Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Η γιορτή της μπάλας




Ποια είναι η μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου;

-Τα Χριστούγεννα -βοηθούμενα κι από την Πρωτοχρονιά- διαρκούν 15 μέρες για τα σχολεία, το εμπόριο και την αντίστοιχη διακόσμηση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.

-Το Πάσχα πάλι 15 ημέρες για τα σχολεία και μία περίπου εβδομάδα για τους υπόλοιπους.

-Ο Δεκαπενταύγουστος μία μέρα κι αν πέσει πριν ή μετά από Σαββατοκύριακο ένα τριήμερο, αλλά εθιμικώ δικαίω συμπαρασύρει και το επόμενο δεκαπενθήμερο λόγω μαζικών αδειών. Ας μη πούμε τίποτα για τις φτωχές εθνικές γιορτές που διαρκούν μία μόνο ημέρα...

Η γιορτή της μπάλας

...όμως που ξεκίνησε σήμερα, θα διαρκέσει ένα μήνα! Όπως έχουμε την ημέρα της μητέρας, του πατέρα, της τρίτης ηλικίας, της Ελένης και του Κώστα κοκ, έτσι έχουμε και τ

η γιορτή της μπάλας. Είναι η γιορτή κατά την οποία βγαίνει στη σέντρα όλος ο πλανήτης. Για να ακριβολογούμε όλος ο αντρικός πληθυσμός του πλανήτη και λιγότερο ο γυναικείος.

Τι ακριβώς γιορτάζουμε σ’ αυτή τη γιορτή;

Γιορτάζουμε το μέγεθος της «θεάς» -πάντα το μέγεθος μετρούσε- που πρόσφατα της έκαναν λίφτινγκ με συζητήσιμα αποτελέσματα.

Όμως όλοι τη λατρεύουν και στη θέα της σκιρτά η καρδιά τους. Ίσως γι’ αυτό να ευθύνονται οι καμπύλες της κι όλοι λιώνουν να την κατακτήσουν, να την κάνουν δικιά τους!

Όλοι οι λαοί έβγαλαν τα πρωτοπαλίκαρα τους που ξέρουν να τη γητεύουν, για να δείξουν τις ικανότητες τους σ’ αυτό ή αν θέλετε τους αρρενωπούς στο κυνήγι της γοητευτικής κόρης που όλο δεν θέλει αλλά πάντα ονειρεύεται τον πρίγκιπα στο άλογο με το σπαθί στο χέρι!

Να δείξουν επίσης την παλικαριά τους και την ανδρεία τους στο κυνήγι της στρογγυλής αλεπούς.

Αν θέλετε να επιδείξουν τις αρετές τους, στην πολεμική τέχνη, στην προσπάθεια να επιδράμουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, όπου με τον πολιορκητικό κριό τους θα παραβιάσουν τη βάση του «εχθρού». Γι’ αυτό χρειάζεται εξυπνάδα Οδυσσέα, «τσαμπουκά» Αχιλλέα κι έναν καλό αρχιστράτηγο που να εγγυάται την ομαδικότητα σαν τον Αγαμέμνονα.

Όλοι θέλουν να στήσουν τη σημαία τους στο κυριευμένο οχυρό του εχθρού και στο τέλος να χρισθούν παγκόσμιοι αυτοκράτορες, κοσμοκράτορες δηλαδή.

Να λοιπόν που σε καιρό ειρήνης, ονειρευόμαστε τον πόλεμο και τις δοξασμένες νίκες.


Όλοι στο παζάρι! Κλόουν, καραμούζες και διασκέδαση.

Όλοι στο παζάρι για να δείξουμε ότι πάντα είμαστε παιδιά. Παιδιά «εις τας φρένας» αλλά όχι «κατά την καρδία».

Όλοι στο παζάρι για να δείξουμε για μια ακόμα φορά ότι δεν αντέχουμε τη ρηχή ύπαρξή μας και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να ξεφύγουμε από την επίμονη ματιά του βλοσυρού εαυτού μας.

Και του χρόνου, αλλά μετά το τέλος τι έχουμε; `δεν αντέχουμε μόνοι! Μην αργήσετε, βάλτε κάτι άλλο. Η φύση απεχθάνεται το κενό!

Σας αγαπώ φίλοι μου. Σας αγαπώ και μας λυπούμαι καθώς κουνάμε συνεπαρμένοι τις άχρωμες σημαίες μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου