Εθνική συναίνεση... Το πιο σύντομο Μαγιάτικο ανέκδοτο!

Να και κάτι άλλο που έπρεπε να μας το πουν οι άλλοι για να το κάνουμε.

Πρώτα έπρεπε να μας πουν οι Ευρωπαίοι να νοικοκυρέψουμε τα οικονομικά μας. Εμείς φαίνεται ότι δεν το ξέραμε μόνοι μας! Αλλά έστω και έτσι, εμείς καταλήξαμε ότι οι Φράγκοι θέλουν να μας κατακτήσουν, να μας ποδηγετήσουν, να μας κάνουν προτεκτοράτο τους. Συνεχίσαμε να πιστεύουμε ότι εμείς δεν φταίμε, εμείς καλά πάμε, αλλά οι κεφαλαιοκράτες του κόσμου, βάλθηκαν να σπάσουν το σβέρκο του Έλληνα εργαζόμενου, που μόνος ακόμα αντιστέκεται...

Τώρα μας λένε να αποκτήσουμε διά της συναίνεσης, εθνικούς στόχους, κοινή εθνική πολιτική. Μόνοι μας δεν το ξέραμε βλέπετε. Έπρεπε να μας το πούνε οι άλλοι! Δεν ξέραμε ότι στα Εθνικά θέματα πρέπει να έχουμε όλοι οι Έλληνες κοινό μέτωπο. Όλα τα κόμματα θα πρέπει να στηρίζουν την ίδια κοινή πολιτική, όποιο από αυτά κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση. Στην παιδεία, στην άμυνα, στη δημόσια ασφάλεια που είναι αδιαπραγμάτευτα, ό,τι καταφέραμε ως τώρα θα πρέπει να το κρατάμε ως κόρη οφθαλμού και να μη τα ξηλώνουμε και τα μισοχτίζουμε βιαστικά κάθε τετραετία. Ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να χτίζεται κι όχι να αποδυναμώνεται με ημέτερους κάθε τέσσερα χρόνια... Ποιος να καταλάβει όμως! Εμείς το χαβά μας. Αυτά τα λένε οι κουτόφραγκοι που δεν είναι γάτες σαν εμάς. Αυτοί όμως έφτιαξαν πολιτισμό με τα αρχαιοελληνικά υλικά κι εμείς επαιτούμε σήμερα. Εμείς επιμένουμε ότι μόλις βγαίνει μια κυβέρνηση στην εξουσία, πρέπει να γκρεμίζει τα του προηγούμενου για να δείξει πόσο άσχημα τα έκανε όλα και πόσο δικά μας πρέπει να τα κάνουμε εμείς με τις ορδές μας που πρέπει να αμειφθούν λεηλατώντας τους νικημένους. Αντίθετα οι της αντιπολίτευσης, δεν πρέπει να συμφωνούν σε τίποτα με την κυβέρνηση για να δείξουν τσαμπουκά. Γιατί νομίζουν ότι έτσι θα κρατήσουν συσπειρωμένους –μαντρωμένους δηλαδή- τους οπαδούς τους.

Άντε τώρα με τέτοια νοοτροπία, να καθίσουν οι φωστήρες μας στο ίδιο τραπέζι και να αποφασίσουν το καλό του τόπου, έστω κι αν αυτό φαίνεται ότι δεν τους συμφέρει και τόσο κομματικά.

Σίγουρα βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση σαν έθνος. Παρακολουθούμε τα νέα από το μέτωπο με κομμένη την ανάσα. Βέβαια αυτός ο πόλεμος δεν είναι με αεροπορία και πεζικό. Είναι άλλου είδους πόλεμος, αλλά δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος. Ο Πόλεμος είναι πάντα πόλεμος! Οι υποδομές είναι κατεστραμμένες. Οι απώλειες σε άνδρες είναι πολλές –ανεργία-. Συζητείται αν θα έχουμε αύριο ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και... φαΐ! Η αγορά φυσικά έχει καταρρεύσει προ πολλού. Η παραγωγή το ίδιο. Περιμένουμε μόνο τα αποδημητικά πουλιά του τουρισμού, να μας φέρουν λίγο φαΐ, αλλά ποιος θέλει να χαρεί τις διακοπές του στους χρεοκοπημένους, κλέφτες, εθνικά παράνομους λωποδύτες, τους losers!

Αν λειτουργήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης , το εθνικό πνεύμα ενότητας, η προτίμηση στο κοινό μακροπρόθεσμο συμφέρον αντί του βραχυπρόθεσμου ευκαιριακού πλιατσικολογήματος, θα βρούμε τρόπο να σωθούμε. Αν όχι θα βουλιάξουμε αύτανδροι και σ’ αυτή την περίπτωση τα προγνωστικά είναι άδηλα.

Γιατί όμως δεν είμαι και τόσο... αισιόδοξος! Μήπως επειδή διαβάζω Ελληνική ιστορία;