Το γυαλί ράγισε...

Όσον αφορά τη χώρα μας και τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, προσωπικά δεν βλέπω διέξοδο. Η κατάσταση είναι έκρυθμη.

Πιστεύω ότι το γυαλί έχει ραγίσει και ο κύβος έχει ριφθεί.

Έστω κι αν ο πρωθυπουργός έχει δίκιο σ’ αυτά που υποστηρίζει, έστω κι αν αποδειχτεί ότι αυτά είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας, διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι δεν θα περάσουν, κυρίως επειδή κανείς δεν μπορεί να σηκώσει τα μέτρα, κανείς δεν έχει να τα πληρώσει, ανεξάρτητα από το αν αυτός τα πήρε κι άρα πρέπει να τα πληρώσει ή αν πληρώνει σπασμένα άλλων.

Το κίνημα των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, σωστό ή λάθος, λειτούργησε καταλυτικά και ως θρυαλλίδα, εξέφρασε κάθε πικραμένο από τους εγγύς έως τους μακράν... Ο κάθε αδύναμος ιδιώτης πολίτης που καλούνταν να πληρώσει κι ένιωθε αδύναμος να αντιδράσει και να ακουστεί, σ’ αυτό το κίνημα βρήκε τα αδέλφια του, βρήκε τη νομιμοποίηση να επαναστατήσει. Το ποτάμι τώρα πια δεν γυρνάει πίσω.

Το μεσοπρόθεσμο, έστω κι αν λογιστικά είναι σωστό –προσωπικά δεν ξέρω αν είναι- δεν είναι ρεαλιστικό, είναι έξω από την πραγματικότητα.

Τώρα πια είναι δύσκολο να ψηφιστεί, είτε λόγω ανταρσίας βουλευτών, είτε λόγω του αποκλεισμού της Βουλής. Όσοι το καταψηφίσουν θα το κάνουν άλλοι φοβούμενοι την οργή του λαού, άλλοι λόγω ιδεοληψιών του παρελθόντος άλλοι λόγω εσωκομματικών συσχετισμών κι άλλοι επειδή απλά πιστεύουν ότι είναι λάθος.

Άλλωστε κι αν ψηφιστεί δεν θα μπορέσει να εφαρμοστεί. Απορώ που η κυβέρνηση δεν μπορεί να το δει αυτό. Αν η κυβέρνηση επιμείνει κατασταλτικά, απλώς αυτή θα... πέσει!

Μα το γυαλί έχει ήδη ραγίσει, δεν το βλέπουν!!!