Να γίνουμε όλοι «αγανακτισμένοι»;

φωτό από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

Το παρακάτω αρκετά μακροσκελές κείμενο στέλνεται στο πρωθυπουργικό email και στο email της τοπικής εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αυτές τις ημέρες είμαι αρκούντως μπερδεμένος, όπως πολλοί από εσάς. Οι «αγανακτισμένοι» δεν μπορώ να κρίνω τι μπορούν να κάνουν κι αν κάποιο συμφέρον κρύβεται πίσω από τους αγνούς αυτούς διαδηλωτές που μπορεί να τους εκμεταλλευτεί. Συγκινητική πάντως η ενεργοποίησή τους αλλά και η «Εκκλησία του Δήμου» που έχουν συστήσει δίπλα από το σιντριβάνι της πλατείας Συντάγματος, όπου ο καθένας μπορεί να πάρει το μικρόφωνο και να πει τη γνώμη του.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=403805

Η χώρα είναι ένα μπερδεμένο κουβάρι και οι ελπίδες για το μέλλον έχουν πια στερέψει.

Μέχρι που σκέφτομαι να μεταναστεύσω για «...άλλες πολιτείες, ερωτικές ή αναρχικές...»

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΡΧΩΝ, ΔΟΜΩΝ, ΗΘΙΚΗΣ

Όμως τι γίνεται μ’ αυτή τη χώρα;

Καταρχάς είναι πασιφανές ότι στερούμαστε δημοκρατικής παιδείας κοινωνικής ευαισθησίας. Στερούμαστε σαν λαός παιδείας τάξης κι ευνομίας. Έτσι και οι κυβερνώντες ως σαρξ εκ της σαρκός μας υπονομεύουν ουσιαστικά κάθε προσπάθεια ευταξίας στοιχειώδους πολιτισμού και δικαιοσύνης αυτής της χώρας. Η αταξία στη διοίκηση και στη διαχείριση των οικονομικών πρέπει να αποδοθούν όχι αποκλειστικά σε ένα κόμμα αλλά σ’ αυτή ακριβώς την αντίληψη που κυριαρχεί μεταξύ μας.

Όλα αυτά καθιστούν αδήριτη την ανάγκη επιβολής μιας τάξης στοιχειώδους πολιτισμού. Μιας επανάστασης στις δομές και τους θεσμούς. Η τρόικα ομολογουμένως προσπάθησε να μας σπρώξει προς αυτή την κατεύθυνση –μόνοι μας δεν θα το αποφασίζαμε ποτέ- αλλά τα αποτελέσματα λόγω δικής μας ανοργανωσιάς και απροθυμίας, μέχρι τώρα είναι απογοητευτικά. Δεν θέλουμε να εκπολιτιστούμε. Προτιμούμε το μεσαίωνα. Όλοι όταν πηγαίνουμε σε δυτικές χώρες, γοητευόμαστε από την τάξη, τη συνέπεια, τις δομές... αλλά μόλις επιστρέφουμε καταλαβαίνουμε ότι εδώ δεν γίνεται τίποτα και ξαναβουλιάζουμε στη μακαριότητα της ζοφερής Ελληνικής πραγματικότητας.

Από την άλλη πλευρά βέβαια αυτό δεν μπορεί να γίνει επιλεκτικά, βιαστικά και χωρίς γενική συναίνεση. Κάποιος δηλαδή πρέπει να πείσει για τις αγνές προθέσεις του και με στη γενική στήριξη να προχωρήσει σε σάρωμα του σάπιου κράτους δημιουργώντας μια νέα σεισάχθεια. Η κυβέρνηση έδειξε ως τώρα μια τέτοια πρόθεση, χωρίς να πείσει όμως, λόγω της απροθυμίας των στελεχών της, των συνεχών υπαναχωρήσεων και της χρήσης αυτής της ρητορικής για την επιλεκτική πλήξη ασθενών κοινωνικών ομάδων, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους δύσκολους στόχους των μεγάλων συμφερόντων.

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΝΩ ΚΑΙ ΣΕ ΣΑΣ

Δεν σας κρύβω ότι βλέπω με θετικό μάτι τον πρωθυπουργό, όχι όμως και το κόμμα του. Γενικά θα υποστήριζα αυτούς που πάνε κόντρα στο ρεύμα του μίζερου καθεστώτος ανομίας της χώρας. Σε ειλικρινείς, αξιοπρεπείς, εργατικούς ανθρώπους με όραμα. Όχι μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι προσπαθώ να περάσω συγκαλυμμένα κάποιες κομματικές θέσεις. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε συμπαθώ ιδιαίτερα κάποιο από αυτά. Αγαπώ μόνο την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, και τη χώρα. Μ’ αυτή τη σειρά μάλιστα! Έχω δε την ελπίδα ότι τελείωσε η εποχή της Δημοκρατίας δι’ αντιπροσώπων, κάτι πρέπει να κάνουμε με την άμεση Δημοκρατία, στην εποχή μάλιστα της επανάστασης στις επικοινωνίες. Αντιπαθώ τους αριστερούς που μόνο προοδευτικοί δεν είναι εμμένοντας σε πεθαμένα φαντάσματα του αραχνιασμένου παρελθόντος. Όπως μισώ την τυφλή εμπάθεια των δεξιών. Όχι αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι κεντρώος. Ειδικά δε όταν το κέντρο είναι ένας τρίτος δρόμος που προσπαθεί να κλέψει από τα δύο παραδοσιακά στρατόπεδα εντελώς οπορτουνιστικά. Προσπαθώντας να πάρει χωρίς να έχει κάτι να δώσει. Ποτέ δεν εκτίμησα τις νόθες λύσεις!

ΠΟΛΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ...

Μέσα σε όλα αυτά έχω πολλά ερωτηματικά και δεν ξέρω πλέον τι να πιστέψω. Όχι, επειδή είμαι blogger δεν σημαίνει ότι ξέρω κάτι παραπάνω από εσάς. Σαρξ εκ της σαρκός σας είμαι. Δεν θα προσποιηθώ ποτέ κάτι που δεν είναι αλήθεια. Έχω κάθε δικαίωμα να έχω γνώμες. Γνώμες που κάποτε μπορεί να αποδειχθούν εκ των υστέρων λάθος ή και να επιβεβαιωθούν μερικές φορές. Από αυτά τα ποσοστά επιτυχίας, κρίνω κι εγώ τη βαρύτητα των προβλέψεών μου και αναπροσαρμόζομαι. Ποτέ δεν πίστεψα ότι δεν υπάρχει αλήθεια. Ότι η αλήθεια είναι εντελώς υποκειμενική, αν και μπορούμε να τη βλέπουμε από σχετικές πλευρές. Αν δεν υπάρχει αλήθεια όλα αυτά δεν υφίστανται. Δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο, σωστές ή λάθος πολιτικές, σωστοί ή λάθος πολιτικοί. Δεν υπάρχει δηλαδή θετική ή αρνητική πορεία της χώρας. Τότε τι νόημα έχει να συζητάμε!

Έχω πάρα πολλές απορίες και λίγες απαντήσεις-απόψεις λοιπόν. Τότε θα μου πείτε κι αφού δεν ξέρεις, πάψε να μας ζαλίζεις γράφοντας. Εγώ δεν γράφω σαν ειδήμονας, αλλά αποζητώντας να σκεφτούμε μαζί με ειλικρίνεια. Να προσθέσουμε όλοι τίμια και δίκαια τις γνώσεις μας για το κοινό καλό. Ας το κάνουμε μαζί σαν μια διαδικτυακή Εκκλησία του Δήμου, για το κοινό καλό του τόπου μας. Για την αφύπνισή μας και τη δραστηριοποίησή μας. Για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.

1. –Η χώρα μας χρωστάει.

- Σωστόν!

- Δεν τα δανείστηκα εγώ αλλά οι κυβερνήσεις.

- Κι αυτό σωστόν!

