Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

ΣΥΡΙΑ: Σχεδόν κάθε μέρα δεκάδες νεκροί. Πού θα πάει αυτό;

 1η ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=55183






29 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 http://www.protothema.gr/world/article/?aid=136994


31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 http://www.tovima.gr/world/article/?aid=413433


Ξεκίνησε η Τυνησία, ακολούθησε η Αίγυπτος, Μπαχρέιν, Υεμένη κτλ. Η Λιβύη βαλτώνει σε μια κατάσταση εμφυλίου, που δεν ήταν σίγουρα το πνεύμα των αρχικών κινητοποιήσεων. Η Αίγυπτος ακόμα κυβερνιέται από το στρατό.

Η Συρία όμως τι γίνεται; Εκεί η κατάσταση έχει κολλήσει στην αρχική επανάσταση και δεν λέει να ξεκολλήσει, ούτε μπρος, ούτε πίσω. Ούτε πνίγηκε ακόμα στο αίμα, ούτε όμως κατορθώθηκε  η ανατροπή ή έστω η παραίτηση της κυβέρνησης. Ο Άσαντ που θα περίμενε κανείς ως νεώτερος και δυτικοτραφής να είναι πιο ελαστικός, δεν χόρτασε ακόμα να σκοτώνει. Το μέτρημα έχει ήδη χαθεί. Ο Μουαμάρ μπροστά του ήταν άγγελος! 
Βλέπετε πάντα ο πρώτος ξεσηκώνει και οι από πίσω μέσα στον κορεσμό που έχει δημιουργηθεί δεν συγκινούν πια. Εμείς ως κοινή γνώμη, κουραστήκαμε με τις εξεγέρσεις των αράβων, στραφήκαμε στην οικονομική μας κρίση και κυρίως στις διακοπές μας... Από την άλλη πλευρά, με ανοιχτό το μέτωπο της Λιβύης, ποια κυβέρνηση ή συμμαχία να πιέσει μέχρις απειλών τον Άσαντ να σταματήσει να σκοτώνει με το στρατό του ΚΑΤΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΧΕΔΟΝ τους απλούς, ανυπεράσπιστους και άοπλους πολίτες!

Κάποιος να του βγάλει την πρίζα.. Δεν ήμουνα ποτέ υπέρ της επέμβασης σε ξένα κράτη, καθώς κάθε χώρα έχει την αυτοτέλειά της και συνήθως αυτές οι επιθέσεις δημιουργούν τετελεσμένα και ανοίγουν ορέξεις... Όμως κάτι τέτοιες περιπτώσεις, που η κυβέρνηση σκοτώνει έναν, έναν, όλους τους ...υπηκόους της, δυστυχώς νομιμοποιούν στο όνομα του ανθρωπισμού τέτοιες σκέψεις, που τελικά αναγορεύονται σε μονόδρομο. 

        ΝΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Η ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ... επανέρχεται το εθνο-υπαρξιακό δίλημμα!


Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Χάνονται τα έρμα τα κιλά;



Εκτός από το να ακούω μουσική, κάνω κι άλλα σπουδαία πράγματα, όπως το να... χάνω κιλά. Ναι αν και έχω ύψος 1.73 μόνο, πρέπει να είμαι 73 κιλά, λένε οι ειδικοί... Εγώ λόγο δεκαετίας 40 έφτασα τα 88 και στα πρόθυρα των 90!!! χτύπησα συναγερμό. Έμεινα στα 88-87 κιλά για πολύ καιρό. Δεν έπεφτα όμως. Έτσι αποφάσισα το αδιανόητο: Δίαιτα! Όχι ποτέ μου δεν ακολούθησα συγκεκριμένη στυλιζαρισμένη δίαιτα και δεν μου αρέσει να το κάνω. Απλώς αγόρασα με δύο ευρώ ένα θερμιδομετρητή και υπολόγισα πόσα καύσιμα θέλει αυτό το έρμο το κορμί για να λειτουργήσει. Στην αρχή και για δύο μήνες επέλεξα να είμαι απλώς κάτω από 2.000 θερμίδες ημερησίως. Δεν είδα όμως αποτέλεσμα κι έπεσα κι άλλο. Σταδιακά από τις 1.800 που νόμιζα ότι θα με έκαναν ultra slim, αναγκάστηκα να κάνω εκπτώσεις στις 1.500. Εδώ ναι άρχισα να χάνω κάνα κιλό το μήνα! Έτσι κατέληξα στα μεγάλα μέσα. έσφιξα τα δόντια και τη ζώνη και αποφάσισα τις 1.200 θερμίδες. Μάλιστα τώρα χάνω περίπου ένα κιλό στις δέκα μέρες. Έχω πέσει ήδη κάτω από τα 80. Από τα 79,5 που είμαι τώρα, πρώτος στόχος είναι τα 78. Όταν αυτός επιτευχθεί, θα βάλω πλώρη για τα 75 αλλά χαλαρά και σε βάθος χρόνου, χωρίς να πιέζομαι και να βιάζομαι. Απλώς θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια να μη ξανανέβω πάνω από τα 78.
Παιδιά ένα μυστικό για μένα -καθώς ο ψυχολογικός τομέας είναι αυτός που παίζει πρωτεύοντα ρόλο- ήταν τους πρώτους μήνες να κάνω δουλειά υποδομής. Δηλαδή όχι να χάσω κιλά, αλλά να εμπνεύσω στον εαυτό μου τη νοοτροπια, να μη τρώει ό,τι βρει μπροστά του, ότι δεν χρειάζεται να φάει δυο πιάτα μέχρι κορεσμού. Αρκεί το ένα. Ναι και στα γλυκά αλλά όχι συνέχεια και μικρές ποσότητες φτάνουν για να γλυκαθείς. Κατάλαβα συμβουλευόμενος τον θερμιδομετρητή, ότι μπορεί να πρόσεχα να μη τρώω πολύ, αλλά κάτι λίγο που επέτρεψα στον εαυτό μου μπορεί να χαλούσε όλη την προσπάθεια, επειδή αυτό το κάτι λίγο, ήταν θερμιδική βόμβα. Ε βέβαια μπορεί να πεινάς όλη την ημέρα και να πεις: Ε, ας φάω αυτό το μικρό σοκολατένιο γλυκάκι, πόσες θερμίδες να έχει! Κι αυτό το χαμένο μπορεί να έχει τη θερμιδική αξία ενός πλούσιου γεύματος που εσύ προηγουμένως απέφυγες με πολλή προσπάθεια... Έπειτα τα κιλά δεν πέφτουν, εσύ απογοητεύεσαι κι αρχίζεις να λες ότι δεν γίνεται τίποτα ό,τι και να κάνεις... Μου άρεσε το τυρί με το φαγητό, αλλά μπορώ και χωρίς αυτό, έτρωγα τρεις φέτες ψωμί αλλά τα καταφέρνω και με μία, μου άρεσαν οι τηγανητές πατάτες με κάθε γεύμα, αλλά τώρα τρώω λίγες, μετρημένες. Βλέπετε δεν λιμοκτονώ, απλώς αυτοπεριορίζομαι.

       Έπειτα με βοήθησε η συνεχής και πολύ σταδιακή πρόοδος. Αν ξεκινούσα από την αρχή να στοχεύω τις 1.200 θερμίδες, θα τα παρατούσα σίγουρα μετά την πρώτη εβδομάδα. Όταν όμως εμπεδώνονταν το ένα σκαλοπάτι, προχωρούσα στο άλλο. Αυτό όμως θέλει επιμονή και υπομονή. Διότι για μήνες βλέπεις τη ζυγαριά να μην υποχωρεί και σου ‘ρχεται να τα παρατήσεις. Όμως όχι η δουλειά υποδομής είναι αυτή που έχει αξία και είναι μια κατάκτηση πάνω στην οποία θα επέλθει η μετέπειτα μείωση του αποθηκευμένου λίπους και η οποία θα είναι μόνιμη, καθώς θα έχει και τη συναίνεση της θέλησής σου. Το θέμα εκτός από αισθητικής, είναι και υγείας. Γιατί να κουβαλάμε κάθε μέρα, τόσα κιλά, γιατί να κουράζουμε την καρδιά με τόσο πάχος γύρω της! Οικονομία και στο φαγητό, οικονομία και στα ρούχα που αλλιώς θα έπρεπε να αγοράσω καινούργια, στα νέα μου μέτρα, ή κιλά αν προτιμάτε.

Όσο για τη γυμναστική, εγώ την είδα πιο πολύ σαν συμπλήρωμα της δίαιτας, παρά σαν αυτούσιο μέσο αδυνατίσματος. Παιδεύεσαι πολύ και χάνεις πολύ λίγο. Τόσο που μερικές φορές δεν έχει πρακτική σημασία. Όταν χάνονται αρκετά κιλά, χρειάζεται σίγουρα η σύσφιξη για να μην κρεμάσει το χαλαρό δέρμα. Αλλά πιο πολύ η γυμναστική μου χρειάζεται για την ευεξία που μου χαρίζει και τη φυσική μου κατάσταση, που με τη σειρά τους δίνουν μια άλλη ποιότητα ζωής και άμεσα αλλά και έμμεσα, μέσω της βελτίωσης της υγείας. 
Εγώ δεν είμαι των διακοποδάνειων ή της διακοποδίαιτας! Πιστεύω σε ένα πιο ισορροπημένο τρόπο ζωής γενικώτερα που πρέπει να επιβάλλουμε στον εαυτό μας, του το οφείλουμε. 



Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Η μουσική που με συντροφεύει κάθε μέρα, όλη μέρα...


Αυτό τον καιρό με συντρόφευε Γαλλική μουσική: Mathieu Mireille, Michel Fugan κ.α.


     Την τελευταία εβδομάδα όμως, επέστρεψα στην Ελληνική μουσική με την Χάριτα Αλεξίου. Ένα παλιός δίσκος που τραγουδάει η ίδια και ο Κ. Σμοκοβίτης, δώδεκα τραγούδια , μεταφορές ισάριθμων ψαλμών του Δαβίδ, με άφησαν ευχάριστα έκπληκτο, σε μια εποχή που άθεοι διαδηλώνουν ενάντια στο σταυρό του σημείου μηδέν της Ν. Υόρκης:





     Την τελευταία εβδομάδα όμως, ακούω συνεχώς πολύ προσωπικά τραγούδια της από το δίσκο “Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ’σαι”. Οι στίχοι της δείχνουν έναν άνθρωπο με ευαισθησίες και προβληματισμό εκτός από το ταλέντο της στη στιχουργία, σύνθεση και ερμηνεία.  Αναβλύζει πόνος, ρεαλιστική θεώρηση της ζωής και αρκετή μοναξιά. 

“Για ποιον να ζήσω, πες μου, για ποιον να ζήσω...;”

Αν θες νερό άσε τη δίψα πρώτα να σε κυβερνά...

“Είναι παράξενο αυτό που έχω να πω/ δεν ξέρω ποιος μπορεί αλήθεια να το νιώσει/ κάποιες στιγμές είμαι σαν μικρό παιδί που ακόμα θέλει στη μαμά του να θυμώσει...”

“Έφυγα από τον παλιό εαυτό μου, απ’ ότι ήτανε δικό μου, απ’ ότι έζησα... Ήρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μου ριγμένο κάτω πατημένο. Δεν είμαι ποια ίδια με χθες, δεν τρέχω πια πίσω από πληγές... Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιον να προσέχω...”

“Μεγάλωσα, στο τέρας της πόλης ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα... ξεγλίστρησα απ’ τον πόθο μου να μάθω, κορόιδεψα τη δίψα μου να δω, γιατί είμαι εδώ, γιατί είμαι εδώ; 
Εμείς, άλλο εμείς! Πάντα γι’ άλλους μιλάμε, πάντα γι’ άλλα μιλάμε... έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε!”
    Άκουσα αυτό το δίσκο αυτές τις μέρες, περισσότερες από 20 φορές... Όμως και τα καλύτερα ακούσματα, κάποια στιγμή δεν μπορώ να τα ξανακούσω, επέρχεται ο κορεσμός. Μετά αρχίζει η αναζήτηση για κάτι καινούργιο! Σαν καταραμένα όντα μου φαινόμαστε! Η κατάρα του αιώνιου ανικανοποίητου, της αέναης εκζήτησης... “Τρώμε και δεν χορταίνουμε...”, “η αιώνια δίψα...” 
Και τι να πει κανείς για προηγούμενα τραγούδια της που τώρα θυμάμαι, όπως:
"Οι δικοί μου ξένοι είν’ πιο μακρινοί, είναι αυτοί που ζουν κοντά μου. Τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ, τους ανοίγω την καρδιά μου. μα ο καθένα ταξιδεύει μοναχός, μες την άγνωστη ψυχή του, ο καθένας στη δική του ξενιτιά, πολεμάει για τη ζωή του! Οι δικοί μου ξένοι είν’ οι αγαπημένοι...”

Η συγκινητική ιστορία ζωής είναι “η μπαλλάντα της Ιφιγένειας
“Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς
σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
γιατί σε θέλω
Το τραγούδι μου γλυκό, λυπητερό,
Καρυάτιδα να γίνω δεν μπορώ για να με θέλεις...
Μια φωτογραφία μου παλιά κρατάς,
δεν της μοιάζω πια γι’ αυτό δεν μ’ αγαπάς...
Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου,
σε γνωρίζει ο πόνος κι έρχεται κοντά σου,
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο...”

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.”

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Αλλαγές στο blogger και στo macOS X



     Στα θετικά του καλοκαιρινού μου ημερολογίου, η βελτίωση των εργαλείων του blogger της google, που μέχρι τώρα ήταν απαράδεκτα. Μπορώ να πω ότι μου έλυσαν τα χέρια. Είναι τώρα πια πιο εύκολο να βλέπεις αυτό που έγραψες στο παράθυρό σου. Μέχρι τώρα δεν μεγάλωνε κι έβλεπες μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του κειμένου σου. Καλή προεπισκόπηση -έχει ακόμα κάποια προβληματάκια- πιο εύκολη η δημοσίευση φωτογραφιών. Τώρα πια δεν ειναι μαρτύριο το ανέβασμα της καθημερινής μου ανάρτησης. 




     Αυτό συνδυασμένο και με την αναβάθμιση του λειτουργικού των macintosh από την Apple, ήταν μια καλή έκπληξη. Το νέο λειτουργικό των Macintosh από 10.6 έγινε 10.7 κι από leopard έγινε Lion. Ευχάριστο περιβάλλον εργασίας, ευκολίες στο χειρισμό ειδικά με touchpad -trackpad- δίνει την αίσθηση ότι δουλεύεις σε iPhone ή iPad. Φαίνεται ότι η Apple στοχεύει σε σταδιακή εξομοίωση αυτών των λειτουργικών και ίσως ενοποίηση αυτών των διαφορετικών μέχρι τώρα μηχανημάτων. Στις βελτιώσεις περιλαμβάνεται η αυτόματη αποθήκευση -save- του κειμένου που γράφεις. Εργασία σε full screen mode, εύκολη πρόσβαση στα applications προγράμματα που διαθέτεις- και γύρισμα σελίδων, καθάρισμα οθόνης, προβολή όλων των ανοιχτών προγραμμάτων κτλ με μια κίνηση στο trackpad, όπως στο ipad.  Ακόμα πιο όμορφες φωτογραφίες για wallpaper  και σχεδιασμού της ατζέντας τηλεφώνων, του καθημερινού ημερολογίου, του προγράμματος mail κ.α.

Από Σεπτέμβρη περιμένουμε και το νέο λειτουργικό για τα iPhone/iPad, καθώς και το iCloud, όπου κάποια βασικά στοιχεία σου πχ. οι διευθύνσεις/τελέφωνα, η λίστα με τις ιστοσελίδες που έχεις επιλέξει, φωτό και μουσική, applications και eBooks, μπορούν να αποθηκεύονται στο διαδίκτυο και έτσι να έχεις πρόσβαση σ’ αυτά από οποιοδήποτε κομπιούτερ κι από οποιαδήποτε πόλη/χώρα κι αν βρίσκεσαι... Αυτή η υπηρεσία θα είναι δωρεάν για έναν αριθμό Gb και για περισσότερα θα έχει ένα μικρό κόστος ανά έτος.
 Ενδιαφέρουσες εξελίξεις, διευκολύνουν τη ζωή μας αλλά πολύ γρήγορα. Αλλαγές που γίνονται προτού η προηγούμενη κατάσταση προλάβει να ωριμάσει. Δεν ξέρω πού οδηγούν όλα αυτά. Είμαστε τρελοί σαν ανθρωπότητα που καβαλήσαμε το όχημα μη μπορώντας να σταματήσουμε την τάση να πατάμε συνεχώς το γκάζι στο τέρμα. Φυσικό δεν είναι -δεν ξέρω πώς και πότε- κάποια στιγμή να διαλυθεί όλο το ... σκάφος μας μη αντέχοντας άλλο σ’ αυτή την τρελή κούρσα; Όλο και κάποιο όριο αντοχής θα πρέπει να υπάρχει στο σύστημα. Όλο και κάποιο ύψος -κόκκινη γραμμή υπάρχει πάντα για τους Ίκαρους που ανεβαίνουν προς τον ήλιο γοητευμένοι  και κατά συνέπεια υπνωτισμένοι. Τα αερόστατα ξέρετε από ένα ύψος και πέρα σκάζουν, αν δεν έχεις την αυτοπειθαρχία να αποφασίσεις να σταματήσεις την αχόρταγη πείνα σου για ανύψωσή... Αυτά είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μου και νομίζω ότι είναι νομοτελειακά βέβαια. 
Βάζω όμως τελεία και κοιτάζω το παρών, δεν έχω άλλη επιλογή!


Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Φαίνεται ότι εγχείρηση για τον μεγάλο ασθενή επέτυχε αλλά ο ασθενής πεθαίνει...

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-------moodys--mstanley--nomura------2011072539520/


Αρχικά θα σωζόμασταν μόνο με το ΔΝΤ, που μέχρι τότε καταριόμασταν!

Έπειτα θα σωζόμασταν μόνο αν ψηφίζαμε το μεσοπρόθεσμο... σε πείσμα των αγανακτισμένων!

Τώρα θα σωζόμασταν με την επιλεκτική χρεοκοπία...
Να ένα ακόμα απόσπασμα από το άθρο:
"Όλα αυτά πρακτικά σημαίνουν ότι το νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας ήταν μια πύρρειος νίκη και συνεπώς η χώρα μας δεν θα αποφύγει τελικά την οριστική χρεοκοπία κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον με άμεση συνέπεια να επανέλθει στις αγορές σε κάποια από τις … επόμενες γενιές της...
Το δεύτερο πακέτο διάσωσης αγοράζει χρόνο για την Ελλάδα, αλλά δεν βελτιώνει πραγματικά τη φερεγγυότητα της χώρας, καταλήγουν οι αναλυτές της Morgan Stanley.
Η τροχιά του χρέους παραμένει μη διατηρήσιμη στα επόμενα επτά χρόνια, υπολογίζουν, εκτιμώντας ότι για να αποφευχθεί ένα haircut στα ομόλογα σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, απαιτείται ένας συνδυασμός ομαλής εφαρμογής των προγραμμάτων λιτότητας και αποκρατικοποιήσεων με πολύ υψηλή ανάπτυξη, κάτι που σύμφωνα με τον οίκο συγκεντρώνει χαμηλές πιθανότητες."

-Γιατί όλες οι ελπίδες καταρρέουν; Μήπως είναι από την αρχή καταδικασμένη η παρτίδα;

-Γιατί το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της ελπίδας και της αντίστοιχης  διάψευσης, κάθε φορά μειώνεται όλο και περισσότερο;  


ΥΓ Δυστυχώς τα νέα δεν είναι καλά -όπως και δεν ήταν μέχρι τώρα-. Ας μη πιστεύουμε κάθε παρηγοριά στον άρρωστο, τη στιγμή που δεν είναι παρά ένα χρυσομένο χάπι. Ας μας διδάσκει η ιστορία. Ας μάθουμε να πιστεύουμε αυτό που συμβαίνει κι όχι αυτό που θα θέλαμε να συμβαίνει, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές...



Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Τραγική Amy Winehouse



Fallen stars. Amy Winehouse
...είπαν!
Η κατάρα των 27 στη ροκ.
διαπίστωσαν...

    Η Έιμι εκτός από τη χαρακτηριστική και τόσο ποιοτική φωνή της, είχε και το χάρισμα να γράφει τραγούδια, κάτι που λίγοι τραγουδιστές διαθέτουν. Ερμήνευε δηλαδή κάτι που έβγαζε από μέσα της, είχε φωνή, δική της φωνή και δεν δάνειζε απλώς τη φωνή της σε ξένα όνειρα!   
       Αυτό την κάνει όχι απλώς ένα καλό φωνητικό όργανο στον κόσμο της μουσικής, αλλά κι έναν άνθρωπο του πνεύματος, ένα δημιουργό, έναν άνθρωπο με περιεχόμενο. ΤΟ περιεχόμενό της όμως φαίνεται ότι ήταν πολύ πικρό για να μπορέσει να το αντέξει ίδια και να ζήσει... Το τραγικό δεν είναι ότι πέθανε, ότι η ιστορία της μουσικής των ανθρώπων έχασε νωρίς έναν ακόμα δημιουργό και ερμηνευτή, αλλά ότι αυτή η κοπέλα υπέφερε, δεν άντεχε την ίδια της την ύπαρξη και αντέδρασε δείχνοντάς το φωναχτά! 

    Οι σκηνές του σταδίου του Βελιγραδίου, απέκτησαν πλέον ιστορική αξία. Ξεγυμνώθηκε, ξεφτιλίστηκε και γύρισε στη μοναξιά της για να μη ξαναφύγει ποτέ απ’ αυτή... Το ‘χε πει φωναχτά με τον βίαιο τρόπο της, ότι δεν θέλει να ζει για τους άλλους, για να αρέσει στους άλλους. Λίγοι έχουν καταλάβει ότι η ζωή τους τούς ανήκει... αρκεί όμως τουλάχιστον και οι ίδιοι να την τιμούν δεόντος...
    Στη γη των ανθρώπων φαίνεται ότι δεν είχε δίπλα της κάποιον, κάποιους να τη βοηθήσουν σαν άνθρωπο. Ταλαίπωρο ανθρώπινο δημιούργημα, τραγικό και αυτοκαταστροφικό, ταλαίπωρη Έιμι. 
Φυσικά ποτέ δεν μου άρεσε ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο φέρονταν στον κόσμο. Ποτέ δεν μου άρεσε το ντύσιμό της και ειδικά το χτένισμά της. Δική της ήταν όμως η ζωή, δική της και η καριέρα. Τελικά όλα αυτά δείχνουν ένα άνθρωπο που τολμάει να είναι ο εαυτός του και να μη συμβιβάζεται. Να τα πήγαινε καλά και με τον εαυτό της τουλάχιστον...

The end 
...για μια ακόμα νεαρή διάσημη ύπαρξη, που μας δείχνει πόσο θνητοί είναι εκείνοι που πίσω από το μύθο τους μας πείθουν εμα΄ς τους εύπιστους ότι είναι αθάνατοι!

Σομαλία ώρα μηδέν




     Στην Αϊτή τρώνε μπισκότα ζυμωμένα με λάσπη και αλάτι.... Και δεν έχουν -λέει- να τα πληρώσουν, οπότε τα αγοράζουν βερεσέ με το τεφτέρι...
    Στη Σομαλία τα παιδιά πεθαίνουν σήμερα όχι μετά από κάποια πτώχευση...
Λιμός, πείνα! Εμφύλιος και παράνοια. Ανομβρία= θάνατος. Πολύ φοβάμαι ότι πλησιάζει κι εδώ, αλλά όχι λόγω ανομβρίας, μα λόγω ανθρώπινης ανεπάρκειας των κατοίκων αυτού του δοξασμένου τόπου, που δεν ντρέπονται ακόμα φέρουν το όνομα του Έλληνα...
"Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν τις τελευταίες εβδομάδες εξαιτίας της ξηρασίας, της χειρότερης τα τελευταία 60 χρόνια, που πλήττει την περιοχή: τη Σομαλία, όπου ο ΟΗΕ έχει κηρύξει σε κατάσταση λιμού δυο επαρχίες του Νότου, την Αιθιοπία, την Κένυα, το Τζιμπουτί, το Σουδάν και την Ουγκάντα.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν απηύθυνε έκκληση για την επείγουσα συγκέντρωση του ποσού των 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αντιμετώπιση της κατάστασης στις χώρες αυτές και κυρίως στη Σομαλία «όπου παιδιά και ενήλικες, πεθαίνουν καθημερινά με τρομακτικό ρυθμό» . http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/07/2011_399658
Διαβάστε επίσης τι λένε οι γιατροί χωρίς σύνορα: 


Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Η σφαγή στο Όσλο και στο Οτόγια της Νορβηγίας



Συλλυπητήρια στη Νορβηγία.

Σήμερα είμαστε όλοι Νορβηγοί!

Το απόλυτο θρίλερ: Ένας μανιασμένος ένοπλος να κυνηγάει και να σκοτώνει ένα, ένα 93 -προς το παρών- νέους ανθρώπους. Τι σημασία έχει πια αν είναι 23, 33,43... Το ίδιο πάνω, κάτω μας κάνει! Έχουμε χάσει το μέτρημα! Πώς μπορεί κανείς να ζήσει αυτή τη φρίκη! Τα αίματα, η αγωνία των θυμάτων. Αιμοβόρα αισθήματα... Πόση πώρωση πρέπει να έχει κάποιος για να σκοτώνει με τόσο μεράκι... Είμαστε στην εποχή που βαρεθήκαμε να τα ζούμε στα όνειρά μας, στις κινηματογραφικές ταινίες μας, στα playstation μας και ήρθε η ώρα να βγούμε στην πραγματική ζωή και να τα ζήσουμε ζωντανά. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί παρακολουθούμε θρίλερ, γιατί αγαπάμε στους σκοτωμούς και το αίμα στα βιντεοπαιχνίδια και τα DVD που παρακολουθούμε! 
Ακόμα περιμένουμε να μας εξηγήσει το σκεπτικό του. Είναι -λέει- αντιισλαμιστής.
Μα αυτός έγινε χειρότερος από τους φανατικούς ισλαμιστές που λένε ότι σκοτώνουν εχθρούς -τάχα- της θρησκείας τους. Εκείνος σκότωσε αναρίθμητους μη εχθρούς του!!! Κατηγορούμε τους Ισλαμιστές για αιμοβόρο φανατισμό κι ένας πολέμιος τους αναδείχτηκε ασύγκριτα πιο αιμοβόρος από αυτούς, αναιτίως μάλιστα. Μας έκοψε ο τύπος κάθε επιχείρημα ενάντια στον Ισλαμικό φανατισμό...
Αν ήμουν φανατικός Ισλαμιστής θα έβγαινα και θα έλεγα: “Να ποιοι μιλάνε”. “Οι εχθροί μας σκοτώνονται μεταξύ τους για να δείξουν πόσο μας μισούν. Φανταστείτε τι θα κάνουν στα δικά μας παιδιά αν μπορέσουν, αν δεν τους σκοτώσουμε εμείς πρώτα...” “Θάνατος στους επικίνδυνους και αιμοβόρους άπιστους!”
Δηλαδή με συγχωρείτε, αν ήταν ισλαμιστής τι χειρότερο θα έκανε; Είναι αυτό που λέμε “αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς”.
Συλλυπητήρια λοιπόν στους χιλιάδες συγγενείς και συμπατριώτες. Συλλυπητήρια και σε μας για τους συνανθρώπους μας. Συλλυπητήρια για τα λοβοτομημένα τέρατα που οι κοινωνίες μας εξέθρεψαν. Κάνουν σαματά, σηκώνουν σκόνη, καπνό κι όταν τα καταφέρουν παίζοντας όπως νομίζουν, να μας τραβήξουν την προσοχή, νομίζουν ότι είναι κάποιοι! Είναι μάλλον αξιολύπητα τέρατα. Μόνο την λύπησή μας αξίζουν! Ούτε να θυμώσεις μαζί τους δεν μπορείς...

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Δυστυχώς επιλεκτικοεπτωχεύσαμεν!



    Αν έλεγαν "επτωχεύσαμεν", υποθέτω ότι θα έπρεπε να κλάψω. Μα έβαλαν μπροστά αυτό το "επιλεκτικο-" και δεν ξέρω πια τι να κάνω. Να κλάψω ή να γελάσω.
Απευθυνθείτε φίλοι μου σε άλλο blog για την ενημέρωσή σας. Εγώ δεν είμαι σε θέση δυστυχώς να σας/με προσφέρω ενημέρωση στο θέμα. Απλώς δεν ξέρω!
Έψαξα, διάβασα μα δεν φωτίστηκα καθόλου. Όλοι μουδιασμένοι και λίγο μιλάνε, πράγμα σπάνιο και κατά συνέπεια ύποπτο. Αυτό το "επιλεκτικο-" είναι μια ακόμα στάχτη στα μάτια μας από τους πολιτικούς ή είναι όντως μια -για πρώτη φορά- έξυπνη κατάκτηση; Οι απόψεις διίστανται. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να περιμένω/ουμε, να "κάτσει η σκόνη". Ή ίσως να μας έρθει ο λογαριασμός που λέει πάντα αλήθεια με τα ψυχρά του νούμερα. 

    Το επιλέξαμε ή απλώς φίλοι μου εμπλέξαμε; Μάλλον δεν το επιλέξαμε εμείς αλλά άλλοι επίλεκτοι φίλοι το επέλεξαν για μας... Εμείς αν θυμάμαι καλά διότι η επιλεκτική μνήμη μου δεν με βοηθάει πολύ, μόλις πριν από λίγες εβδομάδες επιλέξαμε μεσοπρόθεσμης λύσης επιλογή και τώρα οι πατρόνες μας επέλεξαν να μας πτωχεύσουν βραχυπρόθεσμα, πολιτισμένα και μοντέρνα!  Έτσι κλαίμε πτωχοί και πένητες, την όψιμη πτωχείαν μας που διακαώς προσπαθούσαμε να αποφύγομεν πουλώντας τα λίγα ρούχα που φορούσαμε... και δεν έμεινε ούτε καν ο ιματισμός μας για να του βάλουν κλήρο.

Εδώ ο Νταλλάρας τραγουδάει τον ύμνο της επιλεκτικής χρεοκοπίας

    Αρχικά επιλέξαμε να ήμαστε πτωχοί το ήθος, έπειτα και κατά συνέπεια επτωχεύσαμε τη διανοία και εσχάτως επέλεξαν οι κηδεμόνες μας, αντί ημών που κλαυθμηρίζαμε θρηνώντας, την επιλογήν της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Επιλέγοντας -αν καταλαβαίνω καλά- να θυσιάσουν την Ιφιγένεια, καθησυχάζοντας την οργήν του όχλου διά τας ημών αδυναμίας να δεχθώμεν άνεμον εις τα μαραμένα ιστία μας. 

    Εαν ηδυνάμεθα θα επιλέγαμεν μεθύσκοντα πλουτισμόν, αλλά... Επιλέξαμεν οι ανεπίλημτοι, επιλογήν ανεπανάληπτην: Επιλεκτικήν πτώχευσιν, ενώ πτωχοί ήμαστε πάντα. Συρθήκαμε όμως στην επιλογίν της επιλεκτικής χρεοκοπίας, που ποτέ δεν είχαμε επιλέξει, επιλέγοντας ουσιαστικά σε ένα πνεύμα επιλεκτικής κώφωσης και με τη βοήθεια της επιλεκτικής μνήμης μας να σπρωχτούμε από τα αφεντικά που επιλέξαμε, σε μια λύση που δεν επιλέξαμε ποτέ. 
     Επιλογικά κοινώς πτωχεύσαμε οι πτωχοί, επιλέγοντας στον καθρέπτην να εμφανιζόμαστε με πορφύραν και στους δανειστές με ράκη. Στα επιλεγόμενα θα γράψουν για εμάς "οι επιλέξαντες επιλεκτικίν μνήμιν και επιλεκτικόν αλλά όχι επίλεκτον θάνατον"!



Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Βιβλιοφαγικές εξομολογήσεις




Αυτό τον καιρό τον περνώ σε περισυλλογή μέσα στη θερινή ραστώνη.
Ακούω μουσική όλη την ημέρα, δουλεύοντας στο γραφείο μου και κυρίως μπροστά στον υπολογιστή μου.

Σαν τη μέλισσα το λίγο χρόνο που μου απομένει, ψάχνω ποιο από τα χόμπι μου να πιάσω πρώτο.

ΑΚΟΥΩ ΜΟΥΣΙΚΗ
Την προηγούμενη εβδομάδα προσπαθούσα να ανανεώσω τα μουσικά μου ακούσματα. Κάπου ένιωσα έναν κορεσμό από τα 4.708 μουσικά κομμάτια του iTunes μου! Έκανα λοιπόν μια συλλογή 24 γαλλικών τραγουδιών που την ονόμασα απλώς καλοκαίρι 2011 και την ακούω όλη την ημέρα. Un jour viendra, une histoire d’ amour, bravo tu as gagne, c’est un beau roman, bravo monsieur le monde κτλ. Να μη σας πω δε, ότι αυτή την ώρα που γράφω παράλληλα κατεβάζω μουσική των bon Jovi που ως παλιός, αγνοούσα. Ενημερώνομαι λοιπόν και από τα εκτός ηλικίας μου γούστα.

Η ζέστη με πολιορκεί, αλλά δίπλα στο ανεμιστηράκι μου κάνω ότι δεν καταλαβαίνω και την αγνοώ επιδεικτικά και πεισματικά.

ΓΡΑΦΩ
Έπειτα έχω να γράψω κάποια άρθρα, κάποιες ιδέες ποιημάτων και ενός διηγήματος που γυρίζει στο κεφάλι μου, αλλά πάντα νιώθω ανέτοιμος να ξεκινήσω.

Έχω και κάποιες ιδέες για δύο τουλάχιστον τραγούδια αυτή την εποχή, αλλά μάλλον έχουν κολλήσει στη ζέστη δεν τα βλέπω να προχωρούν. Το στουντιάκι μου αρχίζει να σκονίζεται, η κιθάρα μου το ίδιο. Μόνο το σαξόφωνό μου ξεσκόνισα τελευταία!

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Ο αθλητισμός αναβάλλεται για ένα μήνα ακόμα που οι ζέστες δημιουργούν λιποθυμικά επεισόδια, τουλάχιστον για την ηλικία μου.  Το αγαπημένο μου μπάσκετ ας με περιμένει ένα μήνα μετά. Έχω βαλθεί μάλιστα τον τελευταίο χρόνο να μάθω και τένις και δεν τα πηγαίνω και άσχημα.

ΜΟΝΤΕΛΙΣΜΟΣ
Το μπιλλιάρδο θέλει γερό ξεσκόνισμα αλλά όχι και η από κάτω του μακέτα που προχωράει αργά και σταθερά. Πειραματίζομαι πολύ με το βουνό, με διάφορα υλικά. Δεν θα αργήσω να σας τα δείξω.

ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΙΑ
    Αυτό που σήμερα ήθελα να συμμεριστώ μαζί σας είναι το βιβλιοφαγικό μου χόμπυ. Ε λοιπόν σήμερα κατέβασα ΔΩΡΕΑΝ -free download- γύρω στα 30 βιβλία που ήθελα να έχω στη βιβλιοθήκη μου, αλλά δυστυχώς μου έλειπαν...
Πρέπει να σας πω ότι παιδιόθεν ήμουν βιβλιοφάγος. Πάντα μου έτρεχαν τα σάλια έξω από τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων της Λάρισας, αλλά ελλείψει ρευστού, ξεκοκάλιζα τη Δημόσια βιβλιοθήκη Λάρισας. Εκεί έπρεπε να δανείζομαι κάθε φορά από δύο βιβλία, αλλά επειδή ήμουν άπληστος ζητούσα και μου έδιναν περισσότερα. Τα έπαιρνα πέντε-πέντε. Τα έκρυβα μάλιστα ανάμεσα στα σχολικά για να μη τα δει η μαμά, που είχε μια μανία να τα ελέγχει... Παλιές ιστορίες αυτές.
    Τέλος πάντων έχω πολλά βιβλία θα έλεγα, αλλά όχι τόσα ώστε να με χαρακτηρίζουν ως καλό βιβλιοφάγο. Γι’ αυτό φταίει λοιπόν η Δημόσια Βιβλιοθήκη Λάρισας, καθώς τα διάβαζα από εκεί και τα επέστρεφα βεβαίως. Όταν έγινα φοιτητής, πιο ελεύθερος πια, σύχναζα στα γνωστά φτηνά βιβλιοπωλεία ή ξεδιάλεγα από τα καροτσάκι και τους πάγκους των πεζοδρομίων εκεί γύρω στη Μελενίκου, την Καμάρα και τη Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη.
    Τα τελευταία χρόνια όμως σταμάτησα να αγοράζω βιβλία, καθώς έβλεπα τα eBook να πλησιάζουν και περίμενα πεισματικά. Αυτό που λέω καταλαβαίνω ότι είναι ύβρις για τη συνομοταξία των βιβλιοφάγων, που κινδυνεύω να με πετάξουν έξω από το κλαμπ τους κλοτσηδόν! Ξέρετε βέβαια ότι οι βιβλιοφάγοι είναι ερωτευμένοι με το υλικό βιβλίο. Θέλουν να μυρίζουν χαρτί, να το χαϊδεύουν, να το σημειώνουν, να το τσαλακώνουν κοκ. Συγχωρέστε με συνάδελφοι, αν θέλετε σας επιστρέφω και την ταυτότητα μέλους... Στην αρχή ήμουν κι εγώ έτσι. Όμως έχω μάθει να μην κολλάω ποτέ σε τίποτα. Έχω πετάξει από πάνω μου όλες τις υποκειμενικές φοβίες και εμμονές. Προτιμώ την πρακτική πραγματικότητα, από το ρομαντικό όνειρο. Προτιμώ να έχω όλη τη βιβλιοθήκη μου μαζί μου μέσα σε ένα φλασάκι, ή  απλώς στο laptop μου, για να μην πω τίποτα για το smartphone μου, και να τα διαβάζω όποια ώρα μου καπνίσει  -όχι δεν καπνίζω, είμαι αντικαπνιστής- κι όπου βρίσκομαι. Τελευταία τα ανέβασα και στα σύννεφα cloud storage, ώστε να μη μου λείψουν σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, ακόμα κι αν ξεχάσω, χάσω ή μου κλέψουν το φλασάκι μου, το κομπιουτεράκι μου ή το τηλεφωνάκι μου! Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη με ενδιαφέρει η πρακτική! Οι βιβλιοθήκες μου αναστέναζαν. Ανησυχούσα αν βαστάνε περισσότερα βιβλία και κάθε τόσο επιθεωρούσα τα ράφια που έκαναν καμπύλες κάτω από το βάρος τους, ευχόμενος να αντέξουν και να μη σπάσουν. Κάθε τόσο ήθελαν ξεσκόνισμα και κάθε που έβγαζα ένα έπρεπε να το βγάλω έξω για να φυσήξω όλη τη σκόνη που είχε μαζέψει από πάνω. Για αγορά νέων βιβλιοθηκών ούτε λόγος, μόνο όταν κερδίσω το λόττο που ποτέ δεν έχω αγοράσει. 
   Τώρα άρχισαν και οι Έλληνες εκδότες να ξυπνούν μετά την καθίζηση των εσόδων τους και την έλευση του iPad. Φιλοδοξώ να πάρω κι εγώ ένα τέτοιο, μετά το Σεπτέμβρη σίγουρα που θα βγει το νέο μοντέλο κι ελπίζω πριν από το ...2013, καθώς χρήματα δεν περισσεύουν για τέτοιες αγορές προς το παρών... Ναι, ναι είμαι και λίγο γκατζετάκιας, το παραδέχομαι, όχι όμως πολύ. Εννοώ ότι δεν με ενδιαφέρει τόσο το μηχάνημα γκάτζετ, αλλά η δουλειά μου που κάνω με αυτό.
Εξηγούμαι: Εμείς οι βιβλιοφάγοι τα βιβλία τα έχουμε απλωμένα στις βιβλιοθήκες μας και τα επιδεικνύουμε στον εαυτό μας ή στους άλλους με περισσή ματαιοδοξία, χαϊδεύοντάς τα με τα μάτια μας με μια ηδονοθηρική διάθεση.  Το είδα στον εαυτό μου και το μίσησα! Τα βιβλία έχουν αξία για το περιεχόμενό τους και μόνο. Το υλικό τους κάνει μόνο για προσάναμμα, δεν προσφέρει τίποτα άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γκάτζετ. Έχω ένα iPhone, ένα MacBook κι ένα iMac –στο οποίο σας γράφω τώρα- μου αρέσουν τα χαίρομαι να τα βλέπω, αλλά κυρίως μου αρέσει που γύρω τους έχω οργανώσει αποδοτικά τη ζωή μου. Γράφω, διαβάζω, ερευνώ, ψυχαγωγούμαι... κι αυτό έχει κυρίως αξία! Μπορεί να πει κανείς ότι είμαι κολλημένος στο κομπιούτερ μου. Είναι μια υπεραπλουστευτική ματιά. Είναι άλλο να γράφω στο κομπιούτερ κι άλλο να διαβάζω στο κομπιούτερ. Αν με έβλεπες να γράφω στη γραφομηχανή –είχα την π.κ. εποχή (=προ κομπιούτερ) μία- και μετά να διαβάζω ένα βιβλίο και μετά μια εφημερίδα ή περιοδικό στην πολυθρόνα μου δεν θα έλεγες το ίδιο. Απλώς τώρα τα κάνω όλα αυτά με το κομπιούτερ μου. Αν τα προηγούμενα τα έκανα με τα ακουστικά από το στερεοφωνικό μου θα ήταν άλλο. Τώρα κι αυτό το κάνω με το κομπιούτερ μου! Πιο σύγχρονα, άνετα, αποδοτικά και οικονομικά –όλα σε ένα-! Ας πάψουμε πια τις υστερίες του χαρτιού που πρέπει να μυρίζει... Πριν από το χαρτί είχαν πάπυρο και τότε κάποιοι ρομαντικοί θα είχαν το ίδιο πρόβλημα με το βιομηχανοποιημένο χαρτί, έναντι του φυσικού παπύρου ή ακόμα και της περγαμηνής. Κάποτε χαράζαμε σε επιφάνειες γράφοντας, μετά «ζωγραφίζαμε» με κάρβουνο, πήγαμε στους κοντυλοφόρους και τις πένες από όπου μεταπηδήσαμε στα μισητά μολύβια και στυλό. Τώρα όλα αυτά τα μέχρι τότε μισητά έγιναν αντίκες και ρομαντικές ξεχασμένες αγάπες ενόψει της γραφομηχανής πριν από μερικές δεκαετίες και του κομπιούτερ-διαβόλου σήμερα. Σε λίγο που θα έχουμε φωνητική γραφή, μάλλον τα πληκτρολόγια των κομπιούτερ θα τα κάνουν συλλογή οι φετιχιστές! ας τα ξεπεράσουμε όλα αυτά. Συναίσθημα είναι και τίποτα άλλο. Δεν λέω, αν εσένα αυτό το συναίσθημα σου λέει κάτι, απόλαυσέ το, αλλά μη με πρήζεις με εξορκισμούς του ψυχρού σύγχρονου, έναντι του αγνού και πιο ανθρώπινου παλιού...

    Σήμερα λοιπόν το χάρηκα. Μπήκα στο free-ebook.gr και ξεδιάλεξα καμιά τριανταριά βιβλία που τα πήρα τζάμπα και γέμισα τα ράφια της ηλεκτρονικής μου βιβλιοθήκης. Με  backup  σε τέσσερα διαφορετικά σημεία, μηδενίζω την πιθανότητα να τα χάσω όλα μαζί. Είχα την ίδια χαρά με τότε που έβγαινα στα πεζοδρόμια και διάλεγα βιβλία από τους πάγκους των πλανόδιων. Φυσικά δεν τα κατέβασα μόνο για να γεμίσω την ηλεκτρονική μου βιβλιοθήκη που αριθμεί ήδη γύρω στα 900 βιβλία. Ένα, ένα φιλοδοξώ να τα διαβάσω μέσα στο επόμενο διάστημα, αν και μερικά από αυτά τα είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια στην χάρτινη έκδοσή τους.  
    Πριν από ένα μήνα όμως είχα τη χαρά να αγοράσω το πρώτο μου ηλεκτρονικό βιβλίο. Περίμενα ανυπόμονα πότε θα διάβαζα το πρώτο βιβλίο της Doris Lessing. Με το που το διέθεσε ηλεκτρονικά ο Καστανιώτης, το αγόρασα και τώρα το διαβάζω λίγο, λίγο. Δεν μου έλειψε καθόλου το χαρτί, απεναντίας. Επιπλέον γύρω στα 11€ που το αγόρασα βγήκα και οικονομικά κερδισμένος. Είτε είμαι στο γραφείο μου στο iMac, είτε έξω στο macBook, είτε σε ταξίδι με το iPhone. Φυσικά το iPhone έχει μικρή οθόνη για διάβασμα βιβλίου, αλλά δεν είναι λίγο να έχεις 100 βιβλία στο κινητό σου να σε περιμένουν να τα διαβάσεις, με το σελιδοδείκτη εκεί που έμεινες την προηγούμενη φορά. Φυσικά όταν καταφέρω να πάρω το iPad αυτό το πρόβλημα θα διορθωθεί. Διβλέπω ότι από δω και πέρα οι εκδότες θα αρχίσουν να βγάζουν μαζί με τη χάρτινη έκδοση και την ηλεκτρονική σε όλα τους τα βιβλία.

    Βλέπετε με τι χαίρεται ο κόσμος! Με τι χαίρονται μερικοί σαν εμένα. Τι να κάνουμε, είμαι κι εγώ ένα βιβλιοφαγικό όν! Φέτος δεν βλέπω θάλασσα, έχω καταργήσει εδώ και πολλά χρόνια την τηλεόραση, αλλά έχω κι εγώ τις δικές μου αδυναμίες. Ας μου τις συγχωρήσετε!
Δικός σας
Αλκαίος

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Ο μέγας αμαρτωλός




Σήμερα θα ξεκινήσω με μια ιστορία. Κάπου στη Μέση Ανατολή ζούσε ένας Βασιλιάς, δίκαιος και με μεγάλη καρδιά. Επειδή δεν ήθελε το βασίλειό του να είναι ξέφραγο αμπέλι από καιρού εις καιρόν καλούσε τους υπηκόους του και συζητούσε, ναι συζητούσε μαζί τους, τις όποιες διαφορές είχαν προκύψει μεταξύ τους. Έφεραν λοιπόν, μια μέρα, μπροστά του έναν φουκαρά, που χρωστούσε τα μαλλιά της κεφαλής του και επειδή δεν είχε να πληρώσει, ο δανειστής του διέταξε να πωληθούν σε σκλαβοπάζαρο, η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλο το βιός του, μήπως και καλυφθεί με το ποσόν αυτό ένα μέρος τουλάχιστον της οφειλής. Τόσο μεγάλο ήταν το χρέος! Φτάνοντας μπροστά στο μεγαλόπρεπο θρόνο του Βασιλιά, προσκύνησε έως εδάφους τον Πολυχρονεμένο Αφέντη του και με δάκρυα στα μάτια του αφηγήθηκε το οικογενειακό του δράμα. Τον σπλαχνίστηκε ο Βασιλιάς, που είπαμε είχε μεγάλη καρδιά και με μια μονοκονδυλιά του διέγραψε χωρίς δεύτερη κουβέντα ολόκληρο το χρέος του. Θα περιμένετε σίγουρα να μάθετε και την συνέχεια, το πώς έβαλε φτερά στα πόδια του έτρεξε στο σπιτάκι του αγκάλιασε την γυναικούλα του και φίλησε τα παιδάκια του που γλύτωσαν από του λύκου τα δόντια. Αμ δε! Μόλις έκανε στροφή από το βασιλικό θρόνο και με φρέσκια την ανέλπιστη διαγραφή των παλιών λογαριασμών του, έπεσε επάνω σε έναν άλλον φουκαρά, που προφανώς κι εκείνος περίμενε στην ίδια σειρά. Τον άρπαξε στα δυο του χέρια και τον έσφιξε δυνατά, όχι όμως από χαρά! Θυμήθηκε, που λέτε, ότι του χρωστούσε κάτι πενταροδεκάρες και όρμισε να τον πνίξει για να του τις πάρει. Αλλά, είπαμε, φουκαράς και ο δεύτερος, φοβήθηκε για τη ζωή του και άρχισε, γονατιστός, να τον παρακαλάει να δείξει μακροθυμία και θα του επιστρέψει, μόλις ευκολυνθεί, τα οφειλόμενα. Αλλά ο πρώτος ευεργετημένος του Βασιλιά δεν έπαιρνε χαμπάρι. Ξέχασε τον παρ΄ ολίγον αφανισμό του, κρεμάστηκε στο δίκιο του και τον έσυρε στη φυλακή, κατά τους νόμους της εποχής. Έλα όμως που περίμεναν και άλλοι πολλοί στη σειρά και κακοκαρδίστηκαν από τα όσα είδαν να συμβαίνουν και «λυπήθηκαν σφόδρα». Τα πρόφτασαν τα νέα στον Βασιλιά κι εκείνος, επειδή ήταν δίκαιος, τον ξανακάλεσε για να ακούσει με ίδια του τα αυτιά, αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα. Φανατικός του διαλόγου ο Βασιλιάς και μη θέλοντας να έχει ψεγάδι η κρίση του, τον ρωτούσε και τον ξαναρωτούσε για τα πεπραγμένα μέχρι που πείστηκε, ότι αυτοί που του τα σφύριξαν του έλεγαν την αλήθεια και ότι έτσι είχαν τα πράγματα. Οργισμένος στη συνέχεια ο Βασιλιάς του πέταξε κατά πρόσωπο, ότι λησμόνησε πάραυτα την μεγάλη ευεργεσία που μόλις γεύτηκε και αυτός για λίγες πενταροδεκάρες και πριν προφτάσει να βγει από το παλάτι έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό του άλλου! Πήρε πίσω τον λόγο του, ο Βασιλιάς, για άφεση χρεών και τον παρέδωσε στους βασανιστές του παλατιού μέχρις ότου αποδώσει και την τελευταία δεκάρα. Η γυναίκα του και τα παιδιά του δεν ξέρουμε τι απόγιναν. Η ιστορία είναι γραμμένη στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 18 και εδάφια 23-35 και την διηγήθηκε ο Χριστός στους μαθητές του.
Μου την θύμισε μια άλλη ιστορία, πραγματική αυτή τη φορά. Μετά τους δύο τελευταίους καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, η Γερμανία, ως η κύρια υπαίτια του ολέθρου, που αιματοκύλισε την Ευρώπη είχε φτάσει στα χείλος του γκρεμού, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά. Ήταν, όπως γράφεται, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν και της νεώτερης οικονομικής ιστορίας. Τουλάχιστον τρείς φορές χρεοκόπησε συμπαρασύροντας και άλλους πολλούς μαζί της. Κάποιοι σοφοί ηγέτες της προσέτρεξαν τότε, χωρίς χάσιμο χρόνου, στις ΗΠΑ για βοήθεια. Η Γερμανία ορθοπόδισε, όχι με τα χρήματα που της έστειλαν οι Αμερικανοί, αλλά με την άφεση των χρεών και μιλάμε για τεράστια ποσά, που οι ΗΠΑ σε μια κίνηση μακροθυμίας τα χάρισαν! Τα ποσά που χρωστάει η Ελλάδα τώρα είναι «στραγάλια» μπροστά σ΄αυτά που χρωστούσε η Γερμανία τότε και όμως μεγαλόκαρδα της χαρίστηκαν! Το γνωστό «κούρεμα», που της έγινε τότε, αποδίδεται μάλιστα παραστατικά, ωσάν από ένα Afro-Look χτένισμα, να έμεινε, μετά το κούρεμα, το κεφάλι γουλί! Αυτά τα χρήματα από τα χαρισμένα χρέη ήταν η βάση του μεταπολεμικού γερμανικού οικονομικού θαύματος. Τα άλλα, μικρότερα, ευρωπαϊκά κράτη υποτάχθηκαν, έκτοτε, στη μοίρα τους και αναγκάστηκαν να αποποιηθούν λίγο-πολύ τα δίκαια δικαιώματά τους για αποζημιώσεις. Η Ελλάδα είναι μέχρι σήμερα ο μεγάλος χαμένος! Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, σε συνέντευξη (στα γερμανικά/στα αγγλικά) του γερμανού καθηγητή της ιστορίας της οικονομίας στο London School of Economics, Albrecht Ritshl.
Τι διδάσκουν οι δύο ιστορίες; Πολλά! Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλονται τον τελευταίο καιρό από τα γερμανικά ΜΜΕ είναι όχι μόνο επικίνδυνες, αλλά προκαλούν και την Ιστορία, η οποία, ως γνωστόν τιμωρεί, όσους την λησμονούν. Ίσως μείνει η άκρως ευεργετηθείσα τότε Γερμανία κυριολεκτικά με ένα πουκάμισο, αν χρειαστεί να πληρώσει, όσα εκείνη χρωστάει από τότε στους άλλους και χρωστάει πολλά! Βαρύ αμάρτημα η αγνωμοσύνη!

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Μερικοί μπορεί να μη φύγουν με ελικόπτερο, αλλά δεν θα του κλάψει ούτε ένας αδέσποτος σκύλος στον τάφο τους





Ξεμείναμε από πολεμοφόδια, ξεμείναμε από συνθήματα.
Ξεμείναμε από τραγούδια και τι να τραγουδήσουμε; Με ποια όργανα να φωνάξουμε την καλημέρα μας, τον πόνο μας και την ανάσα μας;
Απαγορεύεται να τραγουδάς στη δική μου συχνότητα, στο δικό μου σκοπό, στο δικό μου ρυθμό.
Απαγορεύεται να στριμώχνεσαι στα όνειρά μου, να συμμερίζεσαι την ανάσα μου.
Το τραγούδι είναι δικό μου, ο ήλιος είναι δικός μου, το αγέρι είναι δικό μου, η γη που πατάς είναι δικιά μου, μην κλέβεις τ’ οξυγόνο μου.


     Πώς είναι άραγε να σου απαγορεύουν να αναπνεύσεις τον αέρα τους, να χαρείς την παρέα τους, να τραγουδήσεις τα τραγούδια τους... να είσαι persona non grata...
    Στους πασόκους αρνήθηκαν το δικαιώμα να τραγουδούν τα τραγούδια τους, τον ήλιο του Λοΐζου... Η Άννα Νταλάρα λυπήθηκε όταν τους άκουσε, αλλά δεν μπόρεσε να απαγορεύσει στους αντιπασόκους να τραγουδάνε τα τραγούδια που τραγούδησε ο άντρας της. Να στρέφουν δηλαδή τα κανόνια του εναντίον της.  Κάποιοι εκδικούνται θυμίζοντάς τους ότι με τραγούδια για τον πόνο και τη φτώχια έχτισαν ρετιρέ στην Κηφισιά. 
    Συμπαθείς μου είναι και η Άννα και ο Γιώργος. Να 'ναι καλά οι άνθρωποι και να είναι αγαπημένοι. Να χαίρονται κι ότι έφτιαξαν με κόπο, αρκεί να μην τα κατάφεραν χρησιμοποιώντας αδικία. Όχι δεν έχω καμιά μνησικακία γι' αυτούς που έχουν, ενώ εγώ σύρομαι στην ανέχεια. Τι να κάνουμε άλλοι φέρνανε συνεχώς εξάρες κι εμείς δεν είχαμε χαρτί!
    Κλαίω μόνο γι' αυτούς που θα πεθάνουν και πάνω από τον τάφο τους δεν θα μπορέσουν να τους απλώσουν τη σημαία ενός αγαπημένου άσματος. Που τους στέρησαν τη σημαία, τη φωνή, το τραγούδι. Σαν κατάρα θα τους κυνηγάει η απαγόρευση, μετατρέποντάς τους σε κακό σκυλί που ψόφο δεν έχει. 

    Η Μιλένα -λέει- δεν άφηνε τον πρώην άντρα της να επισκέπτεται την κόρη τους. Δεν είμαι κουτσομπόλης και δεν με ενδιαφέρει να μπαίνω στα οικογενειακά κανενός. Αλλά να αποφασίζει η βουλή να την καλύπτει με τη βουλευτική της ασυλία, ενώ αυτή παρανομεί, ε αυτό με αφορά άμεσα. Όταν μάλιστα μετά από αυτή την αυθαιρεσία ο λογαριασμός έρχεται –δικαίως- στη βουλή. Ε τότε εξανίσταμαι και δικαιούμαι να γίνω δικαστής της Μιλένας και της όποιας Μιλένας. Στην πυρά όλα τα άσυλα που υποθάλουν παρανομίες δημιουργώντας προνομιακές νησίδες έξυπνων έναντι ημών των υπόλοιπων που περνάμε για βλάκες. http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/53172.html

    Κάτι κατάλαβε ο Κυριάκος και χάρισε στο χειμαζόμενο κράτος μας το βουλευτικό του αυτοκίνητο, την αποζημίωσή του από τις συμμετοχές του στις επιτροπές και μερικά άλλα ψιλά. http://www.kmitsotakis.gr/doc_view.cfm?ID=1654 Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Μου 'ρχεται να φωνάξω μπράβο παλικάρι Κυριάκο. Από την άλλη όμως, βλέπω και το φτωχό βουλευτή -υπάρχουν και τέτοιοι, ας μη τους ισοπεδώσουμε όλους- που έρχεται στην πρωτεύουσα από την επαρχία και πρέπει να πληρώνει τις βενζίνες τους, να νοικιάζει κατάλυμα και γραφείο κοκ. Όχι αυτός δεν μπορεί να κάνει αυτό που έκανε ο Κυριάκος. Δεν έχει μπαμπά από πίσω να πλερώνει... Κυριάκο μου με συγχωρείς αλλά αυτό που έκανες αυτόν τον συγκεκριμένο τον αδικεί, όσο κι αν μου άρεσε η κίνησή σου. Κυριάκο μου θα προτιμούσα να έπιανες τη λίστα των βουλευτικών κεκτημένων δικαιωμάτων, και να την θυροκολλούσες στην πόρτα της βουλής καταγγέλλοντας και ανασκευάζοντας με ένα "εδώ στέκομαι!" 

Και ορίστε η λίστα:

1)Βασικος Μηνιαιος Μισθος 6100 ευρω  4.500€!!! Ε δεν είναι και λίγα 4,5 χιλιάρικα. Εγώ τη βγάζω με 2,5 χιλιάρικα κι έχω και τρία παιδιά να μεγαλώσω και να σπουδάσω... Ένας βουλευτής δεν μπορεί μ’ αυτά τα λεφτά να ζήσει αξιοπρεπώς και να πληρώνει και κάτι από τις αυξημένες υποχρεώσεις του σαν βουλευτής; Και πάλι αναρωτιέμαι μήπως το 30% που έκοψα είναι λίγο. Και με 3.500€ θα τα κατάφερνε νομίζω. Εκτός που θα μπορούσε να ελεγχθεί ποιοι μπορούν να ζουν και χωρίς βουλευτική αποζημίωση λόγω συσσωρευμένης περιουσίας τους... Ε αυτοί δεν θα μας πείραζε καθόλου να πλήρωναν τα έξοδά τους ΟΛΑ από την τσέπη τους εν είδει χορηγίας προς τη χώρα που... αγαπάνε και υπηρετούν. Διότι το να είσαι βουλευτής δεν είναι καριέρα, είναι λειτούργημα.

2)Για καθε παρουσια στη βουλη 300ευρω. Βρε Κυριάκο με συγχωρείς, σας πληρώναμε δηλαδή μέχρι τώρα από 300€ μόνο για να πάτε στη βουλή; Κάτι σαν εισιτήριο που δεν το πληρώνεις στην είσοδο αλλά το παίρνεις! Κάτι σαν καραμέλα για το καλό παιδί που ήρθε στο μάθημά του έστω και μισοκοιμισμένο, που κάνει την αγγαρεία του, έστω και γκρινιάζοντας. Με συγχωρείς αλλά νομίζω ότι πρέπει να δεχτείς αυτό να το κόψουμε τελείως. Να έρχεστε στη βουλή γιατί γι’ αυτό σας εκλέξαμε κι όχι για να παίρνετε μισθό. Μάλιστα με ένα αριθμό αδικαιολόγητων απουσιών και πέρα να ...κόβεστε! Υπάρχει και ο επιλαχών που θα πάρει τη θέση σας αφού εσείς βαριέστε τόσο να είστε στα βουλευτικά έδρανα όπως οφείλετε. Μόνο στα παιδιά μας στα σχολεία θα διδάσκουμε υπευθυνότητα και εργατικότητα, χωρίς εμείς πρώτοι να δίνουμε το παράδειγμα;
3)Για καθε συμμετοχη σε επιτροπες 250 ευρώ την ώρα! Ρε Κυριάκο αυτά δεν μας τα είχατε πει. ΤΗΝ ΩΡΑ; Εγώ νόμιζα ότι ήταν κάτι σαν υπερωρία και το έπαιρνες εφάπαξ κι όχι πολλαπλασιασμένο επί τις ώρες επειδή έκανες την αγγαρεία να συμμετέχεις στην επιτροπή. Δηλαδή για τη συμμετοχή σας στις συνεδριάσεις της βουλής πληρώνεστε έξτρα του μισθού σας, για τις επιτροπές ως υπερωρία και μάλιστα Χ ώρες συμμετοχής, που εμείς μάθαμε ότι τη βγάζετε στη καφετέρια και λέτε ότι τάχα συνεδριάζατε... ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. ΚΟΨΙΜΟ κι εδώ. Σας φτάνει ο μισθός και είστε υποχρεωμένοι να συμμετέχετε στις επιτροπές. Δουλειά σς είναι. Αν δεν θέλετε, να στείλουμε άλλους...
4) Για βουλευτες της περιφερειας επιδομα ενοικιου 1000 ευρω. Εντάξει αυτό δίκαιο είναι. Ας μη τα κόψουμε και όλα. Αλλά πάλι θα μπορούσε να ελεγθεί ποιοι δεν έχουν κάπου να μείνουν στην Αθήνα και μόνο αυτοί να το παίρνουν. Επίσης κάλλιστα θα μπορούσε να κοπεί το ποσό. Νομίζω ότι τα 500€ φτάνουν για να νοικιάσει κανείς ένα καλό διαμέρισμα.  Και φτηνότερο θα μπορούσε να νοικιάσει γιατί στην Αθήνα δεν θα ε΄ναι για να καλοπερνάει αλλά γαι να τρέχει για το καλό του έθνους στη βουλή κι όπου αλλού χρειάζεται. Το σπίτι για έναν ύπνο θα το έχει. Αλλά αυτό δεν το κόβω, διότι θα χρειαστεί να νοικιάσει και γραφείο κι αν δεν του διατίθεται στο κτήριο της βουλής, ε τότε ναι θα χρειαστεί να νοικιάσει έξω.
5)Επιδομα οργανωσης γραφειου 1500 ευρω απαξ. Ε σ’ αυτό θα γίνω βασιλικότερος του βασιλέως. Παιδιά με 1.500€ άπαξ δεν αγοράζεις ούτε το έπιπλο γραφείο, όχι να εξοπλίσεις ολόκληρο χώρο. Κάντε το 5.000€ ια να δείτε ότι δεν είμαι ούτε άδικος, ούτε προκατειλημένος. Οι Αθηναίοι βουλευτές δηλαδή να έχουν τις γραφειάρες τους και οι επαρχιώτες ένα άδειο δωμάτιο με ένα έπιπλο γραφείο SATO στη μέση και μια φτηνή διευθυντική καρέκλα; Ας τιμήσουμε αυτούς που υπηρετούν τη χώρα κι ας τους δώσουμε τα ελάχιστα εφόδια να το κάνουν όσο φτωχοί κι αν είναι. 
6)επιδομα 1000 ευρω στις γιορτες (λογω αυξημενης εποικοινωνιας με τους ψηφοφορους . Κυριάκο μου εδώ πάλι κόλλησα. Με συγχωρείς αλλά τι θα πει αυτό; Δηλαδή στ’ αλήθεια σας πληρώνουμε σε κάθε γιορτή και σκόλη 1.000€ για να παίρνετε ή να δίνετε ευχές; Γιατί αυτό. Κάθε πολίτης έχει γιορτή, αλλά δεν του τα πληρώνει ούτε το κράτος, ούτε ο εργοδότης του! Εσείς γιατί δηλαδή κύριοι; Εδώ χωράει παρεξήγηση! Εμείς θα σας πληρώνουμε να τα έχετε καλά με τους ψηφοφόρους σας; Αυτό είναι σκάνδαλο!
7) 104 αεροπορικα εισιτηρια . Άλλο πάλι και τούτο. Γι’ αυτό δηλαδή βουλιάξαμε την Ολυμπιακή; Ναι ένα αεροπορικό εισιτήριο την εβδομάδα, αλλά μόνο γι’ αυτούς που ο τόπος μόνιμης κατοικίας τους ήταν πριν από την ανάληψη της βουλευτικής έδρας τους μια πόλη που απαιτεί λόγω της απόστασής της από την έδρα της βουλής πηγαινέλα με αεροπλάνο. Όχι και σε όλους τους βουλευτές. Οι υπόλοιποι αν βρίσκονται σε αποστολή της βουλής σε μακρινή περιφέρεια, με μέριμνα του προεδρείου της βουλής θα μπορούσαν να προμηθευτούν κατ΄εξαίρεση δωρεάν εισιτήριο και μόνο αν η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να πληρώνουν τα βουλευτικά τους έξοδα ΟΛΑ από την τσέπη τους, όπως είπαμε προηγουμένως.
8)Δωρεαν μετακομισεις με ΚΤΕΛ και ΟΣΕ Παιδιά το τσάμπα πέθανε. Μειωμένο εισιτήριο όπως ο φαντάρος που ταξιδεύει χωρίς να το έχει επιλέξει ο ίδιος, αλλά τον στέλνει η... πατρίδα χωρίς να τον ρωτάει καθόλου και μάλιστα πληρώνει κι από την τσέπη τον παράδεισο του Κ.Ψ.Μ. από το οποίο... θησαυρίζει το κράτος!!!! Κι αυτό μόνο για τους βουλευετές κατοίκους εκτός Αττικής και μόνο γι’ αυτούς εξ αυτών που δεν το σηκώνει η οικονομική τους κατάσταση όπως είπαμε προηγουμένως. Άδικο είναι;
9)Δωρεαν γευματα και ξενοδοχεια στο εξωτερικο. Κυριάκο μου αυτό πώς σου ξέφυγε πάλι. Δεν έπρεπε να το καταγγείλεις; Μόνο γι’ αυτούς που είναι σε αποστολή της βουλής, και μόνο γι’ αυτούς εξ αυτών που δεν το σηκώνει η οικονομική τους κατάσταση –όπως είπαμε προηγουμένως-. Σε τόσο πλούσιο κράτος ζούμε, που μπορεί να πληρώνει ακριβά ταξίδια στο εξωτερικό σε 300 βουλευτές του, συν όλους του ςπαρατρεχάμενους που εκείνοι ξέρουν να χώνουν μαζί τους στα συνολικά έξοδα.
10)Ατελεια στα διοδια με την επιδειξη βουλευτικης καρτας. Αυτό εντάξει περνάει, αλλά μόνο για διαδρομές μεταξύ της έδρας τους και της έδρας της βουλής. Αλλιώς δημιουργούμε μία ομάδα προνομιούχων που βγάζει τη γλώσσα στον απλό πολίτη. Που περνάει χαμογελαστόςπροκλητικά στα διόδια, χωρίς να νιώθει τι είναι να δίνεις 3,10 σε ένα μόνο σταθμό διοδίων κι αυτό ανά 35 χλμ.  
11)Δωρεαν επισκεψεις σε αρχαιολογικους και καλλιτεχνικους χωρους. Καλό, καλό. Να πηγαίνουν οι αστοιχείωτοι βουλευτές μας και σε συναυλίες, παραστάσεις –όχι βέβαια στα σκυλάδικα του αμίμητου Γιαννόπουλου- αλλά αυτό μόνο εφόσον αυτά υπάγονται στο κράτος. Δεν μπορεί να επιβαρύνει το κράτος τους ιδιώτες που με χασούρα κα΄νουν μια συναυλία ή μια παράστση με κηφήνες που αγαπούν το τσάμπα!
12)Τηλεφωνικη Ατελεια
13)Καθε βουλευτης δικαιουται 4 τηλ τελευταιας τεχνολογιας με επιλογη εταιρειας και 1 για το σπιτι (ατελως παρακαλω). Κυριάκο μου μη τα χαλάσουμε τώρα! Τηλεφωνική ατέλεια μόνο για ένα βουλευτικό κινητό –υπάρχουν ομαδικά προγράμματα στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και μόνο για ένα σταθερό στο γραφείο αυτών που δεν το σηκώνει η τσέπη τους που λέγαμε προηγουμένως...
14) Δικαιουται πολυτελη Αυτοκινητα (Δωρεαν καυσιμα).  Κυριάκο μου πιστεύω ότι συμφωνείς ότι αυτά δεν είναι της παρούσης. Όταν η μπανανία μας γίνει κυρίαρχη των αγορών ναι, όχι τώρα. Μπορούν απλώς οι βουλευτές της περιφέρειας, να παίρνουν ένα τιμολόγιο από το βενζινάδικο προτού φύγουν από τη Λάρισα πχ. Και να το παραδίδουν στη βουλή μόλις φτάσουν για να πάρουν τα χρήματα πίσω. Το ίδιο κάνουν όλες οι επιχειρήσεις για τα εκτός εδρας των στελεχών τους. Άλλες εταιρίες, απλώς δίνουν ένα όριο δωρεάν βενζίνης ανά μήνα και τα παραπάνω βέβαια ο υπάλληλος τα πληρώνει από τσέπη του. Δίκαια πράγματα. Όχι να σου πληρώνω εγώ την καλή σου ζωή!
15)Δωρεαν γυμναστηριο σαουνα νηπιαγωγειο για τα παιδια του(νηπιαγωγειο βουλης) Αν η βουλή διαθέτει γυμναστήριο καλό είναι, να πέσουν μερικές κοιλιές... Αλλά για τα νηπιαγωγεία, γιατί τι κακό έχουν τα κρατικά που πάει όλο το υπόλοιπο πλήθος των... υπηκόων;
16)Συνταξη στα 4 χρονια βουλευτικης παρουσιας και ηλικια 65 χρονων( μισθος ισος με το 80%του μηνιαιου καθαρου μισθου).  Κυριάκο εδώ πέσαμε σε σκάνδαλο. Όποιος έχει τα κότσια να γίνει βουλευτής θα λείψει 4 χρόνια από τη δουλειά του. Αν δεν το μπορεί, δεν το θέλει, δεν πειράζει υπάρχουν κι άλλοι στην ουρά που μπορούν, θέλουν και περιμένουν. Φυσικά να τους αναγνωριστούν τα 4 χρόνια ως συντάξιμα, σαν να δούλευαν κανονικά στη δουλειά τους δηλαδή, όπως θα έπρεπε και για τους στρατευμένους να συμβαίνει το ίδιο. Τι θα κάνουν επαγγελματικά με τη λήξη της θητείας; Μα υπάρχει και το ταμείο ανεργίας! Αυτό μόνο για τους κολίγους είναι; Ας το γνωρίσουν για να νομοθετούν πιο συνετά. Αν υπάρχει πρόβλημα ας τους βοηθήσει και η βουλή να βρουν μια αντίστοιχή τους δουλειά, αν και δεν νομίζω ότι κάποιος μετά από μια 4ετία στη βουλή, δεν θα είναι ...περιζήτητος στην αγορά εργασίας.
17)Δωρο χριστουγεννων Πασχα επιδομα αδειας. Κυριάκο μου ότι ισχύει για τους κοινούς εργαζόμενους και για σας. Δεν είστε καμιά προνομιούχα τάξη! Ή είστε; Αν ο απλός πρέπει να παίρνει επίδομα Χριστουγέννων, βεβαίως κι εσείς! Είναι παράλογο;
18)Δικαιουται ατοκο δανειο ως βουλευτης και ως επαγγελματιας. Να μην ακούω τέτοια!!! Απορρίπτεται ασυζητητί και εντελώς! Με ποια δικαιολογία δηλαδή εσύ επειδή είσαι βουλευτής να παίρνεις άτοκο δάνειο κι εγώ που είμαι... απλός λαϊκός να πληρώνω τόκο! Είπαμε παραπάνω να φροντισουμε να έχεις γραφείο, σπίτι κτλ. Το δάνειο τι το θέλεις ως βουλευτής, διότι ως επαγγελματίας, ούτε καν το αναφέρω. Κάνω ότι δεν το άκουσα.
19)Δικαιουται γραμματειακη υποστηριξη για 4 υπαλληλους και επιστημονικο συνεργατη 1 ατομο. Σιγά ρε παιδιά τι είστε και θέλετε από πέντε άτομα ο καθένας. Καταλαβαίνω να χρειάζεστε ένα για να βολέψετε τη γυναίκα σας και να διπλασιάσετε ουσιαστικά το μισθό σας, άντε ακόμα ένα για τον κανακάρη σας ή τη μοναχοκόρη σας, άντε ακόμα ένα για να σας κάνει μασάζ... Ας σοβαρευτούμε!!! Μια γραμματέας και πολύ είναι. Όσο για επιστημονικό συνεργάτη, μόνο αν το εγκρίνει το προεδρείο της βουλής για συγκεκριμένη σας αποστολή που αναλάβατε.
20)δικαιουται εναν αστυνομικο φρουρο. Εντάξει ας μην πούμε και σε όλα όχι. 
21)δικαιουται φορολογικες απαλλαγες. Σύμφωνοι και σ’ αυτό Κυριάκο μου, αρκεί να τις δώσετε και σε μένα. Γιατί μόνο σε σας δηλαδή δεν κατάλαβα!  Πιο έξυπνοι είστε εσείς;

Λοιπόν Κυριάκο τι λες, θα το κάνεις το τόλμημα; Θα διαμαρτυρηθείς δημόσια στη βουλή, ενώπιον όλου του λαού, ενάντια σατα καταπιεστικά συντεχνιακά κεκτημένα των συναδέλφων σου βουλευτών; Αποφάσισέ το και θα 'ρθω από τη Λάρισα να σε βοηθήσω στο κάρφωμα. Θα φέρω σελοτέιπ, πινέζες σφυρί και καρφιά, σε περίπτωση που δεν έχεις ξαναπιάσει σφυρί στα χέρια σου!