ΠΟΙΗΜΑ: Αυτός ο τοίχος με πνίγει

Από την ποιητική μου συλλογή:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑΣ

Τέτοιος καιρός περίπου πριν από έξι χρόνια

10 Δεκεμβρίου 2003

Θεέ μου,

Αυτός ο τοίχος εδώ μπροστά με τρελαίνει

Καθώς μου γυρνά την πλάτη του.

Αυτό το σοκάκι κάτω απ’ το παραθύρι μου

Με πεθαίνει καθώς ονειρεύομαι

Κι είναι τα όνειρα μια μαχαιριά στο στήθος

Που ‘ναι τόσο αληθινά,

Μα διαλύονται καπνός

Ανάμεσα από τα δάχτυλα που λαχταρούν να τ’ αγγίξουν

Σαν παιδιά που έμειναν μόνα με το απαγορευμένο βάζο.

Κάτι με πνίγει

Να ‘ναι ο τοίχος

Να ‘ναι η ανάσα που δεν θέλει να βγει;

Να ‘ναι η ψυχή που δεν χωράει να βγει;

Να ‘ναι η υγρασία που έχουμε άφθονη

Θεέ μου μουσκέψαμε ως το κόκαλο

από ξηρασία πρωτόγνωρη!