- Όμως αν ήμουν εγώ η εσύ ο δανειστής, θα λέγαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει η προσωπική ευθύνη του κάθε πολίτη. Αφού δανείστηκε η χώρα από εμένα, έχω κάθε δικαίωμα να ζητώ τα δανεικά με τους συμφωνηθέντες τόκους!

- Κι αυτό σωστόν!

Στον ως τώρα συλλογισμό μας έχουμε δύο σκέλη: Το ένα είναι ότι οι κυβερνήσεις μας που εξ ονόματός μας δανείζονταν –και συνεχίζουν- αφειδώς, το έκαναν χωρίς μέτρο, χωρίς λογική και χωρίς αποτέλεσμα. Διότι αν αυτά που δανείστηκαν ήταν αναπτυξιακά κεφάλαια, που είναι η ανάπτυξη! Αν απλώς τα δανείζονταν για να ανατροφοδοτήσουν τον φαύλο κύκλο του χρέους, πληρώνοντας απλώς τα δανεικά και τους υπέρογκους τόκους των, γιατί ανέλαβαν να οδηγήσουν μια τέτοια χώρα χωρίς να διαθέτουν τις κατάλληλες λύσεις! Ή τέλος πάντων γιατί συναίνεσαν σ’ αυτό τον παραλογισμό και δεν έκοψαν με το σπαθί το γόρδιο δεσμό, προτού γίνει ιστός αράχνης –όπως έγινε τώρα- που πνίγει εμάς σαν θηράματα... Αυτή είναι η πλευρά του δανειζόμενου. Τώρα το άλλο σκέλος, αυτό του δανειστή: Ποιος ή ποιοι είναι αυτοί οι δανειστές; Ας ρίξουν τα προσωπεία για να τους γνωρίσουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να τους ξέρουμε; Πού τα βρήκαν αυτά τα κεφάλαια; Διότι έχω την υποψία ότι ούτε αυτοί δεν τα είχαν, απλώς από κάπου τα υπεξαίρεσαν. Εκμεταλλεύονταν και συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται κεφάλαια άλλων, που δεν τους ανήκουν! Άρα μας δάνεισαν και μας δανείζουν προϊόν εγκλήματος!!! Επιπλέον αυτοί οι τόκοι δεν είναι ληστρικοί; Μήπως υπήρξε διαπλοκή και συνενοχή μεταξύ αυτών και των εκπροσώπων μας που σύναψαν τις συμβάσεις; Η απόδειξη αυτών από ένα δικαστήριο θα καθιστούσε τη σύμβαση άκυρη ή τέλος πάντων διαβλητή με δικαίωμα επαναδιαπραγμάτευσης.

Απαντήστε κε πρωθυπουργέ!

2. Άλλη απορία μου, που κανείς δεν φρόντισε να μου απαντήσει: Όταν μία χώρα έχει οικονομικά προβλήματα, απευθύνεται πρώτα σε όσους της χρωστάνε ήδη, τα μαζεύει και μετά στρέφεται στην παραγωγή, επιδιώκοντας να την αυξήσει για να μεγιστοποιήσει το προϊόν της άρα και τα έσοδα από αυτά. Στο τέλος στρέφεται και σε εξωτερικό και εσωτερικό δανεισμό, αφού πρώτα ζητήσει από τους πολίτες της να δώσουν κάτι παραπάνω στα όρια των δυνατοτήτων τους για να ξεπεραστεί η δυσμενής συγκυρία. Σε όλα αυτά χρειάζονται συγκεκριμένες και ρεαλιστικές μελέτες με αντίστοιχα χρονοδιαγράμματα, που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της όλης προσπάθειας, ώστε να πείσει για την αναγκαιότητά της. Για να πείσει επιπλέον ότι θα αποφέρει την επιζητούμενη λύση, την ομαλότητα και την επιθυμητή έκβαση, χωρίς οι θυσίες να πάνε χαμένες, αλλιώς δεν αρχίζει καν! Γιατί λοιπόν δεν ζητήθηκαν τα αναγκαστικά δάνεια των ναζί από το Γερμανικό κράτος; Γιατί η κυβέρνησή μας είπε απλώς ότι δεν παραιτούμαστε αλλά δεν είναι η ώρα να ανακινήσουμε αυτό το θέμα; Πότε δηλαδή θα είναι η ώρα, όταν θα σβήσουμε και ως εκ τούτου, δεν θα τα χρειαζόμαστε πλέον; Γιατί δεν κλήθηκαν να πληρώσουν πρώτοι οι πολιτικοί που έκαναν περιουσίες ή που με τις αποφάσεις τους ζημίωσαν το κράτος αλλά αντίθετα αυτοί χαίρουν ασυλίας; Κι αν ακόμα μαζεύονταν ψίχουλα, το μήνυμα που θα στέλνονταν θα ήταν χρυσός! Γιατί δεν ξεγυμνώθηκαν και δεν ρίχτηκαν στη φυλακή οι πάσης φύσεως καταχραστές του Δημοσίου αλλά αντίθετα πρώτοι που κλήθηκαν να ξεγυμνωθούν αδιαμαρτύρητα ήταν οι εύκολοι στόχοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι;

Απαντήστε κε πρωθυπουργέ!

3. Γιατί η Γερμανία μας δανείζει με ποσά πενταπλάσια από αυτά που αγοράζει, ενώ αν αυτό το έκανα εγώ σε σένα θα ήταν τοκογλυφία και θα πήγαινα φυλακή; Φυσικά την εκάστοτε Γερμανία δεν μπορούμε να τη στείλουμε φυλακή, ούτε να της κηρύξουμε πόλεμο, νομιμοποιούμαστε όμως να της βγάλουμε τη... γλώσσα με ένα δεν πληρώνω, στο όνομα μάλιστα του δικαίου!

Γιατί δεν είναι λύση η άρνηση άλλων πληρωμών στα επανοτόκια που έχουμε μαζέψει τόσες δεκαετίες τώρα, αφού τα δανεικά έχουν εξοφληθεί προ πολλού αλλά οι ληστρικοί τόκοι αντιθέτως όλο και αυξάνουν;

Απαντήστε κε πρωθυπουργέ!

4. Γιατί έχουμε ανάγκη δανεισμών, αφού τα δανεικά πηγαίνουν κατά 95% στα χρεολύσια των προηγούμενων δανείων κι όχι στη χώρα; Τελικά ο αγώνας μας όλος είναι για τους δανειστές και τις τράπεζες και όχι για εμάς! Τα δάνεια που παίρνουμε δεν φτάνουν καν στην Ελλάδα. Απλώς λογιστικά διαγράφονται από τις αντίστοιχες δόσεις μας στα κιτάπια των δανειστών μας! Ποια είναι στην πραγματικότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ποια η Τράπεζα της Ελλάδος ως ΑΕ άγνωστων ιδιωτών, που επιπλέον δεν ελέγχεται όπως οι ΑΕ; Γιατί στύβουμε έναν ολόκληρο λαό για να μη χάσουν κάποιοι παραχορτασμένοι δανειστές κι αφού δεν έχουμε ανάγκη της αγορές κεφαλαίων; Ναι δεν έχουμε ανάγκη τις αγορές κεφαλαίων διότι και σήμερα δεν χρειαζόμαστε δανεικά για να ζήσουμε, αφού όπως είπαμε τα δανεικά τα παίρνουμε για να επιδοτούμε το τραπεζικό σύστημα και να πληρώνουμε άγνωστους δανειστές, παλιών δανείων... Τα φορολογικά έσοδα αρκούν για να κινήσουν την κρατική μας μηχανή. Τα λεφτά μας πηγαίνουν σ’ εκείνους που κρατούν το χρυσό μας και κόβουν το νόμισμα, ενώ εμάς σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα δεν δίνεται πια αυτή η δυνατότητα.

Απαντήστε κε πρωθυπουργέ!

Έχω βλέπετε πολλά αναπάντητα γιατί!

5. Γιατί ο κος πρωθυπουργός μας βεβαίωνε ότι λεφτά υπάρχουν; Αν υπήρχαν γιατί δεν τα χρησιμοποίησε για να ομαλοποιήσει την οικονομία μας; Αν εννοούσε ότι υπάρχουν αλλά είναι σε χέρια λίγων και πρέπει να αναδιανεμηθούν, γιατί δεν το κάνει τώρα; Αν εννοούσε ότι υπήρχαν στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, γιατί δεν τις τροφοδότησε με ευκαιρίες για να τα αποδώσουν; Όχι δεν πιστεύουμε ότι δεν ήξερε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτός ο μύθος έχει ήδη καταρριφθεί με στοιχεία. Οι ίδιοι οι νυν κυβερνώντες άλλωστε, προεκλογικά ανέφεραν τα νούμερα που καταδείκνυαν το οικονομικό αδιέξοδο της διαχείρισης της προηγούμενης κυβέρνησης και καλά έκαναν τότε. Όμως αυτό αποδεικνύει ότι ήξεραν! Επιπλέον κι αν ακόμα δεν ήξεραν –υπόθεση εργασίας- δεν είχαν το δικαίωμα να προσποιούνται ότι ήξεραν και να ζητούν από εμάς να τους δώσουμε τη δυνατότητα να κυβερνήσουν. Ενώ αν απλώς μας παραπλάνησε για να πάρει την εξουσία, του αξίζει να τον πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα! Επί δύο χρόνια που ο πρωθυπουργός λοιδορείται καθημερινά για εκείνη τη δήλωση, δεν έχει δώσει ακόμα μία πειστική απάντηση. Πώς να σας εμπιστευόμαστε πλέον κε πρωθυπουργέ!

6. Κι αν πάρουμε τώρα την 5^η δόση, στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται η οικονομία μας, από πού προκύπτει ότι δεν θα βρεθούμε σε στάση πληρωμών αντί του Ιουλίου σε κάποιον από τους επόμενους μήνες; Το αντίθετο είναι μάλλον αποδεδειγμένο! Αν λοιπόν το «κανόνι» μας είναι προδιαγεγραμμένο γιατί να κάνουμε θυσίες; Ας αποδεχθούμε το μοιραίον πάραυτα, αντί να ταΐζουμε λιμοκτονώντας πάμπλουτους ιδιώτες!

7. Γιατί ο υπουργός των οικονομικών τόσο καιρό μας διαβεβαιώνει ότι όλα ελέγχονται κι έχουμε πρόοδο και καρπούς και ξαφνικά αυτές τις ημέρες μας ξεφουρνίζουν ότι κινδυνεύουμε με στάση πληρωμών; Ξέρω θα απαντήσουν ότι σαν υπουργός πρέπει να στέλνει αισιόδοξα μηνύματα στις αγορές. Εκτός όμως από τις αγορές τα στέλνει και σε μένα τον πολίτη που του εμπιστεύτηκα τη διακυβέρνηση, πλήρωσα με ελπίδα παραπάνω, υπομένω τη φτώχεια και τον πίστευα μέχρι τώρα. Πώς έχουν την θρασεία απαίτηση να τους ξαναπιστέψουμε; Η εμπιστοσύνη ξέρετε ότι δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται...

8. Μέχρι τώρα δεν θα μας την έδιναν αυτή την 5^η δόση. Τώρα τι άλλαξε και ξαφνικά μετάνιωσαν και θα μας τη δώσουν! Μήπως κάποιοι μας εκβιάζουν και μας κοροϊδεύουν; Μήπως κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

9. Γιατί άλλοι ειδικοί επιμένουν ότι η επιλογή του μνημονίου είναι ο μόνος δρόμος και πρέπει να συνεχίσουμε διότι δεν υπάρχει άλλη λύση ενώ άλλοι είναι βέβαιοι ότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που δεν υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα εξυπηρέτησης του και αποφυγή αναδιάρθρωσης, κουρέματος, χρεοκοπίας; Μάλιστα γιατί υπογράψαμε τόσο επαχθείς όρους χωρίς επαρκή διαπραγμάτευση, αφού μάλιστα η χρεοκοπία μας δεν τους συμφέρει! Τελικά μπορεί να αποδειχθούν αυτοί οι όροι επαχθέστεροι οποιασδήποτε χρεοκοπίας!

10. Ποιες θα είναι οι πραγματικές συνέπειες μιας στάσης πληρωμών για τη χώρα αλλά και για την καθημερινή ζωή του πολίτη; Γιατί δεν μας το λέει κανείς ευθαρσώς και σαφώς, ώστε συνειδητοποιημένα και με όλες μας τις δυνάμεις να στηρίξουμε μια μνημονιακού τύπου «μόνη λύση»; Μέχρι και η... Παπαρήγα ακόμα και ο Τσίπρας, παρότι αντιτίθενται στην Ευρωπαϊκή προοπτική, υποστηρίζουν το ευρώ κι όχι την επιστροφή στη δραχμή. Γιατί όμως; Δεν είναι αντιφατικό; Δεν πρέπει να μας το εξηγήσουν επαρκώς;

11. Με ποιο δικαίωμα έφτασε η κυβέρνησή μας να απεμπολήσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε οργανισμούς, χώρες και ιδιώτες, χάριν αυτού του προαναφερόμενα αμφιλεγόμενου χρέους μας; Όχι δεν είναι υπερβολή αυτό! Διαβάστε:

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=403559

Το ξέρατε ότι τα χρέη μας είναι άμεσα απαιτητά ακόμα και από την στρατιωτική μας περιουσία; Το ξέρατε ότι τα χρέη μας αυτά θα μπορούσαν οποιαδήποτε στιγμή να πωληθούν οπουδήποτε, ακόμα και στην Τουρκία; Είναι στους όρους της σύμβασης δανεισμού μας. Αναζητήστε τους στο διαδίκτυο!

12. Μέχρι πότε νομίζετε κε πρωθυπουργέ ότι μπορείτε να κυβερνάτε αυτό το λαό ερήμιν του, επειδή πήρατε την εντολή διακυβέρνησης πριν από σχεδόν δύο χρόνια, σε τόσο δυσμενείς συνθήκες και σε μια τόσο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του;

Μακάρι να υπήρχαν πειστικές απαντήσεις στα παραπάνω. Αν όμως δεν υπάρχουν, ο λαός ίσως πρέπει να καταλύσει αυτή τη λεγόμενη δημοκρατία παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του, να τους κατεβάσει όλους αυτούς κάτω και να τη στήσει από την αρχή σε υγιείς βάσεις. Εμείς δηλαδή ο απλός και ακομμάτιστος λαός! Δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αυτό, να γίνει μάλιστα χωρίς να το εκμεταλλευτούν κάποιοι, αλλά και να γίνει αποτελεσματικά. Αλλά αν δεν υπάρχει άλλη λύση, θα πρέπει να το τολμήσουμε, με όσους αγαπούν τη χώρα, με τους διανοούμενους μπροστά και τη στήριξη των αγνών δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας!

Εντυπώσεις από την ταινία: the invention of lying

Είδα λοιπόν αυτή την ταινία, καθότι από τις διαφημίσεις μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα. Πράγματι πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς ψέμα! Πώς μπορεί να φαντάστηκε ο σκηνοθέτης αυτόν που «ανακαλύπτει» το ψέμα και με ποιο τρόπο;

Ο σκηνοθέτης λοιπόν μέσα στην ταινία του παρουσιάζει κάποιον, κάποτε που με ένα μυστηριώδη τρόπο –δεν μας εξηγεί το πώς- ξεπερνάει τη φύση του και συλλαμβάνει μέσα του το ψεύδος! Αρχικά νιώθει ότι είναι ο μόνος που έχει το... «χάρισμα», αλλά στη συνέχεια διαπιστώνει ότι αυτό μόνο δεινά φέρνει στην πραγματικότητα και μετά από την πρώτη επιτυχία. Έτσι κάνει πιο δυστυχισμένο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους. Όλοι οι συνάνθρωποί του τον πιστεύουν, διότι δεν μπορούν ούτε καν να φανταστούν την έννοια του ψεύδους. Πώς θα ήταν δυνατό άλλωστε αφού αυτή η έννοια μέχρι τότε ήταν ανύπαρκτη! Την αγνοούν εντελώς! Κάποια στιγμή μάλιστα «εφευρίσκει» την ιδέα του Θεού και τους την πλασάρει με σκοπό να τους παρηγορήσει, αλλά αυτό καταλήγει ως μπούμεραγκ σε μεγαλύτερο μπέρδεμα και κακό. Φυσικά η ταινία φανερά δεν υποστηρίζει την ύπαρξη του Θεού, αφού τη θεωρεί ξεκάθαρα ψέμα του πρωταγωνιστή και εφευρέτη του ψεύδους...

Το πρώτο που σημείωσα σ’ αυτή την τοποθέτηση είναι ότι οι άνθρωποι καθώς δεν έχουν την ικανότητα(;) του ψεύδους, παρουσιάζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως λοβοτομημένοι... Δεν κατάλαβα όμως γιατί ένας που δεν λέει ψέματα είναι ηλίθιος! Στην ταινία εμφανίζεται ο κοινός άνθρωπος μόλις βλέπει το συνάνθρωπό του να του λέει ό,τι νιώθει... Να λέει δηλαδή ό,τι κρυφό νιώθει κι ότι υποτιμητικό μπορεί να του περάσει από το μυαλόγι’ αυτόν, χωρίς μάλιστα κανείς να τον ρωτήσει! Με συγχωρείτε όμως κε σκηνοθέτα... δεν είναι έτσι τα πράγματα! Το αντίθετο του ψεύτη δεν είναι η ακράτεια της γνώμης σου... Μ’ αυτό τον τρόπο λοιδορείται ο έντιμος και ειλικρινής, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο και έντιμο! Διότι μπορείς να είσαι ειλικρινής αλλά να μη χρειάζεται να είσαι ωμός, πετώντας την αλήθεια –όπως εσύ την αντιλαμβάνεσαι- στα μούτρα του άλλου, χωρίς μάλιστα εκείνος να σου το έχει καν ζητήσει!!! Μπορώ δηλαδή να σε δω να μου φανείς άσχημος, αλλά κανείς δεν με υποχρεώνει να σου το πω κι αυτό χωρίς να μειώνει σε καμία περίπτωση τη φιλαλήθειά μου! Δεν νομίζετε! Ακόμα κι αν με ρωτήσουν για κάτι, έχω το δικαίωμα και από λεπτότητα, να αποφύγω έμμεσα την ευθεία απάντηση, χωρίς αυτό να με κάνει ανειλικρινή ή απλώς άμεσα να αρνηθώ να απαντήσω! Γιατί λοιπόν αυτή η παραπλανητική εμφάνιση των ειλικρινών ανθρώπων ως ζόμπι, Σε τι αποσκοπεί; Δυστυχώς καλοπροαίρετη απάντηση δεν βρίσκω!

Όμως το παράξενο είναι ότι χωρίς ίσως να το θέλει, η ταινία μας θυμίζει τη Βιβλική διδασκαλία περί της εμφάνισης τους Σατάν από τον αρχάγγελο Εωσφόρο, στο πρόσωπο του αρχιψεύτη που κατορθώνει –δεν ξέρω πώς- να ξεπεράσει τη φύση του και να αποκτήσει την ικανότητα(;) του ψεύδους που μέχρι τότε δεν είχε. Δείχνει επίσης πόσο κακό κάνει το ψέμα, αν και βραχυπρόθεσμα δείχνει να επιφέρει επιτυχία. Πόσο δυστυχισμένους κάνει τους ανθρώπους!. Από την άλλη όμως εμφανίζει και τους υπόλοιπους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το ψέμα, ως αφελείς, σαν λοβοτομημένους, σαν άβουλα πλάσματα που τα έχει κάνει πλύση εγκεφάλου ο Θεός που κατά την ταινία δεν υπάρχει παρά στα παραμύθια του αρχιψεύτη... Τελικά τι προτείνει; Οι της αλήθειας είναι ηλίθιοι, οι του ψεύδους καταλήγουν δυστυχισμένοι. Θεός δεν υπάρχει να δώσει λύση... Άρα εμείς τα ταλαίπωρα ανθρώπινα πλάσματα δεν έχουμε παρά να αυτοκτονήσουμε ομαδικά για να γλιτώσουμε από τον εαυτό μας... Λέτε;

Εθνική συναίνεση... Το πιο σύντομο Μαγιάτικο ανέκδοτο!

Να και κάτι άλλο που έπρεπε να μας το πουν οι άλλοι για να το κάνουμε.

Πρώτα έπρεπε να μας πουν οι Ευρωπαίοι να νοικοκυρέψουμε τα οικονομικά μας. Εμείς φαίνεται ότι δεν το ξέραμε μόνοι μας! Αλλά έστω και έτσι, εμείς καταλήξαμε ότι οι Φράγκοι θέλουν να μας κατακτήσουν, να μας ποδηγετήσουν, να μας κάνουν προτεκτοράτο τους. Συνεχίσαμε να πιστεύουμε ότι εμείς δεν φταίμε, εμείς καλά πάμε, αλλά οι κεφαλαιοκράτες του κόσμου, βάλθηκαν να σπάσουν το σβέρκο του Έλληνα εργαζόμενου, που μόνος ακόμα αντιστέκεται...

Τώρα μας λένε να αποκτήσουμε διά της συναίνεσης, εθνικούς στόχους, κοινή εθνική πολιτική. Μόνοι μας δεν το ξέραμε βλέπετε. Έπρεπε να μας το πούνε οι άλλοι! Δεν ξέραμε ότι στα Εθνικά θέματα πρέπει να έχουμε όλοι οι Έλληνες κοινό μέτωπο. Όλα τα κόμματα θα πρέπει να στηρίζουν την ίδια κοινή πολιτική, όποιο από αυτά κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση. Στην παιδεία, στην άμυνα, στη δημόσια ασφάλεια που είναι αδιαπραγμάτευτα, ό,τι καταφέραμε ως τώρα θα πρέπει να το κρατάμε ως κόρη οφθαλμού και να μη τα ξηλώνουμε και τα μισοχτίζουμε βιαστικά κάθε τετραετία. Ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να χτίζεται κι όχι να αποδυναμώνεται με ημέτερους κάθε τέσσερα χρόνια... Ποιος να καταλάβει όμως! Εμείς το χαβά μας. Αυτά τα λένε οι κουτόφραγκοι που δεν είναι γάτες σαν εμάς. Αυτοί όμως έφτιαξαν πολιτισμό με τα αρχαιοελληνικά υλικά κι εμείς επαιτούμε σήμερα. Εμείς επιμένουμε ότι μόλις βγαίνει μια κυβέρνηση στην εξουσία, πρέπει να γκρεμίζει τα του προηγούμενου για να δείξει πόσο άσχημα τα έκανε όλα και πόσο δικά μας πρέπει να τα κάνουμε εμείς με τις ορδές μας που πρέπει να αμειφθούν λεηλατώντας τους νικημένους. Αντίθετα οι της αντιπολίτευσης, δεν πρέπει να συμφωνούν σε τίποτα με την κυβέρνηση για να δείξουν τσαμπουκά. Γιατί νομίζουν ότι έτσι θα κρατήσουν συσπειρωμένους –μαντρωμένους δηλαδή- τους οπαδούς τους.

Άντε τώρα με τέτοια νοοτροπία, να καθίσουν οι φωστήρες μας στο ίδιο τραπέζι και να αποφασίσουν το καλό του τόπου, έστω κι αν αυτό φαίνεται ότι δεν τους συμφέρει και τόσο κομματικά.

Σίγουρα βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση σαν έθνος. Παρακολουθούμε τα νέα από το μέτωπο με κομμένη την ανάσα. Βέβαια αυτός ο πόλεμος δεν είναι με αεροπορία και πεζικό. Είναι άλλου είδους πόλεμος, αλλά δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος. Ο Πόλεμος είναι πάντα πόλεμος! Οι υποδομές είναι κατεστραμμένες. Οι απώλειες σε άνδρες είναι πολλές –ανεργία-. Συζητείται αν θα έχουμε αύριο ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και... φαΐ! Η αγορά φυσικά έχει καταρρεύσει προ πολλού. Η παραγωγή το ίδιο. Περιμένουμε μόνο τα αποδημητικά πουλιά του τουρισμού, να μας φέρουν λίγο φαΐ, αλλά ποιος θέλει να χαρεί τις διακοπές του στους χρεοκοπημένους, κλέφτες, εθνικά παράνομους λωποδύτες, τους losers!

Αν λειτουργήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης , το εθνικό πνεύμα ενότητας, η προτίμηση στο κοινό μακροπρόθεσμο συμφέρον αντί του βραχυπρόθεσμου ευκαιριακού πλιατσικολογήματος, θα βρούμε τρόπο να σωθούμε. Αν όχι θα βουλιάξουμε αύτανδροι και σ’ αυτή την περίπτωση τα προγνωστικά είναι άδηλα.

Γιατί όμως δεν είμαι και τόσο... αισιόδοξος! Μήπως επειδή διαβάζω Ελληνική ιστορία;

Ο κόσμος μας βιάζεται να... τελειώσει!

Αυτός ο Χάρολντ Κάμπινγκ, φαίνεται ότι κάποιο μικρό λαθάκι πρέπει να έκανε στην τελική πρόσθεση... Αυτό βάλθηκαν να μας πείσουν οι εξελίξεις από τα ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα που χτυπούν ξανά αυτές τις ημέρες. Αν και ο ίδιος διαβεβαιώνει ότι το τέλος θα έρθει αντί για 21 Μαΐου στις 21 Οκτωβρίου, εγώ δεν βλέπω να φτάνουμε μέχρι τον... Οκτώβριο!

Αυτά τα Ισλανδικά ηφαίστεια βγάζουν καπνούς από τα ρουθούνια τους σαν τους δράκοντες της Αποκάλυψης.

Η Φουκουσίμα που εμείς την ξεχάσαμε δυστυχώς δεν μας ξέχασε. Είναι ανάγκη λένε τώρα άλλοι 70.000 κάτοικοι να απομακρυνθούν από την περιοχή, αφού η ραδιενέργεια συνεχίζει να διαρρέει και υπεργείως και υπογείως και υποβρυχίως!!! Ήδη δε, στους τρεις από τους έξι αντιδραστήρες έχει δημιουργηθεί τήξη του πυρήνα τους...

Τι να πούμε και για την πολιτεία του Μισούρι των ΗΠΑ όπου τα νέα στοιχεία μιλούν για 116 νεκρούς από τον ανεμοστρόβιλο που έπληξε την Κυριακή την πόλη Τζόπλιν, ενώ αναμένονται και νέοι σήμερα, αύριο...

Το χειροποίητο ανακυκλωμένο μπιλιάρδο ξανά στο προσκήνιο...

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θυμάστε το χειροποίητο μπιλιάρδιο με ανακυκλωμένα υλικά...

Ήρθε η ώρα λοιπόν το μπιλιάρδο μου, εκτός από μπιλιάρδο να γίνει και φορέας μοντελισμού. Στα πόδια του προσάρμοσα τις γραμμές του τραίνου μου Marklin που είχα αγοράσει πριν από είκοσι και πλέον χρόνια μάλιστα από το Μινιόν προτού βουλιάξει... Συμπλήρωσα μόνο μερικές γραμμές που χρειάζονταν για να κλείσει ο κύκλος, που είναι αρκετά φθηνές, 3,5€ η μία.

Παραθέτω μερικές φωτογραφίες για τους μερακλήδες του είδους. Έγινε η ανάρτηση της βάσης, το ηλεκτρικό κύκλωμα και η στερέωση των γραμμών. Τους επόμενους μήνες φιλοδοξώ, σιγά-σιγά θα παρέμβω στην μακέτα, δημιουργώντας αληθοφανή τοπία, βουνά, τούνελς, δρόμους, λιβάδια κτλ...

Ναι μην ανησυχείτε είναι δοκιμασμένο, οι ράγες δεν ενοχλούν τα πόδια των παικτών μπιλιάρδου!

Ο Ντομινίκ Στρος-Καν και ο υπόλοιπος θίασος...

Όλοι έγραψαν εξευτελίζοντας γενικά τον φίλο μας το Δομίνικο. Ε, να μη γράψω κι εγώ... πειρασμός είναι!

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ...

Δυστυχώς ο καθένας μας αντιμετωπίζει την αλήθεια από τη δική του πλευρά:

Εμείς ως Έλληνες κι επειδή μας είπε ότι είμαστε βουτηγμένοι στα σκ... νιώθουμε χαιρεκακία κι ένα είδος δικαίωσης για το πάθημά του. Οι ανησυχούντες όμως επί των οικονομικών μας, αντίθετα νιώθουν συμπάθεια καθώς ο Δομινικούλης μας ήτανε λέει υπέρμαχος των συμφερόντων μας.

Αν τώρα είσαι Γάλλος πιστεύεις κατά 57% ότι ο Ντομινίκ είναι αδικημένος και θύμα συνωμοσίας. Μάλιστα αν είσαι και Γάλλος και Σοσιαλιστής το πιστεύεις κατά 70%!

Βλέπετε πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει η αλήθεια! Συμπέρασμα: Η αλήθεια είναι σχετική, υποκειμενική, λέει η μεταμοντερνιστική θεώρηση κι όλοι ικανοποιημένοι! Γίνε όμως η ...καμαριέρα και σου λέω εγώ τι γνώμη θα έχεις για το μεταμοντερνισμό! Όχι! Η αλήθεια δεν είναι σχετική. Αν κάποιος σε βίασε ή προσπάθησε να το κάνει, αυτό είναι fact είναι μια αλήθεια και δεν είναι καθόλου σχετικό... Υποκειμενικοί είμαστε εμείς κι όχι η αλήθεια!

Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

Στη Γαλλία τέτοιες περιπτώσεις ξέρουμε όλοι ότι συγκαλύπτονται, με μία περίεργη αντίληψη περί ομερτά!

Στην Αμερική όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Ο Ντομινίκ εξευτελίστηκε, δημοσίως. Οι Γάλλοι κατηγόρησαν τους Αμερικανούς για υπερβολή και «δημόσιο λιντσάρισμα». Οι Αμερικανοί απαντούν, ότι εμείς αντιμετωπίζουμε τους φερόμενους ως εγκληματίες το ίδιο, είτε είναι επώνυμοι, είτε είναι ανώνυμοι. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=401272

Τώρα εμείς διαλέγουμε και παίρνουμε, ποιο σύστημα προτιμάμε. Αν είμαστε επώνυμοι, σοβινιστικά Ευρωπαϊστές, μισογύνηδες ή ρέποντες προς την παρανομία προτιμούμε το Γαλλικό, ενώ αν το αντίθετο από αυτά, το Αμερικανικό! Μήπως όμως πρέπει να διαλέξουμε τη θέση μας σύμφωνα με το δίκαιο και το αντικειμενικά ορθό, κατά το «ό,τι θέλεις να σου κάνουν κάνε» του Ιησού κι όχι με το τι μας βολεύει προσωπικά κατά το μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια!

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ...

Πάμε στην ουσία του θέματος που είναι το έγκλημα για το οποίο συνελήφθη, οφείλουμε να είμαστε όλοι μας ρεαλιστές αλλά κυρίως δίκαιοι, διότι αν δεν είμαστε, αύριο δεν θα «δικαιούμαστε να ομιλούμε» όταν βρεθούμε σε αντίστοιχη θέση.

1. Ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας και για το Δομινικούλη μας, είτε μας είπε ότι βουλιάζουμε στα σκ... είτε όχι. Είτε συμφέρει στην Ελλάδα να αφεθεί ελεύθερος, είτε όχι. Είτε είμαστε Έλληνες, είτε Γάλλοι, είτε Αμερικανοί, Σοσιαλιστές ή συντηρητικοί... Αν και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα το έκανε, δεν μπορώ να αποκλείσω να είναι θύμα παγίδας, καθότι δημόσιο πρόσωπο με βλέψεις στην Προεδρεία της Γαλλίας και όχι ανέφελο παρελθόν. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τη συνέχεια της ταινίας για Όσκαρ που παίζεται μπροστά στα μάτια μας σε συνέχειες αυτό τον καιρό και προβάλλεται από τα δελτία ειδήσεων.

2. Αν και μου αρέσει που είδα τον Δομινικούλη σιδηροδέσμιο και χαμένο, θα προτιμούσα οι Αμερικανικές αρχές να ήταν πιο διακριτικές με τον κο ΔΝΤ αλλά να είναι το ίδιο διακριτικές και με κάθε ανώνυμο που συλλαμβάνεται.

Τώρα για το ΑΝ το έκανε, δεν ξέρω και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.

Αν καταδικαστεί, πάντα θα υπάρχει η συνωμοσιολογική υπόνοια ότι του στήσανε παγίδα κι αυτός την πάτησε, ή ότι είναι εντελώς αθώος και το σύστημα που δεν τον ήθελε «λάδωσε» όλο το μηχανισμό, ενεπλάκησαν πράκτορες της CIA και τα λοιπά και τα λοιπά.

Αν αθωωθεί, ομοίως θα μείνει η ρετσινιά και η υπόνοια ότι το έκανε αλλά η αμερικανική κυβέρνηση πιέστηκε, ότι η CIA μεσολάβησε, ότι η παθούσα χρηματίστηκε ή απειλήθηκε για να ανακαλέσει ή απλώς να μην επιμείνει κοκ...

Πάντως η ιστορία "Ο Δομινικούλης βουτηγμένος στα σκ..." παίζει κι έχει ακόμα πολύ σασπένς. Δείτε λοιπόν τη συνέχεια. Και μόνο σαν ταινία αξίζει, καθώς όλοι προσπαθούμε να μαντέψουμε την κατάληξη της υπόθεσης που έχει στο μυαλό του ο σκηνοθέτης.

Καλή διασκέδαση σε σας από τα θεωρεία της αρένας του αίματος...

Τι θα έκανα αν ήμουνα πρωθυπουργός...

Όλοι αυτό λένε: "Εγώ αν ήμουνα πρωθυπουργός θα...." μεγαλοστομίες!

Κι ο γιος μου λέει, ότι αν ήταν ...πρόεδρος θα καταργούσε τα λεφτά και θα έπαιρνε ο καθένας ότι ήθελε τζάμπα...

Εγώ λέω ότι αν ήμουν πρωθυπουργός, μάλλον δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Θα μετάνιωνα που μπλέχτηκα σε μια αδιέξοδη κατάσταση και θα κοιτούσα να παραιτηθώ το γρηγορότερο. Διότι πώς να αλλάξεις μια χώρα που δεν θέλει να αλλάξει. Εδώ μας χρειάζεται ένας άνθρωπος που να εμπνεύσει όλη τη χώρα και να πείσει για την αναγκαιότητα των επώδυνων αλλαγών δίνοντας ελπίδα αλλά και φως στο βάθος του τούνελ. Φυσικά πρέπει να έχει και ανάλογους συνεργάτες. Ένα επιτελείο ανθρώπων με όραμα, με κότσια και αξιοπιστία. Αυτά δεν τα έχει σήμερα η Ελλάδα, ούτε εγώ βέβαια για να με κάνετε... πρωθυπουργό.

Η αριστερά σήμερα βρίσκεται σε άλλες εποχές, εντελώς εκτός πραγματικότητας. Τα όσα γραφικά διαλαλεί, τα υποστηρίζει ξέροντας ότι ποτέ δεν θα κληθεί να τα εφαρμόσει, πάντα θα μένουν ιδέες, αλλά με ιδέες δεν φτιάχνεται η χώρα, ειδικά στο χάλι που βρίσκεται σήμερα.

Η δεξιά είναι καταστροφή και με αυτά που υποστηρίζει και με το ανθρώπινο υλικό που διαθέτει –παρεκτός ελαχιστότατων εξαιρέσεων-. Να προσεύχεστε να μη βγει στην εξουσία. Μπροστά σ’ όλους αυτούς η αναποτελεσματική και αλληλοσπαρασσόμενη κυβέρνηση, φαντάζει τέρας λογικής και αποτελεσματικότητας. Μόνο που με ασπιρίνες δεν θεραπεύεται ο καρκίνος που κατατρώει την Ελλάδα. Εδώ χρειάζεται μαχαίρι και ακρωτηριασμούς κι ότι... απομείνει!

Ουαί τοις κυβερνώσι και τοις κυβερνομένοις...

Εξάρθρωση σπείρας δολοφόνων αστυνομικού και Ελληνική Αστυνομία

Συγχαρητήρια στην Ελληνική Αστυνομία που βρήκε και εξάρθρωσε τη συμμορία ληστών που λυμαίνονταν την Αττική και σκότωσε τον μοτοσυκλετιστή αστυνομικό τραυματίζοντας έναν ακόμα.

Για μία ακόμα φορά συλλυπητήρια για το χαμό του νεαρού αστυνομικού, που έτσι κι αλλιώς δεν γυρίζει πίσω.

Δυστυχώς στη χώρα μας κάποιοι παλιοί ενθυμούμενοι κάποιες πέτρινες εποχές που δεν υπάρχουν πλέον και νεότεροι κινούμενοι από στείρα και καθολική άρνηση, πολεμούν κάθε τι που έχει σχέση με κράτος, νομιμότητα, κράτος και αστυνομία.

Την αστυνομία όμως τη χρειαζόμαστε ικανή και δυνατή να μας προστατεύει. Να επιβάλλει το νόμο από τους λίγους που απειλούν την ειρηνική ζωή των περισσότερων. Πέρα από αυτό ας έχουμε όλοι τα μάτια μας ανοιχτά, οι νόμοι που περνούν να είναι αντίστοιχοι του κοινού αισθήματος δικαίου και δημοκρατίας. Ομολογώ ότι κι εγώ όταν βλέπω αστυνομικό κάτι σφίγγεται μέσα μου, καθώς μεγάλωσα σε μία εποχή που οι χωροφύλακες ήταν κράτος, υπεράνω της νομιμότητας. Όμως σήμερα δεν είναι έτσι. Μπορεί και σήμερα να υπάρχουν κακοί αστυνομικοί σαν τον Κορκονέα, αλλά δεν μπορούμε να γενικεύουμε τις εξαιρέσεις. Σήμερα η Ελληνική αστυνομία έχει άλλη παθογένεια: Την απαξίωση, τη διαφθορά και την αδιαφορία που μαστίζει όλο το δημόσιο τομέα.

Πέρα όμως από όλα αυτά, η παρατήρησή μου στην πρόσφατη επιτυχία τους είναι ότι, αν δεν είχαν σκοτωθεί/τραυματιστεί οι συνάδελφοί τους, φοβούμαι ότι δεν θα είχαν βρει τους δράστες. Φυσικά προσωπική εκτίμηση εκφράζω. Είναι πασιφανές ότι με ιδιαίτερο πάθος οι αστυνομικοί χειρίστηκαν αυτή την υπόθεση, δίνοντας όρκο στους παθόντες συναδέλφους τους. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό. Είναι ανθρώπινο και μάλιστα όταν καταλήγει σε επιτυχία, είναι αξιέπαινο. Όμως αν είχε σκοτωθεί κάποιος δικός μου κι όχι ...δικός τους, θα έβαζαν τα δυνατά τους να συλλάβουν τους υπευθύνους; Εδώ έχω τις αμφιβολίες μου και την ένστασή μου. Σ’ αυτή την επιτυχία συνέβαλαν οι μυστικές υπηρεσίες, η αντιτρομοκρατική, η ασφάλεια... κάνοντας αναλύσεις και προσεγγίσεις επίπονες και ψυχοφθόρες. Φοβάμαι ότι δεν θα έκαναν το ίδιο αν είχε σκοτωθεί ο δικός μου συνάδελφος, αδελφός ή φίλος... Και το συμπεραίνω διότι έτσι λειτουργεί όλος ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας, όταν δεν υπάρχουν προσωπικά κίνητρα... Όταν λήστεψαν το δικό μου σπίτι πριν από 8-9 χρόνια, δεν έκαναν απολύτως τίποτα, πέραν της καταγραφής του συμβάντος. Απαιτούσαν δε να μην πειράξει κανείς την πόρτα μέχρι να έρθει η σήμανση μετά από 1-2 μέρες. Να μείνω δηλαδή εντελώς ανυπεράσπιστος και με ανοιχτή την πόρτα για δύο μέρες... Όταν τους είπα ποιοι ήταν πιθανό να το έκαναν, μου είπαν ότι σ’ αυτή την περίπτωση έπρεπε να κάνω μήνυση, κινδυνεύοντας να κατηγορηθώ για συκοφαντική δυσφήμιση, αν δεν μπορούσα να το αποδείξω! Δεν παρείχαν καμία ψυχολογική βοήθεια στα μέλη της οικογένειάς μου και στο τέλος μας είπαν ότι η αστυνομία δεν είναι δυνατό να φυλάει το σπίτι του καθενός μας, αλλά πρέπει εμείς να πάρουμε μέτρα αυτοπροστασίας... Κατάλαβα δηλαδή ότι ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ!

Όχι φίλοι μου, η ύπαρξη της αστυνομίας δεν είναι πρόβλημα, η μη ύπαρξή της είναι! Η σωστή λειτουργία της δεν είναι κακό. Κακό είναι η πλημμελής λειτουργία της! Από αυτή κινδυνεύουμε! Αστυνομία φοβισμένη, απαξιωμένη, κομματοκρατούμενη και με την κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, είναι επικίνδυνη για τη χώρα μας, επικίνδυνη για τον καθένα μας!

Η οδήγηση είναι ενδεικτική του πολιτισμού του λαού μας.

Το διάβασα σαν παρατήρηση δημοσιογράφου εφημερίδας κι επειδή ήρθε και έδεσε με το δικό μου παράπονο. Ναι πραγματικά η οδήγησή μας είναι ό,τι πιο ενδεικτικό της νοοτροπίας του λαού μας. Όχι σίγουρα δεν είμαστε εμείς οι Έλληνες κακοί οδηγοί, αντιθέτως. Κακοί πολίτες, συνάνθρωποι είμαστε. Άλλωστε τα ίδια τα της οδήγησης τα βρίσκει κανείς και πεζός από πεζούς στο πεζοδρόμιο.

Τα απωθημένα του κάθε συνανθρώπου τα αντιμετωπίζει κανείς και στο εργασιακό του περιβάλλον. Όμως εκεί λίγο πολύ είμαστε συγκεκριμένοι άνθρωποι, όλοι γνωστοί και χωριζόμαστε σε κατηγορίες, παρέες, κλίκες. Κάποιοι αντιπαθιούνται κάποιοι συμπαθιούνται ιδιαίτερα και κάποιοι απλώς κρατούν τα προσχήματα μεταξύ τους.

Το ίδιο και στο χώρο της γειτονίας –κάποτε ήταν η γειτονιά τώρα η συγκατοίκηση σε πολυκατοικίες-. Κάποιοι μέσα στην πολυκατοικία αντιπαθιούνται και το δείχνουν στις συνελεύσεις για τα κοινόχρηστα, κάποιοι συμπαθιούνται και συμμαχούν πίνοντας μαζί καφέ, ενώ οι υπόλοιποι κρατούν τα προσχήματα όσο η πόρτα του διαμερίσματος είναι ανοιχτή, διότι μόλις κλείσει από πίσω...

Στην οδήγηση όμως ο καθένας μέσα στο χώρο του αυτοκινήτου του νιώθει ότι είναι στην έδρα του, στο σπίτι του. Εκεί είναι μόνος στο σύμπαν και κατά προτίμηση στο κέντρο του! Ανοίγω το παράθυρο και πετάω το σκουπίδι μου έξω από το παράθυρο στη μούρη του αποπίσω, αρκεί να μείνει καθαρό το αυτοκίνητο καμάρι μου. Όλοι οι άλλοι δεν μετράνε και πρέπει να «μεριάσεις πέτρα να διαβώ». Όλοι πρέπει να υποκλιθούνε σε μένα που περνάω. Όλοι πρέπει να παραμερίσουν για να υπηρετήσουν εμένα. Εγώ επιτρέπεται να τριπλοπαρκάρω παντού, κανείς όμως δεν επιτρέπεται να το κάνει σε μένα. Φυσικά απαγορεύεται να με προσπεράσει κανείς, ειδικά αν είναι γυναίκα, επί ποινή αντιποίνων. Αν οδηγάω μηχανάκι, πρέπει όλοι να φρενάρουν απότομα όταν σφηνώνομαι ανάμεσά τους όπως δικαιούμαι πάντα, είτε τους μπαίνω από αριστερά είτε από δεξιά. Αν είμαι πεζός προχωράω προκλητικά στη μέση του δρόμου όχι μόνο διασχίζοντάς τον κάθετα αλλά και κατά μήκος, άλλωστε αν τολμούν ας με πατήσουν! Μήπως το πρόβλημά μας είναι ότι είμαστε λίιιιιιιιιιγο ατομιστές. Όποιος θέλει να δει τον πολιτισμό ενός λαού δεν χρειάζεται απαραίτητα να ζήσει χρόνια μαζί τους. Απλώς ας παρατηρήσει την οδήγησή τους. Εκεί εμείς ξεδιπλώνουμε προθύμως όλο το ταμπεραμέντο μας, την αίσθησή μας περί πολιτισμού και τις χάρες του πρωτοπόρου –στις αρνητικές επιδόσεις- λαού μας!

Κάποιος πρέπει να κάνει την επίπονη εργασία, του να μαζέψει όλα τα κύπελλα-τρόπαια που έχουμε μαζέψει σαν λαός τα τελευταία χρόνια, όπως:

Χειρότερη οικονομία της υφηλίου.

Οι πιο μανιώδεις καπνιστές

Τα περισσότερα τροχαία ανά κεφαλήν

Οι χαμηλότερες επιδόσεις λαού στο διάβασμα βιβλίων

Τα μεγαλύτερα ανά κεφαλήν έξοδα για την παιδεία με τα χειρότερα πανεπιστήμια –πρόσφατο βραβείο μας αυτό-!

Τα μεγαλύτερα ανά κεφαλήν έξοδα για την υγεία με τις χειρότερες υπηρεσίες –ούτε γάζες πια στα νοσοκομεία-

Τελευταίοι στην ανακύκλωση, στη διείσδυση του ίντερνετ, στην απορρόφηση ....κονδυλίων, στην έρευνα, στις νέες τεχνολογίες, στο επίπεδο ζωής των φυλακών...

Με συγχωρείτε δεν είμαι εγώ για έρευνες. Ας κάνει άλλος αυτή την επίπονη δουλειά... Το χρωστάμε στη φυλή μας. Σ’ αυτό πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία η Ελληνική Ακαδημία! Μόνο που είμαστε τελευταίοι και στις έρευνες, στην αποτελεσματικότητα, στη συνέπεια στα χρονοδιαγράμματα... Αφήστε το καλύτερα! Είμαστε καταδικασμένοι!

Θανάσης Βέγγος = ήθος και αξιοπρέπεια

Δεν παρακολουθώ καθόλου τηλεόραση και πολύ περισσότερο δεν παρακολουθώ Ελληνικές ταινίες που μάλλον απευθύνονται σε ανθρώπους με πολύ χαμηλό IQ. Δεν λέω εκφράζουν μια αγνότητα, άγνωστη στην εποχή μας, βγάζουν γέλιο, αλλά κατά τα άλλα...

Έτσι γίνεται κατανοητό ότι δεν παρακολούθησα ποτέ επιμελώς τον Θανάση Βέγγο στις ταινίες του. Σποραδικά έχω δει μερικές και τις περισσότερες όταν ήμουνα παιδί. Ήταν σίγουρα αγνός, ανθρώπινος και με αρκετό χιούμορ. Επίσης είδα ένα άλλο του πρόσωπο σε ταινία του Αγγελόπουλου, που μου άρεσε. Αν και αυτοδίδακτος, χωρίς περγαμηνές, καλλιτεχνικά θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ως ο Τσάρλι Τσάπλιν της Ελλάδας.

Πιο πολύ όμως τον εκτίμησα σαν άνθρωπο. Η αξιοπρέπειά του και το ήθος του είναι ό,τι ξεχώρισα περισσότερο σ’ αυτόν, πέρα από τις κινηματογραφικές επιτυχίες του. Αν μας λείπουν άνθρωποι σαν τον Θανάση Βέγγο, είναι διότι δεν έχουμε πλέον ανθρώπους με ανάλογο ήθος στην προσωπική τους ζωή, στη δημόσια εικόνα τους αλλά και στον επαγγελματικό τους στίβο. Μας λείπουν άνθρωποι του μέτρου και της σεμνότητας.

Συλλυπητήριά μας!

Το νεοελληνικό πνεύμα στο νεοελληνικό αθλητισμό

H Eθνική μας κατάντια δυστυχώς δεν έχει τελειωμό.

Στο μπάσκετ τη χρονιά που πέρασε στην Α1 λίγες ομάδες είχαν απομείνει κι από αυτές ουσιαστικά έπαιζαν μόνο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός οι συνήθεις... ύποπτοι. Κανείς δεν διαδήλωσε γι΄ αυτή την κατάντια...

Στη super league του ποδοσφαίρου τη χρονιά που πέρασε οργίασε το παρασκήνιο, αλληλοκατηγορίες παραγόντων για καλύβες, παράγκες και τα συναφή, με κασέτες ή DVD (μπήκαν κιόλας στο αρχείο), δωροδοκίες διαιτητών, απερίγραπτα επεισόδια στα γήπεδα, με ball boys να αποσύρονται και μετά να επιστρέφουν, άνδρες εταιρειών φύλαξης να κάνουν τα στραβά μάτια ή ακόμα και να συμμετέχουν σε επεισόδια, φίλαθλοι να μπαινοβγαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους κυνηγώντας τους ...παίκτες!!! Εκπλήσσομαι που κανείς δεν έκανε πορεία για όλα αυτά, δεν επαναστάτησε, δεν φώναξε. Μάλλον όλοι φαίνονται να είναι ικανοποιημένοι σαν να είναι αυτή η κατάσταση δικαίωση των αγώνων τους στις προηγούμενες πορείες.

Το ματς ποδοσφαίρου Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού ήταν ντροπή για τον πολιτισμό μας. Ο τελικός κυπέλλου ΑΕΚ-Ατρόμητου ήταν αντιγραφή του προηγούμενου. Πολλές απειλές ακούστηκαν, τίποτα δεν έγινε. Απορώ που έχουμε την απαίτηση από τους έξω να μας παίρνουν στα σοβαρά...

Γιατί εγώ ο απλός πολίτης είμαι υποχρεωμένος να το χρηματοδοτώ όλο αυτό; Να χρηματοδοτώ τις ζημιές, την αστυνομία, τα νοσοκομεία και τις ίδιες τις ΠΑΕ; Πραγματικά η πολιτεία δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ή μήπως δεν θέλει. Κι αν δεν θέλει, γιατί δεν θέλει;

Γιατί εγώ ο πολίτης να κινδυνεύω στα δημόσια (άρα και δικά μου) γήπεδα, τους δημόσιους δρόμους και πεζοδρόμια;

Λόγια έχουμε ακούσει πολλά, αποφάσεις αποφασιστικές δεν βλέπουμε. Άρα κα΄τι κρύβεται κι αυτοί που δεν τις παίρνουν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, δεν μπορεί παρά να είναι συνένοχη. Το πράγμα φωνάζει μόνο του.

Όλα αυτά είναι παράλογα και σε περίοδο οικονομικής κρίσης πολύ περισσότερο. Αλλά γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι η κρίση είναι πρωτίστως ηθική, έπειτα κοινωνική και τελευταία οικονομική.

Εγώ πάντως αν ήμουν ξένος, με όλα αυτά δεν θα μας έπαιρνα σοβαρά. Και μη βιαστούμε να πούμε ότι οι πολιτικοί φταίνε... Όταν εκείνοι παίρνουν αποφάσεις ενάντια στα συντεχνιακά μας συμφέροντα, καταργούμε τη νομιμότητα στους δρόμους. Τώρα, μπροστά σε όλα αυτά, γιατί δεν μιλάμε το ίδιο δυναμικά;

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ

http://www.skai.gr/news/articles/article/168405/na-tethei-to-podosfairo-se-anagastiki-pedaeti-argia/

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=398579

Σίγουρα τα μάθατε... "Νεκρός ο Οσάμα Μπιν Λάντεν"

Γιατί μου θυμίζει κάτι από το Ελληνικό

"Οντίρλαντα ντιρλάνταντα...";

Μετά το Ομπάμα στην Αλαμπάμα, παίζεται το δεύτερο μέρος της σειράς με την ανακοίνωση του θανάτου του Οσάμα από τον Ομπάμα.

Γι’ ακόμη μία φορά θα ακουστεί το «ο Οσάμα πέθανε, ζήτω ο Οσάμα»!

Ήταν ένας ικανός τρομοκράτης, ήρωας για τους δικούς του, αλλά σαν αυτόν θα βγουν –αν δεν βγήκαν ήδη- πολύ περισσότεροι. Η Δύση είναι στο στόχαστρο των Μουσουλμάνων και τελικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι πραγματικά απειλείται είτε ψυχολογικά, είτε πραγματικά. Η δύση πρέπει να βρει έναν τρόπο μόνιμης αντιμετώπισης αυτού του κινδύνου. Όσο για την επιτυχία της δολοφονίας του Μπιν Λάντεν, αυτή αποκτά κυρίως συμβολική σημασία παρά επιχειρησιακή. Κυρίως δίνει αυτοπεποίθηση στην τρωθείσα Αμερικανική περηφάνια, μετά από τα γεγονότα της 11^ης Σεπτεμβρίου. Πέραν αυτού ουδέν. Το πολύ, πολύ κάποιοι φανατικοί Μουσουλμάνοι να κάνουν μερικές ακόμα απεχθείς τρομοκρατικές επιθέσεις στη μνήμη του... και η ιστορία συνεχίζεται παρά τις περί του αντιθέτου προφητείες του Φουκουγιάμα, που τον αποστόμωσε η Φουκουσίμα!

Εύχομαι ένα μαγευτικό ξεκίνημα

της Μαγιάτικης άνοιξης...

όπως ΔΕΝ θα ‘λεγε κι ο Μαγιακόσφσκι...

ΥΓ. Συγχωρέστε μου το γλωσικό παραλήρημα, μάλλον τα πήρα καθώς έπιανα το Μάη!