βροχή σήμερα από παντού

Σήμερα το πρωί ξύπνησα, ντύθηκα, πλύθηκα, -ή ανάποδα, δεν θυμάμαι- πήρα την τσάντα μου και πήγα στο... σχολείο, λέγαμε στις παιδικές μας σχολικές εκθέσεις. Στη δουλειά, λέω εγώ σήμερα. Από το πρωί στο σκοτσέζικο ντουζ. Ξεκίνησα με με συννεφιά, στο δρόμο άρχισε να ψιχαλίζει, όταν έφτασα έπεφτε βροχή με τα όλα της και τώρα πάει προς καύσωνα. Είπα και μερικά καθόλου κολακευτικά για τις μετεωρολογικές προγνώσεις και τώρα σκέφτομαι μήπως πρέπει να ανοίξω το πρώτο air condition της φετινής θερινής περιόδου.

Βροχή όμως κι από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου που αράδιαζε τους σημερινούς πρωτοσέλιδους τίτλους του τύπου: Βουλιάζουμε, πτωχεύουμε, γυρνάμε στη δραχμή, πηδήξτε από το τρένο προτού συγκρουστεί... ήταν αυτό που μου έμεινε από τη θύελλα των εντύπων ΜΜΕ.

Τι να κάνω πέστε μου εσείς που ξέρετε περισσότερα; Να πάω στο Τιμπουκτού, να στήσω μια αχυροκαλύβα στα βουνά και να ζω με αγγουράκια, ραπανάκια και ψάρια της θάλασσας ή χρειάζεται και άδεια από την πολεοδομία και το λιμενικό; Να μεταναστεύσω στη Γερμανία ή στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου; Να περάσω στην παρανομία ή να μπω στην ουρά των Αλβανών εργατών;

Είμαι εδώ και περιμένω εναγωνίως μιαν απάντηση. Ζούμε κοσμογονία ή Αρμαγεδόνα; Μούσκεψα από τη βροχή, μούσκεψα από τη ραδιοφωνική αγωνία και ψάχνω εναγωνίως ένα πουκάμισο να αλλάξω. Ευτυχώς πάντα έχω ένα στην τσάντα μου γιατί που λεφτά για αποσμητικό Gillette που «αιχμαλωτίζει την κακοσμία του ιδρώτα αντί απλώς να την καλύπτει.

Δικάζουνε λέει κι εκείνο το παλικάρι πώς το λένε... που το άφησαν να παίζει με το κομπιούτερ κι εκείνο το αθεόφοβο κόντεψε να βουλιάξει ολόκληρη την societe generale. Μα καλά πού ήταν οι κηδεμόνες του; Ευτυχώς που του αναγνώρισαν το ελαφρυντικό ότι δεν κέρδισε τίποτα ο ίδιος, έχασε η τράπεζα και δεν κέρδισε κανείς! Ούτε στη ρουλέτα των καζίνο δεν γίνονται αυτά! Ελπίζω τουλάχιστον το παιδί όταν κάποτε βγει από τη φυλακή να το περιμένουν οι προϊστάμενοι με μια λιμουζίνα για να του δώσουν για φιλοδώρημα ένα μέρος της μπάζας που αποκόμισαν.

Αυτά διαβάζω και μετά βλέπω εφιάλτες, γιατί ο Ομπάμα λέει, ψάχνει να βρει ποιον πισινό να κλοτσήσει και πολύ φοβάμαι μην τυχόν η CIA του δείξει κατά ‘δω μπάντα και μελανιάσει ο δικός μου. Αφού δεν μπορώ να αποκρύψω ότι μερικές φορές έβαλα BP στο ρεζερβουάρ μου –υπάρχουν και τα τιμολόγια χωρίς μπλάνκο- κι αυτό μπορεί κανείς να το θεωρήσει μίζα για το διώξιμο του κόλπου του Μεξικού –λες να είναι ένα colpo grosso;- Ναι , ναι, τώρα βλέπω το κουβάρι να ξετυλίγεται: Θα μπαζώσουν τον κόλπο με πίσα κατά το πρότυπο της διαφήμισης του Baccardi. Θα στήσουν εκεί το Γκουαντάναμο που όλο φεύγει από την Κούβα. Αν έτσι έχουν τα πράγματα η σύλληψη είναι φοβερή. Το κολαστήριο θα μετονομαστεί σε κόλαση και θα βάλουν τα καζάνια με την πίσσα που διέρευσε από την πετρελαιοπηγή να βράζουν για όλους τους εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων.

Κόλαση έγινε η ζωή μας. Λέω να... την κάνουμε. Το για πού με προβληματίζει. "Γι' άλλες πολιτείες αλαργινές" με προτρέπει το λαϊκόν άσμα ή "για τρέλες στις Σεϋχέλλες" το πιο σύγχρονο. Εγώ όμως επιμένω κλασικά: "Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι, σεισμός να γίνει δεν πρόκειται να βγω..."