Εκεί, εκεί, στη Β' Εθνική!

Πρέπει να το χωνέψουμε συμπολίτες... Η ΑΕΛ στη Β’ Εθνική (ή όπως αλλιώς τέλος πάντων την λένε τώρα κατ’ ευφημισμόν). Όπου ο φτωχός και η μοίρα του λέμε πεσιμιστικά. Αλλά νόμιζα ότι τη μοίρα μας τη δημιουργούμε και την ορίζουμε εμείς! Φυσικά η Λαρισινή ομάδα αδικήθηκε από τη διαιτησία πολύ πάνω από τα όρια του παραδεκτού ανθρώπινου λάθους και του μέσου όρου διαιτητικών λαθών των άλλων ομάδων, όπως εύστοχα παρατήρησε ο πρόεδρος αλλά από την άλλη ενώ θα μπορούσε να παραμείνει στην κατηγορία, πάλι θα ήταν τελευταία. Φυσικό είναι μια ομάδα που κερδίζει κάθε ...τρίμηνο, κάνει πολλές ήττες, λίγες ισοπαλίες κι ελάχιστες νίκες, να μην αξίζει και πολλά και να ορίζει μόνη της τη μοίρα της πολύ χαμηλά!

Τα δείγματα νεοπλουτισμού ήταν σαφή από πέρυσι. Νέο γήπεδο – παλάτι. Καινούργιο όλο το ρόστερ από το εξωτερικό και με ηχηρά ονόματα. Το αποτέλεσμα της συνταγής της σούπας ήταν «σούπα»! Απορούσα όταν άκουγα πόσοι καινούργιοι παίκτες μπαίνουν... Μα αυτή δεν είναι ομάδα που κάνει μεταγραφές έλεγα αλλά μεταγραφή ομάδας! Περίμενα να δω όμως το αποτέλεσμα ελπίζοντας ότι μετά από τόσα χρόνια κάτι θα ξέρουν αυτοί σε αντίθεση με μένα που δεν το κρύβω ότι πέραν της κοινής λογικής είμαι άσχετος με τα ποδοσφαιρικά. Τι είναι τελικά μια ομάδα ποδοσφαιρική και κατ’ επέκταση οποιουδήποτε είδους ομάδα; Είναι ένας πρόεδρος; Μα οι πρόεδροι αραιά και πού αλλάζουν! Είναι ένα γήπεδο – έδρα; Μα το ίδιο γήπεδο μπορούν να το έχουν έδρα διαφορετικές ομάδες και το γήπεδο είναι άψυχο δεν παίζει... Είναι οι φίλαθλοι; Ούτε κι αυτοί παίζουν. Αυτοί μόνο να βοηθούν ψυχολογικά την ομάδα μπορούν –και οικονομικά, και οικονομικά...-! Τι είναι μια χώρα; Αν διώξουμε δηλαδή όλους του Έλληνες από την Ελλάδα και φέρουμε άλλους κατοίκους εδώ θα έχουμε συνέχεια της Ελλάδας; Τι είναι ένα κόμμα; Αν δηλαδή πάρουμε τα στελέχη της ΝΔ και τα βάλουμε στο ΠΑΣΟΚ κι αντίστροφα αυτά του ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ... θα συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να είναι ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να είναι ΝΔ; Μάλλον χάσαμε τον μπούσουλα... Καμιά φορά πρέπει να γυρίζουμε στις ρίζες όταν χάνουμε τον μπούσουλα αντί να λέμε ότι παλιά ήταν αλλιώς αλλά τώρα είναι έτσι. Κάποτε λοιπόν τα παλικάρια της πόλης, του τόπου προκαλούσαν τα παλικάρια του διπλανού τόπου (πόλης, χωριού κτλ) σε αγώνα για το ποιος είναι καλύτερος. Τώρα η εντοπιότητα λέει, δεν έχει καμία σχέση, το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό... Μα δεν υπάρχει προσωπικότητα στην ομάδα, κίνητρο για αγώνα, δεν υπάρχει παράδοση, βασικός κορμός, δεν είναι κάτι συγκεκριμένο παρά συρραφή ετερόκλητων μελών. Αν μου δώσει κάποιος από σας τη μύτη του, άλλος το χέρι του κι άλλος το πόδι του και τα συγκολλήσουμε θα φτιάξουμε ένα ολοκληρωμένο και συγκεκριμένο ά-τομο; Αμφιβάλλω!

Κατ’ αναλογία και επί τη ευκαιρία αναρωτιέμαι: Τι είναι Ελλάδα; Ένα σύνολο πολιτών που δεν έχουν τίποτα κοινό. Αμφισβητούν την κυβέρνησή τους, αυτή που οι ίδιοι ψήφισαν. Αμφισβητούν τους νόμους, την ανάγκη νομιμότητας γενικά. Αμφισβητούν την υποχρέωσή τους να σέβονται θεσμούς, να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις στο ίδιον ώφελος για το κοινό καλό. Επαναστατούν στην ιδέα της δικαιοσύνης και του κάθε είδους νοικοκυρέματος. Αλλά παράλληλα έχουν την απαίτηση όλα να λειτουργούν καλά και να τους υπηρετούν επαρκώς... Μάλλον όλα αυτά μαζί δεν γίνονται! Όλοι ζηλεύουν τη Γερμανία ή την Αμερική κι όταν γυρνούν από εκεί είναι ενθουσιασμένοι. Θέλουν λοιπόν η Ελλάδα να γίνει Γερμανία αλλά οι ίδιοι να συνεχίσουν να πετούν τα σκουπίδια τους κάτω, να παρκάρουν όπου τους καπνίσει και να καπνίζουν όπου τους καθίσει... Τέτοια βλέπουν οι Ευρωπαίοι, λένε κάτι κουτοφράγκικα μεταξύ τους και τα μαζεύουν και φεύγουν έκπληκτοι και απηυδησμένοι!

Φίλοι μου το «όπου ο φτωχός και η μοίρα του» δεν λέει τίποτα. Εμείς την κάνουμε τη μοίρα μας και κάθε λαός έχει τη μοίρα που του αξίζει. Είναι ανόητο να απαιτούμε από τους άλλους μια μοίρα που δεν θέλουμε να πληρώσουμε και που κατά συνέπεια δεν μας αξίζει. Αυτά αν θέλουμε η ΑΕΛ να γίνει ΑΕΛ τύπου Μπαρτσελόνα και η Ελλάδα αξιοζήλευτη σαν τη Γερμανία.