής θεώρησης των γεγονότων αλλά και των αιτίων τους.
Το μόνο που θέλω να πω φέτος είναι ότι η χώρα μας, κινδυνεύει. Η ιστορία έδειξε ότι όταν λαοί βρίσκονται σε τέτοια δεινή θέση σαν τη δική μας, που λείπει η ψυχραιμία και σιγοβράζει η οργή, κάποια στιγμή σκάει το ηφαίστειο και το τσουνάμι του μπορεί να θάψει ολόκληρες Πομπηίες...
Όπως αναδεικνύω στην προηγούμενη αρθογραφία μου, το έδαφος είναι κατάλληλο για να ευδοκιμήσουν κάθε είδους αμφισβητήσεις. Η νομιμότητα στη χώρα μας αμφισβητείται δικαίως και αδίκως από το σύνολο σχεδόν λαού μας. Επικίνδυνες πρωτοβουλίες δυναμιτίζουν το κλίμα. Άλλοι κουρελιάζουν τη νομιμότητα στα διόδια –που κι εγώ βρίσκω άδικα-, άλλοι στην Κερατέα, άλλοι εισβάλλοντας στα αστυνομικά τμήματα, άλλοι βάζοντας βόμβες και προπηλακίζοντας δικαστές κι άλλοι γελοιοποιώντας τους θεσμούς στα πανεπιστημιακά άσυλα –πάντα τα πανεπιστημιακά κτήρια μου θύμιζαν άσυλα απόρων παίδων τύπου Ντίκενς-... Μάλιστα με άδειο στομάχι και χωρίς καν επίδομα ανεργίας, τα απενοημένα διαβήματα κάθε είδους είναι προ πυλών κι αρκεί μόνο μια παρεξήγηση ως αφορμή για να πάρει φωτιά το σύμπαν... Δεν θα μας βγει σε καλό πατριώτες! Το σαθρό και ευαίσθητο πολιτικό μας σύστημα σήμερα δεν χρειάζεται σοβαρή υπονόμευση για να πέσει, είναι ετοιμόρροπο. Κάποιοι ανόητοι θα χαρούν να το ανατρέψουν όπως οι νεαροί όταν ανατρέπουν ένα περιπολικό, αλλά δεν ξέρουν ότι ανοίγουν την πόρτα στην κόλαση. Όποιος πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται, μάλλον υπονομεύει την αρτιμέλειά του αν όχι τη ζωή του.
Τι να κάνουμε; Δεν ξέρω! Απλώς ας έχουμε τα μάτια ανοιχτά και να μη παρατραβάμε το σκοινί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου