Όσο κι αν το σκέφτομαι, ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Ο Κωνσταντόπουλος από πρόεδρος του Σύριζα, πρόεδρος του Παναθηναϊκού! Θα μου πείτε βέβαια και τι σε κόφτει εσένα ποιος θα είναι πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Αφού όχι μόνο δεν είμαι Παναθηναϊκός, αλλά ούτε καν ποδοσφαιρόφιλος.
Άλλωστε ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει «είμαι Παναθηναϊκός», «είμαι Ολυμπιακός» κοκ. Αυτά είναι σωματεία κι εγώ δεν έχω μετοχές του, δεν είμαι παίκτης της ομάδας, δεν είμαι από την πόλη της ομάδας, αφού κι αυτοί οι ίδιοι οι παίκτες δεν είναι από την ...πόλη της. Σίγουρα επίσης το «είμαι Παναθηναϊκός» δεν σημαίνει ότι πιστεύω πώς αυτή η ομάδα είναι η πιο ικανή, καθότι οι ομάδες μετασχηματίζονται κάθε χρόνο στο μεταγραφικό παζάρι, άλλωστε οι οπαδοί τις υποστηρίζουν ακόμα κι όταν παίζουν χάλια. Οι ομάδες την μία ανήκουν στον Κόκκαλη και την άλλη στο Μαρινάκη! Εκτός κι αν αποδεχτούμε τη μεταφυσική ερμηνεία του «Ο Ολυμπιακός είναι... ΙΔΕΑ»!Η μόνη απάντηση στο ερώτημα που μέχρι τώρα απαντάει έστω και εν μέρει στην... απορία μου, είναι ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να ανήκουμε σε ένα σύνολο, από πατρίδα, μέχρι ιδιαίτερη πατρίδα, στο δικό μας μουσικό γκρουπ, στο δικό μας φαν κλαμπ, κόμμα κοκ ώστε να νιώθουμε μέλος μιας οικογένειας. Είναι γνωστή άλλωστε η αντιπάθεια μεταξύ των μερσεντάκηδων και των ΜπεΕμΒεάκηδων! Είναι η ανάγκη μας να έχουμε κάτι να υποστηρίζουμε που να είναι «δικό μας»(;), ώστε να είναι δυνατό στη συνέχεια να ορίσουμε και το ποιοι είναι οι εχθροί μας, για να εκτονωνόμαστε σε φανταστικές μάχες, χωρίς τις οποίες αδυνατούμε να ζήσουμε.
Αλλά ας τα αφήσω αυτά που μοιάζουν υπαρξιακές φλυαρίες. Το αρχικό ερώτημα ήταν τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι κι ο Νίκος στους Βάζελους. Έτσι από απλή περιέργεια αναρωτιέμαι, όπως όταν πέφτουμε σε μια δύσκολη ερώτηση στο σταυρόλεξο που μας γίνεται έμμονη ιδέα. Γιατί δηλαδή να μην είναι αντί του Κωνσταντόπουλου, μια μεταγραφή από το εξωτερικό, ο Γκορμπατσώφ ας πούμε! Δεν ξέρω ιδέες δίνω. Γιατί να μην είναι ο Σημίτης που εσχάτως δεν έχει πόστο. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να είναι δικηγόρος, καλός είναι και ο ... άντρας της Λάσκαρη! Αν έπρεπε να ανήκει στη συνομοταξία των πολιτικών, έχουμε και τον Κωστάκη που είναι και ποδοσφαιρόφιλος. Προσωπικά θα τον προτιμούσα από τον χώρο του θεάματος. Ρουβάς ας πούμε που είναι και όμορφος και θα φέρει και τις γυναίκες στο γήπεδο, άλλωστε δεν έχει και πολύ δουλειά αυτό το πόστο, για τις κάμερες είναι και καμιά συνεδρίαση πού και πού. Α και να βλέπει και κανένα ματς στο γήπεδο. Από το χώρο του θεάματος μάλιστα εμπειρία έχει και η Καρύδη που πρόσφατα ενσάρκωσε το ρόλο κι άρα έχει και προϋπηρεσία! Έχω κι άλλες ιδέες θέλετε να σας τις πω; Αλλά τι νόημα έχει τώρα αφού η θέση πιάστηκε και μάλιστα από άτομο άνευ προϋπηρεσίας.
Αν ξέρει πάντως κανείς ας με φωτίσει κι εμένα... γιατί τώρα και με τις ζέστες δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ αφού το μυαλό μου δεν λέει να ξεκολλήσει από αυτό το δύσκολο κουίζ: Πώς σκέφτεται άραγε ένα μυαλό ανθρώπων σαν τον Βαρδινογιάννη, των ανθρώπων που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τη ζωή τους.
ΥΓ Όσο για την πολυμετοχικότητα, αποδείχτηκε ότι δεν είναι στο DNA ημών των Ελλήνων. Εμείς δεν τα βρίσκουμε με τον εαυτό μας, με ολόκληρη χορωδία μετόχων θα τα καταφέρουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου