να μνημονίσω, να μη μνημονίσω...(κατά το μηδίσω) Μεσοπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα...

Συμβατικό ή ανορθόδοξο πόλεμο;

Στην τελική ευθεία λοιπόν για την ψήφιση του περιώνυμου μεσοπρόθεσμου. Φαίνεται ότι προκρίνεται η συμβατική πολιτική λύση, μόνο που είναι πια πολύ αργά για συμβατικούς πολέμους. Στην κατάσταση που φτάσαμε κάποιες ελπίδες έχουν μόνο οι ανορθόδοξοι πόλεμοι.

Δεν υπάρχει δυστυχώς προφανής λύση... άρα τα διλήμματα είναι χωρίς νόημα.

Ανεβάσαμε πολύ τον πήχη και τώρα δεν μπορούμε ν’ ανέβουμε για να τον κατεβάσουμε! Βλέπεται τη λαίλαπα στα θεσμικά θεμέλια της σαρακοφαγωμένης κοινωνίας μας. Διαφθορά, σαπίλα παντού.

Την προηγούμενη χρονιά –όπως ξαναέγραφα- διαλύθηκε ουσιαστικά το μπάσκετ στη χώρα μας μένοντας μόνο οι δύο αιώνιοι... Φέτος πάει κι αυτό, δεν άντεξε περισσότερο. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός και η ΚΑΕ Παναθηναϊκός, διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν. Το γιατί έχει τις ρίζες του στη θεσμική διάβρωση της χώρας μας που δεν αφήνει τίποτα να ευδοκιμήσει και ως αφορμή που αποτελεί τη σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει –κάποτε θα έφτανε κι αυτή- είναι τα γεγονότα στην οικονομία και στον αθλητισμό του τελευταίου καιρού. Λεπτομέρειες θα κάνουμε καιρό να μάθουμε.

Μνημόνιο ή αμνησία;

Η Ελλάδα δεν σώζεται πλέον ούτε με μνημόνιο, ούτε χωρίς μνημόνιο. Ας το πάρουμε απόφαση. Τουλάχιστον να μη ξεπουλήσουμε μόνοι μας ό,τι μας απέμεινε, την αξιοπρέπειά μας. Ένας πολιτικός με πολιτικό αισθητήριο δεν υπάρχει αυτή την ώρα; Δεν μας μένει παρά σαν τα ποντίκια να αδειάζουμε το πλοίο. Ο γνωστός Πάγκαλος έφτασε να απειλεί με τανκς στους δρόμους. Μπεγλίτης: Μνημόνιο ή επώδυνη επόμενη μέρα.

Τι σημαίνει όμως το ψήφισμα του μεσοπρόθεσμου και τι όχι.

Η ψήφισή του σημαίνει θεωρητικά ότι η χώρα σώζεται με τον συμβατικό πολιτικά τρόπο: Φορολογούμε τους πάντες, παίρνουμε και την επόμενη δόση δανείου και μαζεύουμε αρκετά λεφτά για να τα δώσουμε... στους δανειστές μας πάλι, οι οποίοι επιπλέον θα τα βρούνε ξανά πολύ λίγα... Διότι είναι γνωστό ότι όσα και να μαζευτούν δεν αρκούν για τα δικά μας έξοδα, πολύ περισσότερο για την πολυπόθητη ανάπτυξη που κάποτε πρέπει να αρχίσει. Έπειτα περιμένουμε αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, αν τα σενάρια επαληθευτούν –όλα τα προηγούμενα απέτυχαν ως γνωστόν- να δούμε αν θα βουλιάξουμε του χρόνου...

Όλα αυτά εάν βέβαια όλα δουλέψουν σωστά. Αν βέβαια ο λαός απλώς δεν έχει να δώσει, τότε και οι προηγούμενες απλώς ελπίδες είναι απλώς φρούδες! Ή αν ο λαός υποθέσουμε ότι έχει –που δεν έχει- αλλά δεν θέλει να δώσει εξαθλιούμενος εντελώς, θα ξεσηκωθεί και θα έχουμε και πάλι αναρχία, διάλυση του κράτους, χρεοκοπία κτλ.

Η μη ψήφιση του μνημονίου, είναι απλά ο πιο γρήγορος δρόμος για το προηγούμενο σενάριο. Κυβερνήσεις πέφτουν, νέες δεν μπορούν να σταθούν, ακυβερνησία για μεγάλο διάστημα με αποτέλεσμα τη διάλυση της έννομης τάξης, χρεοκοπία σε λίγες μέρες και... άγνωστον! Είναι ένα μονοπάτι που αφού δεν εξερευνήθηκε ποτέ, μένει μόνο να δοκιμαστεί. Φυσικά για ένα διάστημα δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, αλλά στην αναρχία που θα προκληθεί, ούτε και κανείς θα ζητά να τον πληρώσεις. Μάλλον θα κοπεί δραχμή ισότιμη του ευρώ –αν οι Ευρωπαίοι δεν κάνουν καμία θεαματική στροφή, που δεν είναι απίθανο- και σε λίγους μήνες θα αρχίσουν τα πράγματα να παίρνουν μια σειρά, αλλά με σημείο εκκίνησης της χώρας, την κατάστασή στην οποία βρίσκονταν μια δεκαετία πριν. Άλλωστε με το μνημόνιο θα χρειαστούμε λιγότερα χρόνια, αν όλα πάνε κατ΄ ευχήν, που δεν είναι καθόλου βέβαιο; Έπειτα θα αρχίσουν οι ελλείψεις σε αρκετά εισαγόμενα είδη... Αλλά μήπως δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά; Μήπως επίσης είναι μια ευκαιρία –επώδυνα βεβαίως- να αναγκαστούμε να δραστηριοποιούμαστε εμείς σ’ αυτά που μέχρι τώρα τα παίρναμε έτοιμα απ’ έξω με τις εισαγωγές που εκτίνασαν το ισοζύγιο; Μήπως μάλιστα αυτό είναι μια ευκαιρία να χτυπηθεί η εγχώρια ανεργία; Φυσικά θα έχουμε υψηλούς πληθωρισμούς, αλλά ας κάνουν και κάτι οι πολιτικοί για τη συγκράτησή του, αν τους έχει μείνει καμία ικανότητα...

Δηλαδή να χρεοκοπήσουμε;

Δεν αρέσει σε κανένα η λέξη χρεοκοπία. Κουβαλάει μια τόσο αρνητική σημειολογία. Δεν ξέρω όμως αν στην πράξη είναι τόσο κακή όσο ακούγεται. Άλλωστε μήπως ο αντίθετος δρόμος είναι λιγότερο κακός; Δεν έχουμε την πολυτέλεια παρά να διαλέγουμε το μη χείρον που το θεωρούμε βέλτιστο. Σκεφτείτε ότι στη συμβατικής πολιτικής λύση, πρέπει να πληρώσω περαίωση, αλληλεγγύη, φόρο επιτηδεύματος, ΦΠΑ, αυξημένο, έκτακτη εισφορά, αυξημένους συντελεστές φόρων και μειωμένα έσοδα λόγω ύφεσης και περικοπής μισθών ή μείωσης αφορολόγητου... Αυτό δεν είναι κατοχή; Σίγουρα δεν μπορώ. Κι αν μπορούσα μάλλον δεν θα ήθελα, αλλά αυτό είναι εντελώς θεωρητικό σενάριο. Ας με βάλουν μέσα, δίπλα στον Μπέο. Τουλάχιστον να είχαμε πολιτισμένες φυλακές... Μόνο που δεν επιτρέπεται το ίντερνετ στις φυλακές και δεν θα μπορώ να γράφω στο blog!

Ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη λοιπόν, διαλέγω το δρόμο που δεν ξέρω και μπορεί να κρύβει ακόμα και ελπιδοφόρες εκπλήξεις. Τον άλλο τον ξέρω. Ατελέσφορος μέχρι τώρα, κι αν περπατήσει πρέπει να συντρέξουν πολλοί παράγοντες για να έρθει η πολυπόθητη σωτηρία, άλλως πάνε πάλι όλες οι θυσίες όλα χαμένες και τέλος πάντων ΔΕΝ ΕΧΩ για να το στηρίξω. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος κι ας χτυπιέσαι από κάτω κι ας μου βάλεις το πιστόλι στον κρόταφο. ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ;

Η στάση των δημοσίων προσώπων του κατεστημένου

Ψηφίστε ότι θέλετε κύριοι βουλευτές. Όμως από αύριο μη τολμήσετε να βγείτε έξω. Όχι δεν κινδυνεύετε από εμένα προσωπικά, απλώς την κατάσταση βλέπω ρεαλιστικά. Μπορεί να σώσετε την κομματική σας ταυτότητα, αλλά θα χάσετε την κοινωνική. Και σίγουρα την Ελλάδα δεν τη σώσατε, απλώς της δώσατε μια ελπίδα που κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχτεί φρούδα...

Η Ντόρα λέει ότι θα δηλώσει ότι θα είναι εκεί αλλά δεν θα έχει γνώμη. Ουσιαστικά η γνώμη της είναι ότι συμφωνεί αλλά για λόγους συμβολισμού δεν θέλει να το πει ανοιχτά. Τα κόμματα της Αριστεράς δεν λένε σε τίποτα ναι εκτός από Σοβιετικό καθεστώς. Η ΝΔ θα πει όχι μόνο για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής ώστε να δείχνει αλληλέγγυα στους κατατρεγμένους υπηκόους, αλλά ουσιαστικά λέει κι αυτή ναι με αστερίσκο. Δηλαδή ελπίζει ότι θα μπορούσαμε κάποιες παραγράφους να τους διαπραγματευτούμε καλύτερα. Μάλλον δεν είναι τόσο αφελείς, Μια απλή πρόφαση είναι. Όσο για τον Καρατζαφέρη, κάπως πάλι θα τα καταφέρει. Το ζυγίζει μέχρι την τελευταία στιγμή, παίζει σε διπλό ταμπλό και ψηφίζει μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων κι όχι σε επίπεδο αρχών, που δεν έχει. Η κυβέρνηση βαράει τα παιδιά της για να κάνει την καλή στους ξένους. Τάχα μας σώζει ταΐζοντάς μας το αίμα μας! Οι βουλευτές μάλλον θα φοβηθούν να ρίξουν την κυβέρνησή τους και να χρεωθούν την τόσο κακόηχη λέξη «χρεοκοπία»! Αν όμως κάποιος φίλος τους ήταν υπερδανεισμένος και με ρεαλιστικούς υπολογισμούς δεν είχε ελπίδες, μάλλον θα τον προέτρεπαν να κηρύξει πτώχευση και θα τον απέτρεπαν να ξαναπάρει δάνειο για να πληρώνει τόκους προηγούμενων δανείων, είναι καταδικασμένο να τον οδηγήσει πιο βαθειά στο βούρκο! Στον φίλο τους θα το επεσήμαιναν, στην κρατική οικονομία όμως όχι!

Βλέπω ότι όλοι σχεδόν οι άνθρωποι του κατεστημένου, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, επιστήμονες, δημοσιογράφοι ακόμα και μερικοί καλλιτέχνες στηρίζουν δημοσίως το μνημόνιο. Από τους διανοούμενους μάλλον έχουμε διχασμό. Φυσικά από την πλευρά τους όλοι αυτοί, πιστεύουν ότι οι συμπατριώτες τους έχουν να πληρώσουν από αυτά που έφαγαν τα προηγούμενα χρόνια κι απλώς τα κρύβουν. Κάποιοι νομίζουν ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο άσχημη, απλώς τα ΜΜΕ διόγκωσαν το πρόβλημα υπέρμετρα. Είναι η αλήθεια όμως;

Φυσικό είναι επίσης οι ίδιοι να μη θέλουν να χάσουν το μισθό τους και προτιμούν μια κάποια μείωσή του.

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ

...Αν και έγινε φανερή από τα παραπάνω την ξεκαθαρίζω με δύο λόγια: Δυστυχώς το μνημόνιο μέσω του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, πρώτον δεν εγγυάται τίποτα εκτός από κάποιες ελπίδες και δεύτερον δεν νομίζω ότι μπορεί να εφαρμοστεί. Είναι εντελώς εξωπραγματικό και μόνο για χώρες που ευημερούν.

Μέχρι τώρα το υποστήριζα κι εγώ διότι:

...εγγυούνταν με την καθοδήγηση των ευρωπαίων μια βίαιη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος.

... επιπλέον πρέπει όλοι να βοηθήσουμε για να σωθεί η χώρα, έστω κι αν δεν φταίμε προσωπικά για την κατάστασή της, αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και τελικά αφού ψηφίσαμε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ, τώρα ας πληρώσουμε.

Όμως διαπιστώνω ότι...

1. Αυτά που ζητάει το μεσοπρόθεσμο είναι απαράδεκτα και εξωπραγματικά. Τόσο που κάνουν τη χρεοκοπία να μας χαμογελάει σαν γη της επαγγελίας.

2. Κι αν τα δώσουμε έχουμε πολύ λίγες πιθανότητες να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία σε ένα ή δύο χρόνια. Θα ξεγυμνωθούμε εντελώς δηλαδή και στο τέλος θα υποστούμε και πτώχευση...

3. Μια χρεοκοπία ίσως αφυπνίσει το λαό να δουλέψει ομόψυχα και συντονισμένα, να ξαναχτίσει από την αρχή τη χώρα σε νέες βάσεις. Συμφωνώ βέβαια ότι αυτό απλώς ελπίδα είναι.

4. Δεν είμαι βέβαιος ότι πραγματικά χρωστάμε κι αν χρωστάμε, ότι χρωστάμε τόσα. Δεν είναι καθαρό σε ποιους τα χρωστάμε, αν τα όσα έχουμε δώσει ως τώρα δεν είναι αρκετά κτλ. (Ληστρικά επιτόκια, πανωτόκια, ιδιώτες δανειστές με σκοτεινά συμφέροντα κτλ).

5. Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι οι κυβερνώντες μας λειτουργούν πειθήνια προς τους έξω, σπεύδοντας σε κάθε τους παραίνεση να μας ρημάζουν, χωρίς ποτέ να λένε όχι, να διαπραγματεύονται, να βάζουν όρια. Δεν μπορώ να παραβλέψω την υποτέλεια και το ξεπούλημα στο οποίο έχουν οδηγήσει τη χώρα. (Όροι δανειακής σύμβασης επιεικώς απαράδεκτοι, εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας κτλ).

6. Δεν μπορώ να παραβλέψω ακόμα, ότι δύο χρόνια τώρα, δεν εξάντλησαν όλες τις δυνατότητες συλλογής χρημάτων. Η Γερμανία μας χρωστάει από το κατοχικό δάνειο που μας επέβαλε, όσα χρωστάμε!!! Τα μεγάλα εισοδήματα στην Ελλάδα δεν έχουν φορολογηθεί. Αντίθετα κυνηγιούνται οι συνήθεις κακομοίρηδες μικρο- και μεσαίοι πολίτες. Πετρέλαια, βωξίτες, ηλιακή ενέργεια ΑΟΖ και τόσα άλλα αγαθά της χώρας μας δεν αξιοποιήθηκαν...

ΛΕΩ ΛΟΙΠΟΝ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ... ΟΤΙ ΠΡΟΚΥΨΕΙ! (δεν μπορεί να είναι χειρότερα από τον εφιάλτη του μεσοπρόθεσμου προγράμματος).

Χρειαζόμαστε μακροπρόθεσμο πρόγραμμα με ρεαλιστικές απαιτήσεις και αναπτυξιακή προοπτική.

Για την τεκμηρίωση των παραπάνω από αύριο θα αναρτήσω βίντεο, άρθρα, ρεπορτάζ κτλ. που πιστεύω ότι κάθε Έλληνας πρέπει να δει. Όλα αυτά θα είναι διαλεγμένα, αποκλείοντας ακραίες ύποπτες και αναξιόπιστες πηγές, καθώς και φωνές, συνωμοσιολογικών υπερβολών και παραλογισμών.

ΥΓ.1 ...και πού είστε... Είμαι κατά της κομματικοποίηση που δημιουργεί παρωπίδες και φανατισμό, αλλά και κατά της βίας. Υπέρ βέβαια μαζικών ειρηνικών κινητοποιήσεων.

ΥΓ2. Συγχωρέστε με για το μέγεθος του άρθρου. Δεν το συνηθίζω άλλωστε. Το θέμα όμως είναι πολύ μεγάλο και συγκριτικά μ’ αυτό, το άρθρο είναι μικρό!