Ξεκίνησα πριν από δέκα μέρες περίπου να γράφω μια νουβέλλα. Μη με παρεξηγήσετε, δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα, απλώς πάντα έγραφα ποιήματα περιγράφοντας αυτά που ένιωθα. Τώρα λέω σε επίπεδο πειραματισμού να ξεκινήσω κι ένα πεζό που ποτέ δεν αποφάσισα -εκτός μίας μικρής εξαίρεσης πριν από πολλά, πολλά χρόνια-. Να δοκιμάσω δηλαδή τον εαυτό μου αν μπορεί να γράψει μικρά και επίπονα κείμενα. Είχα λοιπόν μία ιδέα εδώ και πολύ καιρό που την παίδευα μέσα μου κι είπα τώρα να την "φτύσω" γιατί πολύ με βασάνισε από μέσα. Έκανα κάποια προσχέδια και απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να γράψω μεγάλα κείμενα. Τίποτα δεν μου έβγαινε. Αυτές τις μέρες το βλέπω να περπατάει, να κυλάει από μέσα μου και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας.
Έτσι αν έστω ένα ή δύο ενδιαφερθούν κι απαντήσουν, θ' αρχίσω αμέσως να το δημοσιεύω κεφάλαιο, κεφάλαιο καθημερινά από αυτό το blog. Αν όχι εσείς θα χάσετε. Εγώ το διασκεδάζω ήδη κι αγωνιώ για το πού μπορεί να οδηγήσει η ιστορία -δεν ξέρω ακόμα- και ποιο μπορεί να είναι το τέλος. Είμαι ήδη στις 8.500 λέξεις και φιλοδοξώ να προσεγγίσω τις 15.000! Καλό κουράγιο που λένε.
Περιμένω λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου