Πώς περάσατε; Καλά εσείς;

-Χριστός Ανέστη!

-Αληθώς Ανέστη!

-Τι γίνεται πώς περάσατε;

-Καλά εσείς!

-Πού ήσασταν το Πάσχα;

-Α εμείς πήγαμε στο εξοχικό στον Πλαταμώνα;

-Εσείς πήγατε στο χωριό;

-Όχι εμείς μείναμε στο σπίτι!

Ξύλινοι διάλογοι, ετήσιας συμβατικής Πασχαλιάς. «ήρθαν τα πασχαλιόγιορτα, ήρθαν τα πανηγύρια...» χόρευαν οι παλιοί στο χωριό του πατέρα μου. Τα πανηγύρια όμως μισεύουν τόσο γρήγορα, όσο έρχονται.

Τι να σας πω; Χρόνια πολλά; Χριστός Ανέστη; Βδομάδα ήταν και πέρασε όπως όλα περνούν κι απέμεινε η ουρά του κομήτη, να την ξεκοκαλίσουμε κι αυτή, έτσι καθώς σπαταλάμε τις ημέρες που μας δόθηκαν να ζήσουμε μία, μία.

Άλλωστε κοντά είναι η Πρωτομαγιά, ο Άι Αχίλλης, η Πεντηκοστή και οι καλοκαιρινές διακοπές... ζωή να ‘χουμε!

Λίγο πιο πέρα όμως στη Μιζουράτα, αντί για Πασχαλινές στρακαστρούκες σκάνε βόμβες και στη γειτονική Συρία δεν προλαβαίνουν τα φέρετρα. Συγχωρέστε με βαριεστημένος από το Πάσχα, ας μην αναφέρω Υεμένη, (το Μπαχρέιν τι έγινε;), Πακιστάν, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, κατακλυσμός Βραζιλίας και μερικές δεκάδες χιλιάδες νεκροί (αγνοούμενοι!!!) στην Ιαπωνία.

Δεν ξέρω πια τι αξίζει και τι όχι! Αξίζει να αγωνίζεσαι για ελευθερία κι όταν την έχεις να πεθαίνεις στην ανία; Γιατί στη δική μας περίπτωση ανία είναι οι 24 μόνο(;) νεκροί στους Εθνικούς δρόμους! Στην Κούβα η επανάσταση επαναστάτησε και το γύρισε στον καπιταλισμό και στη Φουκουσίμα παλεύουν με τον πίθο των Δαναΐδων, να μαζέψουν το... διάλυμα ραδιενέργειας σε τόνους νερό και να το κλείσουν σε ένα μπουκάλι σαν το τζίνι...

Και του χρόνου λοιπόν και του άλλου χρόνου και του παράλλου χρόνου...

Εμείς να ‘μαστε καλά, να ξανασηκώσουμε την Ελλάδα μας –που δεν το βλέπω- στην ασύδοτη καταναλωτική μανία της προ της κρίσης εποχής, για να βαριόμαστε περισσότερο διαλέγοντας πιο τζιποειδές θα αγοράσουμε...

«...φύγαν τα πασχαλιόγιορτα, ήρθαν τα ...πανηγύρια!»