Σαν να μου φαίνεται ότι τελειώνει κι αυτός ο χρόνος.
Έχουν αρχίσει προ πολλού οι απολογισμοί και οι αναδρομές με τα high light του απερχόμενου έτους. Παρελαύνουν οι θεαματικές γκάφες της χρονιάς, τα θεαματικά ατυχήματα της χρονιάς, τα επιστημονικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα της χρονιάς, οι ιστορικές πολιτικοκοινωνικά στιγμές της χρονιάς κοκ.
Ακολουθούν οι ευχές για ευτυχισμένο 2012, ό,τι επιθυμείτε κτλ. Για πρώτη φορά όσο θυμάμαι κανείς δεν πιστεύει αυτές τις ευχές και με δυσκολία εκφέρονται από τα σφιγμένα στόματα. Όλοι ξέρουμε ότι δεν θα είναι μια καλύτερη χρονιά, ότι δεν μπορούμε να προσδοκούμε τίποτα καλό ή καλύτερο από αυτή τη χρονιά. Απεναντίας όλοι φοβούμαστε τι κακό και χειρότερο θα φέρει.
Εμείς απλώς θα παίξουμε το ρόλο μας, έτσι όπως τον έχουμε μάθει και η ελπίδα... πεθαίνει τελευταία.
Το έθιμο ή οι ιδεοληψίες μας, επιβάλλουν να είμαστε αισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι αποβάλλονται ως γκαντέμηδες κι εκτός κλίματος.
Αισιοδοξία κατ’ επιταγήν!
Μόνο που οι επιταγές εσχάτως αποδεικνύονται όλες ...ακάλυπτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου