ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Μια σούπα Νότιας Αφρικής, Σομαλίας και Κιργιστάν

Αμάν βρε παιδιά αυτές οι βουβουζέλες, πώς τις αντέχουν; Πώς αντέχουν αυτό το συνεχή βόμβο οι ίδιοι οι χρήστες και θεατές!

Πώς αντέχουν τα νεύρα των παικτών, να πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους μέσα σ’ αυτό θόρυβο του ιλίγγου!

Πώς μπορείτε και παρακολουθείτε τα ματς από την τηλεόραση με αυτό τον τελετουργικά υπνωτικό θόρυβο να μεταδίδεται πολλαπλασιαζόμενος σ’ όλη την υφήλιο! Εγώ είπα να δω ένα ημίχρονο για να πάρω μια γεύση από μουντιάλ και σύγχρονο ποδοσφαιρικό θέαμα και στην αρχή νόμισα ότι κάποιο μηχάνημα δουλεύει μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό, έτσι άρχισα να ψάχνω! Όταν κατέληξα στην ανακάλυψη ότι ο θόρυβος έρχονταν από τα ηχεία της τηλεόρασης, φοβήθηκα ότι ο ενισχυτής της βγάζει θόρυβο κι άρα είναι στα πρόθυρα του να καεί. Τότε όμως –τι κάνει η ενημέρωση- μου ήρθε η φώτιση, η λέξη βουβουζέλα που όταν την πρωτοάκουσα με έκανε να γελάσω, έλαμψε μπροστά μου. Ναι αυτό είναι, οι βουβουζέλες κάνουν αυτό το συνεχή θόρυβο, καθώς από χιλιάδες στόματα δεν φαίνεται ποτέ να σταματά. Όταν σταματάει ο ένας αρχίζει ο άλλος κι έτσι αυτό το συνεχές στρώμα θορύβου σκεπάζει αποπνικτικά όλο το στάδιο. Καλό το πανηγύρι, καλά τα ποδοσφαιρικά έθιμα, αλλά εγώ και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος να ήμουν, δεν θα έμενα εκεί πάνω από 24 ώρες. Και σας το δηλώνω δεν θα ξανακάνω το λάθος να παρακολουθήσω άλλον αγώνα, ούτε από περιέργεια! Τα θέλω τα νεύρα μου.

Ξέρω ότι δεν συμφωνείτε όλοι μαζί μου, άλλωστε άλλοι δίνουν και τη ζωή τους γι’ αυτό το γεγονός. Κάποιος ξεκίνησε από το Βόρειο ημισφαίριο για να φτάσει εγκαίρως στη Ν. Αφρική με τα... πόδια! Μάλλον τον κατάπιε ο δρόμος. Άλλος με ποδήλατο, άλλος με ωτοστόπ και κάποιοι με ταξί κατά τη διαφήμιση. Όμως στη Σομαλία έχουμε είδη τους δύο πρώτους οσιομάρτυρες του ποδοσφαίρου, καθώς Ισλαμιστές αντάρτες μπουκάρουν στα σπίτια κι έτσι και σε βρουν αν παρακολουθείς αυτό το άχρηστο, επικίνδυνο δυτικό θέαμα, σε σκοτώνουν επί τόπου. Δύο νέοι λοιπόν είναι ήδη νεκροί. Δεν ξέρω πώς νιώθουν οι ποδοσφαιριστές στην ιδέα και μόνο ότι όσο αυτοί έπαιζαν, δύο εκτελέστηκαν επειδή τους παρακολουθούσαν από το γυαλί! Ίσως η FIFA πρέπει να τους αφιερώσει ενός λεπτού σιγή και μαύρα περιβραχιόνια, ξεκινώντας ως άλλο Βατικανό ή Πατριαρχείο την καθιέρωση της αγιοποίησης οσιομαρτύρων στο βωμό της μεγάλης «ιδέας»(!) Εκεί βλέπετε οι φανατικοί της θρησκείας –μουσουλμάνοι- πρέπει να έχουν λόγο ακόμα και για το τι κάνεις πίσω από την κλειστή πόρτα σου! Και μάλιστα επί ποινή θανάτου!

Στην Κιργιζία πάντως σοβάρεψαν τα πράγματα. Όταν ακούς αυτό το εις –ία, το εις -ιστάν κτλ, προσπερνάς σκεφτόμενος ότι εκεί είναι κάτι σαν έθιμο το να σκοτώνονται και δεν κάνει αίσθηση σε κανένα. Λες κι εκεί δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχουν χαροκαμένες μάνες, ορφανά, χήρες κι όλα αυτά τα καλά(;) του πολέμου και του μίσους. Οι πρώτοι έχουν βουβουζέλες που σκοτώνουν τα αυτιά και τα νεύρα, ενώ των δεύτερων τα μακριά καριοφίλια, σκοτώνουν καρδιές. Τι σου είναι αυτά τα έθιμα. Εγώ πάντως λέω να του δίνω από παντού γιατί αρκετά προβλήματα έχω κι από μόνος μου. Το σκέφτομαι μάλιστα σοβαρά, τι θα πάθω κι αν δεν έχω την καθημερινή τρέχουσα ενημέρωση; Μήπως θα είναι καλύτερα; Αντέχω νομίζετε να σηκώνω τον πόνο όλου του κόσμου! Όσο για σας, δεν θα σας γράφω για ποδόσφαιρα και φόνους, αλλά για τα καθημερινά μου αισθήματα και τις μικροχαρές της καθημερινότητας που είναι ότι καλύτερο μπορούμε να ζήσουμε στη μικρή και πρόσκαιρη ζωή μας.