Φυσικά αν με εξαχρείωσες πρώτα και μετά μου δώσεις ένα ξεροκόμματο, ουσιαστικά δεν έκανες τίποτα και η ευθύνη θα πρέπει να σε βαραίνει. Αλλά τέλος πάντων από το τίποτα και η κίνηση μεταμέλειας είναι κάτι τουλάχιστον ως ηθική αποκατάσταση.
Πολλοί οι όψιμοι μετανοούντες και αναρωτιέμαι αν είναι ειλικρινείς ή απλώς το κάνουν για τις εντυπώσεις, συμπλέοντας πάντα καιροσκοπικά με το ρεύμα. Διότι τότε μας έλεγαν ότι το μνημόνιο είναι η σωτηρία, αφού το δίλημμα που ετίθετο ήταν μνημόνιο ή πτώχευση κι επιστροφή στη δραχμή.
Σήμερα το ίδιο δίλημμα παραμένει: Νέο μνημόνιο ή πτώχευση και έξοδος από την ευρωζώνη. Πρέπει πάλι να επιλέξουμε μνημόνιο;
Αν και ξέρουμε ότι έτσι θα στοχεύουμε μέχρι το 2020 έλλειμμα του ΑΕΠ 120% (το οποίο φυσικά δεν θα πετύχουμε)!
Αν και ξέρουμε ότι τα 130 δις -αν τα πάρουμε- φτάνουν μόνο για ενός έτους αποπληρώσεις των δόσεων και μετά πάλι χάος κι εν τω μεταξύ πείνα στο εσωτερικό;
Το πρόβλημα της σήμερον είναι ότι κανείς πολιτικός δεν τολμάει να κρατήσει την απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Όλοι τη ρίχνουν στο διπλανό τους, ελπίζοντας ότι τελικά θα σκάσει στα χέρια άλλου, για να μη χρεωθούν εκείνοι την ευθύνη. Δηλαδή δεν μένουν στο ΓΕΓΟΝΟΣ ότι αργά ή γρήγορα θα σκάσει, αλλά στο σε ποιου τα χέρια θα σκάσει!
Γιατί ο λαός δεν αντιδρά; Μα το δίλημμα που του θέτουν είναι: θέλεις άμεση πτώχευση που σημαίνει ότι θα χάσεις πάραυτα ακόμα κι αυτό τον κουτσουρεμένο μισθό σου ή θέλεις μνημόνιο που αφήνει κάποια περιθώρια ελπίδας...; Στο κενό χρόνου μέχρι να το σκεφτείς εσύ, εκείνοι παίζουν το ρόλο τους ανενόχλητοι! Ουσιαστικά σου θέτουν το δίλημμα αν θέλεις να αυτοκτονήσεις με πιστόλι ή μαχαίρι και το... σκέφτεσαι!
Θα πρότεινα να τους απαντήσουμε: "ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΩ, ΑΝ ΤΟΛΜΑΤΕ ΕΛΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ!" Όχι άλλα "ξεροκόμματα", τέρμα στις "αφέσεις αμαρτιών"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου