Σε πείσμα εκείνων που σκέφτονται ότι δεν προχώρησε η ιδέα της κατασκευής μπιλλιάρδου, από έναν ερασιτέχνη στο σπίτι του, η διαδικασία αργά αλλά σταθερά προχωράει. Ούτε η "Σέχτα" δεν με σταματά. Το λέω γιατί καθώς το δουλεύω, στο μυαλό μου γυρνάει με οδύνη η σκέψη της αποτρόπαιης δολοφονίας που μας δυγκλόνισε πιστεύω όλους. Θέλω να πιστεύω ότι μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που χάρηκαν γι' αυτή τη στυγερή δολοφονία κι ότι όλη η Ελλάδα θρηνεί.Κι αν υπήρχαν λίγοι στενόμυαλοι αρρωστημένοι ιδεολόγοι που υποστήριζαν την τρομοκρατία, ελπίζω μετά από αυτό να αρχίσουν αν παίρνουν αποστάσεις.
Πίσω στα δικά μας όμως, σε πείσμα του πένθους.
Αρχικά κατέστη δυνατή η τοποθέτηση του μπιλλιάρδου σε ένα δωμάτιο αντί του γκαράζ. Σ' αυτό το δεύτερο στάδιο, πάνω στη βάση πρέπει να στηθεί η επιφάνεια παιχνιδιού, η οποία έπειτα πρέπει να ντυθεί με την τσόχα. Αυτή η επιφάνεια συνήθως είναι από μάρμαρο. Όμως ένα τέτοιο μάρμαρο δεν το διαθέτω -επιφάνεια παιχνιδιού 2.24μ.Χ1,12μ- αλλά ούτε και σκοπεύω -σύμφωνα με τον αρχικό στόχο- να το αγοράσω. Το κόστος αγοράς του, θα πρέπει να ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες ευρώ. Έτσι αποφάσισα αυτή την πλάκα να την αντικαταστήσω με... τσιμέντο. Αγόρασ ενάμησι σακί τσιμέντο και 5 σακουλάκια άμμου, έβαλα και βελτιωτική ρητίνη μέσα κι έχω ένα σκληρό πέτρωμα για πλάκα, αντί του μάρμαρου. Ξέρετε τώρα το ερώτημα: "ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;" Κουράστηκα να... καλουπώσω και στη συνέχεια να φτιάξω το χαρμάνι και να το ρίξω, αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον ικανοποιητικό. Μέσα έβαλα και πλέγμα -διπλό μάλιστα- από την παλιά περίφραξη που σας έλεγα και την πάνω επιφάνεια τη στοκάρισα και την έβαψα για να γίνει κατά το δυνατό πιο λεία. Όλα αυτά τα υλικά του χαρμανιού και μερικά αναλώσιμα των ηλεκτρικών εργαλείων μου μου κόστισαν 73€. Θυμηθείτε ότι στο 1ο στάδιο της βάσης το κόστος ήταν μηδενικό. Εδώ όμως τα τσιμέντα, η άμμος, οι ρητίνες, τρυπανάκια και δίσκοι, αλλά και τα πηχάκια του καλουπώματος, κόστισαν. Όμως πιστεύω ότι αυτό το κόστος είναι αμελητέο.
Το επόμενο στάδιο από αύριο θα είναι το ντύσιμο με τσόχα και τα μαξιλάρια γύρω - γύρω. Εδώ είμαστε δεν θα χαθούμε, μόλις έχω νέα θα σας... ενημερώσω για να μην έχετε αγωνία.
Πάει και το πιάνο βλέπω. Όρθιο και παραπεταμένο. Μάλλον προσωρινά υποθέτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εκείνος ο καναπές δίπλα στο πιάνο μάλλον εμποδίζει, τι λες?
Χαρά στο κουράγιο σου.
Μην ξεχάσεις το αλφάδι οριζοντίωσης του επιπέδου του τραπεζιού.
Mε όλη αυτή την ιστορία μου θύμισες τα φοιτητικά μου χρόνια που έπαιζα αμερικάνικο μπιλιάρδο στα μπιλιαρδάδικα της Πάτρας.
Έχω να παίξω κανά 2 δεκαετίες.
Ώρα να ξεσκουριάσεις λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φοιτητικά χρόνια μάλλον δεν ξεχνιούνται. Μεγάλες συγκινήσεις έχουν γραφτεί βαθειά μέσα μας.
Είμαι μουσικός βλέπεις... Και πού να δεις την άλλη πλευρά που δεν φαίνεται...
Είδα το blog σου και μου αρέσει το στυλ σου