ή
Έχουμε μια τάση εμείς οι Έλληνες, τον κακό μας τον καιρό να τον δικαιολογούμε. Βλέπουμε την κακή μας νοοτροπία, το ρουσφέτι, την κλεψιά, τα φακελάκια, τον τσαμπουκά και όλα τα άλλα μαργαριτάρια της φυλής μας και της κοινωνίας μας που ζέχνει από το πεζοδρόμιο μέχρι το στόμα μας μόλις αυτό ανοίξει με τα πολλά μ... και γ.... να περισσεύουν. Όμως στο τέλος πάντα γελάμε! Μήπως μας γαργαλούν, μήπως μας καθαρίζουν αυγά; Όχι! Λέμε το αμίμητο «έτσι είναι ο Έλληνας μωρέ», γι’ αυτό είμαστε άνθρωποι, όχι σαν τους ψυχρούς τους βόρειους... Και προσπαθούμε να το ρίξουμε στο φιλότιμο. Μα προσωπικά δεν με καλύπτει αυτό το πνεύμα αυτοδικαίωσης. Πρέπει δηλαδή να καπνίζουμε σαν φουγάρα στα μούτρα του άλλου, να πετάμε τις γόπες και τις ροχάλες στα πόδια των περαστικών για να δείξουμε πόσο τσαμπουκάδες είμαστε και πόσο... αισθητά θερμή είναι η θορυβόδικη παρουσία μας! Να μισούμε το διάβασμα και τη δουλειά, λιώνοντας τον καναπέ της τηλεόρασης... Να ανοίγουμε το παράθυρο του αυτοκινήτου και να εκσφενδονίζουμε εκστασιασμένοι ποτηράκια και λοιπά εις –άκια για να επιβάλλουμε το θερμό μεσογειακό και αναιδές μήνυμα του «είμαι εδώ εγώ τώρα, εσύ κάνε στη μπάντα»... και να κυκλοφορούμε μέσα στα εμμετικά σκουπίδια μας για να νιώσουμε την ικανοποίηση της μοναδικά(;) πολιτισμένης φυλής μας!!!
«Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν φοβάται, τρελοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάταιι...» επαναλαμβάνει και ο τραγουδιστής και βαυκαλιζόμαστε στην αυτοϊκανοποίηση της κατάντιας μας.
Έτσι είναι ο Έλληνας λέμε όταν μάθουμε για ρουσφέτια
Έτσι είναι ο Έλληνας λέμε όταν μαθαίνουμε για πονηριές και απάτες.
Κι αφού έτσι είναι ο Έλληνας γιατί επαναστατεί όταν του δείχνουν στον καθρέφτη το πρόσωπό του που βέβαια δεν είναι καθόλου κολακευτικό. Γιατί το ρίχνουμε στην ανάδελφη φυλή μας και την παγκόσμια συνωμοσία ενάντια στη μοναδικότητα της φυλής μας(;) που κανείς δεν μπορεί να χωνέψει(!)
Η επίκληση της συλλογικότητας αντί της ατομικής μας ευθύνης, νομίζουμε ότι μας καλύπτει μέσα στο σύνολο. Η επίκληση των εθνικών μας γονιδίων είναι ένα κουτοπόνηρο εφεύρημα που προσπαθεί να νομιμοποιήσει ή ακόμα και να εξιδανικεύσει τις μπερμπαντιές στο πνεύμα των γνωστών πια Ζωνιανών.
Αν ο Έλληνας είναι από μεγάλη φύτρα, ας το δείξει στην κοινωνία που δημιουργεί. Ας το δείξει σε κατορθώματα πνεύματος και γνώσης. Σε επιτεύγματα δημιουργίας κι όχι στην επιστήμη της λούφας, του φραπέ και της νυχτερινής ζωής των σπασμένων πιάτων!
Αν ο Έλληνας είναι πάντα ελεύθερος και δεν σκύβει ποτέ το κεφάλι, τότε να μη χρωστάει για να το κρατάει ψηλά. Όταν χρωστάει και επιδεικνύεται κιόλας με ξένα κόλλυβα, ας μη τα βάζει με τους πιστωτές του που τάχα έχουν υποχθόνια σχέδια για να τον... υποδουλώσουν. Γιατί τότε θα έχουν δικαίωμα να μας αποκαλέσουν αντί για ήρωες, τζάμπα μάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου