Είδα λοιπόν αυτή την ταινία, καθότι από τις διαφημίσεις μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα. Πράγματι πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς ψέμα! Πώς μπορεί να φαντάστηκε ο σκηνοθέτης αυτόν που «ανακαλύπτει» το ψέμα και με ποιο τρόπο;
Ο σκηνοθέτης λοιπόν μέσα στην ταινία του παρουσιάζει κάποιον, κάποτε που με ένα μυστηριώδη τρόπο –δεν μας εξηγεί το πώς- ξεπερνάει τη φύση του και συλλαμβάνει μέσα του το ψεύδος! Αρχικά νιώθει ότι είναι ο μόνος που έχει το... «χάρισμα», αλλά στη συνέχεια διαπιστώνει ότι αυτό μόνο δεινά φέρνει στην πραγματικότητα και μετά από την πρώτη επιτυχία. Έτσι κάνει πιο δυστυχισμένο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους. Όλοι οι συνάνθρωποί του τον πιστεύουν, διότι δεν μπορούν ούτε καν να φανταστούν την έννοια του ψεύδους. Πώς θα ήταν δυνατό άλλωστε αφού αυτή η έννοια μέχρι τότε ήταν ανύπαρκτη! Την αγνοούν εντελώς! Κάποια στιγμή μάλιστα «εφευρίσκει» την ιδέα του Θεού και τους την πλασάρει με σκοπό να τους παρηγορήσει, αλλά αυτό καταλήγει ως μπούμεραγκ σε μεγαλύτερο μπέρδεμα και κακό. Φυσικά η ταινία φανερά δεν υποστηρίζει την ύπαρξη του Θεού, αφού τη θεωρεί ξεκάθαρα ψέμα του πρωταγωνιστή και εφευρέτη του ψεύδους...
Το πρώτο που σημείωσα σ’ αυτή την τοποθέτηση είναι ότι οι άνθρωποι καθώς δεν έχουν την ικανότητα(;) του ψεύδους, παρουσιάζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως λοβοτομημένοι... Δεν κατάλαβα όμως γιατί ένας που δεν λέει ψέματα είναι ηλίθιος! Στην ταινία εμφανίζεται ο κοινός άνθρωπος μόλις βλέπει το συνάνθρωπό του να του λέει ό,τι νιώθει... Να λέει δηλαδή ό,τι κρυφό νιώθει κι ότι υποτιμητικό μπορεί να του περάσει από το μυαλόγι’ αυτόν, χωρίς μάλιστα κανείς να τον ρωτήσει! Με συγχωρείτε όμως κε σκηνοθέτα... δεν είναι έτσι τα πράγματα! Το αντίθετο του ψεύτη δεν είναι η ακράτεια της γνώμης σου... Μ’ αυτό τον τρόπο λοιδορείται ο έντιμος και ειλικρινής, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο και έντιμο! Διότι μπορείς να είσαι ειλικρινής αλλά να μη χρειάζεται να είσαι ωμός, πετώντας την αλήθεια –όπως εσύ την αντιλαμβάνεσαι- στα μούτρα του άλλου, χωρίς μάλιστα εκείνος να σου το έχει καν ζητήσει!!! Μπορώ δηλαδή να σε δω να μου φανείς άσχημος, αλλά κανείς δεν με υποχρεώνει να σου το πω κι αυτό χωρίς να μειώνει σε καμία περίπτωση τη φιλαλήθειά μου! Δεν νομίζετε! Ακόμα κι αν με ρωτήσουν για κάτι, έχω το δικαίωμα και από λεπτότητα, να αποφύγω έμμεσα την ευθεία απάντηση, χωρίς αυτό να με κάνει ανειλικρινή ή απλώς άμεσα να αρνηθώ να απαντήσω! Γιατί λοιπόν αυτή η παραπλανητική εμφάνιση των ειλικρινών ανθρώπων ως ζόμπι, Σε τι αποσκοπεί; Δυστυχώς καλοπροαίρετη απάντηση δεν βρίσκω!
Όμως το παράξενο είναι ότι χωρίς ίσως να το θέλει, η ταινία μας θυμίζει τη Βιβλική διδασκαλία περί της εμφάνισης τους Σατάν από τον αρχάγγελο Εωσφόρο, στο πρόσωπο του αρχιψεύτη που κατορθώνει –δεν ξέρω πώς- να ξεπεράσει τη φύση του και να αποκτήσει την ικανότητα(;) του ψεύδους που μέχρι τότε δεν είχε. Δείχνει επίσης πόσο κακό κάνει το ψέμα, αν και βραχυπρόθεσμα δείχνει να επιφέρει επιτυχία. Πόσο δυστυχισμένους κάνει τους ανθρώπους!. Από την άλλη όμως εμφανίζει και τους υπόλοιπους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το ψέμα, ως αφελείς, σαν λοβοτομημένους, σαν άβουλα πλάσματα που τα έχει κάνει πλύση εγκεφάλου ο Θεός που κατά την ταινία δεν υπάρχει παρά στα παραμύθια του αρχιψεύτη... Τελικά τι προτείνει; Οι της αλήθειας είναι ηλίθιοι, οι του ψεύδους καταλήγουν δυστυχισμένοι. Θεός δεν υπάρχει να δώσει λύση... Άρα εμείς τα ταλαίπωρα ανθρώπινα πλάσματα δεν έχουμε παρά να αυτοκτονήσουμε ομαδικά για να γλιτώσουμε από τον εαυτό μας... Λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου