Με ποιο τίμημα μας καλούν να συναινέσουμε στη "σωτηρία" της χώρας;

ΚΥΡ από το ΒΗΜΑ

     Όχι δεν το έβαλα για αστείο, για να γελάσουμε. Το έβαλα διότι κατά τη γνώμη μου θέτει ξεκάθαρα ένα προβληματισμό:

     Μας καλούν να δεχτούμε θυσίες για τη σωτηρία της χώρας. Μάλιστα! 

Μέχρι ποιου ορίου; ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές μας; Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λένε ότι για τρία τουλάχιστον χρόνια, πρέπει να βρείτε ένα τρόπο να ζήσετε, άνεργοι κι εξαθλιωμένοι, για να αρχίσει έπειτα σιγά σιγά η ανάκαμψη, αν όλα πάνε καλά και δεν ανακαλύψουμε ότι η μέθοδος είχε κάποια εγγενή λάθη! 

Αν μου πούνε π. χ. ότι πρέπει να θυσιάσεις το παιδί σου για τη σωτηρία της χώρας, πρέπει να δεχτώ; 

Αν πρέπει να θυσιάσω την τιμή της γυναίκας μου; Για καλό σκοπό πάντα, για τη σωτηρία της χώρας! Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές, ποια είναι τα όρια, πέραν των οποίων δεν πρέπει να δεχτούμε αυτού του είδους τη "σωτηρία" της χώρας; 

    Μας βιάζουν πανταχόθεν κι εμείς λέμε ότι αυτοί που αντιδρούν σ'  αυτό, δειλιάζουν! Η άρνηση σωτηρίας διά βιασμού ονομάστηκε δειλία, ενώ θαρραλέα στάση είναι η αποδοχή της θυσίας, του βιασμού δηλαδή! Μήπως κάναμε το μαύρο άσπρο;