Δεν παρακολουθώ καθόλου τηλεόραση και πολύ περισσότερο δεν παρακολουθώ Ελληνικές ταινίες που μάλλον απευθύνονται σε ανθρώπους με πολύ χαμηλό IQ. Δεν λέω εκφράζουν μια αγνότητα, άγνωστη στην εποχή μας, βγάζουν γέλιο, αλλά κατά τα άλλα...
Έτσι γίνεται κατανοητό ότι δεν παρακολούθησα ποτέ επιμελώς τον Θανάση Βέγγο στις ταινίες του. Σποραδικά έχω δει μερικές και τις περισσότερες όταν ήμουνα παιδί. Ήταν σίγουρα αγνός, ανθρώπινος και με αρκετό χιούμορ. Επίσης είδα ένα άλλο του πρόσωπο σε ταινία του Αγγελόπουλου, που μου άρεσε. Αν και αυτοδίδακτος, χωρίς περγαμηνές, καλλιτεχνικά θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ως ο Τσάρλι Τσάπλιν της Ελλάδας.
Πιο πολύ όμως τον εκτίμησα σαν άνθρωπο. Η αξιοπρέπειά του και το ήθος του είναι ό,τι ξεχώρισα περισσότερο σ’ αυτόν, πέρα από τις κινηματογραφικές επιτυχίες του. Αν μας λείπουν άνθρωποι σαν τον Θανάση Βέγγο, είναι διότι δεν έχουμε πλέον ανθρώπους με ανάλογο ήθος στην προσωπική τους ζωή, στη δημόσια εικόνα τους αλλά και στον επαγγελματικό τους στίβο. Μας λείπουν άνθρωποι του μέτρου και της σεμνότητας.
Συλλυπητήριά μας!
Όπως τα λες. Λόγια απλά, βγαλμένα απ'την καρδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή